4×4 Het Noorden in Heerde

Vier achtereenvolgende zaterdagen in de laatste maand van 2018 worden we verrast door de ondergrond van de crossbaan van de M.S.V.N.O.V. en dus stappen we bloed nieuwsgierig de eerste zaterdag van 2019 in de auto met een groot vraagteken boven ons hoofd. Om de mooie maar desondanks saaie, bijna 60 km. lange, heenweg gevoelsmatig in te korten speculeren we bijna voortdurend over wat ons mogelijk te wachten staat. Maar goed dat het enkel speculaties zijn, want anders….

‘Traditionele’ nieuwjaar start. Gelijktijdig met enkele noorderlingen arriveren we bij de crossbaan van de M.S.V.N.O.V. Wat in ieder geval gelijk is aan de vorige evenementen op de crossbaan in Heerde is het sombere, grijze weer. Dus duiken we, na eerst de beste wensen te hebben overgebracht aan de dames bij de inschrijfbalie, de kantine van de M.S.V.N.O.V. in om te genieten van een hete, geurende kop koffie van de leukste en liefste kantinemedewerkster van Nederland, Linda Amersfoort. Ook daar brengen we eerst de beste wensen over aan de overige (vrijwillige) medewerkers in de kantine. Even gezellig bijkletsen, horen of het nieuwe jaar bij iedereen goed maar vooral gezond begonnen is; het hoort allemaal bij het ritueel van de eerste dagen na de jaarwisseling.

Hemels ontvangstcomité. Heerlijk toch als je als clublid, of losse deelnemer, bij de ingang van de M.S.V.N.O.V. opgevangen wordt door deze twee vriendelijke en goedlachse dames Inge Bloeming (links) en Liesbeth Stornebrink? De dag kan bij voorbaat al niet meer kapot bij de clubleden en deelnemers.

Boven: Deze off-roader heeft de gifgroene Jeep Wrangler pakweg een week geleden aangeschaft. Hij vindt het namelijk zonde om zijn andere Jeep Wrangler in te zetten voor het zware off-road. Onvervaard gaat hij in de vroege morgen dan ook de pittige uitdagingen niet uit de weg. Het duurt echter niet lang of het noodlot slaat toe. Op een slinkse helling begeeft de aandrijving naar de achterwielen het. Waardeloos zo vroeg in de morgen natuurlijk, maar je haalt op die manier wel eventuele ‘aankoop’ problemen snel naar boven. Gelukkig vat hij het gebeuren nogal laconiek op en ‘laat hij zich niet uit het veld slaan’ door deze tegenslag.

Vol verwachting klopt ons hart…. (of is dat al geweest?). Toch komt er een moment ‘dat we aan het werk’ moeten. We slingeren onze camera’s over onze nekken en stappen de crossbaan op. Er is al volop bedrijvigheid, maar nog niet heel druk. Het blijft ook relatief rustig horen we van Inge Bloeming bij de inschrijving. De teller blijft op dik dertig steken deze dag en dat is wel eens meer geweest bij 4×4 Het Noorden. Het mag de pret echter geenszins drukken. Eerder het tegendeel. Deze zaterdag roept de baan herinneringen op aan het evenement van de JCN, de derde zaterdag van de voorgaande maand december. Dat betekent dat het meeste water de bodem is ingezakt, maar dat er nog voldoende ligt om een paar uitdagingen in de categorie ’tamelijk tot zeer zwaar’ te huisvesten. Nu is dat iedere keer nog het geval geweest bij de bewust pittig gecreëerde uitstapjes naast de doorgaande baan. Bij de beoordeling kijken we daarom vooral naar de toestand van de doorgaande baan. En die is hier en daar best pittig, maar zorgt niet direct voor onoverkomelijke moeilijkheden zoals bijvoorbeeld ten tijde dat de ANVT en een beetje de Wapenvelder 4×4 Boys de crossbaan tot hun beschikking hadden. Bij de JCN was het zo dat het hier en daar meerdere pogingen kostte om enkele van de hogere bulten op het terrein te kunnen slechten en ook nu bij 4×4 Het Noorden is dat het geval.

Boven: Tja, een redelijk algemeen bekend feit; de achterbalk in de Land Rover Defender’s geeft de strijd tegen de roest na een aantal jaren nog wel eens op. Jeeper Charles zal voor een sleepje op een andere off-roader moeten wachten.

 

Boven: Secretaris en waarnemend voorzitter van 4×4 Het Noorden Jan Ronald Dijkema gaat zijn functies na vele jaren binnenkort overdragen. Blijft uiteraard wel lid van de club, zodat we dit soort prachtige acties van hem niet hoeven te missen.

Erfelijkheidsleer… Verstokt en doorgewinterde off-roader Sjoerd Wijnia (boven) is deze keer niet met zoon Niels en zijn wedstrijd bolide, maar met dochter Ellen. Die zien we later enkele keren achter het stuur zitten van de zwarte Soes. Uhhh, zou Niels misschien ingeruild worden…? Gekheid natuurlijk maar overigens is het wel een bewijs dat in ieder geval in één helft van de dubbele DNA (helix) spiraal van sommige mensen absoluut een stuk ingenomen wordt door onvervalste modder….

Boven en onder: Léon is niet de enige die geplaagd wordt door pech. Willem Vellinga krijgt er eveneens mee te kampen en nota benen met zijn ‘vintage’ wedstrijd bolide welke hij van stal gehaald heeft.

Boven: Toch is ook op de doorgaande baan een sleepje niet altijd onvermijdelijk.

Vergelijkingen. Een behoorlijk Suzuki gehalte deze dag, maar ze zien er stuk voor stuk anders uit. Is het niet net als bij mensen? Allemaal verschillende ‘persoonlijkheden’ zou je ook mogen zeggen, in dit geval opgelegd door hun eigenaren. En net als bij mensen (we hebben immers allemaal een hart, longen, nieren, maag, blaas, etc.) zijn de ingrediënten eender (motor, versnellingsbak, tussenbak, assen, wielen, stoelen, stuur. brandstoftank, etc.) maar geen een is er gelijk. Soms, maar verhoudingsgewijs ook maar heel soms in de off-road wereld, kom je een twee- of drieling tegen….

Boven: Jan-Johannes Klaver. “Eindelijk weer eens rijden” verzucht hij tijdens een kort onderonsje…. 

Boven en onder: Nu kun je veel zeggen, maar niet ontkennen dat zo’n UAZ er kek uitziet. Oké, deze is hier en daar wat aangepast, maar bij welke terreinauto gebeurt dat niet? Je moet niet vreemd opkijken als je de UAZ in de nabije toekomst vaker off-the-road tegen zult gaan komen. Aan importeur 4×4 Verbeek in Zutphen zal het niet liggen…

Boven: Kijk eens naar de band van het rechter voorwiel. Gelukkig is alleen de onderkant lek… 

Boven: Een bewijs dat ook de doorgaande route op de crossbaan niet altijd even makkelijk is. Dit is een stukje van het parcours ter hoogte van het catering huisje op het terrein dat gebruikt wordt bij grote en heel drukke evenementen/wedstrijden. Het huisje staat halverwege het terrein als je dat in lengterichting bekijkt, links van het midden.

Boven: Eén leuke hond komen we tegen en van diens eigenaar horen we dat we te maken hebben met een American Bully. Vanzelfsprekend laten we hem ook aan Linda Zantingh van yourdoggy.nl zien. Niet om te controleren of ze het wel weet, maar omdat Linda gewoon gek is op honden. Ze bevestigt uiteraard dat het een American Bully betreft maar voegt toe: “mooi beestje”. Uhhh, correctie wat ons betreft. Mooi beest, want het is een behoorlijk stevige ‘knaap’.

Boven en onder: Prompt zijn we zijn naam vergeten, maar was het niet ‘Jordie’? (Vergeef het uw oude verslaggever, maar het is Jari de Roos). Hoe hij ook mag heten, wat ons betreft mag hij de titel ‘off-road smaakmaker’ achter zijn naam plakken, want hij gaat weinig uitdagingen ‘uit de weg’. Weet zijn Nissan Patrol niet alleen ’tijdelijk vast’ te rijden, maar ook weer uit diens benarde positie te bevrijden. Zo hoort het ook is onze mening.

 

Boven: Naast terrein rijden beoefenen veel leden van 4×4 Het Noorden ook de ‘handbalsport’… 

Boven en onder: Jan-Johannes Klaver.

Boven: Jesse Burgmeier in zijn serieus geprepareerde HoT buggy. Het knappe is dat de auto ondanks de vele aanpassingen nog altijd simpel door de APK rolt. Maar er zit geen voorruit in, zullen sommigen zeggen. Nee klopt inderdaad, maar waar staat dat dit moet? Een motorrijder heeft ook geen raam voor zich en niemand kan hem verbieden de weg op te gaan als het regent. En, zit er geen ruit in, dan hoeven er ook geen ruitenwissers op.

Het onvermijdelijke einde. Eind van de middag is de off-road pret weer over; ook dat komt overeen met de voorgaande evenementen. We hoeven niet te gokken dat de off-roaders van 4×4 Het Noorden, net als de deelnemers bij de voorgaande clubs, hebben genoten van het dagje off-road op de crossbaan in Heerde. Zeker weten dat ze dat gedaan hebben.

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.