Oh heer, de LRCH in Heerde.

Het weer belooft weinig goeds als we thuis in de auto stappen en op weg gaan naar Heerde. Regen daalt gestaag neer uit het zwerk en zover het oog reikt ziet de lucht egaal donker grijs. Het overkomt ons niet vaak dat het op een evenement onophoudelijk regent, maar deze zaterdag 12 januari houden we ons hart de hele heenweg vast, ondanks dat de buienradar nog enige sprankjes hoop laat zien. Enfin, het weer kunnen we nog altijd niet veranderen en dat is maar goed ook, want anders zouden we er geheid belasting over moeten betalen onze regering kennende.

Warm onthaal. Er heerst al volop bedrijvigheid als we in Heerde arriveren. Op de parkeerplaats en op het pad naar de kantine staan plassen water van verschillende groottes. Dat belooft weinig goeds voor de baan is onze eerste gedachte. Maar we laten ons niet ‘uit het veld slaan’ door de ‘sombere’ vooruitzichten. Bovendien is het welkom bij de LRCH als gewoonlijk warm en hartelijk. Het begint eerst met handen schudden, begeleid door de beste wensen voor het nieuwe jaar, van onder meer Guus, Simon, Eric, Paul en nog een heel ‘legioen’ LRCH mannen, waarbij Olav ons direct een handvol consumptie munten in de handen duwt. Niet zo heel gek toch dat we graag bij de LRCH ” op visite’ komen voor een verslag? Om moed te verzamelen voor straks stappen we de kantine binnen met de bedoeling een hete en geurende kop koffie uit de kantine van de M.S.V. N.O.V. naar binnen te gieten. Maar ook daar herhaalt zich eerst het ritueel van handen schudden en de beste wensen voor 2019 overbrengen aan alle vrienden en bekenden. Maar er komt een moment dat alle handen geschud zijn en de koffie haar weg naar beneden gevonden heeft. We hangen onze camera’s om onze nekken en duiken de crossbaan op, op zoek naar veel Land Rovers….

Boven: Steevast aanwezig op de evenementen is de clubshop van de LRCH, alwaar de familie Steigstra de scepter zwaait. Wisselende, vooral outdoor kleding, uiteraard met Land Rover teksten of logo’s daarop maar ook tal van hebbedingetjes, gadgets en boeken kun je in de clubshop vinden, zo lang het maar met Land Rover te maken heeft. Bij elkaar een flinke aanhanger vol zien we eind van de dag als al het spul ingeladen wordt.

Gezonde opkomst. We hoeven niet lang te zoeken, hooguit enkele seconden als we de eerste Land Rover al tegenkomen van wie de voortgang tijdelijk belemmerd is. We kijken er niet van op, want zodra we de baan opstappen zakken we tot de enkels in een zanderige emulsie en op andere plaatsen modder. Oké, even niet goed uitgekeken want er vallen ook nog wel tamelijk droge stukken te ontdekken op de doorgaande crossbaan, maar over het geheel genomen is hij flink zompig. Nog iets zompiger als tijdens het bezoek van 4×4 Het Noorden een week eerder en dan aan het eind van de dag, toen de crossbaan op zijn slechtst was. De organisatie heeft het tijdens het uitzetten van een route op enkele plaatsen al knap lastig gehad op steile bulten en uit voorzorg de rijrichting tegengesteld gemaakt aan de gebruikelijke rijrichting. Ai, dat voorspelt ‘weinig goeds’ (of juist veel goeds…?) bedenken we, met daarbij in het achterhoofd de nog altijd gestaag vallende regen. Voeg daarbij dat de LRCH zich vandaag mag verheugen in een gezonde opkomst van totaal 129 auto’s en je ziet de bui bij wijze van spreken al hangen, echter nu ook figuurlijk. Om het scenario nog wat ‘spannender’ te maken blijft de regen ook vallen tijdens het door buienradar beloofde uurtje droogte ergens rond de klok van elf. In plaats van droog lijkt het juist extra hard uit het zwerk neer te dalen. De middag is al een tweetal uurtjes ingevallen als de regen eindelijk zijn laatste druppels boven de crossbaan loslaat. Maar dan hebben we ondertussen al de nodige, maar vooral prachtige ‘off-road avonturen’ achter ons liggen.

Harmonieuze off-road symfonie. In eerste instantie is de baan nog redelijk begaanbaar. De vroege rijders komen nog wel rond, zo lang ze de zwaardere uitstapjes naast de doorgaande route maar ‘links’ laten liggen. Maar bij het vorderen van de dag wordt de baan in een gestaag tempo een fors aantal strepen zompiger dan ze al was. In de ‘gewone wereld’ zorgt het slechte weer al gauw voor chagrijnige gezichten, maar hier in deze ’tijdelijke Land Rover World’ worden de grijnzen alleen maar groter naarmate de Land Rovers dieper in de prut zakken. We hebben zelden meer sleeplintjes tevoorschijn gehaald zien worden of lierkabeltjes uit zien rollen dan deze twaalfde januari 2019 bij de LRCH. Zo nu en dan zien we dan ook, en dat is onontkoombaar, korte file’s ontstaan. Maar ook hier, in tegenstelling tot de ‘gewone wereld’, horen we tijdens zo’n oponthoud geen onvertogen woord. Geduldig even wachten tot een tijdelijke vastzitter weer los is wordt zelfs gewaardeerd krijgen we de indruk. Kun je tenminste bij collega off-roaders even afkijken hoe het in ieder geval niet moet. Onderdrukte kreten, slepen, luid schaterlachen, lieren, grommende dieselmotoren; het is een kakofonie van geluiden welke bijna aaneengesloten over en tussen de bomen van de crossbaan door zweeft.

Spoorloos verdwenen onderscheid. Goed te zien is dat de doorgaande baan (Discovery hier boven) qua moeilijkheidsgraad niet of nauwelijks onderdoet voor de extra uitdagende uitstapjes langs de doorgaande route (Defender hier onder). Op enkele plaatsen lijkt het haast een soort drijfzand en verwacht je ieder moment een Land Rover te zien verdwijnen om nooit meer terug te zien…. Fotograaf Jos Emmers is voor het eerst in Heerde en schiet vanaf veilige afstand met zijn camera heel wat fotorolletjes vol….

Boven en onder: Prachtig zo’n 88 Series 2A; wars van stroomlijn en wars van moderne computer technieken. Het puur functionele karakter spat er als het ware vanaf. Dat betekent niet dat je de ogen moet sluiten voor de moderne, hedendaagse auto natuurlijk, zoals daar is de Discovery op de foto hieronder. In vrijwel alle gevallen beter dan zijn illustere voorouder, maar durf je er ook met moddervoeten in te stappen?

Boven: Nummer drie op de lijst van veelvuldig te hulp geroepen gereedschappen tijdens deze dag terrein rijden, na het sleeplint en de lier, is de ouderwetse schep. Gek toch dat zo’n schep in de handen van een vrouw veel leuker ’tot zijn recht’ komt. Althans, wij vinden het ronduit grandioos om te zien, of komt dat omdat we zelf man zijn…?

Boven: Een Duitse uitspraak op een Engelse auto? Gelukkig sluit de uitspraak wel haarfijn aan op: One life, live it….

Boven: Fotografe Floor ten Brink weet stiekem ondergetekende met haar camera vast te leggen, maar ondergetekende weet stiekem Floor ten Brink met zijn camera vast te leggen……

Taal in de ‘Overdrive’. Er komt een moment dat het te hard regent voor de gezondheid van onze camera. Noodgedwongen schuilen we een half uurtje tot drie kwartier tegen de regen in een huisje op de baan. Vanuit het huisje weten we zo nu en dan een ‘voorbij snellende’ Land Rover vast te leggen. Oké, dat ‘voorbij snellen’ mag je met een korreltje zout nemen. Vooruit, een korrel mag ook…

Boven en onder: De regen zorgt van een afstand voor ietwat wazige beelden. Kunnen we wel weghalen op de computer, maar daarmee help je ook een stukje sfeer om zeep.

Boven: Uhh, valt er niet genoeg?

Boven en onder: Eveneens aanwezig is Bas van Driel van Bas4Cars (boven), compleet met een hand vol personeel (hieronder bijvoorbeeld Pepijn). Dit jaar helaas geen ‘Low Gear Experience’ horen we van de mannen. Komt heel ongelukkig uit qua tijd is de reden. Volgend jaar dan maar weer is onze hoop?

Boven en onder: Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is……? Geel en het heeft vier wielen! Tja, wat nu? De bovenste ‘gele’ is een deelnemer die creatief aan het evenement van de LRCH meedoet. De onderste ‘gele’ wordt utilitair ingezet voor de verzorging en het onderhoud aan de crossbaan. Uhh, is dit niet het schoolvoorbeeld van een spreekwoord dat luidt “je hebt luxe paarden en werkpaarden”?

Boven: Jos, is je rolletje nu nog niet vol?

Hulpvaardige LRCH officials. Links achter op het terrein is de baan het zwaarst. Paul van de Linde helpt de deelnemers zo nodig niet alleen met het gesproken woord, maar ook met ‘de handen uit de mouwen daad’. Soms is een ‘misdadig’ klein duwtje al genoeg om de Land Rovers ‘op het rechte pad’ te krijgen. Of is ‘het juiste spoor’ hier beter op zijn plaats….?

Boven: Lunchtijd….

Boven: Het lieren doen veel mannen van de LRCH opvallend goed (lees: kundig). Als het even te zwaar dreigt te gaan of ze hebben de ruimte niet, dan wordt er al gauw een klapblok tevoorschijn getoverd. En zo hoort het ook. Niet alleen verdubbel je daarmee bijna de trekkracht, maar ook krijgt je lier het veel minder zwaar te verduren.

Dubbel uitzonderlijk: Geen enkele leuke hond hebben we deze dag gezien en dat is opvallend bij de Land Rover Club omdat we die bij hen normaal veelvuldig tegen komen. Maar ja, het is dan ook het grootste deel van de dag ‘hondenweer’ geweest. En net als bij veel off-road clubs zou het gek zijn als we de hele dag geen enkele motorkap open zouden zien. Gelukkig laten de clubleden van de LRCH ons niet in de steek door de hele dag probleemloos rond te rijden. Het duurt even, maar dan krijgen we er toch een voor de lens (van Rob Henrion als we ons niet vergissen). Gelukkig doet het geen afbreuk aan het humeur van Anouk (foto hier onder).

Onder: Mag natuurlijk niet ontbreken als ‘meubilair’ van de crossbaan in Heerde, Jesse Burgmeijer. En doet dat dan ook niet. Het is eind van de dag en dan rijdt Jesse ter inspectie een rondje over de baan om te kijken of er geen gekke dingen gebeurd zijn en of bijvoorbeeld alle hekken nog in orde zijn. Het is bijna vier uur en de organisatie begint met het opruimen van de spullen en het weghalen van de linten. Ze kunnen terugkijken op een uiterst geslaagde dag. Flink pittig en zwaar, maar daarom extra leuk. En laten we eerlijk zijn: als het zwaar en pittig is geweest, dat onthoud je als deelnemer toch veel langer als wanneer het weinig moeite zou kosten om rond te rijden? Daarmee is de voldoening toch ook vele malen groter? Het beste bewijs daarvan komt ’s avonds tot uiting. Vrouwlief heeft deze avond ‘geen kind’ aan haar op de bank uitgetelde man….