Met nog de nagalm van door merg en been gillende keukenmeiden, ijzingwekkend huilende vuurpijlen en doffe maar luide ‘carbid ontploffingen’ in onze oren stappen we zaterdag 4 januari voor de vijfde keer in de auto op weg naar Heerde. Het grijze weer is niet bepaald uitnodigend qua kleur, maar is ons gunstig gezind aangaande nattigheid, want die blijft achterwege.
Betrekkelijke tijd. Het is nog niet heel druk als we na een voorspoedige rit op het crossterrein van de Motor Sport Vereniging Noord Oost Veluwe in Heerde arriveren. Het zorgt voor ruim tijd om even lekker bij te kletsen en te genieten van de hete koffie uit de kantine. Allengs druppelen meer en meer leden van 4×4 Het Noorden binnen, evenals een aantal gastrijders. Voor de gelegenheid heeft de organisatie van 4×4 Het Noorden de APK plicht, die normaal geldt op hun evenementen, laten vallen. Voornaamste reden is dat gastrijders uit de omgeving dan mee kunnen rijden, maar ook enkele leden van de club nemen van de gelegenheid gebruik om hun wedstrijd auto mee te nemen in plaats van hun ‘gewone’ 4×4. Het totaal onder de streep blijft uiteindelijk steken op een dikke vijftig auto’s. De inzittende off-roaders worden, zodra ze het crossterrein op gaan, geconfronteerd met een opnieuw iets drogere baan in vergelijk met het voorgaande evenement van de Wapenvelder Boys (4×4 Team Heerde), ‘een jaar eerder’, ook al is dat maar een week geleden….
Eeuwig durende off-road erosie. Iets droger houdt niet in dat er geen uitdagingen meer zouden zijn. Die schelen maar weinig in vergelijk met de uitdagingen van een week eerder. Iets makkelijker omdat de baan in zijn geheel wat droger is geworden, maar uitdagingen die een week eerder het predicaat ‘dodelijk’ toegekend kregen zijn nog altijd flink pittig, ofwel ‘schier dodelijk’. Eigenlijk ideaal voor off-roaders en dat wordt beaamd door enkele gastrijders die eerder een van de evenementen in Heerde bezochten. Als de baan iedere keer anders wordt door maar kleine nuance verschillen zorgt dat namelijk wel voor de broodnodige afwisseling. Niet alleen de mate van vochtigheid zorgt voor die afwisseling; ook het rijden over de bulten en door de gaten naast de baan zorgen daarvoor. Scherpe kantjes die er af worden gereden, rond tollende wielen die in het zachte zand een flink gat graven en daardoor een helling steiler maken of water dat meegesleurd wordt door spinnende wielen zorgen er regelmatig voor dat uitdagingen zich als het ware ‘verplaatsen’.
Boven: Luke Wolf zien we niet als gastrijder op de crossbaan, maar meer als ‘meubilair’.
Zeldzaamheid. Een evenement waarop we geen enkele motorkap open hebben zien staan kunnen we ons maar nauwelijks herinneren. Niet altijd betekent dat een kwestie van techniek die er mee ophoudt. Een andere plausibele reden is om opgelopen nieuwsgierigheid te bevredigen, zo van “wat heb jij daar onder die kap zitten waardoor je er zo makkelijk door komt”. Tja, feit blijft dat een paar extra pony’s onder de motorkap altijd makkelijk zijn, ook al geven we grif toe dat het op de juiste wijze loslaten van die pony’s op de ondergrond vaak tot een beter resultaat zal leiden.
Boven en onder: Enkele leden van 4×4 Team Heerde (Wapenvelder Boys) zijn met hun Volvo TGB’s eveneens aanwezig als gastrijders. Niet heel gek natuurlijk, want de mannen wonen in de directe omgeving. Herold en René van der Vrugt zijn druk doende de TGB 13 van Niels Bakker aan het uitgraven. Niels kijkt licht gnuivend toe en dat is niet gek als je weet dat Herold achter het stuur zat en schuldig is aan de ’tijdelijke belemmering van de voortgang’… Na een poosje scheppen weet de PTO lier de tijdelijke belemmering van de voortgang weer om te zetten in een voorwaartse beweging. Met andere woorden, ze zijn los.
Boven: De binnenbocht aan het einde van de baan net voor de kantine blijft een ‘poel van verderf’. Het ‘verderf’ is in dit geval een zompig gat dat de waaghalzen die een poging wagen in een innige omhelzing gevangen poogt te houden. Grappig eigenlijk als het tot je doordringt dat in wezen een piepklein schilfertje aarde het geweld van een flinke kudde pony’s weet te beteugelen. Maar daarentegen niet opgewassen blijkt tegen de kracht van een paar pony’s ondergebracht in een lier, mits juist toegepast.
Boven en onder: Twee keer een op het oog vrijwel eendere Jeep; boven in de civiele uitvoering als CJ 5 en onder als militaire uitvoering bekend als M38A1.
Boven: Zonder de APK plicht ruimte voor een ‘wedstrijd speeltje’ zoals hier Bokke Nijdam en Hiske Tijsseling.
Boven: En uiteraard ontbreekt Willem Vellinga niet met zijn wedstrijd bolide.
Boven: ‘Zuiderlingen’ op bezoek bij de ‘Noorderlingen’ in het midden van het land.
Boven: ‘Rockyman’ Gerjan van de Beek fungeert als ‘reddende engel’…
Multiple choice boven: Jan heeft ernstige kiespijn (1), Jan vindt het rijden in het terrein vermoeiend (2), Jan moet wachten op een paar collega terreinrijders (3), Jan heeft een zware avond achter de rug (4).
Boven: Een heetgebakerd typetje…
Boven: Lorenzo de Heijde in de nieuwe aanwinst van pa Loet.
Boven: Groot verbruik bij de Brabanders en dat betekent overwerk in de kantine….
Twee keer boven en onder: Drie ‘Noorderlingen’ bij elkaar vormen samen een ‘klontje’…..
Boven: Gerjan van de Beek, en zijn alias dan wel ‘geuzennaam’ kun je lezen op zijn auto.
Boven: Kromme stuurstang met aansluitend de reddingsoperatie. Die heeft nog wel de nodige voeten in de aarde op de zompige baan.
Twee keer boven en onder: Opnieuw een multiple-choice vraag. Waaruit kun je opmaken op welk tijdstip van de dag deze drie foto’s zijn genomen? A. Tegen het eind van de dag als de mannen van 4×4 Het Noorden ons ’tot ziens’ zwaaien. B. ’s Morgens vroeg als de mannen van 4×4 Het Noorden ons ‘hallo’ groeten. C. Midden op de dag als de mannen van 4×4 Het Noorden ons te kennen geven dat ze het eten van de kantine hebben overleefd. Stuur uw antwoord in vóór……
Boven: Verreweg de meeste off-roaders zijn toffe mensen, maar heel sporadisch kom je iemand tegen die absoluut niet in de off-road wereld thuis hoort en waarvan je hoopt deze nooit meer off-the-road tegen te komen. Het type dat een smet werpt op de ware kunst van het off-road rijden. De persoon in deze Range Rover is er zo een. “Draaien mijn wielen wel” horen we meerdere keren achter elkaar brullen terwijl het zand door die wielen metershoog de lucht in gesmeten wordt als gevolg van een tot het uiterste opgezweepte en getergde motor in de Range Rover van vermoedelijk pa. Hoogst waarschijnlijk is de enige stand die de persoon in kwestie kent de vol gas stand. Stoer blijven doen bij zijn vrienden dat het zo hoort, ook als een binnenscherm achter finaal kapot gereden wordt. En tot overmaat van ramp ondanks het zinloze geweld met geen mogelijkheid over de bult komen, simpel omdat je geen enkel idee en gevoel hebt waar je mee bezig bent (ook al denk je zelf eigenwijs van wel). Daarna kijk je gewoon als een soort van zombie toe hoe een ander je terug van de bult sleept. Als je dan ook nog eens van de toezichthouder van de crossbaan hoort dat hij deze ‘gastrijder’ al drie keer eerder heeft moeten waarschuwen niet meer tegen de rijrichting van de baan te rijden, dan begrijp je om wat voor soort vlees het hier in de kuip gaat. En ondergetekende is niet de enige bij wie de persoon in kwestie een wrange smaak achterlaat als we de commentaren om ons heen mogen geloven…
Boven: Rick Veldpape gaat vandaag vreemd in een Kia…. Normaal doet hij het in een Vitara….
Boven: Het ‘handbalteam’ van 4×4 Het Noorden….
Feestelijke afronding. De spits is er af en een heel jaar 4×4 plezier grijnst ons tegemoet. Als we onze Agenda moeten geloven staat er veel te gebeuren. Als dit eerste evenement een afspiegeling is van het komende seizoen, dan kijken we er nu al reikhalzend naar uit. Rond de klok van vier maken de leden van 4×4 Het Noorden zich op om de reis naar huis te aanvaarden. Ook wij moeten deze zaterdag op tijd naar huis om nog een staartje te kunnen meepikken van de verjaardag van onze ‘schone en zeer bejaarde vader’. Soms is het leven één groot feest…
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop (Steep Hill Tracks) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.