Nog kersvers in het geheugen is het evenement van de Jeep Club Nederland in Overloon, iets meer dan een week geleden op 20 februari. Toen overheerste somber, donkergrijs weer dat in de middag vergezeld gaat van een humeurige regengod of anders een uiterst succesvolle regendans van de ‘native Overloners’. Nu precies een week later is het op deze 27e februari stralend weer en worden we, net als bij de JCN, door de aloude en nog altijd springlevende ANVT opgewacht door geurende koffie en een hartelijk welkom. Best wel gek, want alleen al door dat mooie, zonnige weer ziet de wereld er ontegenzeglijk een stuk vriendelijker uit.
Boven: Niet alleen uw kwartet fotografen verwelkomen het mooie, zonnige weer met een lach; ook bezoekers en de jeugd.
Boven en onder: Heerlijk toch, zo’n vader en zoon middagje? Zoonlief geniet in ieder geval met volle teugen als de lach op zijn gezicht als maatstaf dient.
‘Pompen of verzuipen’? Yep, want de ondergrond van de crossbaan is maar weinig anders dan tijdens het evenement van de JCN. Dat betekent net zo zompig of misschien wel een graadje natter. De dagen voor dit evenement van de ANVT is er namelijk ook nog de nodige regen gevallen. Niet zo veel als tijdens de ‘middag regendans’ van de lokale Overloners toen de JCN op bezoek was, maar een en een is twee. Bij elkaar ligt er meer dan voldoende nattigheid om twee serieuze pompen de zaterdag voor het evenement van de ANVT stevig aan het werk te zetten! Die hebben het nodige water weggepompt maar zoals je op de foto’s kunt zien ligt er op zondag nog altijd meer dan voldoende water op en rond de crossbaan om bij menig off-roader een bedachtzame, ietwat vragende blik in de ogen op te roepen, zo van, zullen we dat nu wel gaan doen? Bij andere, meer ervaren offroad liefhebbers (de meerderheid) is het meer een vrolijk twinkelen in verwachtingsvolle ogen. Pretoogjes mag je ze van ons ook noemen.
‘Volle bak’. Ergens tussen de honderd en honderd-en-tien leden en liefhebbers hebben zich vooraf ingeschreven voor het evenement. Alsof ze vooraf geweten hebben dat het mooi weer zal worden en misschien is dat ook wel zo. Weersvoorspellingen zijn de laatste jaren snel beter geworden en zijn niet meer het niveau van ‘het kan vriezen of het kan dooien’. Niet alle ingeschreven leden komen opdagen, maar net na aanvang van het evenement horen we van Marianne dat de teller al iets over de negentig staat. Later zien we nog wat deelnemers arriveren, dus mogen we gerust schrijven dat het werkelijke, definitieve aantal deelnemers rond de honderd ligt. Als gewoonlijk hebben we de officials van de club daar nog niet bij gerekend. In het geval van de ANVT zijn dat er steevast tien tot vijftien stuks. Het totaal is duidelijk te zien op de crossbaan, want die is de hele dag ‘lekker vol’.
Boven: De no-nonsense UAZ Bukhanka (afkomstig van UAZ Nederland BV) ziet er met wat leuke accessoires (roofrack met lampen, bullbar met mistlampen, lier) nog een paar strepen ‘kekker’ uit en voelt zich op de modderige baan in haar element.
Donkere kleuren. Als gewoonlijk bij de ANVT zijn er naast de doorgaande route op de crossbaan middels linten een aantal uitstapjes gecreëerd door de ANVT organisatie. Het heeft de mannen weinig moeite gekost om de juiste kleurcodering bij deze uitstapjes te plaatsen; overwegend rood. Zelfs op de crossbaan zelf zien we op enkele plaatsen rode pijlen voor pittige passages. Pittig genoeg om daar meer dan eens een sleeplintje tevoorschijn getoverd zien worden en in een enkele geval een liertouw of kabel. In de regel is dat op plaatsen waar de baan breed genoeg is en waar ook gekozen kan worden voor de blauwe, doorgaande route, zo lang je maar in het achterhoofd houdt dat blauw vandaag vooral donkerblauw is.
Boven: Helder weer in de winter kenmerkt zich in de meeste gevallen door koudere temperaturen. Dat geldt ook voor vandaag, maar opvallend genoeg voelt het niet zo koud aan. Vaak zie je op dit soort dagen dat de gevoelstemperatuur lager ligt dan de werkelijk gemeten temperatuur, maar vandaag vormt een uitzondering. Althans, dat zijn onze ervaringen als fotografen die druk rond (moeten) lopen in pogingen iedereen vast te leggen.
Boven: “Ik zei het nog tegen je, eigenwijs. Maar wat nu?”.
Onder: Als de deuren niet meer open kunnen, dan is de enige ontsnappingsroute het portierraam. Of je auto moet uitgerust zijn met een ‘ontsnappingsluik’ (open dak).
Boven en onder: Ben je zelf onderdeel binnen de organisatie van een 4×4 off-road club, dan heb je in de regel weinig tijd om zelf te rijden. In dit geval zien we hier Pascal Kersten en Marieke de Bijl en die kennen we natuurlijk van Jeebee. Lijkt op een soort van ‘uitwisselingsprogramma’, want officials van de ANVT zien we nog wel eens bij Jeebee voor een ontspannend dagje offroad plezier.
Boven: Niet vreemd dat we ook leuke honden tegenkomen met het mooie weer, zoals deze Engelse bulldog die zijn tong uitsteekt naar fotograaf Ad…
Boven: Martin van der Zouwen. Oefent heel waarschijnlijk vast voor het naderende trial kampioenschap van het VNTTK.
Onder: Ook de techniek van een Lada geeft het zo nu en dan op.
Boven en twee keer onder: Een illuster setje offroaders dat we vaker als trio tegenkomen en die we kennen van de Challenge wedstrijden. Gert Wolters (van Wolters Advies) zie je op de foto hierboven, terwijl je op de foto hieronder René van der Burg in actie ziet. Vandaag niet met diens zoon Ricardo (van van der Burg Bouw & Onderhoudsbedrijf), maar die heeft een geldige reden voor zijn absentie; hij wordt namelijk zeer binnenkort voor de tweede keer vader en wellicht is hij dat al tijdens dit schrijven. Op de tweede foto hieronder zie je Germon Kamperman in actie, net als op de openingsfoto van dit eerste verslag. Die hebben we nog niet als vaste deelnemer mogen verwelkomen op de Challenge wedstrijden, maar dat wordt volgens ons nu toch wel een keer hoog tijd gezien zijn off-road prestaties…
Boven: Twee van de verantwoordelijke terrein.nu plaatjes schieters, Jan Houtkoop (links) en Peter Bouwmans. Tussen het schieten door oefenen ze een andere sport….
Boven: Albert Posthumus in zijn VW Iltis.
Onder: Jan Hol van de organisatie.
Boven: ‘Bedreigde’ 4×4 soort, de Daihatsu Rocky. Of toch niet….?
Boven: Jeroen van Gemert van de ANVT organisatie ‘schiet’ een plaatje.
Boven: Komen niet om te crossen, maar om even te kijken of er gecrost wordt. Geeft de 4×4 mannen en vrouwen de gelegenheid even hun Harley Davidson’s te bewonderen.
Boven en onder: Foto’s zeggen hier meer dan woorden.
Twee keer boven en één keer onder: Drie foto’s op vrijwel exact dezelfde plaats genomen. Het leuke is dat de verschillen niet alleen de stand van de gaspedalen laat zien, maar indirect ook de leeftijd van de bestuurders….
Boven: Huiswaarts met ‘een los onderdeeltje’.
Onder: Teun ‘T Mannetje, al jarenlang één van de vaste medewerkers van de ANVT, in zijn fraaie Toyota LandCruiser. Mag je ondertussen een ‘collector’s item’ noemen. Niet Teun, maar de LandCruiser natuurlijk.
Boven: Vooral veel en diepe sporen kenmerken vandaag de crossbaan in Overloon, variërend van een heel klein beetje vochtig, gewoon vochtig, tamelijk vochtig en zeer vochtig tenslotte.
Boven: Een geconcentreerde René van der Burg.
Boven: Typisch ‘evenementen voer’.
Boven: Iedereen geniet op zijn eigen wijze…
Boven: Official Paul Klein laat Marianne Heijkamp een poosje uit… Tja, Marianne is van het secretariaat en regelt onder meer de inschrijvingen. Ze doet dat al vele jaren en we kunnen niet anders zeggen dan ‘meer dan uitstekend’. Maar laten we niet vergeten dat ook Marianne 4×4 liefhebster is en echt niet vast gelijmd zit aan de stoel bij de inschrijftafel.
Niet alles is wat het lijkt. Zelfs op de blauwe doorgaande route is de hulp van de ANVT officials regelmatig onontbeerlijk zoals je op de foto hier boven kunt zien. Een kort maar stevig duwtje en de chauffeur kan weer door. Het bewijst dat je vandaag niet altijd op de kleurcodering van de pijlen af kunt gaan. Blauwe pijlen geven in principe weliswaar de makkelijker route aan, maar het is geen wet. Achter op het terrein ligt bijvoorbeeld een grote plas om een hoger gelegen deel van het terrein gedrapeerd. Door de vorm van de bult kun je claimen dat de plas ruwweg de vorm heeft van een brede, bijna haakse bocht. Vanaf de ingang van de proef gezien een bocht naar rechts, gevolgd door een korte, redelijk steile beklimming. De passage is aangegeven met een rode pijl en op het oog lijkt dat zelfs een milde beoordeling. Toch valt het enorm mee ontdekken we als Harm, Rene, Gert en Germon met het grootste gemak door de hindernis rijden en vervolgens met een tikkeltje grotere inspanning geheel ongeschonden de top bereiken. Ook enkele Suzuki’s kuieren er tamelijk makkelijk doorheen.
Boven: Zo nu en dan is er op een enkele plek even oponthoud. Van fileleed is echter geen sprake, eerder is het fileplezier. Stiekem is het namelijk prachtig om te zien dat een collega offroader tijdelijk vastzit. Dat laat je natuurlijk niet blijken, want straks kom jij aan de beurt en dan kan jou hetzelfde gebeuren. Of niet, en dan overheerst de euforie.
Boven: Zowaar komen we Jurgen en Liesbeth tegen die we kennen uit het verleden toen ze nog trial wedstrijden reden. Op de foto zie je de reden dat ze enkele jaren overgeslagen hebben…
Boven: Marieke de Bijl ‘marcheert enigszins schuin’ met haar Daihatsu Rocky voor vandaag. De Rocky waarin ze rijdt is namelijk van meneer Kersten die er, bij wijze van spreken, gewoon een uit het schap getrokken heeft. Meneer Pascal heeft er namelijk maar liefst een stuk of vijf! Daarnaast nog een tweetal ‘voorouders’ van de Rocky en nog een tweetal exoten die we voorlopig lekker geheim houden. Die verklappen we pas in de toekomst…
Boven en twee keer onder: Ons illustere Challenge trio (René, Gert en Germon) in actie in een pittig moddergat. Aan de korte hulp van menselijke spierkracht (Gert tilt zijn linker achterwiel wel erg ver op vindt een toeschouwer) en langere hulp van de lier valt niet te ontkomen, met uitzondering van Germon die slinks zijn Land Rover Defender langs de rand van het gat weet te sturen. Het blijft heerlijk om te zien hoe deze mannen zichzelf volgens de regels van de off-road kunst westen te redden. Zonder de tijdsdruk van een wedstrijd gebeurt dat op zijn gemak: beheerst en doeltreffend.
Binnenkort deel twee van de ANVT in Overloon met vooral veel prachtige foto’s. ‘Stay tuned’ dus.
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
