Zoals we het al tijden gewend zijn van voor de ‘corona perikelen’, wordt er op de laatste zondag van de maand vrijwel altijd een 4×4 evenement gehouden van en door de ANVT. We checken de ‘4×4 agenda’ van terrein.nu eens voor de zesentwintigste september en zien dat er deze zondag 26 september van de ANVT, als vanouds, vrij rijden op de Landsard staat genoteerd. De weersvoorspellingen voor deze laatste zondag van de maand stemmen ons nog eens extra positief, met zon en vierentwintig graden! De regen in dezelfde voorspelling later op de dag vergeten we maar even om de pret bij voorbaat niet te drukken. En zo draaien we op die bewuste zonnige zondag het stuur richting de Landsard voor een dagje onvervalste 4×4 pret.
Boven: Wij stappen heel anders in en uit onze auto…
Boven: Enkele ‘off-road’ notabelen (Rene van der Burg en Ramon Appels) in gesprek met de organisatie van de ANVT.
Boven: Nu begrijp je wellicht beter waarom onze oosterburen de Landsard steevast de ‘Dutch Everglades’ noemen.
No exceptions! Aangekomen bij de ‘Dutch Everglades’, zoals onze Geländewagen liefhebbende oosterburen dit terrein noemen, ontwaren we de nodige bedrijvigheid. Het pad bij de toegang staat al lekker vol met op aanhangers geladen 4wd’s die gelost worden. Bij de ingang van het terrein zien we deelnemers die bij de inschrijving zijn geweest en met hun ‘deelnemer sticker’ in de hand hun 4×4 beplakken om straks zo snel mogelijk het terrein in te kunnen. Hier en daar lopen mensen van de organisatie die het circus in de gaten houden en zo nodig aanwijzingen en of informatie verstrekken over parkeren en inschrijven. Kortom, de standaard perikelen bij aanvang van een dag 4×4 pret.
Boven en onder: Die heeft vrijwel zeker bij de Recoveryshop aangeklopt en gewinkeld als we mogen afgaan op zijn sleeptouw en krachtverdeler.
Boven: Een internationaal off-road gezelschap vandaag, als je daar nog over mag spreken in ons ‘verenigde Europa’. Behalve natuurlijk de Nederlandse nummerplaten zien we Duitse nummerborden, Belgische exemplaren en zelfs een setje Poolse platen.
Wil de juiste hond opstaan…? Terrein.nu laat altijd leuke honden zien als ze die op evenementen tegen komen en dus fotograferen we die vandaag ook maar. Gelukkig hebben we ‘uit betrouwbare bron’ de contactgegevens van Linda Zantingh van lzga.nl (Linda Zantingh Graphics & Arts) gekregen. Prompt zadelen we Linda toch met een onvoorzien ‘probleempje’ op. Ze kan niet exact zeggen wat voor leuke hond dit is! We zijn met stomheid geslagen, maar veel leuker is dat Linda héél graag wil weten of ze redelijk goed zit met haar kennis van honden. Gezien het koppie zegt zij meteen Border Collie, maar daarvoor is hij te laag op de benen en de vacht haast té weelderig denkt zij. Daarom neigt zij om te zeggen dat ze gekruist is met een Shetland Sheepdog (Sheltie). Maar, maar… Door de sproetjes op de voorbenen, de manier van staan en z’n uitstraling in het gezicht verdenkt zij hem ook van Wels Corgi (of dat dan een Pembroke of Cardigan is laat zij in het midden, durft zij niet te zeggen). Haar gedachten zijn dus een mix van Border Collie met en/of Shetland Sheepdog (Sheltie) en/of Welsh Corgi (Cardigan of Pembroke). Nogmaals, Linda is héél benieuwd of zij goed zit en dus zal de eigenaar of eigenaresse uitsluitsel moeten geven!
Noot van de redactie: De eigenaresse van deze leuke hond geeft ‘opheldering’. Hieronder haar bericht.
Bekende oor strelende geluiden. Voordat de off-road liefhebbers losgelaten worden zweven ‘koude start roffeltjes’ weg over het stille water van de Landsard. Bandjes gunnen fluitend en sissen een deel van hun lucht de vrijheid die ze maar al te goed kennen. Kortom, het zijn de bekende ‘we hebben zin in een dag offroad pret’ geluiden gepaard aan de bijhorende bedrijvigheid van diens eigenaren. We melden ons bij de inschrijftent, alwaar we meteen getrakteerd worden op een lekkere koffie en bijbehorende babbeltjes met deelnemers en organisatie.
Boven twee keer: De Poolse deelnemers vandaag.
Boven: En zowaar kan de inwendige mens weer verwend worden!
Boven: Volgens welingelichte bronnen is de persoon onder de auto op zoek naar zogeheten ‘munzels’. Wij hebben er nog nooit een weten te vangen (ze schijnen tamelijk schuw te zijn), dus wie weet wat dat zijn mag het ons verklappen…
Boven: Yep, zelfs van een MB-G kan de voortgang tijdelijk belemmerd worden. Een lierhulp aan de achterzijde lost het probleem weldra op.
Boven: Sleutelen hoort bijna vanzelfsprekend bij off-road rijden en als je er dan iemand bij hebt die er verstand van heeft, in dit geval Kees Buis, dan is dat zo ongeveer een geschenk uit de hemel.
Boven: Op je klompen door de Everglades, zonder zeiltje!
Het is ‘gladjes’. Ondertussen duurt het niet lang of de eerste voertuigen glibberen al het terrein in…. Glibberen, hoor ik je bijna denken? Ja nou en of! Er zitten enkele gladde stukken in de ‘aan en afvoer route’ richting en bovendien vanaf het terrein. De ANVT officials wijzen je maar al te graag aan waar precies links of rechts aan te houden bij de echt gladde gedeeltes, dit om vroeg fileleed te voorkomen. Collega Ad Woolthuis is inmiddels ook aangekomen op de plaats delict en zodra de koffie haar bestemming in onze lijven heeft bereikt beginnen we samen aan onze ‘werkzaamheden’.
Boven: Albert Posthumus met zijn maat in zijn kekke Iltis.
Modder garantie. We kennen de Landsard als een zeer modderig en nat terrein dat vrijwel direct begint zodra je het terrein opdraait. Toch is de hoofdroute deze keer goed te doen. Rechts van de hoofdroute is natuurlijk als altijd het natte gedeelte, de Dutch Everglades, aanwezig. Zoals we vaak zien is dit gedeelte van het terrein in de morgen nog niet echt in trek, maar later op de dag…. Daar komen we derhalve ‘later op de dag’ terug. Links van de hoofdroute is in de loop der tijd een leuk trial gedeelte ontstaan. Hier is door de ANVT nummer één van de twee trial proeven uitgezet. Trial proef nummer twee ligt een stukje verderop, rechts van de hoofdroute.
Boven: Kees Buis met zijn zoon.
Onder: Ramon Appels beleeft vandaag de off-road pret met René van der Burg.
Boven: Official Jeroen van Gemert in gesprek met off-road die-hards Rene van der Burg en Ramon Appels.
Boven: Eliza ’t Mannetje (hopelijk schrijven we haar voornaam correct). We hebben haar zo ongeveer zien opgroeien in het terrein. Van peuter vroeger tot nu jonge dame.
Boven: Harm van Puttenen hebben we een tijd gemist, maar het lijkt goed te gaan met hem…
Boven: Gerrit van Os, de junior uitvoering.
Tijd vliegt inderdaad. Onder de rijders van vandaag bevinden zich ook enkele deelnemers uit de challenge sport. De uitdaging die deze twee proeven te bieden hebben gaan deze mannen direct aan. De tijd vliegt merken we later op de ochtend, als we zo links en rechts opvangen dat de catering is gearriveerd. Potverdikkeme, het klokje heeft inderdaad al twaalf uur geslagen, en we hebben nog maar een klein stukje van het terrein gezien. Wel zijn we weer goed op de hoogte van het wel en wee van enkele leden, officials en toeschouwers. Inderdaad, we hebben veel moeten babbelen na een tijd van weinig georganiseerde evenementen.
Boven: ANVT official Raymon van Maldegem.
Het horizon perspectief. Na het nuttigen van een hapje en een drankje gaan we de rest van het terrein maar eens verkennen. We vallen met onze neus in de spreekwoordelijke boter als we Rene van de Burg en Ramon Appels in actie zien. Rene rijdt door een diepe geul met de linker wielen in de geul en de rechter wielen op de kant. Hierbij hangt hij zo schuin dat de voor, achter en toplier nodig zijn om vooruit te komen en kantelen te voorkomen. Ook mankracht en gewicht worden in de strijd geworpen om een zijligging te vermijden. Heerlijk om off-roaders als allround trapezewerkers aan de zijkant van de wagen te zien hangen. Ondanks deze ‘werkzaamheden’ tikt de zijkant van Rene zijn bolide toch zachtjes de bodem van de geul aan. De stevige rolkooi voorkomt schade en na wat duw, trek en lierwerk staat de geprepareerde machine weer op zijn pootjes en is hij zijn benarde positie al bijna weer vergeten.
Boven: Zo te zien heeft de ANVT organisatie het naar het zin gehad de avond daarvoor.
Boven: De inmiddels wakker geworden junior Gerrit van Os.
Boven: De familie ‘specht’ is blijkbaar op vakantie.
Boven: Official John Habold in een poging zijn zonden te overdenken.
Mitrailleur geluiden? Zoals eerder vermeld was in de morgen het ‘Dutch Everglades’ gedeelte nog niet erg in trek. In de namiddag, als de lef van de off-road liefhebbers wakker is geworden, wordt dat een heel ander verhaal. Dit ‘fenomeen’ valt ons regelmatig op, met veel plezier overigens, dat de ‘durf’ onder de rijders in de middag vele malen groter is. De ‘Everglades’ zijn inmiddels flink in trek onder de deelnemers en het is links, rechts, voor en achter kijken en fotograferen. Zo nu en dan klinkt de sluiter van onze camera ongeveer als een mitrailleur. Van verschillende kanten ploeteren de rijders door de grote waterplas, vaak even afwachtend hoe de voorganger het ervan af brengt om het daarna zelf beter proberen te doen. Het levert veel hilariteit en leuke plaatjes op.
Boven: Official Paul Klein.
Boven en onder: Verschillen in diepte.
Boven: Het ‘episch centrum’ van de ANVT.
Boven en onder: Het ‘kantelmoment’ van René van der Burg en Ramon Appels. Gelukkig een kantelmoment zonder ‘kleerscheuren’ aan de prachtig opgebouwde bolide van René.
Helaas geven de wijzers van de klok veel te snel maar onverbiddelijk vier uur aan en moeten we een einde gaan breien aan deze grotendeels zonnige dag. Het bescheiden aantal spettertjes dat we op het laatst nog uit het zwerk voelen neerdalen kan de 4×4 pret van vandaag met geen mogelijkheid meer om zeep helpen. Met een zeventigtal deelnemers en daarbij nog enkele wagens van de organisatie mogen we terugkijken op een prachtige dag vrijrijden op de Landsard. We nemen afscheid van de ANVT met de vaste kreet: daag (houdoe voor mij dan) en tot de volgende!
Fotografie: Ad Woolthuis & Peter Bouwmans. Tekst: Peter Bouwmans.
