Aan me hoela! We hebben namelijk slechts drie ingrediënten genoemd voor off-road pret en die zijn inderdaad aardig gelijk. Maar geef twee koks drie dezelfde ingrediënten in handen in een keuken boordevol specerijen en de kans is vrijwel nihil dat ze je exact dezelfde maaltijd serveren. Zo is het ook met het tweede evenement dat de ANVT in Heerde aan de offroad liefhebbers serveert; het vertoont nauwelijks gelijkenis met het evenement van Hannibal Offroad een week eerder.
Kleurig versus grauw. Die verschillen beginnen al zodra uw duo verslaggevers ’s ochtends in de auto stappen op weg naar Heerde. Vorige week nog aangenaam en droog weer maar nu kil en weliswaar droog, maar de straten zijn nog nat van de gevallen regen tijdens de afgelopen nacht. Nog altijd ziet de lucht grauw en volgens de ‘weermannen en weervrouwen’ kan er vandaag nog wel een buitje ons pad kruisen. De route kunnen we dromen, maar wat een verschil met vorige week als we het laatste stukje van de route opnieuw door natuurgebied De Dellen rijden. Toen een explosie van herfstkleuren die er voor zorgde dat we in ‘stomme bewondering’ in de auto zaten en nauwelijks een woord konden uitbrengen. Nu zijn de meeste bladeren gevallen en in combinatie met het grauwe weer zien De Dellen er heel wat minder florissant en uitnodigend uit. Wat gelukkig wel gelijk is gebleven bij aankomst op de motorcrossbaan van de M.S.V.N.O.V. is het hartelijke welkom van de ANVT en de hete koffie in de kantine. Aldaar ook de inschrijving voor het evenement met de onvolprezen Marianne Heijkamp aan het roer en de ‘kerstmutsen’ in de aanslag. Maar opnieuw houdt daarna iedere vergelijking op.
Boven: Volvo TGB 13 en onder TGB 11.
Als een blad aan de boom. Met het grootste verschil ten opzichte van vorige week worden we geconfronteerd zodra we de baan oplopen. Niet de scherpe randjes welke van de hoogste bulten zijn verdwenen zijn het verschil; die zagen we vorige week eind van de dag al langzaam maar zeker glad gestreken worden. Maar herinner je je nog dat de baan zo gort en gortdroog was? Dat is nu volslagen anders. Vorige week geen druppel water te vinden, maar nu lijkt de crossbaan meer op een volwassen binnenzee met hier en daar een eilandje. Oké, oké, we zullen niet ontkennen dat we het nu een tikje aandikken, maar heus, de metamorfose die de baan ondergaan heeft is nauwelijks te bevatten als je het niet met eigen ogen gezien hebt. Overal liggen plassen en in alle gaten ligt water. De diepste gaten staan zo vol water dat maar weinig off-roaders zich daar in wagen. Het allerdiepste gat, links achter op het terrein, zou volgens enkele ANVT officials nu ongeveer een meter diep water bevatten. De uitgezette route die de ANVT op een aantal plekken heeft uitgezet wordt hier ter plekke aangegeven met drie rode pijlen, de maximale waarschuwing. En hij wordt wijselijk afgesloten als official Marco den Hartog als eerste daar ogenblikkelijk strand en de aandrijving in zijn vooras verspeelt (differentieel of steekas).
Boven en onder: Op meerdere plekken en tijdstippen zien we vandaag wel een motorkapje open gaan of onder de auto gekropen worden. De met voorsprong grootste pechvogels zijn echter Marco den Hartog (boven) en Remon Hollenga (onder). Grootste pechvogels omdat het al in de vroege ochtend gebeurt, zeg maar nog voordat je een beetje hebt kunnen genieten van het off-road. Marco noemden we al met zijn aanval op het diepste gat met rijkelijk gevuld water. Remon moet de strijd opgeven als hij de aanval opent op de twee grootste bulten op het terrein. We noemden die bulten in ons vorige verslag al. Ze liggen vrijwel aan het eind van de doorgaande route op de baan, op een breed stuk terrein in de een na laatste bocht. Weliswaar hebben de off-roaders van de vorige week ook hier de scherpe kantjes van de bulten gereden en is de diepe kuil daar tussen in iets minder diep geworden, maar nog altijd is het uitdaging van het misselijke soort. Vergeet bovendien niet dat de regen de uitdaging een totaal ander karakter geeft. We zien het al als Remon de eerste, minst dodelijke van de twee bulten op poogt te komen. Vorige week eind van de dag en droog leverde deze geen problemen meer op. Maar Remon moet nu toch meerdere pogingen ondernemen voordat hij uiteindelijk op de top zijn victorie kan kraaien. De euforie is van korte duur, want de tweede bult neemt wraak door een steekas in de vooras om zeep te helpen.
Dodelijke smurrie. Sleeplinten en uitgerolde lieren zijn vandaag schering en inslag. Zelfs op de doorgaande baan hebben velen moeite, en heus, het zijn soms niet de eersten de besten, om de bulten te beklimmen. Dikke smurrie zelfs op vlakke stukken waar meerdere pogingen ondernomen moeten worden om er door te komen. Heel af en toe doet dat de stroom 4×4’s even stuiken. Vorige week ondanks de drukte geen of nauwelijks file, nu met iets meer dan de helft van dat aantal is het twee of drie keer een paar minuten wachten. Vaak is het niet eens nodig en moeten we oppassen met onze bewering. Dan staat er weliswaar een rijtje auto’s, maar is er geen sprake van een file, maar van nieuwsgierige ‘kijkers’. Kijken naar een vastzitter en de berging is immers een welkome afwisseling tussendoor. De teller staat bij de ANVT vandaag op 75 deelnemende auto’s. Dat is los van de altijd ruime organisatie van de ANVT en die ook graag een rondje rijden. Tel er zo’n vijftien auto’s bij op en dan zit je akelig dicht bij het totaal. Dat is tamelijk stabiel voor Heerde de laatste jaren horen we van Marianne, want dat is in het verleden wel minder geweest.
Boven: Uhhh, waar zit dat sleepoog ook al weer…?
Boven: We zien het maar weinig vandaag, losse wieltjes. Als de helling droog en daarom makkelijk is, kunnen de off-roaders wat makkelijker de wieltjes los gooien. Ze kunnen immers redelijk vaart maken. Vandaag is dat ten ene male onmogelijk. De ondergrond is drassig en zuigt als het ware de bolides zo strak mogelijk tegen moeder aarde aan. Snelheid kun je maar nauwelijks maken en dan komen de wielen maar moeilijk los.
Boven: Je ziet dat we niet jokken. Zelfs heuvelafwaarts moeten er zo nu en dan ‘externe krachten’ ingezet worden.
De Kerstmutsen worden op veel manieren ‘gedragen’ door de deelnemers en de bolides. De snorkel is populair bij de auto’s.
Boven: Komen we niet heel veel tegen in het terrein, de Lexus.
Boven en onder: Het populaire ‘scheppen met het schepje’ komt vooral voor bij de minder draagkrachtige off-roaders….
….de off-road kapitalist (Rene van der Burg) lost zijn problemen op met behulp van een arsenaal lieren.
Boven: Jos Hol in zijn ‘Toy’.
Boven: Mankracht.
Onder: Paul Klein.
Boven en onder: Jan Hol.
Boven en onder: Dezelfde roots. Boven de Hummer H1 van AM General; onder de Jeep Wrangler YJ.
Boven: Rene van der Burg. Onder: Martijn.
Boven: Jesse Burgmeier in zijn schier onoverwinnelijke HoT buggy (Hanenbergh offroad Techniek).
Boven en onder: Wel eens van Mini & Maxi gehoord….?
Boven: Komen we maar weinig tegen, de Suzuki X-90. Ziet er zo toch best leuk uit.
Pech hulp. Jesse Burgmeier sleept een onfortuinlijke off-roader ‘in veiligheid’ omdat zijn motor verdere dienst weigert. Doet een stuk minder pijn dan de pech van Marco en Remon omdat het veel later op de dag gebeurt en dan heeft de chauffeur al de nodige ‘off-road vitaminen’ in kunnen nemen…
Boven en onder: Herold van de Vrugt. Onder Niels Bakker die je ook op de openingsfoto voorbij ziet komen. Beide mannen vallen in de categorie ‘modder verslaafden’.
Boven: Een Jos en Jeroen onderonsje…
Boven: Reuze handig, een opwarmertje tussendoor!
Boven: René van der Burg. Goed ingelichte bronnen melden dat hij in een vorig leven ‘cowboy’ is geweest en heel erg goed in lasso werpen.
Boven: De voormalige Toyota van Toyota specialist Rocco Langenberg van 4×4 Wheels Unlimited komen we tegenwoordig op vrijwel ieder evenement van de ANVT tegen. Echter meestal rijdend….
Boven: ‘Koen Powerrrrrr’….. Onder: Een late bezoeker komt een wit voetje brengen….
Hokjesgeest. Tegen de klok van vier stroomt de crossbaan langzaam leeg. De officials laten niemand meer op de baan toe en de linten worden opgeruimd. Dag twee stoppen we in het hokje van ons brein met het opschrift ‘Zeer Geslaagd’, maar deze keer vlak naast het hokje ‘Stomme Verbazing Alom’. We zijn benieuwd wat we de komende zaterdag tegen zullen komen in Heerde als de Jeep Club Nederland er neerstrijkt met haar ‘Remember the Rebel’ evenement. Onze bevindingen kun je binnenkort hier lezen.
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
