‘Rooskleurig’ is typisch zo’n woord dat afhankelijk is van degene voor wie het geldt. Variabel dus. Je kunt het immers op twee manieren opvatten. Sla je echter het woordenboek er op na, dan word je op een verkeerd been gezet, want die geven als synoniem ‘gunstig en veelbelovend’. Als voorbeeld wordt dan genoemd ‘de toekomst die er rooskleurig uitziet’. Dat kan natuurlijk, als je bijvoorbeeld bewaker bent in de gevangenis en je weet dat je morgen of volgende week, de toekomst dus, een mooie promotie te wachten staat met daaraan gekoppeld een riante salarisverhoging. Maar wat te denken van die vent aan de andere kant van de tralies die weet dat hem morgen, of volgende week, dezelfde toekomst maar dan heel anders wacht, zoals bijvoorbeeld, om maar een heel extreem voorbeeld te noemen, de elektrische stoel of de strop! Het zijn de absurde gedachtekronkels de menselijke geest eigen en, naar we hopelijk mogen aannemen van je, iedereen wel eens overkomt. Ons overvalt het bijna steevast als we in de vroege ochtend op weg gaan naar een off-road evenement. Wellicht zijn het dromen die wat laat ‘wakker worden’ en op gang moeten komen hebben we soms het idee, want we ontwaken nimmer met herinneringen aan een droom.
De immer onzekere toekomst. We zijn op weg naar Heerde alwaar het 4×4 Team Heerde off-road pret wil gaan beleven op de bekende crossbaan. Toch is het maar goed dat we niet in een glazen bol kunnen turen om de toekomst te zien, mijmeren we verder. Met nog vers in het achterhoofd de (loodzware) toestand van het circuit tijdens het Remember the Rebel evenement van de Jeep Club Nederland (JCN), amper een week geleden, zou dat ’toekomstige’ off-roaders kunnen afschrikken in geval zij in de glazen bol gekeken hebben. Andersom en heel begrijpelijk na een week vrijwel geen regen, zou de die-hard off-roader in dezelfde bol kunnen zien en/of denken dat er niet voldoende uitdagingen voor hem in het verschiet liggen. En we weten van het 4×4 Team Heerde dat het overwegend rasechte off-road liefhebbers zijn die graag de zwaardere uitdagingen aangaan die het onverhard kan bieden.
What’s in a name? Voordat de grijze massa onverbiddelijk en onomkeerbaar op hol slaat arriveren we op het Circuit Kamperweg van de M.S.V. N.O.V. Een heerlijke kop koffie uit de kantine van de motorsportvereniging later schuiven we aan tafel bij de organisatoren van het evenement. Min of meer woordvoerder van 4×4 Team Heerde is rasechte moddervreter Herold van de Vrugt die, samen met broer Rene en mede teamgenoten Niels en Lars, de inschrijvingen verzorgen. Meer nog waarderen we Herold en genoemden om hun heerlijke, bijna tomeloze enthousiasme omtrent het 4×4 en alle techniek die er mee te maken heeft. 4×4 Team Heerde kun je zien als een evolutie van het Samurai Team heeft Herold ons eens eerder uitgelegd, “maar omdat tegenwoordig niemand van ons nog in een Samurai rijdt hebben we de naam maar veranderd”, aldus Herold. Afwezig binnen het team is dan nog Mike, die later in de ochtend op komt dagen met als excuus een gezellig feest de avond ervoor.
De toekomst bloot gelegd. Dat Herold en zijn off-road kornuiten uit de omgeving komen moge duidelijk zijn door de naamgeving. Onze eventuele vrees als dat de baan te gemakkelijk zou zijn geworden na de tamelijk droge week achter ons wordt al snel door Herold en zijn ’trawanten’ ontzenuwd. “Behoorlijk zwaar de baan” laten ze bijna terloops vallen en als deze mannen dat zeggen kun je er gif op innemen dat het zwaar is. De mededeling van de mannen wordt nog eens bevestigd door Jesse en Roan Burgmeijer. Deze die- hard off-roaders zijn aangesloten bij Hannibal Off-road, min of meer de offroad ’thuisclub’ van Heerde. Niet alleen kennen zij de crossbaan op hun duimpje, maar ook zijn zij mede verantwoordelijk voor de ‘verbouwing’ (lees: offroad aanpassingen) van de baan en zijn zij iedere off-road zaterdag aanwezig op de baan om een oogje in het zeil te houden voor de motorsportvereniging. Zelfs is hij naar hun idee nog wat zwaarder dan tijdens het bezoek van de JCN weten ze te vertellen.
Plezier voorop. Als kleine, zeg maar vriendengroep, huurt 4×4 Team Samurai de baan ieder jaar een keer af. Puur uit liefde voor het off-road mag je gerust zeggen, want de kosten van inschrijving zijn bescheiden. Belangrijke reden voor het organiseren van het evenement is het eigen off-road plezier en met circa vijfentwintig inschrijvingen komen ze uit de kosten en kunnen ze zelf gratis weer een dagje van het off-road spel genieten. Ze worden deze zaterdag beloond met het vooraf durven uitsteken van hun nek, want zo’n vijfendertig off-roaders (telling rond de middag) weten de weg naar het circuit te vinden en dan hebben we de vijf eigen bolides van de mannen niet meegeteld.
Boven: Jesse Burgmeijer in zijn puik geprepareerde HoT Blitz.
Droombeeld aan diggelen. Na de gebruikelijke ‘rituelen’ van koffie en bijkletsen begeven we ons ‘in het veld’. Al snel wordt duidelijk dat de baan inderdaad nog wat zwaarder is dan de week daarvoor. Wat extra uitleg voorkomt is dat ze niet van locatie veranderd zijn. Lees ons verslag van vorige week bij de JCN er op na en je weet waar ze zich bevinden. Maar dat de motorcrossbaan door het gebrek aan regen de voorgaande dagen makkelijker is geworden blijkt een utopie kunnen we nu met eigen ogen zien. Ongelooflijk, maar de smurrie is minstens net zo ‘dodelijk’ of op enkele plaatsen nog een paar graadjes erger. Met name in de uitloper van de grote kombocht midden op het terrein, welke snel gevolgd wordt door een bult van de middencategorie, is de modder dik en vet. Precies, het schoolvoorbeeld van ‘moddervet’ en op de foto hier pal boven zie je daar een deel van.
Boven: Oeps, mijn laars blijft eigenwijs staan. Onder: De armen in de lucht: ik heb het gered!
Boven: Lars van Delft in de ‘ontspanningsfase’.
Boven: Johan van der Maas.
‘Lucht-ledig’. Beelden van slepende en lierende deelnemers vechten voortdurend om voorrang op ons netvlies, waar we ons ook bevinden op de baan. Eén uitspraak van een deelnemer is tekenend zo rond het middaguur als hij bijna vertwijfeld uitroept dat hij nog maar driekwart van de baan heeft kunnen afleggen. Op de meeste plaatsen kun je de zwaarste stukken omzeilen, maar soms ontkom je er niet aan. Een enkeling houdt het even na de middag voor gezien, hetzij heeft hij genoeg off-road pret beleefd of anders moet hij vroeger naar huis van moeders de vrouw voor de kerstinkopen. In het veld horen we niemand klagen, in tegendeel. Zelfs niet van de mannen die een lekke band oplopen in de moorddadige modder en dat zijn er vandaag een stuk of vijf die we in de gauwigheid geteld hebben. Veel deelnemers hebben de banden af laten lopen en dan schuilt al gauw het gevaar van zand tussen de hiel van de band en de rand van het wiel (de velg in de volksmond). De dikke en vette modder doet een aantal deelnemers al snel uitwijken naar de uitdagingen naast de baan. Zeker zo pittig maar in de regel wel een stuk droger.
Boven: Herold van de Vrugt in zijn element.
Boven en onder: Slechts één deelnemer waagt zich in de een na grootste modderplas op het terrein en moet dat ‘bekopen’ met een lieractie. Het heeft niet direct nadelige gevolgen voor het ego…
Boven en onder: Rene van de Vrugt biedt een helpend handje met zijn Volvo C303 (TGB 11).
Boven: Komen we regelmatig tegen in Heerde, Marlissa Vos met haar vader. Heerlijke meid die ‘haar eigen plan’ durft te trekken, een waardevolle eigenschap bij mensen.
Boven: Een beeld dat we vandaag regelmatig zien.
Boven en onder: Typisch zo’n geval van ‘voor de behandeling’ en ‘na de behandeling’. En kan dat op één bult…?
Boven: Nee, de foto staat niet op zijn kop…
Boven: Ook Jesse Burgmeijer in zijn HoT Blitz zien we meer dan eens een helpend handje toesteken.
Boven: Herold van de Vrugt (rechts op de foto) in gesprek met een (kersverse) deelnemer.
Boven en onder: Eric Plomp, ook steevast op zoek naar zijn grenzen en die van zijn Nissan. Rijdt achteruit dit moddergat in en besluit op driekwart toch maar vooruit terug te rijden. Om prompt vastgezogen te worden door de modder! Kort lieren brengt redding.
Boven: Pa van de Vrugt.
Boven: Volvo TGB 13 6×6.
Eind van de middag is de off-road pret over. Het was een ‘arbeidsintensieve’ off-road dag en we krijgen sterk de indruk dat er wel de nodige beentjes omhoog zijn gegaan die avond. We zijn razend benieuwd hoe de baan er bij zal liggen op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar. Te gast is dan 4×4 Het Noorden. Als we de jaarwisseling overleefd hebben zie je ons daar! Tot die tijd een moddergroet en een goed en gezond 2018!
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
