4×4 Drenthe in Havelte (deel 2)

De organiserende St 4×4 Drenthe hoeft in dit deel twee geen QR code te controleren, dus vallen we maar gelijk met de deur in huis. Hopelijk heb je intussen wel de modder uit deel 1 een beetje van je af kunnen spoelen? Hahaaa, verspilde moeite, want in dit deel twee vliegt de modder opnieuw rijkelijk om je oren. Weliswaar is één bult van Vanessa ‘geamputeerd’; de locatie waar ze al jaar en dag ligt is nog altijd de ‘hotspot’ op het terrein in Havelte!

Niet te onderschatten. We hebben nog niet genoemd een gegeven dat we bijna als vanzelfsprekend aannemen maar ook ervaren op off-road evenementen die we bezoeken. We hebben het dan over de onderlinge gezelligheid en saamhorigheid die off-roaders op zo’n offroad hotspot met elkaar verbindt. Kijken wat de ander kan, elkaar helpen, bijkletsen, ideeën opdoen, een hapje of (fris)drankje nuttigen, nieuwe vriendschappen sluiten, oude vriendschappen ‘opdiepen uit de mottenballen’ en dat allemaal door de lijmende factor die off-road plezier heet. Havelte vormt daarop geen uitzondering.

Boven en onder: Ziet het er spectaculair uit? Absoluut! Is het slim? Absoluut minder! Punt één, de meest belangrijke, is dat waterslag dreigt. Je hebt alleen een geldig excuus als je er van overtuigd bent dat je motor, met name de luchtinlaat, waterdicht is. Waterslag betekent in de meeste gevallen het einde van je motor, of anders op zijn minst een flinke, interne schadepost aan je krachtbron. Water valt niet samen te persen en als er maar een drupje meer water in de verbrandingskamer arriveert dan de beschikbare ruimte als de zuiger in zijn hoogste stand staat, vertaalt zich dat in bijvoorbeeld kromme drijfstangen en/of kromme kleppen. Punt twee is veel minder desastreus en krenkt hooguit je ego. Maak de familie en je vrienden namelijk maar eens wijs dat jij dat bent in je auto achter die spectaculaire golf opspattend water en modder. Moet je van goede huize komen zijn we bang. We zeggen het wel vaker; het kan je schoonmoeder wel zijn in een rolstoel die met een bloedgang een plas met modder induikt. Gekheid natuurlijk, maar veel leuker zou het zijn als de familie en vrienden daadwerkelijk jouw postzegeltje zien achter de voorruit, toch? Nu weet alleen jij zeker dat jij het bent…. Of ben je het toch niet? Is het jouw auto wel…..?

Doodzonde. Hou ons ten goede. Wij fotografen smullen van dit soort ‘capriolen’ bekennen we eerlijk. Actie spat er namelijk van af. Foto’s waar grif enkele honderden euro’s voor betaald worden…. Toch durven we ook eerlijk te bekennen dat het ons ‘pijn’ doet als een motor door waterslag overlijdt. Het is gewoon zonde, los van de kosten die het met zich meebrengt. Regelmatig waarschuwen we off-roaders dan ook als een doorwading echt (te) diep is.

Boven: We hebben nog altijd goede herinneringen aan een Land Rover 88 Lightweight. In een ver verleden hebben we een aantal keren les gegeven in een Lightweight en de auto verbaast ons dan van zijn kunnen.

Boven: De jeugd houdt zich liever bezig met kastelen bouwen dan off-road rijden…

Boven: Daar heb je dat lekkertje weer… (DAF YA 126 met eigen platform). Niet origineel voor de YA 126, maar wel qua originaliteit.

Boven twee keer en onder één keer: Vriend en collega Jan Houtkoop loopt niet alleen warm voor Subaru Forresters. Opel Frontera’s mogen zich ook in zijn warme belangstelling verheugen. Moet het wel de Sport uitvoering zijn, want dat is zijn Frontera ook. De Frontera ziet het daglicht in 1991 (we zijn nog bij de introductie geweest) en vloeit voort uit een samenwerking tussen het Amerikaanse General Motors (GM) en het Japanse Isuzu bij het maken van pick-up’s en offroad voertuigen. Isuzu biedt de auto aan onder haar eigen naam, met voor de Sport uitvoering de toevoeging ‘Amigo’. GM laat de auto van de band rollen als Chevrolet, Vauxhall en op het vaste land van Europa vooral als Opel Frontera.

Onder: Het model Frontera van na 1998 beter te zien.

Boven: Nogmaals de ‘Scamp’. Scamp is Engels voor rakker, deugniet. Tenminste, als we het netjes houden…

Boven: Ergens op het terrein komen we een hotspot in wording tegen. We kennen de plek van enkele jaren terug. Toen was de plek echter nog wat vriendelijker. Nu is de plek veel uitdagender en dat trekt onherroepelijk toeschouwers. Net als de uitdaging bij het voormalige Vanessa is het op deze hotspot in wording ook een kwestie van ‘de een haalt het niet en de ander rijdt er ogenschijnlijk zonder al te veel moeite doorheen. Word je voortgang tijdelijk belemmerd, dan kost het flink moeite om weer los te komen kunnen we verklappen. In tegenstelling tot het veel vriendelijker witte zand heeft de bodem van deze langgerekte plas een sterk zuigende werking.

Boven en onder: We kennen deze sympathieke mannen als liefhebbers van de Volvo legervoertuigen (Laplander, TGB etc.). Op de foto’s zie je de L3304 die gebaseerd is op de Volvo Laplander.

Boven: Altijd een onverdeeld genoegen om de MAN mastodonten door het water te zien banjeren. Het kost ze geen enkele moeite en dat is maar goed ook. Je wilt niet weten welke moeite het kost als de voortgang van zo’n zware jongen tijdelijk belemmerd wordt. We hebben het enkele keren meegemaakt op buitenlandse wedstrijden….

Boven drie keer en onder: Yep, een beetje te enthousiast het water in gedoken en dan passeert er ook nog eens zo’n ‘vrolijke Frans’. Dat betekent werk aan de winkel…

Boven: Drie stuks van de L3304. Let op de afwijkende voorruit van het meest linkse exemplaar. Een stukje huisvlijt, gedaan omdat moeders niet in een auto wilde zitten zonder voorruit.

Boven: Dat zien we graag: lachende gezichten.

Boven: Daar hebben we de ‘Elephant’ nog een keer, je weet wel, van het Offroad Equipment.

Boven: Een vrolijke co-piloot…

Boven: Geen veel voorkomende verschijning, de SsangYong Korando.

Boven: Het lijkt op het scenario van een film: Attack of the Robur’s…

Boven: Dit bedoelen we nu met een heerlijk terrein. Waar vind je in Nederland zoiets? Hebben we niet nog een paar militaire terreinen over?

Boven: Okay Hans (Nonkes), nu een foto van de voorzijde van je bolide…

Boven: Oeps, er zijn meer schoonmoeders op pad….

Boven en twee keer onder: Niet te zien, maar we weten dat dit een Peugeot P4 is…

Onder: Zie je wel….

Boven: Wapenvelder Boy René van de Vrugt.

Boven: Uhh, toch maar een keer terug naar de tekentafel….? Of gewoon beter vastzetten?

Boven: We houden ons hart vast als deze Land Rover Discovery met een flinke plons de plas induikt. We weten namelijk waar de ECU zit… En die heeft een bloedhekel aan water weten we vanuit het verleden van diverse Discovery’s tijdens een diepe doorwading.

Op tijd huiswaarts met een geldig excuus…? Later in de middag, even na de klok van 15.00 uur, maken we ons deze twintigste november op om richting huis te gaan. We hebben meer dan genoeg foto’s, maar dat is niet de reden. De ouders van ondergetekende vieren het feit dat ze zeventig (70!) jaar getrouwd zijn en ze hebben besloten dat hij dat niet mag missen. Het feest begint wat vroeger dan gebruikelijk vanwege het Corona. We zijn bedroefd en blij. Bedroefd dat we ook dat laatste uurtje off-road pret moeten missen. Maar ieder nadeel heeft ook een voordeel zei ooit eens een wijs man… Het voordeel is dat we niet nog meer foto’s hebben hoeven uitzoeken.

Boven: Yep, die willen we je niet onthouden, deze leuke hond. Dus vallen we Linda Zantingh (lzga.nl) maar weer eens lastig. Die heeft het ook lastig met het bepalen van het ‘merk’ van deze leuke hond. Een ‘instinker’ noemt ze het om tenslotte te denken aan een Tibetaanse Spaniel/Chihuahua mix. Wie weet geeft het baasje uitsluitsel…

Boven: Het interieur van de Volvo L3304. We hebben eens een stuk gereden in de L3304 en dat is een aparte gewaarwording. De stoel staat namelijk direct op de vloer zodat je benen recht vooruit steken.