Ontzettend leuk het fenomeen 4×4 en off-the-road, maar een logisch nadeel is dat het merendeel van activiteiten op dat gebied in de weekenden wordt georganiseerd. Wil je bij een chronisch gebrek aan 4×4 verhalen-vertellers alle evenementen en wedstrijden verslaan, dan pleiten we voor een viervoud aan weekenden in een jaar…. Je begrijpt dat het als verslaggever een voortdurend afwegen is naar welk off-road evenement te gaan. Afgelopen weekend 18 augustus kiezen we voor het Daihatsu treffen. Een bewuste keus die we makkelijk kunnen onderbouwen. Ten eerste krijgen we al lang geleden de datum en uitnodiging door van onze vriend Luc van den Bogerd, in de 4×4 wereld beter bekend onder zijn alias ‘Gonzo’. In het verleden leerden we Gonzo in Roemenië kennen tijdens de Transylvania Adventure Trophy (TAT) en ondanks dat je elkaar maar sporadisch ziet is het contact altijd gebleven. Een tweede reden is dat we nog nimmer een Daihatsu treffen hebben verslagen en op zich is dat al meer dan genoeg voor een bezoek. Ten derde wordt het Daihatsu treffen gehouden in het Fort van Koningshooikt en daar zijn we voorheen nog nooit geweest. Punt vier weegt maar een fractie mee, maar is leuk als bijkomstigheid; er wordt zowaar op deze zaterdag verder niets georganiseerd op 4×4 gebied! We missen dus niets.
Donkere aankomst in stijl. Niet moeilijk dus om het stuur richting Lier in België te draaien afgelopen zaterdag, want daar ligt het Fort van Koningshooikt. Begeleid door een tikje benauwd zonnetje brengt een voorspoedige reis ons net even voor de klok van tien bij het Fort van Koningshooikt. We rijden ter verkenning met Jeroen Roelofs mee naar binnen en komen, blijkt later, met een omweg bij het ‘episch centrum’ van het Daihatsu treffen, zijnde een grote party tent waarin de koffie juist staat te pruttelen. Je bereikt het circa 3,5 ha grote evenementen terrein, dat gevoelsmatig gelegen is op het fort, via een lange, nauwe gang (foto boven zie je de ingang). Prompt als fotograaf Ad Woolthuis en ondergetekende er doorheen rijden is het licht uitgevallen en is men druk op zoek naar de oorzaak. Met de lichten van de auto die spookachtig over de wanden en het plafond van de gang dansen, afgewisseld door enkele voetgangers die zich plat tegen de muren drukken om niet geraakt te worden, heeft het wel wat. Je waant je een paar eeuwen terug in de Middeleeuwen toen er nog geen elektriciteit bestond om lampjes aan of uit te zetten, ondanks dat het fort in 1906 pas gereed kwam en er al volop elektrisch licht bestond.
Boven: Wie kent hem niet, daar in het midden en uiteraard met zijn onafscheidelijke groene hoedje op? Harry Fourtrak is fervent Daihatsu liefhebber en is, niet verwonderlijk, sponsor van het Daihatsu treffen.
Daihatsu treffen historie. Definitief binnen worden we hartelijk welkom geheten door Gonzo en zijn ‘betere wederhelft’ Heidi die met licht verontschuldigende stem meedeelt dat de koffie er aankomt. Voor ons geen enkele probleem, want vrijwel direct raken we in gesprek met bekende off-road vrienden, waaronder fervent Daihatsu liefhebber Harry, alias Fourtrak van 4×4 Haarlemmermeer. Onder het genot van een grote beker koffie horen we ondertussen ook Gonzo uit. “Een heel aantal jaren terug heb ik het Daihatsu treffen een keer of vier georganiseerd” laat Gonzo ons desgevraagd weten. Hij vervolgt -licht grijnzend en met een onmiskenbare twinkeling in zijn ogen- met “toen heb ik een aantal jaren aan een vorm van verstandsverbijstering geleden”. Gonzo doelt daarmee op de tijd dat hij, naast zijn geprepareerde Taft, met een Iltis het onverhard opzocht, zowel recreatief als in wedstrijdverband. “Maar nu rij ik al weer enkele jaren met mijn oude liefde Daihatsu en leek het me leuk om ook het Daihatsu treffen weer te organiseren”.
Brede mix. Je mag gerust beweren dat het Daihatsu treffen een leemte opvult in de off-road wereld. Indirect zegt dat veel. Daihatsu wordt sinds 2013 niet meer geleverd in Europa. Nieuwsgierig vragen we Gonzo of het Daihatsu (4×4) treffen daarmee niet gedoemd is om langzaam uit te sterven. Gonzo is daar niet direct bang voor omdat de 4×4 modellen van Daihatsu inmiddels een zeer trouwe schare fans hebben verworven. Met andere woorden, de eigenaren van een Daihatsu 4×4 zijn rasechte liefhebbers en voor hen is er veel aan gelegen om de auto rijdend te houden. We kunnen ons er iets bij voorstellen, want de kwaliteit van de Daihatsu’s 4×4 zijn buiten kijf en kunnen we staven middels een heel aantal voorbeelden. Een tweede bewijs zijn de circa 65 voertuigen met hun eigenaren die op het evenement af komen. Niet alleen uit België, maar ook Nederland, Duitsland en zelfs een deelnemer uit Indonesië! (verderop meer over hem). Net zo verschillend als de deelnemers zijn hun voertuigen. De Rocky en Taft vormen de hoofdmoot. Beiden niet alleen voor het vervoer van personen (in beginsel), maar ook in pick-up uitvoering. Maar ook de Daihatsu Feroza is present en zelfs is er een werkelijk in uitstekende staat verkerende Bertone Freeclimber (verderop meer met een foto). Maar vooral verschillen de voertuigen in uitvoering, variërend van regelrechte museumstukken tot en met geprepareerde bolides die maar weinig off-the-road uitdaging ‘uit de weg’ hoeven gaan.
Off-the-road voor het uitzoeken. Die brede mix van voertuigen zorgt er tevens voor dat iedere Daihatsu rijder de dag invult zoals hij wil. De off-road liefhebbers komen ruim aan hun trekken op het terrein. Grotendeels is dat over een uitgezette baan met op een aantal plaatsen modder en water. Naast de baan een aantal uitstapjes. Voor ieder wat wils. Hou je het bescheiden, dan ga je gewoon een makkelijk rondje rijden waarbij de grootste schade betekent dat je de auto moet wassen. Maar die zelfde baan herbergt ook een flink gat met een steile opgang vlakbij de partytent. In de ochtend is daar nog redelijk door te komen, maar het wordt allengs moeilijker naarmate meer auto’s gepasseerd zijn. Stuk voor stuk nemen ze met hun wielen water mee de helling op. Die wordt gladder en gladder met als gevolg dat wielen meer en meer beginnen te malen. Een gaatje wordt een gat en een beetje glad wordt al gauw erg glad en vervolgens spekglad. Het verhoogt de vreugde van de die-hard off-roader maar ook deelnemers met minder ernstig geprepareerde bolides laten zich niet onbetuigd. Het kan, de ruimte is er om het meerdere keren te proberen. En haal je de helling met geen mogelijkheid, dan is er onder in de kuil een zijuitgang die uitkomst biedt, door ons betiteld als het ‘bekende hazenpad’.
Boven: Je ziet hem ook op de hoofdfoto en dan begrijp je gelijk waarom hij zijn ruitensproeier hard nodig heeft.
Andere interesses. Andere deelnemers houden het op lekker kletsen over de gezamenlijk liefde die Daihatsu heet en weer anderen kom je met hun hoofden vooral onder de motorkap tegen. Meer weten over de techniek en luisteren naar wetenswaardigheden, handige oplossingen voor bepaalde probleempjes of zwakke punten zoals iedere auto dat heeft. Kortom, gewoon een, en we ontkomen niet aan het woord waar we een beetje een hekel aan hebben omdat het zo vaak gezegd wordt, ‘oergezellige’ dag. Wellicht is ‘sfeervol’ een betere omschrijving?
Wetenswaardig. Het heeft wel wat, het rijden over de restanten van het fort. Op verschillende plekken zijn de ‘geknochten’ van het fort nog in tact en raak je ieder besef van richting kwijt in de donkere, eindeloos lijkende gangen. Wel is het zichtbaar in verval, mede door intensieve beschietingen tijdens WW I. Omdat het niet meer gebruikt wordt, min of meer overgeleverd wordt aan de natuur, is het in de winter een ideaal tehuis voor vleermuizen. Zo’n zes tot acht soorten komen er in voor en, samen met de overige forten in de zogeheten ‘Stelling van Antwerpen’ zijn ze met vele duizenden en vormen de forten een van de belangrijkste verblijfplaatsen voor vleermuizen in West-Europa. Behalve off-road rijden wordt ook er ook met de motor gecrost en wordt het paintball op het terrein beoefend.
Boven en onder: Onder de schare trouwe Daihatsu fans hoort ook Jeroen Roelofs. Hij heeft er meerdere in bezit en vaak ook doet hij met zijn Taft mee aan het NK Trial. En is het niet met zijn Taft, dan is het met zijn andere Trial auto die in de verte lijkt op een Suzuki, maar onderhuids aangedreven wordt door een Daihatsu dieselmotor. Op het terrein is een zeer nauwe doorgang onder een bult door, bedoeld voor personen in geval er een wedstrijd gereden wordt en de baan niet overgestoken mag worden. De doorgang heeft bijna exact het formaat van Jeroen zijn Daihatsu….
Boven en onder: Een enkele doorgang is zo smal met een dermate rottige weg omhoog dat je niet bang moet zijn voor een krasje op de lak van je bolide. Je glijdt namelijk al gauw terug tegen een muur van het fort en die geeft nog altijd niet mee. Af en toe is de weg omhoog zelfs rottig genoeg om de hulp van een lier in te roepen.
Boven: Ook bij de Daihatsu Taft komen we exemplaren tegen met een ’tuinhekje’ op de neus….
Boven: Een Rocky anderhalf….?
Boven: Barry Mesman bij zijn schitterend Rocky met kiepbakje!
Boven: De Bertone Freeclimber is een luxe Daihatsu Rocky met Italiaanse ‘snit’ en BMW hart.
Boven: Afdeling relaxen…
Boven: Een vreemde (Land Rover Defender) eend in de bijt, maar daar doen de Daihatsu mannen en vrouwen absoluut niet moeilijk over.
Boven twee keer en onder: Harry Fourtrak zou Harry Fourtrak niet zijn als hij de off-road baan niet zou verkennen met zijn Rocky pick-up. En passant leren we ook iets van Harry wat ons absoluut niet was opgevallen. Dat is dat de laadbak van de Rocky pick-up eigenlijk niet bij de auto hoort. Het is namelijk de laadbak van de Taft en dat valt te zien aan het reliëf in de bak die voor geen meter past bij het verzet in de deur. Wel bij de Taft laat Harry zien. Tocht is het de laadbak die af fabriek geleverd werd op de Rocky pick-up. Toen Daihatsu een laadbak nodig had voor haar Rocky heeft ze gewoon die van de Taft gepakt in plaats van een heel nieuwe laadbak te ontwikkelen en maken. Alleen werd de laadbak een klein beetje breder gemaakt (zijpanelen werden gehandhaafd). Klanten die de auto utilitair inzetten, anders koop je geen pick-up, talen daar niet naar en bovendien scheelt het niet onaanzienlijk in de kosten. Op de foto hieronder zie je een nog tamelijk originele, zeldzame Taft pick-up waarop je kunt zien dat het reliëf in de laadbak en op de deur naadloos in elkaar overgaan.
Boven en onder: Foto’s die laten zien dat modder ook op Daihatsu eigenaren een magnetische aantrekkingskracht uitoefenen.
Boven: Nog net zichtbaar de Daihatsu Taft van Jeroen Roelofs als hij over de overwoekerde ruïnes van het fort rijdt.
Boven: Ik weet niet wat, maar ik hoor wat…. (wordt vervolgd).
Boven: Heidi, want zo heet de ‘betere helft’ van Gonzo, zorgt rond het middaguur met hulp van vrijwilligers dat geen Daihatsu deelnemer omkomt van de honger. Ze moeten immers een volgend Daihatsu treffen weer van de partij zijn.
Boven: Meerdere leuke honden komen we tegen, maar deze kenden we nog niet. Voor de zekerheid vragen we het daarom aan de eigenaar die vertelt dat we met een Australian Cattle Dog van doen hebben. Linda Zantingh van yourdoggy.nl wist dat feilloos op te dreunen.
Boven: Fotograaf Ad Woolthuis in gesprek….
Boven: Helemaal over uit Indonesië, deze Daihatsu liefhebber in hart en nieren die luistert naar de naam Rizky Priyadi Utama. Niet aanwezig met zijn rechts gestuurde Daihatsu die je hieronder ziet, dat is uiteraard te kostbaar om een dagje over te sturen. Het is een Rocky f69 Hiline horen we van Harry Fourtrak welke in Europa helaas nooit geleverd is. In Indonesië rijden die veel rond maar wordt het model ‘Taft’ genoemd. Om je een idee te geven over diens populariteit: ze zitten met 29.000 op Facebook… Rechts achter op de auto zie je dat op de foto’s hieronder staan. Je ziet tevens dat Rizky niet bang is voor een spatje modder…
Boven: Vanaf het terrein kijken we over de slotgracht heen en zien we deze Barkas b1000 staan uit voormalig Oost-Duitsland. Die wijsheid hebben we van truck expert Alex Miedema. Terzijde, vind je niet dat hij verdacht veel weg heeft van de Jeep FC (Forward Controll)?
Boven: Ik weet nog steeds niet wat, maar er moet iets zijn, want ik hoor nog altijd een geluidje….
Boven: Binnenkort krijgen we er een wereldburger bij en tamelijk zeker dat het een Daihatsu liefhebster wordt….
Boven: Waarschijnlijk geen ‘katje om zonder handschoenen’ aan te pakken….?
Boven en onder: Verzamelen voor de groepsfoto. Niet alle Daihatsu’s zijn nog aanwezig, maar het grootste deel.
Het helaas onvermijdelijke einde. Eind van de dag, rond de klok van 17.00 uur, is er nog een tombola en een prijsuitreiking verzorgd door Gonzo. Als die achter de rug zijn mogen de liefhebbers nog een uurtje terrein rijden als ze dat willen. De tombola levert een vijftal deelnemers een prachtige Daihatsu trui op. Aangaande de prijzen vallen er vier glazen plaquettes met inscriptie te verdelen. We noemen ze hier in volgorde van de foto’s. De prijs voor de deelnemer die ‘het verst heeft moeten reizen’ om op het Daihatsu treffen te komen is natuurlijk niet moeilijk, want dat is Rizky Priyadi Utama uit Indonesië. De volgende is voor de ‘Ruigst geprepareerde Daihatsu’ en die gaat naar Nick Horemans. Onder hem zie je Davy Gabriels en die krijgt de prijs voor de mooiste, ongerestaureerde Rocky softtop f80. Op de laatste foto zie je Armin Day die de prijs voor ‘mooiste pickup’ in de wacht weet te slepen. Onder deze mannen zie je hun Daihatsu’s gebroederlijk naast elkaar staan. Het zal ongetwijfeld duidelijk zijn welke auto van wie is.
Onder: Voor alle deelnemers is er na afloop een klein glaasje van een speciaal en typisch Antwerps drankje. Maar goed dat het er maar één is….. Als ze dat op het volgende Daihatsu treffen weer hebben…. Zeker weten ga je het verslag dan weer lezen….
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
Even een correctie: de hond is geen Australian Shepherd, maar een Australian Cattle dog zoals we zeiden…
Klopt, ik had het verkeerd opgeschreven (ouderdom?) maar heb het vanmorgen ook direct verbeterd. Mijn fout waarvoor mijn excuses!