Opgewekt stappen we klokslag 09.00 uur in onze auto en draaien we het stuur richting de nabijgelegen A-28, welke ons tot even voorbij Staphorst al vast een goed eind richting Havelte voert. Met net iets meer dan honderd af te leggen kilometers verwachten we rond kwart over tien op het bekende militaire terrein in Havelterberg te arriveren. Een bewuste keuze van ons, want ervaring heeft ons geleerd dat aankomen rond de klok van 10.00 uur, het tijdstip dat het terrein open gaat, zinloos is. Het is dan aanschuiven in een lange rij 4×4 liefhebbers die al staan te popelen om het terrein op te kunnen. Onze voorspelling blijkt juist als we in Havelterberg arriveren. Wel draaien enkele 4×4 bolides net voor ons de toegang tot het terrein op, maar van een lange rij wachtenden is geen enkele sprake. We voelen ons heel kort vreselijk slim en monter parkeren we onze auto nabij de clubtent van 4×4 Drenthe om ons aan te melden. ‘Helaas’ wordt de loop daar naar toe versperd door onze vriend, en tevens p.r. man van 4×4 Drenthe, Cees van Alten. Dat aanmelden moet maar even wachten, want even lekker bijkletsen met Cees staat hoger op het prioriteitenlijstje. Wat meehelpt is dat we vanuit een ooghoek een flinke rij deelnemers bij de clubtent zien om hun deelname te bevestigen en hun deelname schildje in ontvangst te nemen.
Vraagtekens. Inderdaad heb je vooraf moeten inschrijven om deel te kunnen nemen. Niet verwonderlijk, want op die manier heeft de organisatie een idee van het aantal deelnemers dat op het evenement af wil gaan komen en dat is van belang omdat het maximum aantal voertuigen dat deel mag nemen gelimiteerd is op 250 stuks. Maar ziedaar, van Cees horen we dat dit maximum aantal deze keer bij lange niet gehaald wordt. Het aantal voor inschrijvingen is namelijk blijven steken op iets meer dan honderd dertig stuks, de auto’s van de organisatie even niet mee gerekend! Verbazingwekkend mag je wel stellen en wat de oorzaak is? Wie het weet mag het zeggen, want wij kunnen alleen maar gissen. Het terrein is nog altijd even leuk om te rijden, ook al zijn een aantal paden en delen van het terrein afgesloten. Sterker, de paden waar wel gereden mag worden zijn, en daar heb je het weer, door de regen van de afgelopen tijd juist een stuk leuker om te rijden (lees: pittiger). En ook qua uitdagingen valt er nog genoeg te beleven bij vooral het voormalige ‘Vanessa’. Het weer kan het ook niet zijn is onze indruk, want weliswaar ziet het zwerk er de hele dag somber uit, het blijft droog. Blijft over de catering, maar die mogelijkheid kun je gerust met een dikke pen schrappen, want die is, net als in voorgaande jaren trouwens, gewoon ouderwets ‘smakelijk’.
Zinloos. We pijnigen onze hersens er niet al te lang over. Cees is zo vriendelijk ons snel een toegangsbord te verschaffen zodat we niet achter in de rij hoeven aan te sluiten. Tja, soms biedt het voordelen om pers te zijn. We klimmen in de auto en via het gebruikelijke zandpad belanden we op het terrein. We vallen direct met ons reukorgaan in de gebruikelijke boter. Roomboter deze keer, want op de doorgaande route ligt een langgerekt en smeuïg moddergat met tamelijk diepe sporen. We kijken even geamuseerd naar de ‘laatste lootjes’ van de eerste lieractie die we zien. Er bestaat immers geen leuker vermaak dan…?
Boven: Overwerk voor de ruitenwissers!
Onder: Steevast van de partij hier in Havelte, deze Iveco. We hebben een keer het genoegen mogen smaken met dit type te rijden. Een verbluffende ervaring aangaande de terrein capaciteiten kunnen we je verklappen. De vergelijking qua prestaties met een Mercedes-Benz Unimog zal hij wellicht niet helemaal halen, maar dicht in de buurt komt hij zeker wel!
Spetterende acties. We hoeven niet lang te rijden voordat de volgende actie zich op ons netvlies brandt. Opnieuw een lange plas modderig water. Niet heel moeilijk, maar wel leuk voor het nemen van actiefoto’s. Het zal wel nooit veranderen, maar er blijven altijd off-road liefhebbers die er van smullen als de wielen van hun bolide de waterige modder hoog op doet spatten. Wij fotografen hoor je ons daar beslist niet over klagen. De eerlijkheid gebiedt te vertellen dat niet alle off-roaders die opspattende modder ambiëren.
Dol enthousiast versus slim. Of je nu wilt of niet, onwillekeurig heet dat, word je gedirigeerd richting het voormalige Vanessa. Het is er al lekker druk als ook wij daar wat later in de ochtend arriveren. De regen heeft zich ook hier doen gelden, want de gebruikelijke en standaard grote plas water is nu nog een paar flinke strepen groter en daarmee ook een paar strepen dieper. Wie denkt dat dit off-roaders tegenhoudt heeft maar een klein beetje gelijk. Niet verwonderlijk zijn er een aantal deelnemers die de diepste passages ‘omzeilen’ (lijkt ons een passende omschrijving bij het formaat van de plas), maar er blijven er altijd wel die enthousiast de plas induiken. Slimmerds zetten hun auto wijselijk even aan de kant en observeren eerst. Die laten andere deelnemers de plas voor hen ‘verkennen’ zeg maar. Heb je dat nauwlettend genoeg gedaan, dan weet je precies waar de te diepe plekken zijn die je moet zien te vermijden.
Boven: Nieuwe ‘deelnemers’ op het terrein deze editie, schapen. Zo te zien heeft de eigenaar zijn schaapjes in ieder geval op het droge en och, als je dan hooguit twee ‘zwarte schapen in de familie’ hebt, dan valt het leed wel te overzien.
Indrukwekkend. De Hummer H1 staat nog altijd in ons favoriete lijstje off-road voertuigen. Niet expliciet voor zijn waadcapaciteiten zoals je hier op deze foto’s kunt zien, maar vanwege zijn techniek die naadloos aansluit op zijn utilitaire doelstelling. De diepste gaten in de plas water vormen geen enkel probleem voor deze 4×4 mastodont. Alsof hij nu pas in zijn element komt.
Boven: Tja, Friesland ligt niet ver van Drenthe.
Boven en onder: Kon er maar geen genoeg van krijgen: lekker enthousiast proberen die plas leeg te rijden.
Oorzakelijk gevolg. Door het vele water dat de wielen meenemen wordt het rondom de plas flink zompig. Dat heeft invloed op de steilste helling van de grote bult zand die er ligt, min of meer ‘de helft van Vanessa’. De grond aan de voet van die helling wordt alsmaar zompiger en om een klein aanloopje te nemen wordt moeilijker en moeilijker. Met als gevolg dat lang niet iedere off-roader de top in één keer weet te halen. We zien meerdere verwoede pogingen en meestal lukt het wel na een aantal pogingen, maar dan heeft menig ego al een deukje opgelopen.
Boven: Russisch, maar daar kan die auto niets aan doen….
Boven: Staat eveneens in ons favoriete lijstje off-roaders, de Land Rover 88 in pick-up uitvoering.
Boven en onder: Steevast van de partij, een groep vrienden met een voorliefde voor Volvo terreinwagens zoals hierboven de L3304.
Britse exoten. Zowaar komen we een drietal ‘Dakar’s’ tegen. De Dakar is een degelijke kitcar op basis van Range Rover of Land Rover Discovery. Dat we ze hier tegenkomen is niet heel gek, want importeur van deze fraaie kitcar was destijds Remco de Jong en die woonde in het Drentse Westerbork. Helaas zijn we hem, nadat hij de import overdroeg, uit het oog verloren.
Boven en onder: Typisch gevalletje van ‘oud en nieuw’…
Boven en onder: Een leuke bijkomstigheid in Havelte is dat je er altijd wel bijzondere dan wel weinig voorkomende 4×4 voertuigen tegenkomt. Boven is het een Opel Monterey; onder een Mercedes met, als we ons niet vergissen, Achleitner 4×4 techniek.
Boven en onder: We plannen om iets vroeger richting huis te gaan, zo tegen de klok van 15.00 uur. Doen we normaal niet gauw maar we moeten thuis nog een foutje van een ander zien te herstellen dat we al veel te lang uitgesteld hebben. Naast de clubtent van 4×4 Drenthe komen we dit felgekleurde Toyota juweeltje tegen (foto boven) en op de parkeerplaats botsen we tegen twee nog oudere Jeep juweeltjes, te zien op de foto’s hieronder. De eerste twee foto’s laten een (niet gerestaureerde) Willys zien welke voorzien is van een zogeheten ‘slatgrille’. Daarvan verlaten er 25.808 de fabriek alvorens Ford met de veel bekendere negen sleuven grille op de proppen komt, welke sneller en goedkoper te fabriceren valt. De laatste foto laat een Jeep Willys CJ-3B zien. Laat je niet van de wijs brengen door zijn legerkleuren, want zou het een leger uitvoering zijn, dan hebben we te maken met een M-606. De chauffeur laat echter weten dat het een civiele CJ-3B is met een later aangebracht ‘kwastje legergroen’. Na deze ‘smulpartij’ moeten we toch echt de ‘verharde weg’ naar huis inslaan. Laten we hopen dat Havelte eind dit jaar opnieuw op de agenda van 4×4 Drenthe prijkt.
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
