Waar gaan we het nu eens over hebben? Draaideuren en waterstofzuigers? Yep. Als goede en liefhebbende spouse doe ik na mijn werkzaamheden de dagelijkse boodschappen in de naastgelegen supermarkt waarvan we er in Nederland wel zo’n ruim 200 (iets meer :-)00, red.) hebben. Je kent ze wel van de televisiereclame, de onhandige man met lieftallige echtgenote en opgroeiende pubers. Het toevallige toeval is dat deze vestiging residentie heeft gekozen in een groot gebouw midden in onze woonwijk en omgeven is door zelfstandige winkels die eendere producten verkopen, zoals kaas, vlees, bloemen, groenten, vis en in mindere mate de behoeftes als make up en andere verzorgingsartikelen. Dat grote gebouw heeft uiteraard een ingang en ja, je raad het al, met draaideuren of tourniquet deur. Die deuren hebben een vervelende eigenschap, ze blijven draaien… Toevalligerwijs gaan die deuren nèt voor mijn neus dicht. Effe wachten dus. Ondanks dat je keurig rechts staat opgesteld om mensen die het pand verlaten ruim baan te geven, komen er van links lieden die tegen het wandelverkeer in als eerste de ‘sluis’ binnen stappen. Als er tussen die stroom ook nog eens een persoon is die afhankelijk is van een rollator, dan sta je als rechtgeaarde verkeersdeelnemer nóg een rondje te wachten om het winkelparadijs te betreden. Eenmaal binnen en aangeland in jouw supermarkt ga je op zoek naar de boodschappen die vastgelegd zijn op je smartphone (schreef ik eerder over). Gelukkig is dat niet een boodschappenbriefje waar je liefhebbende echtgenote haastige krabbels op heeft genoteerd maar een overzichtelijk lijstje met benodigdheden èn met afbeeldingen van de producten.
Als je dan even staat te treuzelen bij een zuivelkoeling, van pak em beet 15 meter lengte, komt er een supermarktmedewerker aan die een waterstofzuiger voor zich uitduwt. Niets ontziend stuurt hij de machine jouw richting op en met een pokerface wordt je non verbaal aan de kant gedrukt. Tijd om af te rekenen. Uiteraard is de persoon vóór je vergeten de broccoli af te wegen en moet dat spoorslags gaan doen. Jouw boodschappen staan inmiddels op de band en je ziet de caissière van de naastgelegen kassa inmiddels werkeloos toezien dat jij juist daar staat te wachten waar zij jou niet van dienst kan zijn. Als je dan eindelijk hebt afgerekend en met je volle tas richting de draaideur loopt, blijkt deze de dag niet te hebben overleefd. Hij staat stil, op de sluitstand… Het enige in- en uit bestaat uit een nooddeur, die het verkeer van twee kanten moet verwerken. Het houdt allemaal op en draagt zorg voor het feit dat je niet ‘even’ een boodschap gaat doen. Gelukkig hebben ze bij offroad evenementen geen draaideuren en hoeft de baan niet met een waterstofzuiger onderhouden te worden.
13 dec, 2024
