Bernd Schaefer en Alexander Schonbrunn zijn er ondersteboven van zoals je op de openingsfoto kunt zien. Ondanks deze ‘onschuldige’ koprol (geen schade) weten ze een uitstekende eindpositie te noteren als ze eind van het weekend alle zeven klassementsproeven hebben gereden. Dit weekend lijkt de definitieve doorbraak te betekenen van de SBS (Side-by-Side’s). Jaren terug deden we die voorspelling al. Niet dat het een heel moeilijke voorspelling is geweest. Alleszins betaalbaar, licht van gewicht en daardoor bloed snel en met een hoog fun-karakter verklaren voor een belangrijk deel de groeiende populariteit van de SBS. En dat je je ook nog met gemak kunt meten met de grote jongens wordt gestaafd met de uitslag van deze NK ORR. Bij de eerste zeven in de (Overall) einduitslag bevinden zich vijf SBS’s, waarvan twee op de hoogste podiumplaatsen! Toegegeven, ze zijn schier onoverwinnelijk op het relatief korte en zanderige circuit hier in IJmuiden. Dat zegt nog niets in geval ze de strijd moeten aanbinden op buitenlandse off-road wedstrijden over lange afstanden.
De terrein.nu crew. We prijzen ons gelukkig dat Ad Woolthuis en Pascal Hanenbergh van HoT het weekend in IJmuiden bij gaan wonen, deels om de NK ORR visueel vast te leggen voor terrein.nu maar anderzijds ook om verslag te doen van deze NK ORR race. De fotografie is van beide heren; het geschreven woord van Pascal Hanenbergh.
Puike accommodatie. Iets meer dan tweehonderd kilometer geeft de verlichte dagteller van mijn Land Rover aan als ik het bivak opdraai dat is gelegen aan het strand van IJmuiden. Toch een hele toer voor een Drent om bij de zee te komen, maar zeker de moeite. De zee en het strand zijn prachtig, maar in maart kun je de handdoek en zonnebrandcrème wel thuis laten. In plaats daarvan heb ik warme kleding en de camera’s mee om voor jullie als lezers van www.terrein.nu ‘De Garage Rijsenhout Strandrace IJmuiden’ vast te leggen. Het is 23 maart en half tien in de avond als ik mijn auto een plekje geef tussen de trailers van het Dirty Eagles racing team en BAS Autosport. Beter kan hij in mijn ogen niet staan! Rechts de Bowlers van Herre van Goor en Maurits van der Arend van het eerder genoemde Dirty Eagles racing team en tevens de mannen achter de Roompot Baja Borger die later dit jaar gereden zal gaan worden. Links de stal van Bas Autosport (Bas4Cars), alwaar drie prachtige ‘Bulldogs’ staan te glinsteren in het felle kunstlicht van een tent. Het is de tent waar de monteurs van de teams zo nodig hun reparatiekunsten zullen gaan vertonen. Precies, als je daar tussen al die Land Rover producten of Land Rover derivaten staat, dan weet je toch zeker dat je eigen Land Rover wel in goede handen moet zijn.
Boven: Lieven de Brabant en Donald Desmet (T1).
Boven: Zorgt het losse zand van het strand voor onoverkomelijke problemen? Och, je kunt soms al vastzitten bij de start (hier Eelco Bekker en Sijbrand Booij, T1), maar met een vracht officials is het toch geen ‘onoverkomelijk probleem? Je mag pas gaan twijfelen aan hun kunnen als ze de enigen zouden zijn dit weekend. Niet dus, want eerder kun je spreken van ‘schering en inslag’, dat tijdelijk vastzitten. Het overkomt heel veel teams en dat verzacht ‘de schaamte’ individueel.
Onder: Niet meer vanzelfsprekend overall winnaar, maar nog wel het team ’te verslaan’ in de T1 klasse, Nienke en Rick Aarts.
Boven: Dave Klaasen en Tessa Rooth (T1), het team dat het Nienke en Rick Aarts het meest lastig maakt.
Onder: De naamgever aan de Strandrace, Henri Joosten van Garage Rijsenhout (T1). Hij weet zich geassisteerd door Eric van Beelen, maar ook die kan niet verhinderen dat ze problemen hebben met de koeling van de met nieuwe frisse kleuren getinte Mitsubishi PX 33 replica. Zonder die koelingsproblemen is het verbazingwekkend hoe snel de ‘bejaarde’ bolide van Henri en Eric ineens is. Het hart moet een verjongingskuur zijn ondergaan of anders vermoeden we ‘dopinggebruik’….
Aangename ‘wachtruimte’. De fraai boven de duinen uitstekende toren van de reddingsbrigade heeft vandaag een extra functie. Onder in de toren is diens garage ingericht om de voertuigen van de deelnemers te keuren voor ze mogen starten aan de race van dit weekend. Bewust noem ik ‘voertuigen’, want het zijn niet alleen auto’s maar ook Side-by-Side (SBS) buggy’s en zelfs een aantal vrachtwagens die morgen aan de startlijn zullen verschijnen. Met voor de zondag in het verschiet zelfs nog een grote mini verrassing. Alles samen zorgt het voor een lange lijst met maar liefst vijftig startnummers en dan hebben we de ‘mini verrassing’ niet eens meegeteld! Boven in de toren is de inschrijving. Hier meld ik me voor mijn pers hesje en de benodigde papieren. Na deze in ontvangst te hebben genomen zit mijn taak er voor vandaag op. Tijd om te relaxen, graag onder het genot van een drankje en wat hapjes die me wachten in de rijkelijk gevulde trailer van de Dirty Eagles.
Boven: Herre van Goor en Randel Hofstede (T1), een schakel in het Dirty Eagles Team.
Onder: Peter Erren en Jan Paul van de Poel (T1).
Boven: Inmiddels onderdeel van het NK ORR meubilair: Bert en Tom van Es (T2).
Onder: Jerry van Langen en Bas Jongejan (T1), een paar jaar minder lang zittend aan de off-road tafel dan hier boven genoemden, maar weten wel de top tien binnen te huppelen….
Boven: ‘Vuurvreters’ Hans Weder (van Interflame) en Bob Tromp (T2). Zijn een drietal manches ‘uitgedoofd’ (verstek laten gaan), waarvan twee als gevolg van problemen met de aandrijflijn (cardanas dacht Ad).
Onder: Mark Klinkhamer en Peter van der Vliet. Zijn al enkele jaren actief in het NK ORR. Hebben in het begin van hun carrière de nodige probleempjes moeten verwerken, maar krijgen nu eindelijk ‘loon naar werken’. Ze schrijven namelijk de overwinning in de Special Klasse op hun naam.
Boven: Martijn van den Broek en Edwin van der Vegt (T1).
Onder: Gert-jan van der Valk en Branco de Lange (T2).
Doornroosjes? Voorafgaand aan de komende, vurige gevechten op het strand is het in het bivak totaal anders. De rijders drinken hier een drankje met elkaar en er wordt gelachen, ervaringen en sterke verhalen met elkaar gedeeld. Wie niet beter weet heeft totaal niet het idee dat deze mannen morgen een ongekend felle strijd zullen leveren met elkaar. Insiders proeven, buiten de gezelligheid, ook de spanning en zenuwen onder sommige rijders. Een gezonde spanning, want iedereen wil toch dolgraag zijn beste resultaat zien neer te zetten. Ondanks die spanning krijg ik de indruk dat de nachtrust er niet onder te lijden heeft bij de deelnemers. Bij mij althans niet en wat volgt is een rustige nacht aan het strand van IJmuiden.
Boven: Bernd Schaefer en Alexander Schonbrunn (SBS Klasse).
Onder: Philippe Pensis en Philippe Decourty (SBS Klasse).
Boven: Marcel en Lisa Huigevoort (SBS klasse).
Onder: Ardi en Antall van der Hoek (SBS Klasse).
Boven: Goed voor een tweede plaats Overall en derhalve ook in de SBS Klasse, Robin Lietar en Stephan de Grove.
Onder: Bert Heskes en Rogier Lindeman (T2).
Boven: Rick en Paul de Wit (Special).
Onder: Tim Haex en Rudi Camps.
Boven: Greg Docx en Cedric van der Vecken (T2).
Onder: Hans-Jurgen en Roman Rausch (SBS Klasse).
Het komende strijdtoneel in vogelvlucht. Zaterdagmorgen kraait de haan, niet in de war gebracht door de zomertijd, op tijd, dit dan wel in de gedaante van een auto die gestart wordt om de laatste zaken te controleren voor de race van start gaat. Het weer is grauw en grijs en dat geldt ook voor de ogenschijnlijk oneindige vertes van de zee, zodat de overgang van zee naar lucht alleen zichtbaar is voor geoefende ogen. Een meeuw krijst schril in de stilte van de ochtend en verheft zich met trage vleugelslag boven de vloedlijn, op de vlucht voor dat in zijn ogen ‘grote aanstormende monster met vier wielen’. Vier keer rijden de auto’s en Side-by-Sides vandaag. Deze gaan samen van start. De startlijn op het brede strand biedt met gemak plaats aan zeker tien voertuigen. Dat is het voordeel van een breed strand; je kunt met veel meer voertuigen tegelijk starten, een massastart zeg maar. De trucks starten drie keer vandaag. Mijn persoonlijke mening zegt, ‘helaas zijn het maar vier trucks vandaag’, want het is toch op zijn minst imposant als zo’n grote truck over het strand dendert. In ieder van de zeven klassementsproeven moeten de rijders minimaal twee keer een zogeheten ‘Jokerlap’ rijden. De Jokerlap, het ligt al een beetje in de naam besloten, want Joker zou je als ‘gek’ kunnen zien en een lap is een Engelse ronde, is een extra lange ronde. Rij je hem niet, dan levert iedere Jokerlap welke je niet rijdt je vier minuten straftijd op.
Het strijdtoneel in ‘real time’. Het parcours volgt langs de zee eerst een lang recht stuk, waar verraderlijke hobbels en gaten de deelnemers wacht. Ik heb het vermoeden dat die nog wel eens veroorzaakt kunnen zijn door onze oosterburen de afgelopen zomer… Op dit lange stuk wordt flink snelheid gemaakt, onderwijl zo veel als mogelijk de hobbels en gaten ontwijkend. Aan het eind daarvan volgt een scherpe bocht naar links. Sensatie! De auto’s komen daar met volle snelheid aangestormd en proberen zo laat mogelijk te remmen. Dan, op het laatste moment gaat het stuur pas om en worden de bolides de bocht in gesmeten. Terwijl het zand door het profiel van de banden metershoog de lucht in geslingerd wordt, zorgt dit profiel er ook voor dat de auto grip houd op het veelal losse zand van het strand. Tenminste, dat is de bedoeling van iedere coureur, de grens opzoeken van de adhesie tussen band en strand. Hoe sneller je door de bocht racet, hoe sneller je immers daarna weer op volle snelheid bent op het parcours. Bij iedere poging welke je onderneemt om sneller te gaan is het natuurlijk met de bedoeling een voorganger in te halen. Sneller de afstand van het raceparcours zien af te leggen, dat zich op zijn beurt vertaald in een snellere tijd. De strijd in jouw voordeel zien af te sluiten ten opzichte van de rest van de concurrerende coureurs. Waar je tegenaan hikt is dat iedere coureur met maar een vleugje racebloed in zijn aderen die ambitie eveneens heeft. En zoals in veel wedstrijden kan ook in het 4×4 racen maar één team het snelst zijn.
Boven: Lina van de Mars en Michael Podlogar (SBS klasse).
Onder: Niek Oude Luttikhuis en Nick ten Berge (T2).
Boven: John Groen en Marga Poen (Special).
Onder: Joost Hofmans en Mark van der Spank (SBS Klasse) krijgen hun Overall zege niet cadeau. Zwaar bevochten mag je zelfs claimen, want als je naaste concurrent (Robin Lietar en Stephan de Grove) na zeven klassementsproeven slechts acht (8) seconden meer tijd nodig heeft, dan weet je dat de mannen huiswaarts keerden met verschroeide nekken…. (veroorzaakt door de hete adem van Robin en Stephan).
Boven: Tom Buntinx en Ronald Steukers (T1). Zij presteren dit weekend het best van alle ingeschreven ‘Dirty Eagles’ (Bowler Defenders).
Onder: Jeffrey Derycke en Anouk Vandenberghe (T2).
Boven: De derde Nederlandse autobouwer, Bas van Driel van Bas4Cars, met naast zich Pepijn Spreeuwenberg. Of is het de vierde? We hebben Spyker natuurlijk en Donkervoort. Bas4Cars die de Bowler Defenders bouwt, maar tegenwoordig ook HoT (Hanenbergh offroad Techniek) die de HoT bouwt. Je weet wel, de buggy die we in het verleden kenden als Blitz. We weten niet precies wie er eerst was….
De race proeven en voelen… Ik ga naarstig op zoek naar de juiste plek om het off-road geweld op het strand vast te leggen. Het geweld dat via mijn lens naar een handjevol elektronische componenten wordt gestuurd. Elektronica welke op haar beurt het beeld vertaalt naar nulletjes en eentjes zodat de actie opgeslagen kan worden op de geheugenkaart van mijn camera. In de bocht lig ik half op een opgeschoven wal die de veiligheid moet waarborgen van de toeschouwers, de juiste plek ook voor mij om een mooi kiekje te schieten. De wind en kou zijn me vandaag goed gezind, want ze gooien beiden geen noemenswaardige roet in mijn beoogde ‘werkzaamheden’. Ik geniet volop als het ene na het andere brullende monster voorbij komt razen. De auto’s zijn duidelijk herkenbaar aan een laag en zwaar geluid, dat eerst aanzwelt en daarna met een licht soort van Doplereffect verdwijnt in de ijle lucht. De Side-by-Sides daarentegen naderen met een veel hoger, meer snerpend geluid dat bijna voelbaar je trommelvliezen in beweging brengt. Als laatste onderdeel van het off-road orkest dreunen de vrachtwagens met een zware bas voorbij. Niet alleen brengen die je spieren en botten bijna ongecontroleerd in beweging, maar ook toveren ze één helft van het strand visueel om in een geulen paradijs. Helaas voor degenen die hopen straks, als de temperatuur voldoende is gestegen, een mooi windvrij plekje te kunnen vinden in zo’n diepe geul. Het zou ze het vele graafwerk besparen, maar jammer dan. Na de race wordt het strand onverbiddelijk keurig vlak geschoven. Een bataljon shovels staat daarvoor al klaar, zodat iedereen aankomend zomer toch zelf zijn schepje maar weer mee moet nemen naar het strand om een kuil te graven of een zandkasteel te bouwen….
Boven en onder: Ook Gert-Jan van der Valk en Branco de Lange krijgen te maken met een ’tijdelijke belemmering’ van de voortgang.
Boven: Bij Evert La Verge en Gert de Roover (Special) breekt in de tweede manche een voorwiel.
Onder: Marc Leeuw en Bert de Bresser (T4).
Boven: Aart Schoones en Peter van den Berg schrijven de T4 klasse op hun naam.
Onder: De ‘jeugdige’ Sofian Brinksma (zijn wiegje was het stuur van een vrachtwagen en zijn badje gevuld met verse cardan-olie) en Marc Burger (T4). Slepen een tweede plaats binnen.
Boven: Donald Verdonk (van Unimog Donald) en Erwin Zijlstra (T4).
Onder: Arno Baauw en Jeffrey Spoor (T1).
Boven: Net naast het podium Overall, maar een derde plaats in de SBS Klasse, Pascal Mercier en Marie van Tomme.
Onder: Jazeker, ook Bas van Driel en Pepijn Spreeuwenberg ontkomen er niet aan. Het gebeurt ze in de tweede manche en ze verliezen er best veel tijd door (circa 13 minuten). Zou het niet gebeurd zijn dan….
Boven: Jan de Ruiter en Martijn Lankhaar.
Waar niet iedereen aan gedacht heeft is dat iedere SBS een reservewiel bij zich moet hebben. Dat levert dit weekend creatieve bevestigings oplossingen op.
Boven: Christian Femont en Peter Janssens (T1).
Boven: Teun Stam en Rene Bargeman (Special).
Onder: Serge Huffmeier en Maurice Geraards (T1). Moeten zondag verstek laten gaan als gevolg van een gebroken cardanas.
Boven: Rick en Paul de Wit in hun fraaie Mitsubishi.
Boven: Henri Joosten en Eric van Beelen in een poging de temperatuur van de Mitsubishi PX 33 op een aanvaardbaar niveau te houden.
Onder: Willem Zeelen en Dirk-Jan Moes (T1).
Boven: Jorg Overbosch en Mark Salomons.
Boven: Wat vertelden we ook al weer over tijdelijke voortgang die ‘zo nu en dan’ belemmerd wordt?
Boven: Zelfs de nul-nul wagen ontkomt niet aan de schier ‘dodelijke omarming’ van het strandzand….
Boven en onder: Uiteraard hoort druk sleutelen in het kamp bij de ‘off-road oorlogsvoering’.
Boven: De schitterende Bowler Defender bolide van Maurits van den Arend en Wouter Elzing (T1). Worden echter al direct na de eerste manche geveld door pech; olielekkage van de krukas keerring! De ‘schade’ aan de zieltjes van de mannen valt alleen mee als je de uitslagenlijst op zijn kop houdt….
Boven: Achter Tom en Ronald in de Bowler Defender ontwaren we nog net Herman Schaeks en Peter Timmers in hun ‘zachtgele’ Nissan (T2). Het gaat al niet lekker in de eerste manche en dat wreekt zich de rest van de zaterdag: koppeling overleden. De volgende dag weten ze ‘als lichtpuntje’ revanche te nemen. In deel 2 wat meer beelden van deze mannen.
Boven: Simon van der Heden en Daniel Kersbergen. Genieten de discutabele eer van de allergrootste pechvogels van het weekend te mogen wezen. Ze kampen al in de eerste manche met problemen en die zijn voldoende om de volgende manches niet meer te starten.
Boven: Roger en Boy Schoonbrood (Special).
Korte onderbreking… Na wederom een gezellige avond aan het strand, een avond die door verschillende teams uiteraard gretig gebruikt wordt om de voertuigen weer startklaar te maken voor de tweede dag, sluit ik de dag af op mijn matrasje in de auto, gevolgd door een heerlijke nacht. Om het ‘nadelige’ uur verschil van de nacht te compenseren hebben we unaniem besloten het ontbijt de zondag ook maar een uurtje te verzetten, zodat het vooruit draaien van de klok in ieder geval geen invloed heeft op een welverdiende nachtrust. Binnenkort komen we in deel twee bij je terug!
Fotografie: Ad Woolthuis & Pascal Hanenbergh. Tekst: Pascal Hanenbergh (HoT).
