Met zo’n 1.750 foto’s wordt schrijver dezes na afloop van het evenement opgezadeld en dat is niet omdat de sluiters van onze camera’s zijn blijven hangen. Niet zo verwonderlijk, want het evenement in Havelte van de Stg. 4×4 Drenthe is, behalve vreselijk leuk voor off-road liefhebbers, ook nog eens visueel heel erg aantrekkelijk. Vreselijk leuk omdat er grotere afstanden gereden kunnen worden zodat je niet telkens dezelfde boom of plas modder tegen komt. Los daarvan is de over het algemeen zanderige, niet te moeilijke ondergrond ook nog eens vergevingsgezind en afwisselend genoeg qua samenstelling. Als dan ook nog eens je ogen getrakteerd worden door een fraaie, bosrijke omgeving, dan is de populariteit van het evenement al grotendeels verklaard.
Corona oponthoud. We arriveren ruim voor de aanvang van het dagje off-road pret in het gehuchtje Havelterberg bij de ingang van het terrein, maar wat schetst vervolgens onze verbazing? Vrijwel de hele lange straat staat al vol met 4×4 bolides! Van weerskanten wacht een flinke rij auto’s om het terrein op te kunnen. Twee rijen dik kruipen de auto’s, tergend langzaam als je het de inzittenden vraagt, richting het grote ‘parkeerterrein’. De reden is dat alle deelnemers gecontroleerd worden op het hebben van de QR code. En er is geen ontkomen aan, want de organisatie is onverbiddelijk; alle inzittenden van iedere auto moeten de QR code laten zien voordat ze hun tasje met schildje als entreebewijs in ontvangst kunnen en mogen nemen.
Boven: Herkenbaar uit duizenden, de auto van Land Rover specialist Elephant Offroad Equipment. Waarom? Die knoeperd van een olifant op de motorkap natuurlijk.
Boven: ‘Onze Jan’ (vriend en collega Jan Houtkoop) ontsteekt telkens in euforie bij het zien van een Subaru Forrester. Reden is dat hij er een onder de billen heeft en veel plezier aan de auto beleeft.
Onder: Leuke grill die je doet afvragen of het kerstversiering is of de geopende muil van een verscheurend dier moet voorstellen.
De ‘beloning’. Het duurt pakweg een kwartiertje, maar dan draaien we het stuur het grote parkeer terrein op. Catering is er niet weten we, want deelname is alleen bij voorinschrijving. Als gezegd is de inschrijving gestopt bij 250 deelnemende voertuigen. Voeg daar de flinke handvol auto’s van de organisatie aan toe om alles in goede banen te leiden en een oogje in het zeil te houden, en je begrijpt dat er een gezellige drukte heerst. Alleen zie en bemerk je die niet omdat het terrein zo groot is.
Boven: Een arm met een opgestoken duim wordt de lucht in gegooid ten teken dat ze plezier hebben of anders het leuk vinden om op de foto te komen.
Een ‘wordt vervolgd’. Het evenement in Havelte is ook voor fotografen visueel erg aantrekkelijk. We noemden het al, de pakweg 1.750 foto’s waarmee we thuiskomen en die hebben we niet gemaakt omdat het zo saai was. Zie dit verslag dan vooral als een ‘kijkverslag’ en geniet van de beelden die we maakten. Kijken of jij met jouw auto er tussen staat en afkijken hoe anderen het doen of wellicht wat je gemist hebt zodat je daar de volgende keer naar op zoek kunt. En zit jou foto er niet tussen: er komt nog een deel twee!
Toffe 4×4 liefhebbers. Mannen van de ‘Wapenvelder Boys’ (Wapenveld ligt even ten zuiden van Zwolle). In een ver en grijs verleden begonnen ze met Suzuki’s om daarna over te stappen op Nissan Patrol’s. Tegenwoordig hebben ze de Volvo TGB’s ontdekt en de Robur’s uit het voormalige Oost Duitsland. Puike mannen waar we graag en steevast een babbeltje mee maken als het zo uitkomt. In het verleden kwamen we de mannen ieder jaar een of twee keer tegen op de motorcrossbaan in Heerde. Nu deze gesloten is voor het 4×4 komen we ze helaas nog maar sporadisch tegen.
Boven en onder: ‘Oud en nieuw’…
Lekker divers. Wat we nog niet genoemd hebben over het evenement op het terrein in Havelte is de verscheidenheid aan 4×4 voertuigen die we er tegen komen. Van ernstig geprepareerde ‘off-road rigs’ tot en met de boulevard cruiser kom je er tegen, aangevuld met een bescheiden aantal ‘zware jongens’. Smullen voor de 4×4 liefhebbers dus.
Boven: Prachtig is het om te kunnen en mogen rijden op een terrein dat groot genoeg is om te verdwalen.
Geen status quo. Niet alles op het terrein is bij het oude gebleven. In het verleden was de grote trekpleister op het terrein ‘Vanessa’. Het is de naam die het leger geeft aan twee enorme bulten zand op het terrein, met tussen die bulten een langgerekte plas water. Niet zomaar, want Vanessa is de artiestennaam van zangeres Connie Witteman, een qua ‘voorkomen’ rijkelijk bedeelde dame. Vanessa is ‘uitdagend’ voor off-roaders omdat ze qua moeilijkheid een ‘grensgeval’ is; je haalt het net wel of net niet. Dat gegeven werkt op veel off-road liefhebbers als een soort magneet, met name als je ziet dat je collega terrein rijder het wel haalt en jij niet. Van welke kant je ‘Vanessa’ ook benadert, de eerste bult op lukt in de regel wel. De daarop volgende afdaling vormt ook geen probleem, evenals de langgerekte plas water in het midden. Maar om vervolgens vanuit het niet eens heel diepe water de tweede bult op te komen, dat is een heel ander verhaal. Het door de wielen meegesleurde water zorgt voor een schier dodelijke emulsie aan de voet van de tweede bult. Denk je maar eens in, los wit zand vermengd met water. Alleen vermengd met cement krijg je dat stabiel…
Het Vanessa alternatief. Maar helaas, Vanessa is niet meer. Althans, ze heeft een ‘amputatie’ ondergaan. Een van haar bulten is volledig verdwenen. Bovendien is de andere bult flink aangepast. Niet meer kun je die ‘recht’ bedwingen, dat wil zeggen, er tegen op rijden en aan de andere kant weer naar beneden. Nu is de bult zodanig vorm gegeven dat je aan één zijde omhoog kunt rijden, boven op de bult haaks naar rechts moet sturen om vervolgens af te kunnen dalen richting moeder aarde. Min of meer in de hoek die wordt gevormd door deze route ligt aan de voet van de bult een flinke plas water. Groter dan de langgerekte plas uit het verleden tussen de twee bulten en bovendien wat dieper op een enkele plaats hebben we de indruk. In ieder geval blijft het een meer dan uitdagende plek voor off-roaders en voor fotografen een plek voor instant actiefoto’s. Al snel wordt ook de ‘uitgang’ van de plas, net als in het verleden de voet van de tweede bult, een uitdaging op zich. Wit zand vermengd met water, een emulsie waarbij de wielen al snel tot de assen wegzakken. Een waardig alternatief voor Vanessa dus? Welzeker qua moeilijkheid en het zorgt tevens voor verandering.
Boven: De meest bijzondere eend in de bijt is ongetwijfeld deze ‘Scamp’. Niet moeilijk te raden is dat de basis een Suzuki vormt.
Boven en twee keer onder: Nog eens vooralsnog twee tamelijk zeldzame exoten, althans tijdens dit evenement in Havelte. Boven de Lada Niva, waarvan we ook nog een wit exemplaar voor de lens krijgen. Onder een SSV (Side-by-Side Vehicle), in dit geval van Bert van de Scheur. Voor zover wij weten is hij (samen met zijn vrouw) de enige vandaag met een SSV. Internationaal gezien is de SSV sterk in opkomst in off-road snelheidswedstrijden en niet voor niets. Maximaal rijplezier voor een betaalbare prijs, wat wil je nog meer?
Boven en twee keer onder: De Dakar, een volwassen kit-car op basis van Land Rover. We komen drie exemplaren tegen.
Boven: De Peugeot P4 is gebaseerd op de Mercedes-Benz G-klasse. Motor en versnellingsbak zijn van Peugeot plus de elektra. Visuele verschillen zijn er nauwelijks. Het knipperlicht op de voorschermen zit bij de P4 onder de koplampen, maar is makkelijk aan te passen aan het uiterlijk van de MB G-klasse zoals gedaan bij deze P4. In eerste instantie wordt de auto door Peugeot geproduceerd, maar dat wordt later overgenomen door Panhard. In 2008 is hij vervangen door de Panhard PVP (Petit Véhicule Protégé).
Boven: Prachtige DAF YA 126 waarbij de originele bak (nog in het bezit van de eigenaar) vervangen is door een platform. Wij vinden hem veel leuker zo dan origineel.
Boven: De terreinopzichter neemt een kijkje.
Onder: Aaaah, kijk, daar hebben we de witte Lada Niva.
Boven: De Opel Frontera Sport. Naar verluidt zou het softtopje moeilijk tot zeer moeilijk te verkrijgen zijn. Dit is dan een mogelijke oplossing.
Boven: Een leuke hond! We zouden bijna vergeten Linda Zantingh (van lzga.nl dat staat voor Linda Zantingh Graphics & Arts) te contacten, onze honden kenner. Linda is niet helemaal zeker omdat deze leuke hond ligt. Een foto dat hij of zij staat zou beter zijn, maar desondanks vermoedt ze dat het een American Staffordshire Terrier is.
Onder: Een leuke Toyota BJ/FJ!
Boven: Drie mastodonten op een ‘kluitje’.
Boven: De Canadese Bombardier. Zijn ook niet heel dik ‘gezaaid’.
Boven: Komen we voor het eerst tegen op een off-road evenement, de Volvo Cross Country. Of het nu zo’n goed idee is laten we in het midden.
Boven: Komen we alleen hier in Havelte tegen, deze Iveco 4×4.
Onder: De Land Rover Defender met de kerstversiering of geopende muil, genomen door een andere fotograaf…
Boven: Bert van de Scheur nog een keer in actie.
Magnetisch water. Off-roaders worden al gauw overmoedig als ze door het water rijden. Vermoedelijk omdat het in eerste instantie goed lijkt te gaan vormt het een onweerstaanbare aantrekkingskracht. En is het niet een prachtig gezicht vanuit de auto, die grote golf water voor de neus van de auto? Maar het gaat niet altijd goed….
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
