ANVT in…?

De eer gaat uiteraard naar de ANVT die dat voor elkaar heeft weten te krijgen, want haar inspanningen zorgen er voor dat off-road liefhebbers sinds lange tijd een dag offroad kunnen rijden in een ander dan de gebruikelijke decors die velen inmiddels wel kennen. Dit klinkt ons natuurlijk als muziek in de oren, want de laatste tijd horen we merendeels alleen maar berichten over het sluiten van terreinen of locaties die in de toekomst dicht gaan voor onze 4×4 hobby. Met zulk prachtig nieuws beginnen we gelijk en onvoorwaardelijk weer te geloven in Sinterklaas en de Kerstman!

Boven: We zeggen op een evenement na de gebruikelijke kop koffie in de ochtend wel eens gekscherend ‘dat we aan het werk’ gaan. Daar schuilt zeer zeker een bron van waarheid in. Deze foto illustreert dat overduidelijk. Je ziet namelijk dat vrijwel alle mannelijke personen op de foto staan ’te handballen’ of anders bungelen ze doelloos langs hun lichaam, op één na. Yep, de man in dat blauwe hesje (hetgeen gesponsord is door All Road Events) is de enige die aan het werk is. Laat dat nu terrein.nu verslaggever Peter Bouwmans zijn, beter bekend onder zijn alias Peerke’s 4×4 uitjes!

‘Beroepsmatige aagjes’… Uiteraard zijn wij van terrein.nu (Ad Woolthuis & Peter Bouwmans) ook razend nieuwsgierig naar de nieuwe plek en vertrekken we op de laatste zondag van januari (de kalender geeft de achtentwintigste cijfermatig weer) naar de Smaragdweg in Hapert om het smeulende branden van onze nieuwsgierigheid te blussen. Bijna gearriveerd op de plaats delict wacht ons een aangename verrassing. Een werkelijk prachtige crossbaan van Motor Cross Club (MCC) de Kempen, blakend in het vroege en heldere ochtendzonnetje, grijnst ons vanuit de verte uitnodigend toe.

Boven en twee keer onder: Twee 4×4’s die we niet iedere dag tegenkomen en met ieder hun eigen charmes. Boven is dat een Jeep Wagoneer uit de jaren zeventig en onder de Suzuki Blitz met daarin René Leyten.

Boven en onder: Ons geduld wordt nog even op de proef gesteld door een kleine file bij de ingang. Aan de eveneens nieuwe manier van inschrijven en aanmelden welke de ANVT voortaan hanteert ligt het beslist niet. De aanmelding via een QR code bij de ingang verloopt namelijk soepel en vlot, dus die korte file kan alleen maar betekenen dat de ANVT een groot aantal deelnemers mag verwachten c.q. verwelkomen! Die gedachte alleen al wakkert onze nieuwsgierigheid nog wat extra aan.

Het Hapert off-road decor. De ‘opstart koffie’ wordt ons aangeboden in de prachtige twee verdiepingen hoge kantine van MCC de Kempen. Vanuit de kantine op de eerste verdieping en het terras van deze kantine hebben we tevens een mooi en riant uitzicht over de gehele crossbaan. Dit crossterrein bestaat uit drie verschillende banen. Vanaf het terras gezien ligt links een dertienhonderd meter lange, kleine baan genaamd ‘de Pan’. Waar een kleine baan bestaat, zal dan logischerwijs ook een grote baan zijn. Die ligt inderdaad rechts van de kantine, is zestienhonderd meter lang en genaamd ‘de Ketelberg’. Tussen deze twee banen in ligt baan nummer drie, zijnde de jeugdbaan voor de kleintjes. En met de kleintjes bedoelen we natuurlijk de nu nog jonge motorcrossertjes maar straks wellicht de motorcross titelhelden van de toekomst.

Boven: Leuk dat nummerbord van deze Jeep TJ uit 2006…

Boven: Een leuke, blaffende vierpoter, bijgenaamd ‘hond’. Let op diens ‘peinzende’ blik. Het doet je afvragen wat er in zijn koppie omgaat. Bij het zien van al die gekke off-roaders twijfelt hij/zij vermoedelijk aan de mensheid… 

Voer voor de inwendige mens. Achter de kantine ligt een ruime parkeer gelegenheid. We mogen zeer zeker stellen dat MCC de Kempen het heel goed voor elkaar heeft. De catering op het pleintje heeft inmiddels het frituurvet al warm, hetzij om een hongerklop te voorkomen of om gewoon de lekkere trek te stillen.

Boven: Prachtig oudje van Land Rover (88 Series II als we ons niet vergissen). Let ook eens op die heerlijke ‘vintage’ lier; voor zover we kunnen zien werkt deze via een PTO (Power Take Off, ofwel aftak as).

Aan de arbeid… Geholpen door onze nog immer smeulende nieuwsgierigheid is de ‘opstart koffie’ sneller op dan gebruikelijk. Het nodige ‘sociale babbelwerk’ hebben we ondertussen eveneens gedaan en dus wordt het tijd om aan de slag te gaan. In de ochtend liggen alle banen er trouwens nog redelijk hard bij vanwege de nachtvorst. Dit zal later op de dag bij de grote baan zeker tot verandering van de terreingesteldheid gaan leiden. Daarover straks meer.

Meer ‘aagjes’… Dat een nieuwe locatie veel mensen nieuwsgierig maakt zien we eveneens tot uiting komen door de publieke belangstelling. Langs de baan slaat een behoorlijk aantal toeschouwers de capriolen van de rijders gade. Onder de toeschouwers ook vele off-road liefhebbers die om een of andere reden niet kunnen rijden maar wel ‘even’ komen kijken hoe het er uitziet hier in Hapert.

Boven: De wonderen zijn de wereld nog altijd niet uit, want deze foto beschouwen we als het achtste wereldwonder. We komen Charles van Hemert (van Hemimex Group) vaak off-the-road tegen en de laatste tijd ook als ‘directielid’ bij Jeebee, maar steevast is dat in een Jeep of een SSV (Side-by-Side Vehicle). Vul nu de rest zelf maar in… 

 

Boven en onder: Waarom toch zo’n over enthousiaste duik in het water vragen we ons wel eens af? Bewijs thuis maar eens aan familie en vrienden dat jij de veroorzaker bent van die ‘spetterende’ actie. Maar vooruit, terrein.nu is niet te beroerd om een ‘voor en na’ fotootje van het gespetter te plaatsen. 

Bekenden! Bergeijk ligt niet ver van Hapert dus treffen we hier ook leden uit de organisatie van de Crazy Cross Bergeijk. Ze hebben hun Suzuki Samurai uit de mottenballen gehaald en weten ons gedurende een prettig en interessant gesprek te vertellen dat de inschrijvingen voor de Crazy Cross in april zeer hard zijn gegaan.

Voorspelbaar onweerstaanbaar. Samen met collega Ad Woolthuis beginnen we bij de grote baan. Weldra splitsen we ons, zodat we zoveel mogelijk verschillend beeldmateriaal zullen krijgen waar we vervolgens Martin Brink mee ‘op gaan zadelen’. Vanaf het pad naar het terras richting de grote baan ligt direct al een grote plas water. Zonder een moment te aarzelen zien we de eerste deelnemers zich daar op dit vroege tijdstip al in wagen. Pak je zonder waarschuwing (of verkennen!) vooraf de eerste afslag, gezien vanuit de rijrichting, dan wacht je onder water een diep en daarmee onzichtbaar gat. Water oefent als gewoonlijk een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op veel off-road liefhebbers en dat vinden wij fotografen helemaal niet erg. We worden daarmee al vroeg getrakteerd op spectaculaire doorwadingen met bovendien grote kans op natte voetjes van de deelnemers. Of het nu zo goed is voor je auto durven we enigszins te betwijfelen.

Kennismaking vooraf… Pak je afslag nummer twee, en houd je meer rechts aan, dan is de doorwading iets makkelijker. Voorlopig althans, want later op de dag zien we dat ook hier de voortgang steeds moeilijker wordt. De vele liefhebbers van water kunnen trouwens hun hart ophalen op dit terrein; in ieder geval voor vandaag. Er zijn namelijk nog meer waterplassen te vinden langs de crossbaan. De organisatie binnen de ANVT heeft die al verkend en daar waar nodig op een bord waarschuwingen geplaatst dat sommige plassen diep zijn.

Gradaties. Op enkele plaatsen langs de baan zijn ook doorsteken gemaakt welke aangegeven zijn met één of meerdere rode pijlen om de moeilijkheidsgraad aan te geven. Op sommige andere stukken van de baan begint het in de loop van de ochtend ook al moeilijker te worden om zonder ‘tijdelijke belemmering van de voortgang’ door te kunnen rijden. De combinatie van een natte grond waar een nachtje vorst overheen is gegaan en waar vervolgens de zon op schijnt maakt een smeuïge emulsie waar je niet zomaar even door rijdt. Dat wordt hier en daar extra bemoeilijkt als de baan ter plekke ook nog lichtjes ‘oploopt’, naar boven gaat zeg maar. De achterkant van menig bolide glijdt van links naar rechts over de baan en rijdend uit een spoor zien te komen valt niet altijd mee.

Boven: Harm, je touwtje hangt los…

Boven: Uhhh, klopgeesten…?

Boven: Meneer Vonk nemen we aan, alleen is hij hier ‘in geen velden of wegen’ te bekennen….

 

Tactische ANVT hulp. Om de voortgang toch zoveel mogelijk op peil te houden zet de organisatie hier op een gegeven moment iemand in met een lier om de gestrande deelnemers zo snel mogelijk op gang te helpen. Bij sommige lichtere 4wd’s met smalle banden valt het op dat ze ogenschijnlijk minder moeite hebben om erdoor te rijden. Niet alleen ogenschijnlijk, maar in de praktijk is dat daadwerkelijk zo. De smallere banden zullen dieper de blubber door zakken, ‘snijden’ is wellicht een betere omschrijving, tot een punt waar de grond harder is en ze navenant meer grip krijgen.

Boven: Germon Kamperman vermoeden we, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid…

Leuk en opvallend detail. De smeuïge emulsie die ontstaat na nachtvorst op een natte ondergrond en vervolgens opgewarmd wordt door de zon, schijnt zich te willen voeden met schoeisel! Enkele rijders en/of bijrijders ontdekken tijdens een recovery dat de ondergrond hun schoeisel wil hebben! Ze moeten zowaar niet alleen hun bolide bevrijden, maar ook stevig aan hun schoen of laars sjorren om te voorkomen dat hij door de blubber opgeslokt wordt. Alsof onder die blubber een onbekend en hongerig creatuur uit het diepst van de aarde los gekomen is en ‘vers schoeisel’ als prooi ziet. Heel af en toe moeten bij de diepere waterplassen de recovery materialen en technieken ‘boven water’ gehaald worden. Een aantal deelnemers rijdt zich behoorlijk vast in deze plassen en moet met één of zelfs meerdere lieren, sleeptouw en schep aan de gang om zijn geliefde 4×4 weer boven NAP te krijgen.

Boven en onder: Schrale troost; hij is niet de enige ‘zool’ wiens schoenen opgeslokt worden kun je verderop zien.

Boven en onder: Beweer niet dat je niet gewaarschuwd bent. Zowel tekst als drie rode peilen geven de moeilijkheidsgraad aan en voor zover wij weten zijn een combinatie van dyslexie en kleurenblindheid zeldzaam. ‘Snatchen’ van de lier is dan ook geen overbodige luxe, zeker gezien de korte afstand tussen de redder en halve drenkeling. 

Boven en onder: Twee keer een Mercedes Benz en beiden flink terreinvaardig.

Boven: Sebastiaan Kraak.

Boven: Hij of zij achter het stuur is niet zichtbaar, maar gezien de ‘Walther Appels Klimaatbeheersing’ reclame op de flank van de Land Rover Defender durven we een flinke weddenschap aan dat we te maken hebben met die-hard off-roader Ramon Appels.

 

Afwijkende natuurkunde. Rond het middaguur gaan we kijken bij de kleine baan genaamd de Pan. Deze kleine baan is iets makkelijker en dus zeer geschikt voor een SUV of als opwarmertje voor het grote, meer uitdagende werk. De tijdelijke ‘vastzitters’ op de grote baan zorgen zo nu en dan onontkoombaar voor oponthoud. Mocht je dan toch meters willen maken, dan kun je als alternatief uitwijken naar de kleine baan. Langs de kleine baan zijn door de organisatie ook enkele uitstapjes gemaakt voor meer uitdaging en plezier, dan wel natte handjes aan het stuur. Ervaring leert ons dat later in de middag het eventuele aanwezige water op de terreinen tijdens 4×4 evenementen aantrekkingskracht uitstraalt op 4×4 rijders. We hebben het in het verleden wel vaker aangehaald: water is voor (veel) off-road liefhebbers ‘magnetisch’.

Boven twee keer: René van der Burg die je ook op de openingsfoto al tegen bent gekomen, maar dan in een latere fase.

Boven en twee keer onder: Topfotografe van de ANVT, Elisa ’t Mannetje. Op de foto hieronder staat haar vader Teun rechts achter de Nissan Patrol. Beiden al jaren bij de ANVT actief in het terrein, en dat betekent dat Elisa in ieder geval een uitstekende opvoeding heeft genoten. Regelmatig komen we Elisa ook achter het stuur tegen zoals je ziet op de tweede foto hieronder.

 

Boven: Albert Posthumus. Onder twee keer: Bart Smeets.

Boven: Eddie, maar zijn achternaam zijn we even kwijt… Totdat die ons weer te binnen schiet: Willen!

Boven: En zo hoort het, zowel bij staalkabel als bij touw! We kunnen er niet genoeg op hameren…

Boven twee keer: Sander Zondag, actief in het Open Nederlands Kampioenschap Trial van de VNTTK. Vandaag vast en zeker aan het oefenen voor de komende wedstrijden.

Twee keer boven en onder: Techneut en ‘ijzervlechter c.q. kunstenaar’ Ard van Meer van Custom Offroad is sponsor van de ANVT, te zien aan het lint langs de baan. Vandaag op pad met zijn dochter, alleen moet die vast en zeker het eerste stukje van de baan gemist hebben als we zien hoe ze haar muts op heeft op de foto hierboven…

Boven: ‘Straal verzopen’…

 

Hemels H₂O… Voor fotografen levert water, mits we onze camera’s vooraf goed ingesteld hebben, instant de door ons fel begeerde actieplaatjes op, dus verplaatsen ook wij ons opnieuw richting de grote waterplas bij de grote baan. Het Hapertse water gedraagt zich niet anders dan water op andere plekken en bezit eveneens die magische, ‘magnetische’ aantrekkingskracht. Net als honing bij bijen lokt dit dunne, doorzichtige goedje menig deelnemer naar zich toe. De uitdagende route door de waterplas zorgt voor spektakel en natte voeten. We zien bijvoorbeeld René van de Burg die zijn geprepareerde 4×4 nog even laat badderen in de grote plas, maar zodanig dat het niet alleen bij natte voeten blijft (zie openingsfoto). Och ja, ‘water of modder kan toch niet verder dan je velletje’ horen we vaak, tot het moment dat je staande kunt drinken…

Boven twee keer: De altijd vrolijke en goedlachse Anne Reijnders.

Boven: Nog ‘een zool’ die zijn schoen kwijt was…

    

Boven: Ontbreekt zelden tot nooit, John Habold.

 

Boven: Rekenen we tot het off-road ‘meubilair’, want dat mag je bij dit illustere duo claimen. Pascal Kersten achter het stuur (Jeebee) en Kevin Sijtsma (overal actief zoals het VNTTK, Jeebee, ANVT. Kortom, zolang er maar geen asfalt ligt).

   

Boven: Moois spul kom je niet alleen op de baan tegen.

Boven: Jan Hol. Zit voor zover we weten met veel plezier een ‘levenslange veroordeling’ bij de ANVT uit…. 

Keiharde topscore. Tijd vliegt echt als je plezier hebt zijn we van overtuigd en voor we het weten begint het, voor we er erg in hebben, rustiger te worden. Ook een blik op de parkeerplaats bevestigt onze indruk, want die zien we langzaam leeglopen. De laatste deelnemers maken de velgen, spiegels, verlichting en kentekens gauw schoon voordat ze richting huis rijden, zodat de medeweggebruikers geen last heeft van rondvliegende blubber en dergelijke. We babbelen gezellig even na met de organisatie en krijgen te horen dat er vandaag maar liefst honderdvijftig deelnemers aanwezig waren. En zo te horen van diverse deelnemers gedurende de dag mogen we concluderen dat Hapert een mooie locatie is en dat de ANVT hier een geslaagd dagje vrij rijden heeft georganiseerd. Houdoe en tot de volgende.

Fotografie: Ad Woolthuis & Peter Bouwmans. Tekst: Peter Bouwmans.