Nu al? Yep. De mij toebedeelde vijftien vakantiedagen verdeel ik over twee periodes. Te weten een week in eind juni en twee weken in begin september. Geen kampeervakanties meer voor mij. Althans, niet meer op de wijze zoals ik dat de afgelopen jaren heb gedaan. Afgelopen jaar heb ik voor het laatst in mijn twee bij twee meter Iglo tentje doorgebracht, slapend op een overjarige en ernstig vermoeide stretcher welke niet meer voldoende draagkracht biedt aan mijn zesentachtig kilo wegende body. Neen, ik ben klaar met deze manier van vakantie vieren, punt, uit. Ik heb besloten op het dak te gaan kamperen. Nee, niet thuis maar op de auto.
Lekker origineel hoor ik al zeggen, hebben wij al jaren! Kan kloppen, voor mij is dit nieuw en ik hoop het einde van slechte nachtrust op mijn trektochten door eigen land en de oostelijke en zuidelijke provincies grenzend aan onze eigen provincie tot het verleden te mogen verklaren.
De echte vakantieprikelen beginnen al ruim voor de eerste korte vakantie aanbreekt. Allerlei regeldingen op de werkvloer overdragen en verdelen van taken en wat dies meer zij, nog even dit en nog even dat doen… Pfft.
Heerlijk is het altijd om op de eerste vakantiedag, voor mij is dat de zondag, in alle rust de auto te voorzien van brandstof en voor mijzelf de nodige mondvoorraad voor onderweg. Dit jaar zal de eerste rit zijn naar de leverancier van de daktent in de door mij zo geliefde ‘houdoe’ provincie, Brabant. Na plaatsing van de tent zet ik de reis voort op naar nu nog onbekende bestemmingen… Weg van perikelen.
13 dec, 2024
