Druiven

Soms ontkom je er niet aan, je wordt uitgenodigd voor een avondje “uit eten”. Nu ben ik ontegenzeglijk een liefhebber van vooral lékker eten. Dat verraadt mijn postuur, in amper vier jaar van achtenzeventig naar zesentachtig netto kilogrammen gegroeid. Elk pondje gaat door het mondje, placht mijn moeder altijd al te zeggen. Dat klopt. Ik ben dol op “gevulde maaltijden”, dat wil zeggen: aardappelen, groenten en een lekker groot stuk vlees. Zo’n avondje uit eten verloopt in vele gevallen in een vast patroon. Je spreekt af met de gastheer op een plaats ergens in Nederland. De eetgelegenheid beschikt meestal over een bar met daarnaast of in dezelfde ruimte het restaurantgedeelte. Aangezien niet iedereen komend uit verschillende windstreken gelijk arriveert neem je aan de bar een aperitiefje. Voor mij is dat meestal een biertje, afhankelijk of er nog gereden moet worden, in dat geval een frisje of een watertje. Als het gezelschap compleet is en het aperitief genuttigd word je aan tafel genodigd. Hier begint de ellende, de kaart. Iedereen zit in en over de kaart te kijken, polsend wat een mede dinerganger zal kiezen. Aan elk gerecht hangt immers een prijskaartje…Wellicht, omdat ik een hele gewone, niet verwende Hollandse jongen ben, kies ik voor een soepje. Niet van die flauwekul van ‘op een bedje van’.. jasses, je gaat toch geen bedje eten. Na, voor mij de soep, het hoofdgerecht. Indien voorradig, een Tbone steak, dikke biefstuk of een schnitzel en dan liefst een die aan alle kanten over het bord heen hangt. De keus van de daarbij behorende aardappelen en groenten wordt veelal door de chefkok bepaald. Aardappelkroketjes, frites, sperzieboontjes, broccoli, of sla. Waar blijft de appelmoes? Neen. We zijn niet bij de Toekan. We zijn neergestreken in een bistro, veelal voorzien van een uiterst ludieke naam op de gevel. Het ergste komt met rasse schreden, de wijnkeuze. Veelal zal de bedienende ober van het etablissement de ‘huiswijn’ aanbevelen. Geen verkeerde keuze omdat half Nederland hetzelfde bocht al jaren tot zich neemt, al dan niet betrokken van de supermarkt of de plaatselijke vestiging van Hoofdpijn & Hoofdpijn. De allergrootste ramp van de avond komt als de gastheer besluit de gepresenteerde huiswijn te kiezen. De werkelijke ramp gaat zich nu aandienen, ik moet het ook drinken. Ondanks geanimeerde gesprekken over koetjes en kalfjes die de kern van het samen de maaltijd delen, dwalen mijn gedachten af naar het heuvelachtige Franse landschap. De oorsprong van de flonkerende drank in mijn glas, zie ik naast schilderachtige of bijzonder fotogenieke dorpstaferelen, bovenal de wijnboeren. Gedurende de oogst van de zongerijpte druiven zijn er hordes mensen bezig de geoogste druiven te verwerken. Veelal gaat dat tegenwoordig machinaal, op sommige plaatsen nog met menselijke ‘ voetkracht’ . Dan zie ik in gedachten mannen met snorren en baarden, alpinopet, een Gitanes Mais tussen de lippen met zwarte ongewassen voeten onder gezellige kout de mooie druiven pletten. Juist nu komt dat hard bij me binnen. Ik zit namelijk net met mijn lippen aan een glas met dit vocht te nippen… brrrrr. Kort gezegd doe je mij meer een lol met een offroad weekend, of event. BBQ, lauwe biertjes, kampvuur en sterke verhalen, laat in de avond, soms midden in de nacht na het nuttigen van soms teveel van die lauwe biertjes, rol je daarna lekker in je tentje, in mijn geval een daktentje. Geen wijn gelukkig, wèl bier en heel veel plezier, ben niet zo dol op…. druiven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.