Het is niet de eerste keer dat we een verslag in meerdere delen publiceren. De ‘schuld’ ligt uitsluitend bij de bevriende collega fotografen van terrein.nu. Ze doen ondergetekende telkens weer verbazen met hun creativiteit aangaande de fotografie, dit in combinatie met een ongeëvenaarde, ongetwijfeld goed getrainde wijsvinger waarmee ze de ontspanknop van de camera in een welhaast moordend tempo weten te bedienen. Het zou ons niet verbazen als off-roaders in hun nabijheid geschrokken dekking zoeken in de heilige overtuiging dat er met een mitrailleur op ze geschoten wordt. Neem nu het resultaat van één enkel, eendaags evenement zoals dat van de ANVT in Overloon. Pakweg veertig rolletjes film van circa zesendertig opnames per stuk worden na afloop van het evenement enkele dagen later meedogenloos op het bureau van ondergetekende gedeponeerd. Heus, daar zitten teveel leuke foto’s bij die we je niet willen onthouden. En dan zwijgen we maar over de foto’s waarmee we je een goede, waarheidsgetrouwe indruk van het evenement proberen te laten zien.
Snelle evolutie in de praktijk. Natuurlijk dikken we de boel weer lekker aan zoals jullie gewend zijn van ons. We zijn iedere keer weer blij met de aangeleverde fotografie en dat willen we op deze alternatieve manier weer eens onder de aandacht van offroad liefhebbers brengen. Stiekem is het tevens een steekhoudend excuus voor het grote aantal foto’s en de weinige tekst hier in deel 2 van het ANVT bezoek aan de MSV Overloon. We hoeven bijvoorbeeld niet uitgebreid te beschrijven dat de crossbaan vrijwel net zo modderig is als in deel 1. Een pietsje meer misschien, maar verschillen zijn er nauwelijks schrijven we hier met een lichte zweem van sarcasme, want de sporen zijn in de loop van de dag toch een haartje dieper geworden, nog een streepje ‘onheilspellender’ zeg maar. Tamelijk logisch ook, want de wielen van de vele passerende 4×4 bolides malen de hardere onderlaag onder de modder onherroepelijk ook een beetje losser, met als gevolg dat de bovenste modderlaag langzaam maar zeker dikker wordt in de loop van de dag. Denk je nog wat verder, dan lijkt het hele plaatje op een soort van natuurlijke ‘selectie’, of wellicht kunnen we beter zeggen: evolutie. Immers, de bodem wordt weliswaar ‘slechter’ in de loop van de dag, maar daar staat tegenover dat de moed en de prestaties van de off-roaders naarmate de dag vordert ontegenzeglijk stijgen. Is dat niet een prachtige vorm van aanpassen aan de natuur c.q. omgeving? ‘Natuurlijke selectie’ zoals meneer Darwin ons leerde?
Boven: Op de openingsfoto heb je Lisa Alblas al kunnen bewonderen. Daarop kun je goed haar excuus zien, namelijk dat ze blond is (haar eigen claim!). Dat schreeuwt om opheldering van onze kant. Lisa arriveert met vader Ron pas later in de morgen op de crossbaan in Overloon. Het evenement is dan al een poosje in volle gang. Dat zijn we niet gewend van Lisa, want ‘normaal’ is ze er ‘als de kippen bij’ als ergens off-road gereden kan worden. Dit keer niet, want onze Lisa kan misschien niet goed lezen of ze heeft op school slecht opgelet bij de lessen ‘Geografie’ (Aardrijkskunde), met name dan het onderdeel topografie. Het gevolg is dat ze voor de poort staat van….? Yep, weliswaar keurig op tijd maar wel erg jammer dat het de poort van de Landsard is in Eindhoven! Daar is het verdacht rustig zal je begrijpen, net als dat je kunt begrijpen dat Lisa vandaag enkele lachers op haar hand heeft weten te krijgen…
Boven en onder: Een beetje lef is ook wat waard, zoals twee foto’s. Deze sympathieke mannen gaan er vroeg in de ochtend al voor. Krijgen er bij wijze van spreken geen genoeg van! Willigen ook zonder dralen ‘verzoeknummers’ in, zoals even stevig door de plas op de foto onder nadat we hen verklapt hebben dat deze niet heel zwaar is.
Boven: Heerlijke kerel die Harm van Puttenen, en dan hebben we het over zijn vaak ‘heerlijk’ droge humor. Loopt intussen al heel wat jaartjes mee, regelmatig ook als deelnemer in de Challenge.
Boven: Martijn de Graan en onder Gert Wolters twee keer, gevolgd door René in actie.
Boven: Gert (Wolters) van het illustere Challenge trio dat we in deel 1 ook al voor het voetlicht haalden. Gert nu in de hoedanigheid van ‘reddende engel’ die ‘gevallen engel’ René van der Burg helpt.
What’s in a name? Meer dan je denkt! Behalve prima off-road Challenge rijden kan René (van der Burg) ook uitstekende broodjes hamBURGer maken leren we vandaag. We krijgen een vers broodje geserveerd vanuit zijn puik ingerichte bus, waarbij de hamburger te ruste gelegd wordt op een vers blaadje sla om daarna ‘ondergedekt’ te worden door een plak kaas, uienringen, een gebakken eitje en enkele schijven tomaat. Naar wens kan dat nog ‘geblust’ worden met verschillende sauzen. Het gebeurt zelden dat we een tweede broodje nemen als lunch, maar van die ‘gewoonte’ zijn we vandaag wijselijk afgeweken.
Note: René heeft uit ‘veiligheidsoverwegingen’ laten weten zijn bus in het vervolg ‘leeg’ mee te nemen naar evenementen. Voortaan zal een kant en klaar, 1-persoons lunchpakketje alleen voor hem zijn enige bagage zijn, dit om teleurstellingen te voorkomen…
Boven: Leuke hond in de armen van de ‘onzichtbare’ vriendin van Jerrod van’t Hof.
Boven: Pas later op de dag krijgen we hem in het vizier, Challenge deelnemer Kees Buijs. Heeft een vermoedelijk probleempje met ‘de pakking van zijn kop’. De cilinderkop van de auto hebben we het natuurlijk over.
Boven: Daar-is-ie-weer, de UAZ Bukhanka. Let op de enorme rol kunststof leiding aan de auto, maar daar is-ie absoluut niet ‘ondersteboven’ van…
Boven: Springt direct in het oog zodra je de crossbaan op rijdt of op wandelt, het startbord van de ANVT voor de deelnemers en fotografen.
Boven: Teksten op auto’s en kleding, telkens weten ze ons te verrassen.
Boven: We maakten er in deel 1 gewag van, de pompen die gebruikt zijn om veel overtollig water weg te pompen. Je ziet dat het een serieuze jongen is…
Boven: Germon Kamperman, één van de drie…
Boven: René van der Burg.
Boven: In de auto Kees, tegen de boom geleund Harm.
Boven: Op zoek naar…? Naar zeggen van welingelichte bronnen zou het om zogeheten ‘Munzels’ gaan. De tamme soort gelukkig.
Boven en onder: Mocht je pech hebben en je moet aan de onderzijde van je bolide sleutelen, hang je lierkabel (mits je een lier op de auto hebt natuurlijk) hoog over de dikste tak van een boom. Vervolgens hijs je de auto simpel omhoog in plaats van naar voren. Het sleutelt niet alleen makkelijker, maar ook een stuk comfortabeler, zeker als de grond nat en modderig is.
Boven: Martin van der Zouwen, terug in zijn ‘oude liefde’ (Suzuki Vitara in plaats van een Suzuki Jimny).
Onder twee keer: Gert Wolters (Wolters -compleet financieel- Advies) en nogmaals in de rol van ‘reddende engel’ voor ‘gevallen engel’ René van der Burg…..
…. maar andersom gebeurt ook! ‘Gevallen engel’ René van der Burg schiet dit keer ‘reddende engel’ Gert Wolters te hulp. We vinden het ronduit prachtig om te zien hoe het meermaals genoemde trio steevast op zoek gaat naar de pittiger uitdagingen. Vergis je niet in het ‘ritueel’ van elkaar helpen, want het is onderdeel van de Challenge sport. In feite is het dus een soort trainen wat de mannen doen. Immers, hoe vaker je ‘bergingen’ oefent, hoe sneller en beter het ook in de wedstrijden gaat. Plus dat je er veel van leert, de ene keer hoe het sneller kan, de andere keer hoe het beter of simpeler kan. Oefening baart kunst toch?
Boven: ANVT Official Teun ’t Mannetje. We nemen ons heilig voor volgende keer Teun te vragen of de letter ‘T’ in zijn achternaam met een kleine letter geschreven moet worden of met een hoofdletter…
Boven: Geen commentaar.
Onder: Pascal Kersten, onmisbaar radertje in de motor van Jeebee, hier ontspannend in zijn vrije tijd.
Boven: We krijgen ‘concurrentie’ van Elisa ’t Mannetje. Yep, de dochter van. We hebben Elisa bijna zien opgroeien in het terrein en dan besef je plotseling hoe snel de tijd gaat, want ineens staat daar geen klein meisje meer die met papa Teun mee gaat naar de evenementen, maar een jonge dame die papa Teun bij wijze van spreken meeneemt naar de evenementen… En er lustig op los fotografeert.
Boven: Kees Buijs.
Onder: Yep, nog een Buijs, de zoon van… (Siebe Buijs).
Boven en onder: Harm van Puttenen en Elisa ’t Mannetje.
Boven: Lisa Alblas maakt de ‘verloren off-road tijd’ van de ochtend ruimschoots goed. Ze verlaat als één van de laatsten de crossbaan.
Boven: Slim van de ANVT zijn de verboden in te rijden borden die bij pittige proeven te vinden zijn. Je wilt er niet aan denken dat twee off-roaders, ieder van een andere kant, met een serieuze gang dezelfde uitdaging induiken.
Boven: Slim voordat je off-the-road gaat.
Onder: René van der Burg in een ‘spetterende’ actie.
Boven Gert Wolters en onder René van der Burg. Twee ‘benen’ van het illustere Challenge trio.
Boven: Nogmaals René die de ‘reddingshaak’ van Germon los haakt.
Boven en twee keer onder: Tamelijk veel beelden van het ‘illustere Challenge trio’ zal vast en zeker wel bij je opkomen. Dat klopt maar bewijst dat alle vier de terrein.nu fotografen smullen van de beelden die ze voorgeschoteld krijgen van deze mannen. En tevens dat ze alle vier dezelfde off-road ‘smaak’ hebben…
Afsluiting. Vroeg in de morgen arriveren we met zon en we vertrekken laat in de middag met zon. We kijken niet alleen via de honderden geschoten beelden terug op een prachtige dag off-road plezier. We eindigen deze keer met de ‘gevleugelde’ uitspraak van een goede vriend: “Soms zit het mee, maar altijd zit het tegen”. Vandaag heeft alles overduidelijk mee gezeten; het puike weer, de zompige en hier en daar flink pittige crossbaan, de gedegen, goed geoliede organisatie en niet te vergeten het aantal enthousiaste deelnemers. De ANVT is met haar eerste off-road evenement van 2022 formidabel uit de startblokken vertrokken.
Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
