Hallo iedereen! Hier ben ik (ik is Maurice de Lannee) weer eens, voor jullie in Nederland vanaf de andere kant van de grote plas die we lang geleden Atlantische Oceaan gedoopt hebben. Eigenlijk best wel leuk om op onderzoek te gaan naar diens naam. Niet onverwacht dankt de oceaan zijn naam in beginsel aan Atlantis, het ‘eiland van halfgod Atlas’, volgens de tamelijk bekende meneer Plato de oudste zoon van Poseidon en de eerste koning van de mythische Atlantische beschaving. Leuk die Griekse mythologie, maar daarmee heeft de oceaan nog niet haar huidige naam. De latere Romeinen bijvoorbeeld, noemden de oceaan ‘de zee van Hercules’. Nee, de naam Atlantische Oceaan komt volgens Wikipedia pas het eerst voor op de kaarten van Mercator (1569) en is dus naar alle waarschijnlijkheid ontleend aan dat mythische, sterk tot de verbeelding sprekende land Atlantis.
Drukke agenda. Na zo’n lange tijd geen verslagje denk je wellicht dat ik een poosje onder een rots heb gewoond, maar dat is bepaald niet het geval durf ik te bekennen. Drie en half jaar geleden benut ik de mogelijkheid om te participeren in het bedrijf van mijn schoon-oom in Panama. Laat ik voorop stellen; ik heb nog steeds een voltijdbaan en werk nu en dan voor mijn schoon-oom, maar probeer verder ook zoveel mogelijk mijn eigen leven te leven. Aan de andere kant, Panama heeft mij met mooie mensen in contact gebracht en de mogelijkheid geboden om onder meer een praatje te maken met mensen die over de min of meer legendarische Pan American Highway reizen of hebben gereisd.
Boven: Het Panama kanaal.
Wat is de Pan-American Highway? Volgens de verhalende geschiedenis is de Pan-American Highway (in het Spaans Carretera Panamericana) een weg, of beter een netwerk van wegen, die de uiteinden van het Amerikaanse continent met elkaar verbindt. Deze weg (wegen), waarover je met motorvoertuigen kunt reizen, loopt van Prudhoe Bay in Alaska naar Ushuaia (Vuurland) in Argentinië. Het oorspronkelijke plan voor de aanleg stamt uit de eerste helft van de vorige eeuw (1925) en dan zou het één doorlopende weg moeten worden, maar daar komt weinig van terecht. In de USA en Canada worden namelijk geen wegen officieel aangeduid als onderdeel van deze Pan-Amerikaanse weg, maar wel zijn er ‘officieuze’ routes. In Zuid-Amerika is het een ander verhaal, want daar loopt van Columbia tot Vuurland één ononderbroken weg (met meerdere zijwegen) en heet deze Panamericana Pacífico Longitudinal. Niet verwonderlijk dus dat de schattingen over de lengte van de weg uiteenlopen, ruwweg van 25.000 tot 50.000 kilometer. Beter wellicht om 30.000 kilometer aan te houden, want er ligt ook nog een ‘klein obstakel’ op de beoogde route. Tussen Panama en Colombia bestaat er tot de dag van vandaag namelijk nog steeds geen weg en moet je je voertuig per vliegtuig of per boot laten vervoeren!
De Darien Gap. Dat obstakel waar we het over hebben heeft zelfs een naam, de Darien Gap. Wellicht heb je er wel eens van gehoord, maar de Darien Gap is een stuk schier ondoordringbaar gebied van moerasland en oerwoud. Deze jungle vormt een onderbreking van circa 110 kilometer in de genoemde Pan-American Highway. Menig mens heeft gepoogd er doorheen te rijden, maar slechts een paar (expedities) is het gelukt om dat daadwerkelijk voor elkaar te krijgen. Onder meer een expeditie met een aantal Range Rovers lukt het in 1972 (lees hier het avontuur: https://www.roverparts.com/roverlog-news-blog/1972-range-rover-darien-gap-expedition/). De Darien Gap is ook de plek waar mensen gesmokkeld worden die willen doorreizen naar, je vermoedt het waarschijnlijk al, de Verenigde Staten. Velen, zonder uitzondering op zoek naar een beter leven, zijn afkomstig uit Aziatische landen maar ook uit bijvoorbeeld Haïti. Hoe ik dat weet? Een van onze werknemers doet jaren geleden precies dit, maar is in Panama blijven hangen omdat hij de rest van de reis te gevaarlijk vindt. De Darien is ook de plek waar de beruchte guerilla groep FARC zich bevindt en uiteraard waar wat drug kartels hun roots hebben liggen. Zonde eigenlijk dat zo’n mooi stuk natuur vanwege zo’n reputatie bekend is geworden. Maar vooruit, de Darien Gap is deels toch ook de reden waarom ik in maart van dit jaar, tijdens een korte trip naar Panama voor een ander evenement, een kijkje ga nemen bij Overland Embassy in Panama.
Boven: Arturo’s Mitsubishi LS200 voor het gebouw waar Overland Embassy is gevestigd.
Welkom bij Overland Embassy! Het is al even geleden dat ik op social media zit te death scrollen. Mochten jullie aan de andere kant van de oceaan niet weten wat dead scrollen is; dit is gewoon stom tijdverspillen door eindeloos te scrollen op social media. Onwijs geestdodend om eerlijk te zijn, maar zo nu en dan kom je ook iets leuks tegen! Ik begin iemand te volgen op Instagram die vertelde dat hij gestrand is in Panama-stad en op zoek is naar wat onderdelen voor zijn Ford Expedition. Na een beetje heen en weer berichten te sturen kom ik er achter waar hij verblijft. Het heet ‘Overland Embassy’ in Panama-stad. Maar waar is deze camping dan waar hij verblijft? Mijn nieuwsgierigheid is gewekt!
We gaan ‘Fast Forward’ naar maart 2024. Het bedrijf van mijn oom is de verhuur van wat we hier ‘vakantie rentals’ noemen. Ze zijn gelegen op een eilandje in de golf van Panama en ik besluit eerder dit jaar er terug heen te gaan tijdens een evenement genaamd Pepe’s Island Boogie. Het evenement is georganiseerd voor ‘skydivers’ en biedt ze een unieke locatie voor hun adrenaline kick. Vorig jaar heb ik het zelf ook eens mogen ervaren en ik moet eerlijk bekennen: het is werkelijk waanzinnig!
Vooraf bezoekje. Voordat ik naar het eiland vertrek neemt een goede vriend me, op mijn verzoek, mee om bij Overland Embassy in Panama stad op bezoek te gaan. Hijzelf heeft nog nooit van het bedrijf gehoord maar vindt het zeker leuk om een kijkje te gaan nemen. Hij is namelijk voorzichtig begonnen met ‘Overlanden’ in zijn 2022 Mitsubishi LS200 diesel. Terzijde, onder Overlanden wordt verstaan het reizen over land in een vervoersmiddel (de Overlander) langs een bepaalde route, in plaats van te cruisen of te vliegen.
Panama is vooral bekend vanwege het Panama Kanaal. Ondanks het feit dat ik sinds 2019 hier negen keer ben geweest blijft het telkens een mooie ervaring. Mijn goede vriend Arturo rijdt ons langs ‘old Panama city’ waar alleen de ruïnes van een oude kerktoren nog overeind staan. Een kleine vijftien minuten en dan arriveren we bij Overland Embassy. Onmiddellijk herken ik bij aankomst de banner van hun shop middels de foto’s die ik heb gezien op Instagram.
Meet the host! De eigenaar van Overland Embassy is Alejandro en samen met zijn partner Ana verzorgen zij voor reizigers op de Pan American het transport van hun voertuigen tussen Panama en Colombia. Niet alleen dat, ook voor transport naar andere locaties over de hele wereld kun je bij hen terecht, inclusief Hamburg wordt me verteld! Mijn nieuwsgierigheid begint nu toch echt groteske vormen aan te nemen en ik begin vragen te stellen ‘alsof ik Martin ben’. Al moet ik toegeven dat ik nooit in de buurt van Martin zal komen; het gaat al fout met de hoed! Als ik Alejandro vraag hoe en waarom hij Overland Embassy is begonnen krijg ik een mooi en inspirerend antwoord. “Wij (lees: Alejandro en partner Ana) besloten de Pan-American naar Alaska te rijden in onze Defender. Toen wij terug in Panama kwamen realiseerden wij ons dat er best veel vraag is naar adequaat transport tussen Panama en Colombia of elders in de wereld vanuit Panama. Mijn vader heeft een auto body shop en van daaruit ben ik Overland Embassy gestart”. Terwijl Arturo en ik op bezoek zijn, zijn zij aan het werk. Ze voorzien een mooie Toyota LandCruiser van een dual batterij setup. Ik mag foto’s maken maar voor de rest word ik verzocht niet te veel van de wagen te laten zien op verzoek van de eigenaar.
Geen huurauto’s! Uiteraard hoop ik zelf als Overland liefhebber Panama iets meer te ontdekken dan de vooral toeristische trekpleisters. Mijn vraag aan Alejandro is daarom of zij ook auto’s verhuren die voorzien zijn van de juiste benodigdheden om de ‘backcountry’ van Panama te ‘ontdekken’. Zijn antwoord is veelzeggend en ik kan alleen maar zeggen dat ik het er geheel mee eens ben. “Als ik bijvoorbeeld een auto verhuur aan mensen die totaal geen ervaring hebben met terrein rijden en die rijden zes uur naar het westen, dan ben ik als er iets stuk gaat verantwoordelijk om het te repareren. Of ik moet ze los komen trekken. Lig je lekker te slapen en word je uit bed gebeld dat er iets fout is gegaan. Nee, ik heb mijn handen al vol aan het verschepen van de voertuigen. Wellicht ooit in de toekomst als het interessanter zou worden”. Hij heeft natuurlijk gelijk. Er zijn teveel mensen op de wereld die dit soort Overland avonturen in landen als Panama en niet te vergeten de Darien Gap te licht opvatten, vaak met alle gevolgen van dien.
Boven: Project voertuig voor Alejandro zelf. Het idee is om een pop up dak er in te zetten.
Basic camping! Na het bezichtigen van de shop brengt Alejandro ons naar de ‘camping’. Ik heb dit bewust tussen aanhalingstekens geschreven omdat wat zij hier als een camping zien, niet meer is dan een braak liggend stukje land in een industrieel gebied in Panama-stad. Twee grote stalen deuren en een hek houden het terrein privé voor de gasten. Er hangt een waslijn vanaf een pickup met een rooftop tent naar het hekwerk en we doen een soort van limbo om erlangs te komen. Te gast op de camping is een familie uit Duitsland. Ze hebben hun truck vanuit Duitsland naar Panama laten verschepen en hebben, samen met hun twee kinderen, drie maanden rondgetrokken. Ze zijn hier nu omdat zij hun voertuig inspectie achter de rug hebben zodat deze terug verscheept kan worden naar Duitsland. Op het terrein is een keukentje te vinden met een koelkast en wat andere basisbehoeften. Het is inderdaad erg ‘basic’ en je slaapt gewoon in je eigen wagen. Naast hen staat een ‘skoolie’, een Amerikaanse schoolbus. Het is de kortere variant, omgebouwd tot woonwagen en met een draagbare airconditioner welke uit het raam steekt. Terwijl wij een beetje rondkijken komt er een witte bestelbus binnen gereden met een wit kenteken en rode letters/cijfers. Een bus uit België en ik krijg de kans om eventjes Nederlands te spreken. De eigenaar is op reis door centraal Amerika om lekker te surfen. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op al deze mensen. We lopen terug en ik geef Alejandro een paar stickers en patches van mijn ‘Overland’ groep hier in Illinois, genaamd Illinois Overlanders. “Weet je wat, je krijgt een ereplaats met je groep. Hier op de voordeur midden in de deur”. Wij krijgen zelf ook nog een paar stickers van Overland Embassy en ‘banen’ ons een weg terug naar Arturo’s huis door het verkeer tijdens spitsuur in Panama-stad.
Boven: Keukentje, koelkast en wat andere benodigdheden.
Onder: Alejandro en Ana, de eigenaren van Overland Embassy, op de pool cirkel.
Mocht je vragen hebben over het verschepen van je voertuig naar Panama om de Pan-American Highway te reizen of puur om in centraal Amerika te reizen, stuur Overland Embassy een berichtje. Zij zullen je met alle plezier te woord staan!
Meer informatie kan je vinden op: https://www.overlandembassy.com/
Tekst & fotografie: Maurice de Lannee (USA).
