Ra, ra, het is groen en het blijft maar rollen…

We hebben het natuurlijk over Keep Them Rolling, de club die het rollende oorlogsmaterieel uit de Tweede Wereldoorlog in ere houdt. Daar waar het rollende oorlogsmaterieel in de oorlog puur gebruikt werd om te pogen de oorlog te winnen, en er niet of nauwelijks gelet werd op bijvoorbeeld plaatschade of teveel spatjes modder, worden diezelfde voertuigen nu, bijna 75 jaar na het einde van die WW II, liefdevol verzorgd en vertroeteld. Ze slijten hun ‘oude botten en huid’ (lees techniek en carrosserie) in droge stallingen, liefst ook nog verwarmd. Het gros ziet er dan ook uit alsof ze zojuist rechtstreeks de fabriek uit rolden. 

Deskundigen. Logisch dan ook dat de eigenaren hun ‘pleegkinderen’ niet bij iedere gelegenheid tot aan het dak de modder in willen rijden. Nee, veel belangrijker op de evenementen van Keep Them Rolling is het gezellig samenzijn, een ritje rijden om de oude gewrichten van hun ‘oogappels’ soepel en in beweging te houden en, last but not least, kennis over hun voertuigen uitwisselen. Eén ding is namelijk zeker; het gros van de deelnemers weet meer over hun pleegkind dan de gemiddelde encyclopedie. Half juli heeft Keep Them Rolling een evenement in hun agenda staan dat begint in Voorthuizen. Gezellig samen zijn, kennis en ervaringen uitwisselen plus een rit over de prachtige Veluwe zijn de key-woorden. Na afloop zijn alle leden het er over eens dat het een geslaagd samenzijn is geweest. Wat wil je als organisatie dan nog meer? Fotograaf Ad gaat graag naar dit soort militaire evenementen omdat je altijd wel wat leuke dan wel bijzondere militaire voertuigen tegenkomt, vaak met ieder hun eigen geschiedenis. Let bijvoorbeeld eens op de openingsfoto, de Ford GPW met de tekst Lord Strathcona’s Horse R.C. (Royal Canadians) onder het raam en aan weerszijde geflankeerd door de Canadese Maple Leaf. Het wekt onmiddellijk je nieuwsgierigheid (of hebben alleen wij dat?). Duik het internet op, Wikipedia natuurlijk dat ook wij jaarlijks met een kleine bijdrage steunen, en je leest de rijke geschiedenis van dit regiment van het Canadese leger dat al meer dan honderd jaar bestaat.

Boven en onder: Dodge WC 22 met open cabine.

Boven: De Dodge three-quarter-ton WC 54 Ambulance heeft onder meer een sterker chassis dan zijn voorgangers in de half-ton categorie. Dit exemplaar uit 1943 zou in Noorwegen dienst gedaan hebben waar onder meer de blauwe lamp en een sirene werden toegevoegd. In het vooronder ligt de originele T214 6-cilinder zijklepper met een inhoud van 230 cubic inches (bijna 3,8 liter). Met een compressie van 6,7:1 (neemt daarom genoegen met inferieure brandstof) was dit destijds goed voor 76 pk bij 3.200 rpm.

Boven: Alleen er naar kijken doet al zeer in ons hart en zorgt voor overvloedige speekselproductie. Ooit hopen we van een ver familielid of een onbekende weldoener een erfenis op onze rekening gestort te krijgen, dit in de wetenschap dat zoiets bij de mij bekende familie ijdele hoop is. Het hoeft helemaal geen nalatenschap van miljoenen te zijn, alleen genoeg om een Willy’s uit de oorlogsjaren aan te schaffen is voldoende om schrijver dezes dolgelukkig te maken… Dromen mag toch?

Boven: Militaire voertuigen hebben in het verleden een lage compressie op hun motoren zodat in gebieden met slechte kwaliteit benzine toch gereden kon worden. Een lagere compressie betekent wel een hoger verbruik en voeg dat bij het in de regel forse gewicht van de voertuigen en een C_w waarde van een tuinhuisje en je begrijpt dat jerrycans geen overbodige luxe zijn op en aan de voertuigen.

Vaste gewoonte. Ziet fotograaf Ad Woolthuis een militaire aanhanger, dan gaat deze steevast op de gevoelige plaat. De reden is dat deze aanhangers ook door het Nederlandse, voormalige Polynorm zijn gebouwd, gevestigd in Bunschoten. Laat fotograaf Ad van dat bedrijf nu iedere maand zijn salaris ontvangen, ook al heet het tegenwoordig ‘voestalpine Automotive Components Bunschoten B.V’.

Boven: Een G.M.C. CCKW353 twee-en-een-half-ton. Ze zijn in legio uitvoeringen gebouwd.

Boven. De G.M.C. CCKW aan de andere ‘bovenkant’ omdat een soortgelijke 6×6 aandrijving ook terug te vinden is op de Willys MT-TUG 6×6 prototypen.

Boven en onder: Gar Wood Industries uit Detroit (Michigan, USA) maakt in de oorlog legio lieren voor de militaire voertuigen.

    

Boven en onder: We hebben ons suf gezocht, truck experts ingeschakeld, maar niemand weet ons iets te vertellen over de betekenis of het doel van die ring op de velg. Wie het weet mag het ons vertellen, heel graag zelfs! Maar ondertussen hebben we onze vriendin in de USA ingeschakeld en onze vriend Iep van der Meer van het BigTrucks online Magazine. Vrijwel gelijktijdig komen zij met een zelfde soort van antwoord, namelijk dat het vermoedelijk een extra verstevigingsring is om, indien gewenst of nodig, een extra wiel te monteren! Dubbel lucht dus! Zo lang niemand met een beter antwoord komt noteren we deze optie als mogelijkheid 1. 

 

Boven: Oorlog of niet, de inwendige mens mag natuurlijk niet vergeten worden. Vandaag geen kuch en bonen op het menu?

Onder: Liefst maak je zo min mogelijk kilometers met je groene oogappel plus het feit dat rijden in zo’n bejaard militair voertuig niet direct gepaard gaat met comfort als we het voorzichtig formuleren. Jan Soldaat in de bloei van zijn leven maalde daar in de oorlogsjaren niet om; heelhuids op de plaats van bestemming arriveren was zijn eerste zorg. Tegenwoordig is dat van veel mindere zorg, dus arriveer en vertrek je lekker comfortabel in je moderne vervoermiddel.

Fotografie: Ad Woolthuis. Tekst: Martin Brink m.m.v. Ad Woolthuis.