Scandinavië + Rusland = Rusquest 2018

Pak dé kans om Rusland in je eigen 4×4 te leren kennen. Deze winter gaan we het avontuur (weer) aan om in het grootste land ter wereld te reizen, te offroaden en wellicht ook te sneeuwscooteren. Je weet maar nooit wat wel en niet lukt. Het noorderlicht zien in Rusland? Het kan zomaar. Update: info-avond is op 24 januari 2018! Locatie op privé adres, bij belangstelling neem contact op via de mail: terrein@mail.com

Het plan is als volgt. We starten dinsdags in Zweden (Borås) waar de spijkers in de banden zijn geschroefd. Schroefspijkers dus die je zelf met een accuboor er weer gemakkelijk uitdraait. Of laat draaien als we in Helsinki geluk hebben met welwillende bandenbedrijven van doen hebben. Zover zijn we nog niet want eerst doorkruisen we het Zweedse landschap in een paar stappen. In drie dagen zijn we in Lapland (Jokkmokk, sneeuwt het er nu?), bezoeken het IJshotel om door te gaan naar Kirkenes ‘aan fjord’. Hier zijn we bij het meest noordelijke deel van de reis en hebben te maken met de grillen die het weer ver boven de poolcirkel vertoont. Sneeuwval kan leiden tot een sneeuwschuiver die ons een stuk verder brengt of een lawine kan in deze regionen zorgen dat we voor een geïmproviseerde overnachting moeten kiezen. Met het visum in de ene hand en een geldig paspoort in de andere (plus nog wat paperassen) kunnen we Rusland in. Midden in Murmansk overnachten we in een authentiek Russisch hotel en drinken we misschien nog even een glaasje melk voor het slapen gaan. De volgende ochtend naar Oktyabrski, waar we in een soort jeugdherberg overnachten (jawel gedeeld sanitair telt voor twee) en blijven daar een extra nachtje. Dan hebben we tijd voor: lekker eten, Kirovski (indien beschikbaar sneeuwscooteren), de sauna en/of sneeuwrijden. Dan pakken we de weg (M18) naar Sint Petersburg, onderweg een hotelletje in Medvezjegorsk. In Sint Petersburg hebben we een dag extra om de stad te kunnen bewonderen. Middels de imposante metro ben je overal zó. Zaterdag 3 maart verder naar Helsinki, alwaar we de ferry pakken naar Lübeck. Een etmaal lang verwennen we ons aan buffetjes, nemen nog een karnemelk, komen uitgerust zondag om 21:30 uur aan wal en zijn maandagnacht thuis.

De weg heen. Hierboven de kade in Kiel, links de ferry. De heenweg is een persoonlijke keuze. Zoveel mogelijkheden zijn denkbaar dat we starten in Boras en de weg erheen in de vorm van opties aanbieden. Grofweg drie opties zijn mogelijk. Twee daarvan kun je in het inschrijfformulier aankruisen. Zelf boeken biedt ongeveer tien tot twintig euro voordeel.

Optie 1. Over de weg.
De route naar het begin van de reis toe (Boras, Zweden) kun je geheel over de weg doen. Via Duitsland, Denemarken over de bruggen Zweden inrijden. Mooi om die Oresund brug eens te zien en erover te rijden. Kost wel wat tol maar dan heb je wat. Als de voorkeur uitgaat naar spijkeren op maandag dan is het handig om zondag vroeg in de ochtend te vertrekken en dan ’s avonds in Boras aan te komen, hotelletje te pakken, de spijkers er maandag in laten doen, om dinsdag uitgerust aan de reis te beginnen. De optie om dit hotelletje te pakken staat op het inschrijfformulier.

Optie 2. Nachtferry.
De werkweek moet afgemaakt worden. Of hoe dan ook, op vrijdagavond is er pas de mogelijkheid om te vertrekken. Dan is er de mogelijkheid om een T-T’je te doen. Travemunde (Duitsland)-Trelleborg (Zuid-Zweden). Betekent om tien uur ’s avonds de ferry pakken en ’s morgens om half acht Zweden in rijden. Dan een reis van vier uur naar Boras waar alsnog de spijkers in bandjes gaan.

Optie 3. Eerdere nachtferry.
Zondag in de loop van de ochtend vertrekken. Althans als je in het midden van de Benelux woont. Inchecken in Kiel kan vanaf vijf uur. Een indicatie is dat de afstand Eindhoven – Kiel 580 km is. De ferry vaart (onverbiddelijk) om 18:30 uur. Deze overtocht is comfortabel, prima eten, tijd voor een praatje, glaasje etc. Aankomst: 09:15 uur in Gotenburg. Drie kwartier rijden naar Boras. Tenzij je meteen in een sneeuwschuif konvooi belandt. Niet denkbeeldig, het overkwam ons twee jaar geleden. Op deze maandag hebben we vrijwel de hele dag om de spijkers in de banden te laten/doen.

Op een rijtje:
Data: start dinsdag 20 februari in Boras, Zweden. Doel is dat de spijkers in de banden zitten, dat doen we op de maanddag ervoor al. Mocht de agenda dit niet toestaan, dan kan dit op de dinsdag nog laten/gebeuren. Eind van de reis is op de kade van Travemünde, Duitsland. zondagavond om 21:30 rollen we de kade op.

Kosten:
Op basis van twee personen per auto 2.695,- euro per persoon. Klopt. Duurder dan vorig jaar maar: het hotel in Moermansk is bijna drie keer duurder dan het gemiddelde. En dan komen de kosten van het bewaken van je auto er bij. Susser: ongeveer 1.000 roebel (is plm 11 euro). Plus de ferry naar Travemünde die je 27 uur in luxe vervoert. Wil je alleen reizen, komt er 650 euro bij.

Waarom toch die obsessie voor spijkers in de banden ?
Eén woord: grip. Een obsessie die heel besmettelijk is op spekgladde ijswegen. De oplossing kent globaal twee manieren. Traditioneel is het erin laten schieten van de spijkertjes. Heb je een band nodig dat minstens 11 millimeter profiel heeft. Want die spijkers zijn negen millimeter hoog, plus het hard metalen topje dat zo’n anderhalve millimeter boven de band uitsteekt. Dit topje slaat in het ijs dat de weg (vaak) bedekt en zorgt voor grip. De andere is -en dit hebben we dit jaar tijdens twee reizen gedaan- het schroeven van de spijkertjes. Een manier om het zowel zelf te kunnen doen en het te laten doen. Iets duurder dan het ‘schieten’ (laatste keer 120 euro per auto, zelf spijkers zelf/laten doen kost ongeveer 200 euro) maar de spijkertjes in het laatste geval zijn dan wél eigendom van jou. En de spijkers die ondergetekende erin heeft gedraaid gaan er de volgende keer gewoon weer in. Een andere optie is het gebruik van speciale banden. Mits gekozen wordt voor Nokian Hakapeliita, dan zit het goed.

Waaraan moet mijn auto voldoen?
-Vierwielaandrijving. We gaan soms het bos in. Omdat we anders te snel in het hotel zijn. Erg leuk om het sneeuwrijden te beleven. Maar veiligheid vooral.
-Dakverlichting. Lampen op het dak in de rijwind zodat die vrijblijven en dus zichtbaar zijn. Zichtbaarheid is álles als het donker is en zeker als het sneeuwt.
-Communicatie. Doen we met de 27mc. Het bakkie. Snel (dit vooral) goedkoop (een bakkie kost incl antenne rond de 100 euro, bellen in Rusland? meer dan een euro per minuut)
-Goede staat. Accu(‘s) perfect, oliën zoals het moet. Check de dealer als ’t moet.

JA! Ik wil meer info en/of een inschrijfformulier: terrein@mail.com

infoavond: 24 januari 2018, locatieBreda en datum onder voorbehoud.

Tankstation Russian style. Overigens komen we ook ‘gewone’ westers aandoende Statoil tankstations tegen. Was het hier dat we ooit eens een gast hadden die het verschil tussen koelvloeistof en ruitenwisservloeistof niet had gezien. Leverde een behoorlijk vettige voorruit op. Kwamen we ook wel weer uit.

Aurora Borealis. Dit jaar veel gezien en in zeer fraaie vorm.

Fjordmomentje. Moet je gewoon even pakken. Gaan staan en het binnen laten komen.

Als het weer meewerkt, de piloot een gaatje in zijn agenda ziet en ook de lol ons ons even mee te nemen, doen we dat.

Bospadsituatie. Bandenspanning aflaten en de spanning bij jezelf een beetje op voelen komen.

Op de grens bij Rusland. Een half uur door een sprookjesbos omhoog scooteren en dan heb je wat.

Renschnitzels. Vinden we altijd zelf een enorm grappige aanduiding voor de fauna die hier gewoon woont en de vrijheid neemt en heeft af en toe eens over te steken. Of stil te staan op de weg. Laten zich ook fotograferen.

Hier de Poolcirkel bij Rovaniemi. Staat een klein pretparkje omheen met Santa Claus en heel veel meer. Leuk om te zien.

Goed licht. Daar houden we van. Is zeker geen luxe. De nachten zijn lang en de remafstand is dat ook. Dus als er een renschnitzel (sorry, konden het niet laten, we liggen weer eens in een deuk) voor je opduikt wil je die al van verre zien.