Don’t PaNic, don’t PaNic, it’s partytime!

Bestaat toeval of is het niets meer dan een (gelukkige) samenloop van omstandigheden? Wie het weet mag het zeggen. Persoonlijk zijn we geneigd te geloven in die tweede optie, met name omdat daarin het woordje ‘gelukkig’ voorkomt (maar alleen omdat we het er zelf tussen hebben gezet) in combinatie met ‘samenloop van omstandigheden’.

De eerste gelukkige samenloop. Met die samenloop van omstandigheden krijgen we in ons geval voor het eerst te maken in 2015 als we ‘Wilbertoord Pakt Uut’ bezoeken. De Unimog Clubs zijn daar (bijna) traditiegetrouw van de partij en na de gebruikelijke koffie van de club stappen we op en gaan we ‘aan het werk’. Luttele seconden later vallen onze monden open van verbazing. Direct na het keukenkamp botsen we ‘om de hoek’ namelijk tegen eerst Paul van der Valk en direct daarna tegen Nico Vink, beiden bezig met uitladen. Twee vrienden met een gezamenlijke passie van legerspul blijkt. Alleen zijn de beide heren niet direct met een ‘gewone’ leger Unimog aanwezig op Wilbertoord. Nee, de eerste helft van onze open vallende mond betreft de M 274 van Paul en de tweede helft de Condor van Nico, beiden gelost vanaf ‘het platform’ van een knoert van een Amerikaanse Freighliner. Die amfibische Condor is gebaseerd op een Unimog U 1700 (officieel een Thyssen Henschel Condor UR-425 APC, waarbij die laatste afkorting staat voor Armoured Personnel Carrier) en beleeft tijdens dit Wilbertoord na vijf jaar niet gezwommen te hebben zijn Nederlandse ‘vaardebuut’. We hebben er destijds uitgebreid aandacht aan besteed en doen dat in een latere fase ook over de toen enige rijdende M274 in Nederland van Paul. Voor de M274 (Mechanical Mule) hebben we altijd een zwak gehad moeten we eerlijk bekennen en dat komt vermoedelijk omdat deze ontworpen is door niemand minder dan… Willys! Tsja, als je zelf dan in een Jeep rijdt….

De tweede gelukkige samenloop. We zijn contact blijven houden met deze mannen en niet alleen omdat ze liefhebbers zijn van vooral het bijzondere legerspul. Gewoon leuke en sympathieke mannen waarmee je al gauw een klik hebt. Recent gaat fotograaf Ad Woolthuis naar een evenement in Twente (verslag zit in een ‘winterse’ pijplijn) en als hij thuiskomt met een miljoen foto’s valt één voertuig ons direct op omdat we het niet kennen. De auto start niet, maar de mannen bij de Acmat, want die auto is het, herkennen we onmiddellijk; Paul en Nico!

Don’t PaNic, don’t PaNic verklaard. We zullen je alle tussentijdse gebeurtenissen besparen, maar niet veel later valt er een uitnodiging op onze digitale deurmat. Drie dagen is daar in het westen van het land de zogeheten PaNic Party. Kijk naar de initialen en wellicht valt het kwartje al? Pa is van Paul en Nic van Nico! Het is ook de reden dat we hun namen bewust telkens in die volgorde hebben gebruikt. Paul viert tijdens de PaNic Party het heuglijke feit dat hij de leeftijd van 50 jaar bereikt en Nico viert dat hij daar nog eens 15 jaar bij op mag tellen, want hij telt 65 lentes. PaNic en legerspul. Doet dat ook niet herinneren aan Dad’s Army? We horen het ‘Corporal Jones nog roepen als er iets verontrustends gebeurde in de serie: ‘don’t panic, don’t panic”! Enfin, Paul en Nico pakken beide heuglijke mijlpalen aan om een knalfeest neer te zetten met alles er op en er aan. Je wordt tenslotte maar één keer 50 en één keer 65. Eten, drinken, blijven slapen op een daarvoor ingerichte ‘camping’; het is allemaal mogelijk. Waar beter dan de hal waarin hun verzameling legervoertuigen en werkplaats is gevestigd kunnen ze dat doen? We schrijven het makkelijk maar er gaan maanden van voorbereiding aan vooraf, maar dan ontvangen zo’n 150 familie, vrienden en bekenden een uitnodiging van de mannen met de bedoeling het feest luister bij te zetten.

De derde maar ongelukkige samenloop van omstandigheden… Ook ondergetekende ontvangt een uitnodiging. We gaan er graag op in, mede door de wetenschap dat er ongetwijfeld een aantal leuke dan wel bijzondere voertuigen geshowed zullen worden. Want dat de gezamenlijke hobby uitgebreid getoond moet worden staat buiten kijf. Bovendien hebben de mannen ook voor de mogelijkheid gezorgd om een stukje terrein te rijden vlak in de buurt van de ‘feesttent’. Voor het eten is achter de hal een veldkeuken opgezet, in de hal is een bar en een podium voor de live muziek en buiten voor de hal is nog een plek vrij gemaakt voor een groot kampvuur. Ja ja, er is een heuse band uitgenodigd om het feest luister bij te zetten! Helaas speelt ons beroep van off-road verslaggever ons deze keer flink parten. Het hele weekend liggen er off-road evenementen op ondergetekende te wachten en daarom kunnen we Paul en Nico alleen feliciteren op vrijdag, de dag van aankomst van de feestgangers. Geloof ons, die middag zijn we er heilig van overtuigd het meest zware en ongelukkige beroep van de wereld te hebben…. 

Boven: Een stukje huisvlijt van één van de feestgangers.

Boven: Mowag Radiowagen van Gerrit van Keulen jr. die er trots naast staat. Volgens Gerrit is het de enige rijdende Mowag T1 4×4 radiowagen (ook bekend als Mowag GW3500 of Mowag GW4500) van drie die in Nederland zijn. Fabrikant is het Zwitserse Mowag (Motorwagenfabriek) uit Kreuzlingen die het voertuig kort na de Tweede Wereldoorlog in productie neemt. De Mowag is gebaseerd op de Amerikaanse Dodge WC en deelt onder meer diens zescilinder benzinemotor (T-137) welke een cilinderinhoud heeft van 3.770 cc en een vermogen neerzet van 103 pk. Van de Mowag worden tussen 1950 en 1956 (en voor korte tijd een herstart in 1962 voor een verbeterde versie) totaal 1.700 stuks geproduceerd en ze blijven in dienst tot 1995. Het leeuwendeel van de productie neemt het Zwitserse leger in gebruik (1.668); de rest verdwijnt richting de politie en de brandweer. Van de radiowagen van Gerrit zouden er slechts 42 gemaakt zijn.

  

Boven: De imposante Tatra 813.

Boven: De M62 6×6 Wrecker (takelwagen) van Nico en hieronder de amfibische Condor van hem.

Boven: De oplegger welke aan de Acmat is gekoppeld (de Acmat zie je op de hoofdfoto) is ingericht als radio/commandowagen en herbergt alle daartoe behorende apparatuur.

Boven: YA 126 en rechts de Dikke DAF YA 328. Onder de M274, ofwel Mechanical Mule.

Boven: In de hal een amfibische M29 ‘Weasel’ cargo carrier (is overigens te koop!) en onder een leuke Fiat rupstrekker. We weten het niet zeker, maar het zou een Fiat 332 C Vigneto rupstrekker kunnen zijn, afgaande op de afwijkende grille. Maar pin ons er niet op vast. Anton Metselaar opperde een 312 C Crawler en ook dat zou heel goed kunnen. Die is namelijk vrijwel identiek. We zullen het t.z.t. aan eigenaar Paul vragen… 

Boven: Het mengpaneel voor de muziek van de band is in de Weasel geplaatst. Onder: Feestvieren is een dorstige aangelegenheid. Zingen, dansen, praten zorgen al snel voor een rauwe keel en dan helpt maar één ding: smeren die handel!

Boven: Naast het podium dit lieverdje.

Boven en onder: Achter de hal is een ruimte omheind (tegen de wind). Spandoeken met daarop de twee combinaties van Nico voor het vervoer van de overige hobby voertuigen van Paul en Nico. 

  

Boven: De keuken rekent op zo’n honderd eters. Onder: Even is het flink balen voor Paul, Nico en de al aanwezige gasten als vlak voor ons vertrek een serieuze bui regen losbarst.

Geloof je ons op ons woord als we verklappen dat het een onvergetelijk knalfeest is geworden? Niet zo heel moeilijk om dat te geloven toch?

Tekst & fotografie: Martin Brink.