4×4 Limburg op de Landsard

We maken maar een beetje gekheid met de song van Rowwen Heze waarin hij vrolijk ten gehore brengt dat het een kwestie van geduld is, en dat we rustig moeten wachten op de dag dat heel Holland Limburgs lult. Veel belangrijker voor ons off-the-road liefhebbers is het feit dat 4×4 Limburg eind juni de Landsard met een bezoek vereert voor een dagje onvervalste off-road pret en dat onze smaakpapillen al een poosje de streling van die heerlijke Limburgse vlaai hebben moeten missen. We prijzen ons gelukkig dat we vrijwel ieder weekend Off-road pret beleven, maar die vlaai hebben we node moeten missen. Nog voordat we op weg gaan naar de Landsard loopt ons derhalve het water al uit de mond. De gedachte alleen al…

Boven: Het pad dat naar de ingang van de Landsard voert is meestal flink blubberig. Vandaag stuift het blubberig…..  Op de foto opdoemend vanuit het stof, Roger Gerdes.

Als de kat van huis is…. Als gevolg van het warme weer van de laatste tijd resideert 4×4 Limburg die laatste zondag van juni op een kurkdroge Landsard. Maar voor we daar arriveren bereikt ons tijdens de rit richting Eindhoven het bericht dat er een weg is afgesloten en dat we bij de afslag Eindhoven linksaf moeten. Leuk zo’n bericht, duidelijk bedoeld voor onze ‘zuiderlingen’. Achter het stuur zit collega Ad. Velen kennen hem als een zwijgzaam type. Die hebben nooit bij hem in de auto gezeten, want onderweg is dat heel anders…. Hij praat werkelijk honderduit en let absoluut niet op bewegwijzering, zodat ondergetekende hem meermaals op het laatste moment moet attenderen op het volgen van de juiste rijrichting. Omdat de normale weg naar de Landsard is afgesloten voor een of ander wielerevenement moeten we rechtsaf richting het vliegveld. Ik neem ‘lichte paniek’ waar in zijn ogen maar dankzij mijn uitstekende topografische kennis (ahum, en dan druk ik me nog bescheiden uit…) dirigeer ik hem naar de juiste plaats van bestemming, waar we even voor 10 uur op het terrein arriveren. Het welkom is als altijd geweldig bij 4×4 Limburg, want het gros van de leden is behept met de spreekwoordelijk Limburgse gastvrijheid. Onderdeel van die gastvrijheid, heel belangrijk voor ons verslaggevers uit het noorden, is dat ze ons na het handen schudden en schouderkloppen direct meetronen richting de dozen met die beroemde Limburgse vlaaien. We genieten hoorbaar smakkend en begeleiden de Limburgse vlaai op haar weg naar onze magen met de super hete, vers gezette koffie van 4×4 Limburg. 

Meestal ‘achter’ het stuur van zijn Suzuki te vinden zoals op de twee foto’s hierboven, maar nu snappen we hem ook een keer ‘achter’ zijn camera (foto hieronder), Bart Smeets. 

 

Onbewapend. Cor Missler, de coördinator van de Stichting 4×4 Limburg heet ons welkom en laat ons beloven voorzichtig te werk te gaan. Intussen stromen de off-road liefhebbers binnen en zoeken niet veel later hun weg op het terrein. Weldra gaan wij ze achterna, gewapend met onze camera’s en een ‘stralend’ humeur, met dank aan de zon die zich van zijn beste kant laat zien. Op het brede pad dat toegang geeft tot het terrein  komen we de eerste deelnemer tegen. Die is druk doende met verwoede pogingen zijn auto uit de blubberige ondergrond proberen te sturen. Aangezien zijn voorwielaandrijving niet ingeschakeld lijkt te zijn levert deze poging  alleen rond spattende modder op. Op de hem door ons toegeroepen vraag waarom de voorwielen niet meewerken wordt geantwoord: “kan ze niet inschakelen, hebben jullie een mes bij je?” We antwoorden ontkennend. Wij dragen over het algemeen geen messen bij ons. Onze wapens, een stel dikke camera’s met dito lenzen, zijn al meer dan genoeg ‘wapen’ om ons te verdedigen. Even later, als de rijder zich zelfstandig uit de ellende heeft bevrijd komt de aap uit de mouw. Door het verhogen van de carrosserie is de korte pook van de tussenbak waarmee je de 4×4 met hoge en lage gearing inschakelt, onder de carosserie terecht gekomen. Niet heel slim, want op deze manier valt hij niet zonder hulpmiddelen in te schakelen.

Boven: Als Linda Zantingh van yourdoggy.nl het ons vertelt moeten we bekennen de naam vaker gehoord te hebben. Nu hebben we een plaatje bij deze twee leuke honden: links is een chihuahua. Rechts ook…. Links is echter een langharige chihuahua en rechts een chihuahua die naar de kapper is geweest en daarom noemen ze dat een kortharige chihuahua…

Deelnemers zijn internationaal op evenementen van de Stg. 4×4 Limburg. Niet alleen landgenoten, maar ook Belgen en Duitsers kom je tegen. Eén grote gezellige, ‘multi-culturele’ boel dus. Vandaag zijn het bijna vijftig liefhebbers die de weg naar de Landsard ingeslagen hebben, de orga nog niet meegerekend.

Boven en onder: Tussen twee paden kort bij de ingang van het terrein is proef 1 uitgezet. De proef wordt gemarkeerd met paaltjes met daarop een ‘bolletje’ (golfbal). Lazert die er af, dan moet je wel ‘verdompelt goed Limburgs kunnen lullen’ wil de official geen strafpunten op je lijstje noteren.  Of heel veel geld meebrengen leren we bij navraag… Op zich ziet de proef er tamelijk eenvoudig uit. Maar schijn bedriegt als gewoonlijk. De dames en heren uitzetters van 4×4 Limburg hebben de proef toch best wel geniepig uitgezet. Als je niet goed bij de les blijft kom je zomaar voor verrassingen te staan, met dank vooral aan de kuilen en oude sporen  in de ondergrond.

Naar verluid loopt er nog altijd een golfer te zoeken naar zijn balletjes….

Boven: Jong geleerd is oud gedaan. Toekomstige top fotografe!

Onder: Een klein stukje geniep valt hier te zien. Zie de paaltjes en de sporen die dwars overgestoken moeten worden. Geheid dat je auto van links naar rechts ‘zwiebert’ en bijna geheid dat je dan een paaltje raakt en dat balletje er af valt. 

Boven en onder: Ingy in actie met haar Suzuki bolide. Haar ‘personeel’ kijkt toe…

Sissende keukenmeiden of…? Zodra we goed en wel op het centrale deel van het terrein zijn aangekomen valt ons een behoorlijk verhoogde Suzuki op. Dolle capriolen en rondjes maakt de Suzuki op zowel de stoffige delen van het terrein als de hier en daar gemene modder. In de ‘Soes’ maken we kennis met Joey en zijn gillende inhoud. Die ‘gillende inhoud’ zijn Joey’s moeder en zus die middels dat luide gillen hoorbaar te kennen geven nog niet heel bekend te zijn met het fenomeen off-the-road. Desondanks wil moeder het natuurlijk ook eens proberen, dat off-road rijden. Kan toch nooit zo moeilijk zijn? Als moeder het stuur echter overneemt slaat de pech een poosje later toe. Met te weinig snelheid is het de bedoeling door een diepe greppel te rijden. Helaas zorgt de drassige ondergrond dat het alleen bij een poging blijft. Het eindigt er mee dat de auto vervaarlijk schuin komt te hangen en nu een poging lijkt te willen gaan ondernemen om te kapseizen. Goede raad is duur en Joey besluit met veel gas het voertuig op een hardere, meer solide ondergrond proberen te krijgen. Met deze poging verspeelt hij echter een o zo belangrijk onderdeel van zijn rechter voorband, meestal ventiel genoemd. Tot het uiterste getergd door zand en kleine steentjes besluit dit onderdeel te scheuren en onder luid gesis zijn ‘luchtige’ inhoud vrij te geven aan waar het ook vandaan kwam; het zwerk om ons heen. Het probleem zou niet zo heel groot geweest zijn als Joey een reservewiel bij zich zou hebben, maar laat dat nou thuis liggen. Het heeft plaats moeten maken voor de gillende zus op de achterbank…

Gelukt! Gelukkig zijn off-road liefhebbers mensen die in oplossingen denken en niet in problemen. Al snel wordt het reservewiel van bereidwillige deelneemster Ingy ‘gekannibaliseerd’ en wordt het donorventiel in de velg geperst. Zo’n half uurtje later horen we al weer luid gegil over het terrein en tussen de bomen door schallen; de reparatie is duidelijk geslaagd.

Boven: Tekenend voor de relaxte sfeer bij de Limburgers.

Onder: Kijk, een verstandige off-road man laat de boel eerst verkennen. Laat zijn vrouw/vriendin netjes voor gaan, want je weet nooit, voor hetzelfde geld is het daar twintig meter diep…

Oude off-road rot. In een wat meer afgelegen deel van de Landsard zien we René Leyten rustig zijn eigen grenzen opzoeken. We kennen René al heel lang en weten dat hij op zijn eigen wijze uitdagingen creëert die het kunnen van zijn auto en zijn eigen kunnen voldoende weten te kietelen en stimuleren. Vandaag vormt een omgevallen boom een uitdaging. In alle rust en met uiterste precisie manoeuvreert hij zijn HoT/Blitz naar het ‘begin’ van de boom. Het doet ons onmiddellijk afvragen of we dat wel goed zeggen, want wat is nu het begin of het einde van een boom? Laten we het daarom anders formuleren. René stuurt zijn HoT/Blitz nauwkeurig via het dunste deel van de stam naar het dikste deel van de stam. Met het voorwiel en het achterwiel van de linkerkant van zijn bolide poogt René het einde te bereiken, wat bij zijn tweede poging bijna helemaal lukt. Onder meer op de hoofdfoto kun je René in actie zien op de boomstam.

Boven: De Stg. 4×4 Limburg heeft een vaste cateraar en die heeft geweldig ‘voer’. Rond ‘voedertijd’ moet je dan ook niet raar opkijken dat er een wachtrij staat.

Boven: Achteraf valt het mee; hij is alleen aan de onderkant lek…

Boven: Ventieltje wisselen. Zoals wel vaker zijn er dan een hoop stuurlui… aan de wal.

Boven: De prachtige Lada Niva van Marcel en Karin (bestuur).

Boven: Dat heb je van dat verhogen…

 

Boven: Walter Pohl.

Boven: De altijd positieve Cor Missler.

Boven: Met het zonnetje in je gezicht moet je van goede huize komen om niet in slaap te sukkelen…

Boven: Roger Gerdes.

Boven en onder: Uhhh, waar zijn we hier? In de jungle van Borneo of op de Landsard?

Boven: Prachtige actie van onze Duitse vriend Walter Pohl.

Boven: Holger Rohde.

Boven: Bart Smeets.

Boven: De metamorfose van een aandrijfas naar een ‘wokkel’… Klopt de tekst op zijn T-shirt haarfijn….

Rond vier uur zien we de eerste deelnemers uit het terrein komen en hun off-road speeltjes op de aanhanger laden en afscheid nemen van de organisatie. Anderen maken zich op om met de auto richting huis te gaan. Ook wij zijn meer dan voldaan. Oorzaak is deze dag heerlijk off-road met oergezellige lui, de volle geheugenkaarten in onze achterzak, een bodempje goddelijke vlaai in onze maag en een neus vol stof. Tijd om het stuur richting huis te draaien en dat allemaal onder het genot van een biertje te koesteren. Wat betreft de kat waar we het in het begin van ons verslag over hadden, dat is offroad challenge die de Landsard min of meer als thuisterrein hebben. Zij waren vandaag eens een ander terrein aan het uitproberen.

Fotografie: Ad Woolthuis, Peter Bouwmans & Jan Houtkoop. Tekst: Jan Houtkoop.