4×4 Limburg op de Landsard

Onze keus is in onze ogen bescheiden, want ook al zijn er zo’n 1.150 verschillende beerdiertjes bekend in die groep Tardigrada, de beestjes zijn gemiddeld slechts een halve- tot anderhalve millimeter groot. Echter daar waar de moderne Homo Sapiens tussen de 150.000-280.000 jaar terug ontstond, of volgens nieuwe bronnen wellicht al tussen de 280.000-350.000 jaar geleden, zijn er van het beerdiertje fossielen gevonden van ruim twee-en-negentig miljoen jaar oud. Kijken we nog wat verder terug naar wat beschouwd wordt als de eerste mensachtigen (denk aan Lucy), dan hebben we het over iets meer dan drie miljoen jaar, maar daar staan de vermoedelijke voorouders van de beerdiertjes tegenover die de aarde al zouden bevolken zo’n 550 miljoen jaar geleden! Waarom onze reïncarnatiekeus van het beerdiertje? Vooral om het feit dat die beerdiertjes enorm veerkrachtig zijn. Ze overleven extreem hoge (meer dan 150 graden boven nul) temperaturen maar ook lage (ruim 270 graden onder nul, bijna het absolute nulpunt) temperaturen, kunnen lange tijd zonder voedsel en water, weerstaan hoge drukken en zelfs een gebrek aan zuurstof deert ze niet. Ook kunnen ze (proefondervindelijk bewezen) meerdere weken tegen (kosmische) straling. Er wordt door geleerden wel gesuggereerd dat als onze aarde in de verre toekomst verzwolgen zal gaan worden door onze stervende zon en alle levende organismen overleden zijn, de beerdiertjes het licht uit zullen doen. Ze zijn bij wijze van spreken onverwoestbaar, komen overal op de wereld voor en overleven ook door van alles te kunnen eten. Dat alles lijkt ons wel wat en als we dan toch mogen kiezen, dan willen we overleven op een dieet van Limburgse Vlaai…

Voortreffelijke nasmaak. We kennen het bestaan van het beerdiertje al langer omdat het ons in het verleden al intrigeerde. Onze introductie echter over het onverwoestbare beestje, om uit te komen op het laatst toegevoegde culturele erfgoed van de provincie Limburg, die overheerlijke Limburgse Vlaai, is natuurlijk een ‘smakelijker en makkelijker leesbaar smoesje’. De aanleiding is een interessant artikel over het beerdiertje dat we begin april onder ogen krijgen op scientias.nl. Zij leggen in het Nederlands uit over de bevindingen van een nieuw en recent onderzoek van wetenschappers dat verscheen in het blad ‘Protein Science’ en of dat wellicht ook voor ons mensen interessant is. We gaan er niet verder op in door alleen te vertellen dat cryptobiose en eiwitten een rol spelen. Vind je het interessant, dan verwijzen we naar scientias.nl. Ondertussen stappen wij halverwege april in onze auto en gaan we op weg naar de Landsard om verslag te doen over avonturen van onze geliefde 4×4 in de modder. ‘We’ zijn vandaag de fotografen Ad Woolthuis, Peter Bouwmans en verslaggever dezes. Het weer laat zich van zijn beste kant zien en met het vooruitzicht van ‘misschien Limburgse Vlaai’ doet het water ons bij voorbaat al in de mond lopen. En ja hoor! Bij aankomst worden we niet teleurgesteld. Een overheerlijk stuk Limburgs erfgoed valt ons ten deel en samen met prima, vers gezette koffie is het nu al een dikke twee nul voor de organiserende 4×4 Limburg. Voordat we de camera’s om onze nekken hangen zorgen we er voor dat we de koffie eerst op drinken alvorens we de laatste hap van de Limburgse Vlaai verorberen. Op die manier houden we de onovertroffen smaak van de vlaai nog lange tijd in onze mond, en dat terwijl we ‘aan het werk’ zijn.

Vochtgehalte boven NAP. Volgens Karin van de 4×4 Limburg organisatie hebben zich dik veertig off-roaders ingeschreven voor een dag off-road pret op de Landsard, de organisatie van 4×4 Limburg even niet meegeteld. We hebben ze niet na kunnen tellen, maar vermoedelijk hebben zich later op de dag nog wat off-road avonturiers gemeld. Onze schattingen zijn over het algemeen vrij nauwkeurig en we krijgen in de loop van dag de indruk dat het er iets meer zijn geweest. De eerste liefhebbers komen we al gauw tegen, even voorbij de grote splitsing op het begin van het terrein. Voordat we daar arriveren hebben we al kunnen constateren dat het terrein nog weinig aan ‘zompigheid’ heeft ingeboet sinds ons laatste bezoek. Je ziet het al op de twee paden nabij de ingang waar water nog altijd ruim overheerst. Ze zijn een prima graadmeter voor de rest van het terrein weten we uit ervaring en dat blijkt ook vandaag nog altijd te kloppen. Dikke, richting kniediepe modder in de verdieping op het pad rechtdoor en veel water en wat minder diepe modder op het grote pad naar rechts. En die beiden liggen op de doorgaande routes en dan zwijgen we voor het gemak maar even over de plekken naast die routes. Zou je niet beter weten, dan fantaseer je al gauw over een record hoogte van het grondwater….

Drie keer boven en twee keer onder: De voortgang met de Land Rover Defender van deze dame en heer wordt serieus belemmerd, maar met behulp van ‘publiek’ blijft de belemmering van korte duur. Gezegd mag worden dat ze hun voortgang vooral te danken hebben aan goed en gedegen omgang met hun lier. Vanwege een ankerpunt op relatief korte afstand kiezen ze er voor het liertouw met behulp van een klapblok/snatchblock dubbel te gebruiken. Ze weten goed wat ze doen en we hebben de bergingspoging dan ook met plezier gade geslagen.

Tijd is nog altijd relatief. Trouwe lezers weten dat we spannende off-road situaties nog wel eens aandikken, maar dit keer is dat heus maar een klein beetje. Het zorgt voor heerlijke beelden boordevol opspattende modder richting ons fotografen naast talloze momenten dat de voortgang van off-road liefhebbers ’tijdelijk’ belemmerd wordt. Alhoewel tijdelijk in één enkel geval zelfs ingewisseld mag worden door een fors aantal ‘lange tijdelijke minuutjes’. Verderop meer daar over. Het zorgt onvoorwaardelijk voor sleepjes en lieracties en vaak onderscheiden de ‘professionals’ zich daarin van de relatief onervaren terreinrijders.

Boven en onder: De relatief jonge Suzuki Jimny hoeft, net als zijn inmiddels illustere voorvaders, serieus off-road niet uit de weg te gaan.

Boven: Een sleeptouwtje achter je aan is veel leuker dan een iPad voor je neus toch?

Boven en twee keer onder: Voorbeelden van het door ons voor de gelegenheid verzonnen instituut ‘NAMP’ (Nieuw Amsterdams Modder Peil).

Boven: Sommigen nemen hun ‘Buurman’ mee op het off-road avontuur.

Boven en onder: Yep, we weten het, het zal klinken als een regelrechte leugen, maar ook een MB G-klasse kan geconfronteerd worden met een tijdelijke belemmering van de voortgang. Omdat alleen beschrijven over die tijdelijke belemmering van de voortgang voor onvoorwaardelijk ongeloof zorgt bij veel lezers, hebben we voor overtuigend bewijs gezorgd middels de foto onder.

Boven: Na de inschrijvingen kunnen de dames en heren van de 4×4 Limburg organisatie even genieten van het zonnetje.

Onder: De catering bij 4×4 Limburg is al jaren in uitstekende handen!

Boven twee keer en onder twee keer: Wel makkelijk die grote plas water ‘bij de hand’ in geval van een lekke band. Helemaal als je dat ook nog eens vast kunt leggen in een ‘stilleven’. Benieuwd waar die foto komt te hangen.

Boven: Leuke en prachtige off-road hond.

Eensgezind…? Deelname is ‘Europees’ gezien de ‘verschillende’ nummerplaten die we tegenkomen, te weten witte platen met zwarte cijfers en letters, witte platen met rode cijfers en letters en gele platen met zwarte cijfers en letters. Dat maakt de slogan ‘Eén Europa’ een stuk aannemelijker… Vanuit België geeft een groep ‘Patrol’ vrienden acte de présence en dat zorgt bij tijd en wijlen voor ‘spetterende’ acties.

Boven: Heerlijk dat ‘lichtspel’ van de zon tussen de ontluikende, groene kleurenpracht aan de bomen. De lente is ons inziens het mooiste jaargetijde omdat de natuur ontwaakt uit haar winterslaap en het nieuwe leven symboliseert.

Boven: Vriend en collega Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) in actie ‘met dreigend gevaar voor een modderbad’. Het wordt vaak te makkelijk vergeten, maar de terrein.nu fotografen zorgen al lange tijd voor het onomstotelijke bewijs van jouw off-road avonturen en dito acties. Kun je later aan je kleinkinderen bewijzen dat opa vroeger toch echt ‘cool’ was.

Het moet ons van het hart. Over het algemeen leggen we de off-road acties en avonturen van zowel ervaren off-roaders als beginnelingen met veel plezier vast. Maar zo heel af en toe zorgen ze bij ons ook voor sterk gefronste wenkbrauwen. Dat is het geval bij deze mannen met hun camouflage LR Defender. Een cursus auto berging raden we hen ten sterkste aan, want we krijgen de onvoorwaardelijke indruk dat ze niet echt weten waar ze mee bezig zijn. Lieren op slechts enkele meters afstand en geen flauw benul hebben wat dit met de trekkracht van de lier doet. Als we dit aan de betreffende persoon tot twee keer toe vragen worden we met een schaapachtig blik aangekeken. Alhoewel we ook dat laatste betwijfelen, want zou je een schaap naast de beste man zetten, dan zal vooral de veel intelligentere blik van het schaap opvallen. Echter de meest ‘dramatische’, in onze ogen zelfs levensgevaarlijke actie, zie je op de foto hieronder. Bewust hebben we de foto van fotograaf Ad geplaatst (tweede foto hierboven) waarop duidelijk staat aangegeven dat je nooit recovery materiaal aan de trekhaak mag bevestigen! Als ze dat dan ook nog eens doen op de levensgevaarlijke manier hieronder, dan smeek je haast om serieuze ongelukken. Ongetwijfeld hebben de heren een bericht van twee jaar geleden niet onder ogen gekregen waarbij een recovery op deze manier dramatisch afloopt en een man in het bijzijn van zijn gezin het leven laat. Een trekhaak is ontworpen voor een rollend gewicht van maximaal 3.500 kg en niet om een zware 4×4 auto die shocking vast zit uit dikke, vette modder te trekken. Enfin, we hebben het tafereeltje vanaf veilige afstand gadegeslagen. Los van de gevaarlijke situaties is de belemmering van de voortgang weliswaar tijdelijk geweest, maar heeft deze flink en onnodig veel tijd gekost.

Boven: Zelfs deze leuke hond vraagt zich ernstig af wat deze ‘surrogaat off-roaders’ aan het doen zijn.

Statement. Gelukkig zien we ook fraaie off-road reddingen ‘volgens alle regels der kunst’. Sterker nog, die vormen de meerderheid. Toch hebben we deze keer hierboven melding gemaakt van deze foute manier van recovery, in de hoop dat er van geleerd wordt. Het gebeurt namelijk niet alleen vandaag bij 4×4 Limburg, beslist niet. We houden van de off-road sporten en weten dat als het onverhoopt verkeerd gaat, de gevolgen niet te overzien zijn. Wie herinnert zich niet het drama met de monstertruck enkele jaren geleden? De gevolgen waren desastreus en veel (4×4) evenementen werden afgelast. Bovendien komt de sport door een ongeval onherroepelijk in een kwaad daglicht te staan. Wat helpt is om de 4×4 sport niet als crossen te zien, maar als een kunst. De kunst om je auto heelhuids door en over pittig terrein te loodsen, daar waar tweewiel aangedreven auto’s het laten afweten. Durf bijvoorbeeld ook te luisteren naar ervaren off-roaders, want vaak zijn die actief in dan wel onderdeel van de organisatie van de club, met de kanttekening dat ook zij niet overal bij kunnen zijn. Zij zullen je vertellen dat rücksichtsloos het gaspedaal vloeren lang niet altijd voor de voortgang zorgt, in tegendeel. Kortom, laten we de 4×4 sport veilig en leuk houden zodat we er met zijn allen nog jarenlang van kunnen genieten!

Razendsnelle verleden tijd… Tussen de klok van drie en vier zien we de deelnemers druppelsgewijs vertrekken. We kletsen nog even na met de dames en heren van 4×4 Limburg. Zij kunnen terug kijken op een erg geslaagde dag, waarmee de score van hen wat ons betreft op een solide vier nul staat. Inderdaad, vier nul, want er was nog een laatste stukje Limburgse Vlaai over…. Bewust schrijven we ‘was’, want die laatste punt Limburgse Vlaai was al verleden tijd voordat we de poort uitrijden en de weg naar huis inslaan!