We hebben al een hoop verklapt in de aanhef van dit verslag. Het mysterieuze, wellicht intrigerende schuilt in het laatste stukje van die aanhef waar we melden dat alleen Mari op komt dagen en Anne het af laat weten. Het valt mee hoor beste lezers, maar we houden er van om op een alternatieve dan wel ludieke manier proberen je aandacht te vangen. Iedere keer hetzelfde te melden wordt immers enorm saai. We arriveren net voor aanvang van het evenement op de motorcrossbaan in Boxmeer. Even babbelen met de mannen van de organisatie bij de ingang en daarna hup, door naar de nissenhut voor onze gebruikelijke gang naar de koffiepot. Steevast melden we ons dan even bij de jarenlange ANVT rots in de branding, Marianne Heijkamp. We worden verrast deze keer. De rots is vandaag niet zo solide als op alle eerdere evenementen die we hebben verslagen van de ANVT. We citeren rots Marianne nu letterlijk met haar welkoms woord richting ons: “let maar niet teveel op mij, want ik ben er maar voor de helft”…. Vandaar onze aanhef dat alleen Mari er is en de andere helft, Anne niet….
Variatie troef. Als we even doorvragen laat Marianne weten een hele leuke feestavond achter de rug te hebben waarbij de tijd even een ondergeschikte rol speelde. Gelukkig onderschat Marianne zichzelf, want in de loop van de dag weet ze haarfijn te vertellen dat een tachtig deelnemers met hun auto en verdere aanhang Boxmeer deze dag hebben weten te vinden. Voeg de trouwe ‘meute’ officials van de ANVT daar bij en je begrijpt dat het een gezellige boel is geweest in Boxmeer. Wat enorm helpt is de conditie van het terrein. Die is grandioos, majestueus bijna. Dank gaat uit naar de vele regen in de dagen vooraf. Ondanks die bakken nattigheid die het terrein te verwerken heeft gekregen is de ondergrond niet zo dodelijk als bijvoorbeeld Wamel. De grond op het terrein bestaat vooral uit zand en veel water is gewoon in de grond verdwenen. Maar desondanks blijven er genoeg plaatsen over waar off-roaders hun tanden op stuk kunnen bijten. De doorgaande baan blijft echter redelijk goed te doen. Indirect maakt dat het evenement succesvol. De mix van 4×4 auto’s is op de ANVT evenementen namelijk zeer divers, van min of meer standaard auto’s waarmee de eigenaren maandag gewoon weer naar hun werk moeten tot en met flink geprepareerde voertuigen die in principe alleen maar voor het terrein rijden worden gebruikt. Een ultiem voorbeeld komt verderop enkele keren ‘door je beeldscherm huppelen’.
Met ons reukorgaan in de roomboter. We zijn maar nauwelijks het terrein op gelopen of het is al raak. Op een door de ANVT uitgezette proef hangt een Suzuki met zijn ‘derrière’ angstwekkend scheef in een langgerekte plas. Een collega terrein rijder moet de jongeman uit zijn benarde positie helpen. De reddingsactie duurt maar kort en dan kan de ingeslagen route vervolgt worden. Iets verder op de proef en weinig later een soortgelijke situatie. Ook hier hangt een Suzuki vervaarlijk scheef, maar nu met de hele rechter zijkant. Hoe hij in die situatie belandt is, is een raadsel. Het kan haast niet anders of hij heeft met twee wielen op de hoge en schuine wal aan de linkerzijde willen rijden. Op steile hellingen staat uiteraard geen water en wellicht wilde deze jongeman deze benutten om door de proef te komen. Zijn reddingsactie heeft heel wat meer voeten in de aarde voordat hij zijn pad kan vervolgen. Maar liefst drie lieren komen er aan te pas, niet zozeer om hem uit de prut te trekken, maar vooral om zijn auto tegen het laatste stukje van omvallen te behoeden. Dat het spektakel de nodige off-roaders in de nabijheid doet stoppen om de reddingsactie op de voet te volgen laat zich raden.
Boven: Jan en Jos houden even een ‘roddelpraatje’…
Off-road Walhalla? De meest pittige off-the-road pret valt te beleven achter op het terrein. Van bovenaf gezien heeft het terrein ruwweg de vorm van het a-symmetrische licht van onze koplampen. In de rechts gelegen punt van die vorm ligt het meeste water en de meeste modder. Dat spul is te vinden in al dan niet diepe plassen, geulen en, als kers op de taart, in een plas die ijverig zijn best doet om het tot een heus vennetje te schoppen. Het vennetje is gelegen in een ruime lus van de doorgaande baan en beslaat ongeveer de helft daarvan. De andere helft wordt ingenomen door fikse bulten en kleinere, met water gevulde gaten. Precies, een soort off-road ‘Walhalla’ dus voor de doorgewinterde off-roaders. Niet heel gek dat het de plek ook is waar we de meeste lierkabels uitgerold zien worden en waar de meeste sleeplintjes tevoorschijn getoverd worden. Dat sluit bijna haarfijn aan op de letterlijke betekenis van ‘Walhalla’. Walhalla komt van het Oudijslandse Valhöll waarbij ‘höll, halla’ diens letterlijke vertaling Zaal is en Val, Wal de ‘Gevallenen’. In de Noordse mythologie was het Walhalla een speciale hemel die alleen was voorbehouden aan de gesneuvelden in de strijd. De Vikingen zagen sneuvelen in de strijd als de hoogste eer die een man kon behalen. Volgens de Vikingen is het Walhalla het rijk van de god Odin. Ze geloofden dat de helden (einherjar genoemd) van Odin dagelijks in de strijd sneuvelden om ’s avonds door Odins krijgsmaagden, de Walkuren, van het slagveld naar het Walhalla te worden gebracht. Hier worden ze onthaald op varkensvlees (de everzwijnen Andrimner, Särimner en Eldrimner) en honingwijn. Elke ochtend keren de strijders terug naar de strijd om opnieuw gedood te worden. Dat sluit vandaag toch bijna perfect aan op off-roaders beste lezers? De strijd van off-road liefhebbers die plaats vindt in die lus, het tijdelijk vast komen te zitten is het off-road jargon voor ‘sneuvelen in de strijd’, daarna een rondje rijden en in de ‘hemelse nissenhut’ van de motorcrossvereniging onthaald worden op een puike hap en drankje door ‘de maagden’ van de motorcrossers (precies, die everzwijnen, honingwijn en Walkuren!) om bij het opnieuw passeren van die lus met zijn off-road lekkernijen de off-road strijd nogmaals aan te binden. Denk niet dat we al die wijsheid over het Walhalla van ons zelf hebben. Een klein beetje putten we nog uit herinneringen tijdens onze schooltijd en het resterende deel van het onvolprezen Wikipedia.
Boven: Een ‘stichtelijk momentje’ dat er een nieuwe ‘offroad liefhebber’ is gekozen…?
Overdonderende hoeveelheid. Uw favoriete site terrein.nu stuurt vandaag maar liefst vier fotografen naar Boxmeer (onder dit verslag de verantwoordelijken) om al dat lekkere off-road vast te leggen. Dat zul je weten ook als lezer, want niet gauw plaatsten we zoveel foto’s bij een verslag als deze keer. Het is meer een kwestie geworden van ‘overstelpen met beelden’ en dat alleen maar door het juist rangschikken van eentjes en nulletjes.
Boven: Charles valt altijd wel voor uitdagend off-road te porren.
Boven: Twee modellen van hetzelfde merk, met enkele jaren verschil…. Vader en zoon soms…?
Boven en onder: Anthoon de Kamper en enkele van zijn kornuiten vallen eveneens in de categorie van die-hards die graag op zoek gaan naar het pittige off-road op een terrein. Behalve leuke beelden voor de fotografen levert dat ook nog wel eens komische plaatjes op. Als je heldhaftig genoeg bent om het hele verslag uit te lezen en kijken kom je dat plaatje vanzelf tegen.
Boven: We hebben Toyota specialist Rocco Langenberg van Wheels Unlimited al even niet gesproken, maar het zou ons niet verbazen dat hij spijt heeft zijn voormalige Toyota verkocht te hebben.
Boven: MB Unimog, onder de MB G-Klasse.
Boven twee voorbeelden en onder twee keer: We noemden de verscheidenheid van 4×4 auto’s die de ANVT evenementen kenmerkt. We zien Suzuki’s tot en met Unimog’s (onder de 3.500 kg) maar ook Mercedes Benz G’s tot en met bijvoorbeeld deze Italiaanse Fiat Panda 4×4. Niet direct een 4×4 auto waarmee je de diepste modder placht op te gaan zoeken, maar toch kan hij je regelmatig verbaasd laten staan aangaande zijn prestaties in het terrein. Desondanks is het geen regelmatige verschijning op off-road evenementen maar wellicht snap je nu een stuk beter waarom de auto in bijvoorbeeld bergachtige streken als de Alpen (Zwitserland, Oostenrijk en Italië zelf) behoorlijk populair is. Ideaal die 4×4 als het weer eens goed gesneeuwd heeft.
Boven: Anthoon de Kamper overpeinst ‘in het zonnetje’ zijn zonden….? Zo van, wat heb ik nu weer gedaan?
Boven: ANVT official Paul Klein.
Boven: Charles voor even in de penarie…
Onder: Marc (Jan) voor even in de penarie…
Boven en onder: ANVT official Jan Hol. Tijdens evenementen van de ANVT kun je de officials van de club zo ongeveer beschouwen als de ‘onverharde ANWB’. Ze schieten te hulp daar waar nodig, want ja, er zijn nog altijd off-road liefhebbers die onvoorbereid op pad gaan. Maar ook kan een al dan niet ervaren deelnemer wel eens tegen onvoorziene (technische) problemen aanlopen. Ze mogen er terecht prat op gaan dat ze nog nooit een deelnemer ‘in zijn off-road hemd’ hebben laten staan.
Boven: Alsof terrein.nu niet genoeg fotografen naar het evenement heeft gestuurd….
Boven: Hup, omhoog met dat wiel.
Boven: Nog een buitenbeentje dat we niet vaak tegen komen op off-the-road evenementen, de Mitsubishi L400 4×4.
Onder: Die weet dat het slim is…
Boven: Anthoon achteruit op weg om hulp te bieden richting een van zijn ’trawanten’. Onder: Anthoon op de terugweg van ‘hulp bieden’ aan vrienden met nu ‘het lijdend voorwerp’ achter zich aanslepend.
Boven: Marina.
Onder: Telefoon maffia….
Boven: Nog altijd in beweging…
Boven: Hebben we overdreven als we schrijven dat de modder op enkele plaatsen ‘lekker’ diep is?
Boven: Dit zien we op off-road evenementen ‘met enige regelmaat’…
Boven: Een prima opkomst en als het terrein dan leuke uitdagingen biedt is het soms even wachten op een reddingsactie. Door de week als je naar je werk moet of terug naar huis waar moeder met de pappot wacht heet dat fileleed. In het weekend als je je off-road hobby in al zijn facetten beleeft heet het ‘filelol’. Geen tijdsdruk, geen baas die demonstratief op zijn horloge tikt als je iets te laat binnenkomt en geen ‘koude pappot’ bij thuiskomst….
Boven: Challenge deelnemer Harm met zijn gezicht op onweer….?
Boven: Die-hard off-roader Anthoon de Kamper in close-up.
Boven: Even ‘ontstressen’.
Boven: Buiten de nissenhut annex kantine brandt de verwarming van het terrein er lustig op los….
Twee keer boven en hieronder: Enkele beelden van een van de twee reddingen die al snel na aanvang van het evenement plaats vinden. Verderop nog wat beelden.
Boven en een klein beetje hier onder: Dat heet nu ‘een klontje’ Toyota’s. Je wist dat niet? Oh, je dacht dat het ‘een trosje’ Toyota’s is. Rekenen we ook goed.
Boven: De motor van zijn Land Rover Discovery heeft al geruime tijd een kromme drijfstang horen we van Marc. “Ik blijf net zo lang rijden tot hij het helemaal opgeeft” laat hij vervolgens weten. Op dat hier het geval is? We hebben hem niet meer gezien om het hem te kunnen vragen…
Boven: En het rijdt nog steeds…
Boven: Meerdere leuke honden, maar deze aller leukste pikken we eruit. De eigenaresse, tevens ‘kokkin’ bij de catering, laat weten dat het geen rashond is en daarom vragen we het deze keer niet aan Linda Zantingh van yourdoggy.nl. Het bazinnetje van deze leuke hond noemt het een ‘boomer’ (een boomer is een kruising van twee verschillende rashonden) van een Maltezer (leeuwtje) en een Shih Tzu.
Boven: Nog altijd in beweging…
Boven en twee keer onder: Twee Unimog ‘blood brothers’.
Boven: Land Rover Lightweight.
Boven en onder: Albert Posthumus druk doende met het onder off-road liefhebbers populaire ‘scheppen met het schepje’. Als je goed kijkt zie je een flinke schep zand naar je toe komen.
Boven: Tijdloze schoonheid, het langst lopende model bij Mercedes Benz, de G-Klasse. De helaas niet meer leverbare korte cabrio uitvoering staat in ons lijstje favoriete terreinauto’s.
Boven: We zien nog wel eens ‘man-power’ en kijken daar ook niet van op, maar ‘women power’ zien we zelden tot nooit. Als we mannen vertellen dat we ‘woman power’ gezien hebben, kijken ze ons vaak een tikje meewarig en ongelovig aan gevolgd door een blik van, “maak dat de kat maar wijs”. Om te voorkomen dat we niet geloofd worden hebben we deze ‘woman power’ voor het nageslacht vastgelegd.
Boven twee keer: ‘Trawant’ nummer twee wordt door Anthoon de Kamper opgehaald en even later achteruit in veiligheid getrokken…
Boven en onder: Nog zo’n gevalletje van ‘eerst zien, dan geloven’ bij velen en daarom hebben we ook dit voor de eeuwigheid vastgelegd. Een Unimog waarbij de voortgang tijdelijk belemmerd is. Alhoewel, beter is om te zeggen dat de voortgang van deze MB Unimog enige tijd belemmerd is geweest, want het duurt nog wel even voordat de juiste bergingsmiddelen gevonden zijn.
Boven: Sommige off-roaders vieren het hele jaar Kerstmis…
Boven: Nee, nee, niet lachen. Anthoon de Kamper heeft verschillende keren vrienden waarbij de voortgang tijdelijk belemmerd was uit de brand geholpen. Wat later in de middag wordt zowaar zijn voortgang ook tijdelijk belemmerd. Geen wereldnieuws natuurlijk, maar leuker is dat hij buiten de auto even later op zoek moet naar zijn schoen!
Boven: Uuuuh, hoe was het ook al weer? Geen leuker vermaak dan?…. Juist, leedvermaak!
Boven en vier keer onder: We hebben het wel eens geschreven; we zien op off-road evenementen bijna uitsluitend gezichten met daarop een lach. Hier heb je er een paar als bewijs.
Boven: Albert Posthumus in zijn Iltis is bijna steevast van de partij op de ANVT evenementen.
Boven: Geen alledaagse verschijning off-the-road, de Spaanse Santana met zijn overduidelijke Land Rover genen.
Boven: Staat-ie weer te roddelen…
Boven: Uuuh, welke boot moet er aan de ketting gelegd worden…?
Boven: Tweeling broertjes of tweeling zusjes?
Twee keer boven en hieronder: De organisatie is er het eerst en gaat het laatst weg. Ze zetten alles klaar en ruimen na afloop de boel op zoals je ziet. Off-roaders, hou deze mannen en vrouwen in ere, want zij zijn verantwoordelijk voor jouw leuke off-road dag. Dus als je ze de volgende keer weer tegenkomt: dames, geef de mannen eens een knuffel en heren, geef de mannen een bemoedigend schouderklopje. En ja mannen, als Mari en Anne volgende keer weer compleet Marianne zijn, mag je haar ook gerust een knuffel geven… Van boven naar beneden zien we Jeroen van Gemert, Jan Hol en Raymon van Maldegem de linten en paaltjes opruimen.
Vier man sterk voor de fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop (Steep Hill Tracks), Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
