Zoals gewoonlijk, zowel ’s morgens onderweg naar mijn werkplek als ’s avonds richting huis, staat de radio in mijn auto aan. Geen gillende of dromerig klassieke muziek. Neen, het is informatief en actueel: Radio M, beter bekend als RTV Utrecht. ‘Bijzonder’ zie ik je denken. Ja en nee. In de ochtendprogrammering passeren allerlei wetenswaardigheden en gebeurtenissen van de afgelopen avond en nacht de revue. De avondprogrammering trekt mij meer, niet alleen omdat die verzorgd wordt door Maya Eksteen, maar meer om de onderwerpen die aan de orde komen. Deze avond is de vraag aan de orde betreffende de herinneringen aan de eerste mobiele telefoon die men in bezit heeft gehad. De eerste antwoorden zijn voorspelbaar; een groot apparaat met een dikke antenne, zo’n zelfde apparaat mocht ik destijds bij me dragen. Ik herinner me nog dat de dekking van de door het hele land geplaatste zendontvangers niet erg goed voldeden. Het ene moment kristalheldere ontvangst, een ander moment onverstaanbare klanken met heel veel ruis. (We spreken hier over de late 80’er jaren) In die tijd verving de mobiele telefoon de semafoon, zo’n klein zwart kastje ter grootte van een pakje filtersigaretten met een zware clip om stevig in je colbertje te blijven zitten. De ellende van die semafoon was dat je in een digitaal displaytje een cijfertje zag staan. Aan de hand van het cijfer kon je opmaken wie je moest bellen; dat was van tevoren allemaal afgesproken. Vervelend aan dit apparaat was het feit dat je ergens moest gaan stoppen waar een telefoon beschikbaar is, zoals een wegrestaurant, benzinepomp of in bewoond gebied een café of snackbar. Heel anders is het nu. Overal bereikbaar, al dan niet via 4G netwerk. Heden ten dagen noemen we onze mobiele telefoon een ‘smartphone’, niet onterecht moet ik zeggen. Of de wereld daar beter van wordt trek ik ernstig in twijfel. Handig is het toestel natuurlijk wel. Je kunt je duur betaalde TomTom eigenlijk wel bij het oud vuil zetten, de smartphone beschikt over een uiterst nauwkeurig en up-to-date navigatie systeem. Bovendien, ik kom nu tot de kern van mijn verhaaltje, de social media. Facebook, Linkedin, Flicker, email, allemaal dingen die door veel mensen meer dan nodig is, de gehele dag geraadpleegd worden. Het wordt moeilijker en moeilijker om even een normaal gesprek met iemand te voeren. Je wordt constant geïnterrumpeerd door plingen en plongen uit de luidspreker van de smartphone. Op straat, in de trein, de bus, iedereen loopt op het schermpje van de smartphone te kijken en met oortjes in, gesprekken te voeren. Op de dagen dat ik met mijn collega’s bezig ben offroad evenementen te fotograferen of verslaan zie ik nauwelijks tot in het geheel niet iemand met de smartphone in de hand rondlopen. Een gesprek is weer mogelijk, zonder gepling of geplong, heerlijk! Raar hè, ik verlang wel eens terug naar die tachtiger jaren…