Als we ‘meerdere evenementen’ beperken tot twee stuks, dan zijn dat de Land Rover Club Holland welke in Markelo een off-road dag organiseert (verslag is al verschenen op terrein.nu) en de ANVT die een dag vrij-rijden voor de liefhebbers in petto heeft op de Landsard. De keus is voor ondergetekende niet heel moeilijk aangezien de Landsard vanuit zijn woonplaats slechts een klein half uurtje rijden is. En ja, ook wij houden, als zo velen, een schuin oog gericht op de prijs van een liter ‘sap van Satan’. Sap van Satan is ons inzien niet alleen een prachtige maar ook rake omschrijving van terrein.nu medewerkster Kitty Madison voor de toch nog altijd benodigde brandstof om onze terreinwagens op voort te laten bewegen.
Onderweg. En zo geschiede het dus dat we op deze zondagmorgen op een rustige A67 richting Eindhoven Airport pendelen. Via de autoradio luisterend naar Omroep Brabant weet de beste man van het KNMI ons te vertellen dat we vandaag kunnen genieten van een zogenoemde ‘tussendag’. Na de regen van zaterdag verwachten zij dat het op deze bewuste zondag droog en zonnig zal zijn, waarna we voor maandag opnieuw de paraplu of de regenjas tevoorschijn zullen moeten halen. Gelukkig heeft de KNMI man gelijk gekregen weten we eind van de dag, want we worden deze zondag inderdaad nog verwend met mooi weer, hier in het zuiden in ieder geval.
Gebruikelijke ‘startprocedure’. Via een korte omweg in verband met wegwerkzaamheden aan de Spottersweg arriveren we mooi op tijd op de plaats delict, alwaar we door de organisatie meteen worden voorzien van een beker heerlijke en dampende koffie. Even wat babbelen, je weet wel, over koetjes, kalfjes en natuurlijk de laatste off-road nieuwtjes, en dan aan de slag.
Een onverwacht dompertje. Al vrij snel lopen we lid van de organisatie Jeroen van Gemert tegen het lijf met een belangrijke mededeling. Het komende evenement op 23 oktober zal namelijk plaats vinden in Weeze en niet zoals eerder vermeld in Rockanje. Helaas is er dit jaar dus geen strand evenement in Rockanje van de ANVT. Voor velen is dit erg jammer maar er wordt intensief aan gewerkt om Rockanje voor volgend jaar toch weer voor elkaar te krijgen. We hopen dat het lukt, daar ‘uw scribent van dienst’ het altijd een prachtig evenement vindt.
Boven: ‘Brothers in crime’ Gert Wolters links op de foto en Germon Kamperman.
Vochtige verbetering. Maar terug naar de Landsard en de altijd overheersende vraag, is het terrein nat? Dit mogen en kunnen we wederom positief beantwoorden. Positief voor de modder liefhebbers dus welteverstaan. Hoor je onze zucht van opluchting? Nu de zomer maar nauwelijks is afgelopen mogen we wel vaststellen dat het afgelopen zomer vrij droog is geweest op de Landsard. In het gebied beter bekend als de Dutch Everglades was de hele zomer lang nog steeds water te vinden, maar de paden daarentegen waren zowaar soms zelfs stoffig. Ondertussen heeft het gevallen regenwater weer een verbond gesloten met het zand op het terrein en is het opnieuw samengesmolten tot de emulsie die veel off-road liefhebbers zo ambiëren, ‘bijgenaamd’ modder. Dat dit verbond tussen regen en zand grote vreugde teweeg brengt bij sommige deelnemers is een understatement. Op hen lijkt modder een soort van onbekende, magnetische aantrekkingskracht uit te oefenen.
Twee keer boven en twee keer onder: Voor de liefhebbers heeft de organisatie een aantal trial proeven uitgezet waarop je jouw vaardigheden kunt loslaten of elkaar sportief kunt uitdagen. Dat er gebruik gemaakt zal worden van deze proeven weten we tamelijk zeker als het illustere ‘4×4 trio’ Rene van der Burg, Gert Wolters en Germon Kamperman ten tonele verschijnt. Met hun prachtig aangepaste Land Rover Defender’s zoeken ze steevast de grote, meest pikante uitdagingen op bij menig 4×4 evenement. Zo ook hier op de Landsard. Al snel wordt het 4×4 trio uitgebreid naar een 4×4 kwartet met de komst van Niek en Koen Knoef in hun Suzuki Samurai. De heren vermaken zich prima op de Landsard, totdat op trial proef vier de Samurai van Niek en Koen te kampen krijgt met een bladveer probleem. De linker bladveer aan de voorzijde van de Suzuki besluit dat het welletjes is geweest en wil graag de rest van de dag in vrijheid voortzetten. Bij het uitkomen van een modderbak heeft de bewuste bladveer zich aan de achterzijde al losgemaakt van het chassis. Echter wordt deze ontsnappingspoging bijtijds ontdekt en verijdeld door middel van ‘Mc Gyver-en’, oftewel het uitvoeren van een 4×4 outdoor noodreparatie in den velde met alle beschikbare middelen. Met behulp van een spanband wordt de bladveer weer vast gezet zodat de Suzuki toch zelf rijdend naar de uitgang van het terrein gereden kan worden.
Boven en onder: Even collega Jan Houtkoop lekker maken… Jan rijdt momenteel in een Subaru maar bezit ook een Opel Frontera in een tijdelijke rustpauze.
You can be a heroe, just for one day… Naast dit trio dat later uitgroeit tot een kwartet rijden er ook meerdere duo’s rond. Eén duo moeten we toch zeker vermelden, namelijk Jan Hol, tevens één van de vele vaste krachten van de ANVT, en Lisa Alblas. Op trial proef vier zien we ze samen rijden. We stellen ons op aan het einde van de modderbak, vegen onze lenzen nog een keer extra schoon en maken ons klaar voor de ‘actie’. Maar wat schetst onze verbazing? Jan draait voor de modderbak af! Die ‘bittere teleurstelling’ laten we op node ons inwerken, maar gelukkig duurt dat niet heel lang. Lisa toont namelijk haar moed en stuurt wel richting de modderbak. Helaas lukt het haar niet om de modderbak te bedwingen, maar de tien punten voor de moed om het in ieder geval te proberen, in tegenstelling tot Jan die het niet durfde, staan voor eeuwig in ons brein gekerfd. Uiteraard dollen we met bovengenoemde situatie Jan een beetje, want we kennen Jan al jaren en twijfelen absoluut voor geen moment aan zijn rijvaardigheid in het terrein. Sterker, waarschijnlijk had hij het einde van de modderbak wel gehaald, misschien, denken we, toch, wel, Jan…?
Boven twee keer René van der Burg en onder enkele keren (4) Germon Kamperman.
Verstandig off-road rijden. Vanzelfsprekend gaat niet iedereen de uitdagingen van de trial proeven aan. Voor sommige deelnemers is het terrein zonder die proeven al uitdagend genoeg of ze gaan graag iets zuiniger om met hun voertuig. Een derde mogelijkheid dat ze een 4×4 bezitten die niet gebouwd is voor het ‘extremere’ werk. Zo zien we een Subaru Forrester rond rijden op het terrein. Nu spotten we deze Subaru’s steeds vaker op diverse evenementen, dit vanzelfsprekend tot groot plezier van collega Jan Houtkoop. En eerlijk is eerlijk, ze doen ons telkens weer verbazen. Met een beetje ‘verstandig’ rijden kom je heel ver in het terrein met zo’n Subaru Forrester blijkt wel. Een bocht welke onmiddellijk door een afstapje wordt gevolgd neemt de bestuurder van de Subaru lekker ruim, zodat de scherpe knik van het afstapje zoveel mogelijk vermeden wordt en de rit ongehinderd voortgezet kan worden. Ook daar kunnen we enorm van genieten, de ‘beperkte’ terreinvaardigheid van je bolide compenseren door slim te rijden.
Boven twee keer en onder twee keer: Lisa Alblas. Valt mee dat ze op het goede terrein is…
Boven en onder: Jan Hol van de ANVT organisatie.
Beheerst. Even later komt een lange Mercedes G bij hetzelfde afstapje aangereden en kiest voor de meer uitdagende binnenbocht met de scherpe knik. De grotere bodemvrijheid van een G ten opzichte van de Forrester is natuurlijk al een pluspunt in deze situatie. Behoedzaam laat de chauffeur de Mercedes Geländewagen afzakken. Onvermijdelijk komt de onderzijde van de G in contact met de rand van het afstapje; het gewicht van de auto helpt hierbij ook een handje. Het merendeel van het gewicht ‘hangt’ echter al naar beneden en zorgt dat het voertuig langzaam over de hindernis heen glijdt en zijn weg, sorry pad, kan vervolgen.
‘The invisible winch’. Het klinkt haast als een thriller van Ludlum, maar de lier is voor velen vandaag toch wel een noodzakelijke hulp geweest concluderen we zo aan het einde van de dag. We hebben het al eens eerder gezegd; zo aan het einde van de dag mag de lier best wel eens een ‘aai over het bolletje’ of kusje ontvangen. Dit wordt wel wat moeilijker als je besluit om je lier weg te werken. We spotten een Dodge W200 in het veld, op het eerste gezicht vrij standaard. Totdat de eigenaar een Daihatsu Rocky gaat bevrijden uit zijn vastzittende positie in de grote greppel gelegen tussen het trial gedeelte en de grote jet-ski plas. De kentekenplaat van de Dodge wordt van de bumper verwijderd waardoor een gleuf zichtbaar wordt. Achter die gleuf huist op zijn beurt een weggewerkte lier welke vrijwel compleet aan het oog onttrokken wordt. De Rocky wordt uit zijn benarde positie bevrijd, kenteken weer terug en niemand die er nog iets van ziet.
Boven: Paul Klein, eveneens onderdeel van de ANVT organisatie.
Boven en twee keer onder: Het eerder genoemde illustere trio Gert Wolters, René van der Burg en Germon Kamperman druk doende Gert weer ‘op weg’ (we blijven het een nare uitdrukking vinden in de off-road wereld) te helpen. Stuk voor stuk zijn dit doorgewinterde Challenge mannen, maar nu de Challenge wedstrijden (hopelijk) tijdelijk gestopt zijn blijven ze hun ‘skills’ (vaardigheden) scherp houden door op evenementen de zwaarst mogelijke uitdagingen op te zoeken.
Boven: Gert Wolters. Je kunt hem ook op de openingsfoto bewonderen c.q. voorbij zien komen zo je wilt.
Kort oponthoud. Een Land Rover Freelander bewijst op dezelfde plek als de G en de Subaru dat hij in staat is om op z’n hondjes tegen een boom te plassen. Met één achterwiel in de lucht en de bodem op de grond is een tijdelijke belemmering van de voortgang ontstaan. Uiteraard wordt door een collega 4wd’er hulp geboden door middel van een lier en aangevuld met een snatchblock kan de Freelander daarna zijn weg vervolgen.
Boven en onder: En ja, het kan ook andersom. Gert Wolters helpt hier René van der Burg op pad. We kunnen iedere vorm van (recreatieve) 4×4 off-road sport waarderen, maar de challenge sport is toch een van de favorieten. Het terrein leren kennen en inschatten, het samenspel tussen rijder en bijrijder en eerbied hebben voor de techniek die vaak zwaar aangesproken moet worden zijn de elementen die we daarbij zo waarderen. Plus natuurlijk dat het voor ons fotografen pracht actieplaatjes oplevert.
Onder: En ook Germon Kamperman ontkomt er niet aan om zijn lier zo nu en dan te gebruiken.
Boven: De Mercedes G bij het afstapje.
Boven: Gewoon even tijd nemen voor een ontspannen ogenblikje ‘social talk’.
Boven en twee keer onder: Lisa Alblas met op de onderste foto papa Alblas die toekijkt.
Aftellen… Ondertussen tikt het klokje bijna ongemerkt richting vier uur. In onze ooghoek is de organisatie al stilletjes aan bezig met het opruimen van de linten bij de trial proeven. We babbelen nog even na bij de tent van de organisatie en vernemen dat er een mooie opkomst is geweest van zo’n zestig a zeventig voertuigen. We twijfelen er niet aan dat deze deelnemers vandaag hebben kunnen genieten van een mooie modderige dag offroad rijden tijdens deze zonnige ‘tussendag’. We nemen afscheid met een Brabantse ‘houdoe’ en tot de volgende keer.
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
