Hart-grondige cursus van de Jeep Club Nederland.

Het weekendje voordat Offroad Budel los gaat barsten is de Jeep Club Nederland (JCN) met serieuzere zaken bezig. Hun Marshals moeten weer aan de bak…

Boven: Voorzitter Frank Eijk. Onder: Spullen die je het liefst ‘werkeloos’ ziet.

Vaste prik. Ieder jaar verzorgt de JCN een cursus voor haar marshals waarop ze leren omgaan met verschillende calamiteiten. Steevast wordt dat verzorgd door ‘afvallige Jeeper’ Hans Weder. Afvallige Jeeper omdat Hans tegenwoordig ook actief is in het off-road racen met een Mitsubishi Pajero. Hans is eigenaar van Interflame en richt zich met zijn bedrijf op het opleiden van brandweer, politie, bedrijven (BHV) etc. Bovendien is hij ook gemachtigd voor het keuren van bijvoorbeeld brandblussers. Je mag dus wel stellen dat deze ‘afvallige Jeeper’ van de hoed en de rand weet. Als voormalige Jeeper was het natuurlijk makkelijk voor de club hem in te schakelen voor het geven van de cursus, vooral omdat Hans al vele jaren in de off-road wereld actief is en specifieke dingen weet waar je off-the-road mee te maken kan krijgen. Collega’s van hem die de off-road wereld niet kennen zal dat veel moeilijker afgaan. We hebben diverse keren een cursus van Hans meegedraaid en heus, Hans weet off-road scenario’s ‘in het leven te roepen’ die heel reëel zijn maar waar je liever nooit mee te maken wilt krijgen. Laten we eerlijk zijn, het gaat meestal allemaal goed (ook in andere takken van gemotoriseerde sport), maar je moet er niet aan denken dat het een keer fout gaat of kan gaan. Maar komt dat onverhoopt voor, dan kun je maar beter goed voorbereid zijn. De Jeep Marshals zijn dat al enkele jaren, maar desondanks wordt de cursus ieder jaar herhaald. Nieuwe technieken en inzichten, maar ook nieuwe Marshals rechtvaardigen die herhalingen. Om eerlijk te zijn verbaast het ons dat andere off-road clubs nog geen gebruik maken van de kennis en (off-road) know-how van Hans Weder voor een cursus calamiteiten.

Gerichte afwisseling. Ieder jaar zit er ook wel wat variatie in de cursus. Drie disciplines vallen er dit jaar te onderscheiden en dan is het ook niet moeilijk te raden dat de cursisten vooraf in drie groepen verdeeld worden. Hans Weder neemt de cursus calamiteiten voor zijn rekening met daarin onder meer het blussen van autobranden, hulp aan gewonde personen al dan niet door een autobrand, wat te doen bij ongelukken en meer van dat soort, in dit geval gelukkig ‘zogenaamde ellende’. Jean-Paul van der Cruijsen gaat de Marshals leren proeven uit te zetten en last but zeker niet least is daar Afke (door Hans ingehuurd van een lokale collega) die de Marshals gaat leren op juiste wijze te reanimeren. Plus, en dat is niet voor het eerst maar wel wordt er nu dieper op ingegaan, leren omgaan met een AED (Automatische Externe Defibrillator). Met een AED geef je het hart van een patiënt dat stil komt te staan middels een flinke elektrische stroomstoot een opdoffer in de hoop dat diens rikketik weer aan het werk gaat. Je begrijpt dat juiste bediening van de AED essentieel is, want verkeerd gebruik kan zomaar leiden tot op zijn minst een heel chaotisch permanentje (kapsel). Belangrijk deze laatste, want de JCN heeft zojuist besloten een AED aan te schaffen.

Boven en onder: Begonnen wordt met het reanimeren zonder de hulp van een AED. Je rikketik op gang helpen (en houden), mond op mond beademing en geloof ons, het is net terrein rijden: het lijkt makkelijker dan het is! Het enige lichtpuntje: de cursisten hoeven telkens maar een ‘half mens’ te reanimeren… Dit jaar gaat het hoofdstukje reanimeren op verzoek van de JCN terug naar ‘basic’. De reden is dat er enkele nieuwe Marshals zijn binnen de club. Vorig jaar gebeurde het stukje reanimatie in het terrein met reëel opgezette off-road situaties die zogenaamd verkeerd afliepen. Situaties dus waarbij de Marshals niet vreemd hoeven op te kijken als ze die in de praktijk tegenkomen. Deze keer gebeurt het stukje reanimatie wat makkelijker (en schoner) in een leslokaal.

Boven: Afke met uitgebreide uitleg over de AED.

Boven: Wel aanwezig maar behoorlijk werkeloos dit weekend…

Boven: Onderdeel van de cursus richting de Marshals, zoals de officials bij de JCN worden genoemd, is het correct leren uitzetten van proeven. Die kennis wordt de Marshals, net als vorig jaar overigens, ‘bijgespijkerd’ door Jean-Paul van der Cruijsen. Vergis je daar niet in, want dit onderdeel is belangrijker dan je wellicht vermoedt. Tenminste, als je de toorn van (vooral nieuwe) leden niet over je wilt afroepen. Bij de JCN kunnen tegenwoordig namelijk ook eigenaren van 2WD Jeeps lid worden als daar zijn bijvoorbeeld enkele Renegade modellen. Voor die mensen moet je niet een route uitzetten waarbij een Jeep CJ of Wrangler rijder zich achter de oren krabt. De beste man of vrouw zou je met een levenslang trauma opzadelen. Je kweekt er tenminste geen liefhebbers mee die wie weet later overwegen over te stappen op een 4WD Jeep in geval het merk ze bevalt. Routes voor deze auto’s worden bij de JCN aangegeven middels groene pijlen. Maar ook met nieuwe leden met een 4WD Jeep moet je als Marshal rekening houden. Die moeten liefst spelenderwijs en zonder kans op schade vertrouwd raken met het fenomeen terrein rijden. Daarbij moet je als Marshal specifieke kenmerken weten van het model Jeep waarin gereden wordt. Klink vaag, maar waar zit bijvoorbeeld de luchtinlaat van de motor bij een doorwading? En wat te denken van alle elektronica en sensoren in de huidige, moderne auto’s, veelal te vinden in de kwetsbare neus van de auto? Vaak zijn dat componenten die een flinke aanslag op de beurs plegen als ze kapot gaan. Routes voor deze groep zijn bij de JCN gemarkeerd met blauwe pijlen. Het zijn in de regel routes waarbij de vierwielaandrijving zijn nut bewijst en die bewonderende kreten ontlokken uit de kelen van de onervaren off-roaders in spé. En dan heb je uiteraard nog de mannen (en vrouwen) die zich eigenlijk alleen maar aangetrokken voelen door rode of zwarte pijlen langs routes. Ook voor hen moet je een uitdaging kunnen uitzetten.

Boven en onder: Wie denkt, of wellicht hoopt, dat zo’n cursus afzien is voor Jeepers moeten we teleurstellen. Mocht je nog herinneringen aan school hebben van zo’n ‘strenge meester of juffrouw’ met zo’n ogenschijnlijk vastgelijmd, gemeen rietje in hun hand, dan kunnen we je ook hierin geruststellen. Nee hoor, alles gebeurt in een gemoedelijke sfeer. ‘s-Ochtends tussen 8-9 uur eerst een ontbijtje, rond half elf tijd voor een kopje koffie en tussen 13-14 uur een meer dan uitstekende lunch zoals je hieronder kunt zien. Sportlandgoed Zwartemeer en de JCN zorgen goed voor haar Jeep Marshals.

Boven: Eind van de dag tijd voor nog wat meer ontspanning. Onder: Ongeveer de hele dag in de ‘ontspanningsfase’; twee leuke honden.

Boven: Het cursus gereedschap van de dag. Ja ja, en daar hoort ook Lego bij!

‘De Bouwende Mens’. Lego zien we natuurlijk als kinderspeelgoed maar is vandaag tevens onderdeel van de opleiding. Behalve een AED heeft de JCN namelijk ook portofoons aangeschaft. En ook communicatie via een portofoon vereist oefening. Hans pakt dat ludiek aan. In het veld loopt de event manager, zeg maar de baas die dag. Via hem verloopt alle communicatie. De event-manager heeft de tekening van het Lego speeltje bij zich en de cursisten moeten aan de hand van zijn aanwijzingen zien het speeltje in de juiste vorm te ‘boetseren’ (in elkaar bouwen). De foto’s kloppen niet helemaal, want de cursisten moeten dat voor elkaar krijgen zonder dat ze het voorbeeld op het doosje kunnen zien. Op de juiste manier communiceren valt niet altijd mee kunnen we verklappen, maar na enige oefening zijn er geen afwijkende creaties ontstaan die je ernstig doen twijfelen aan de geestelijke vermogens van de bouwer.

Onder: Top fotografe Dee, verantwoordelijk voor deze foto’s, in gesprek met Hans Weder van Interflame. Waarover de twee keuvelen willen we niet weten… (maar het ziet er niet best uit voor Hans).

Boven en onder bij de foto’s. Meerdere fasen van een autobrand, zeker niet denkbeeldig in de gemotoriseerde sporten. Uitleg van Hans over zaken waar je als leek geen weet van hebt, maar die in de keiharde praktijk het verschil kunnen betekenen tussen leven en dood. Het begint al als je de hulpdiensten moet laten aanrukken, want weet jij als Marshal of Official het adres van het off-road terrein of de plek waar je je in de toerrit bevindt? “Ja er ligt hier een gewonde met een los hoofd onder zijn arm en we hebben snel een ambulance nodig”. “Goed meneer, we komen er direct aan. Wat is het adres?” “Uhhh, ja we zitten in dat bos, bij die ene boom is een smal paadje en daar moet je in….” Je snapt dat we er een geintje van maken, maar stel, stel nu dat de beste man je met deze aanwijzingen toevallig nog weet te vinden ook omdat hij, ambulancebroeder, naast die boom met dat paadje woont. Wat denk je, zou hij het redden met zijn ziekenwagen over het off-road parcours naar die nog altijd zwaar gewonde met los hoofd achterin het terrein? En dit zijn zo maar de eerste mogelijke situaties waarmee Marshals te maken kunnen krijgen.

Brandende kwesties? Nog veel meer zaken komen aan bod tijdens de cursus. Blussen we die brand met CO2, schuim of poeder en wat zijn de verschillen dan wel voordelen? Niet heel moeilijk zou je zeggen, zo lang de brand maar uit is. Akkoord, maar als die off-roader bekneld zit in zijn brandende bolide? Welke brandblusser gebruik je dan het best?

Boven: Oefenen met een blusdeken als een persoon vlam heeft gevat is niet denkbeeldig en vereist de juiste aanpak.

Onder: Een persoon zit bekneld en gewond in een brandende auto. Het gebeurt niet in Nederland maar op een helling in het buitenland, waarbij de auto dreigt om en verder te rollen. Ga er maar aan staan. Hoe zorg ik er voor dat de auto niet door rolt richting dat tientallen metersdiepe ravijn? Gebruik ik mijn lier, sleepkabel of ga ik snel op zoek naar wat boomstammetjes? En dan? In de praktijk mag je een gewonde niet zomaar uit een auto trekken, maar als de auto in brand staat en je krijgt de vlammen niet onder controle zul je wel moeten. En wat als de bolide bijvoorbeeld brandstof lekt? Het zijn zo maar een kleine greep van mogelijke (levensbedreigende) situaties en geloof ons, Hans weet er nog veel en veel meer die niet ondenkbeeldig zijn. Wie Hans kent weet dat hij zijn opleidingen doorspekt met de nodige humor maar daarbij de serieuze ondertoon nooit uit het oog verliest. Veelal laat Hans de cursisten zelf eerst aan het woord. Hij schetst een situatie en vervolgens vraagt hij de cursisten hoe ze dat op zouden lossen. Op zowel goede als foute antwoorden haakt hij vervolgens in, gepaard gaande uiteraard met de nodige uitleg.

Onder: Op de zondagmorgen volgt na het ontbijt de evaluatie door Hans Weder, vervolgens een Marshal overleg en tenslotte de afronding van het opleidingsweekend. Mocht ondergetekende ooit ‘in het harnas’ op een evenement iets overkomen, dan hopen we dat dit bij de Jeep Club Nederland gebeurt. We schatten in dat we dan de grootste kans maken om jullie lastig te kunnen blijven vallen met onze verslagen…