ANVT op Experience Island

Nee, we stappen niet terug in ons warme bedje maar in onze koude bolide. We hebben immers beloofd de ANVT een bezoek te brengen en van huis uit is ons geleerd dat belofte schuld maakt en dat je die moet nakomen. We beginnen derhalve aan hetzelfde ritueel dat vriend en collega Peter Bouwmans zo fraai placht te omschrijven in zijn recente verslag van Jeebee in Overloon. Yep, uit bed stappen, pyjama uit, slaapmuts af, ontbijtje naar binnen slingeren en de camera’s controleren en inpakken om vervolgens achter het stuur te kruipen en op weg te gaan naar de ANVT.

Boven en onder: Wat bedoel je precies met ongekend warm weer voor de tijd van het jaar? We moeten ons twee keer goed in de ogen wrijven, maar ze bedriegen ons toch echt niet. De bomen op het terrein van Experience Island staan, vandaag 27 november 2022, volop in bloei! We vermoeden, en daar zouden we beslist niet van opkijken, dat je de verslaggevers van terrein.nu voor gek wilt gaan verklaren en daarom hebben we duidelijk fotografisch bewijs meegenomen, in de originele foto’s compleet met datum en tijd. Het valt extra op omdat, aangezien het wat kouder wordt, veel bomen zich nu pas van hun groene zomerjas ontdoen en zich in de uitbundige kleuren van de herfst beginnen te tooien.  

‘Hartverwarmend’ aantal deelnemers. Het is nog altijd kil als we op het Experience Island arriveren en uit onze inmiddels lekker warm gestookte auto stappen. Gelukkig is het welkom van de ANVT organisatie warm en extra aangenaam als we de ANVT tent binnen stappen waar een kachel er ‘warm en vrolijk’ op los blaast. Als gewoonlijk verzorgt Marianne Heijkamp de inschrijvingen en van haar horen we dat het vandaag ‘waarschijnlijk flink druk’ zal worden. Ze krijgt hartstikke gelijk, want rond het middaguur horen we dat er maar liefst 185 4WD auto’s ingeschreven zijn. Het is de reden dat een aantal niet leden vandaag vergeefs aankloppen voor een dag off-road plezier. “Het is niet anders” verzucht Marianne, “maar onze eigen leden hebben nu eenmaal voorrang”. Deze keer worden we zowaar niet verwelkomd met koffie of thee. De kantine van Experience Island blijft namelijk gesloten en John Habold van de ANVT, soms verantwoordelijk voor een vroege kop koffie, is in geen velden of wegen te bekennen. De ANVT heeft derhalve een beroep gedaan op externe catering welke tegelijk met ons arriveert op Experience Island. Uiteraard hebben die niet direct alles in orde, maar enkele minuten geduld later genieten we van een kop kakelverse koffie alvorens we aan het werk gaan. We besluiten ‘democratisch’ dat vriend en collega Jan Houtkoop het terrein rechtsom zal gaan lopen voor het fotograferen van de deelnemers en schrijver dezes linksom. Met een beetje geluk komen we elkaar dan ergens halverwege tegen voor een ‘vervolg afspraak’. Alzo geschiede…

Honderd-en-vijf-en-tachtig! Een bijna astronomisch aantal en dat woordje ‘astronomisch’ gevoegd bij het indrukwekkende aantal doet ons onmiddellijk denken aan de allereerste vastgelegde waarneming van een zogenaamde ‘supernova’. We zijn er niet bij geweest, maar was dat niet in het jaar 185 na Christus putten we vaag uit onze herinnering? Inderdaad als we Wikipedia er op naslaan, want in dat jaar zien Chinese astronomen een opflakkerend lichtverschijnsel aan de hemel, ‘dat zo groot werd als een ‘halve bamboemat’. En dat lichtverschijnsel beweegt niet door de hemel zoals een komeet dat doet. We weten nu dat het de oudst beschreven supernova is uit de menselijke geschiedenis en dat deze historische supernova het nummer SN185 (afkorting van Super Nova met daarachter het jaartal) heeft en tegenwoordig als gasnevel resteert in het sterrenbeeld Centaurus. 

Note: Mocht je niet weten wat een supernova is, dan halen we er Wikipedia weer voor je bij die dat heel goed weet uit te leggen.  

Sterren hebben, net als onze zon, niet het eeuwige leven. In een ster vindt er voortdurend een kernfusie plaats, waarbij waterstof wordt omgezet in helium. Wanneer de waterstof als brandstof stilaan opgebruikt raakt, nadert de ster het einde van haar leven. Een ster kan op verschillende manieren ‘sterven’, afhankelijk van haar massa. De spectaculairste manier is een gigantische explosie, waarbij de stervende ster een enorme hoeveelheid licht en deeltjes het heelal instuurt. De ster vlamt op met de lichtkracht van honderden miljoenen, tot meer dan een miljard zonnen. Zo’n indrukwekkende explosie van een ster noemt men een supernova.

Boven en onder: Jan Houtkoop valt vrijwel direct met zijn neus in de bekende roomboter als het gaat om het ontmoeten van bekende off-roaders. Op de foto boven is het Jeroen alias Muddigger Kielen van Greenlane Tracks waar hij tegenop botst, niet veel later gevolgd door Suzuki goeroe Arno Baauw van Suzu’s Place in Buren. 

‘Oerdom’ verklaard. Weliswaar is het nog altijd kil, maar de licht druilerige regen even na aankomst is verdwenen zodra we het terrein in gaan. Eenmaal aan het werk is de kou al snel vergeten. Met lichte angst in het hart schieten we de eerste uren meer foto’s dan gebruikelijk. Immers, de voorspellingen van de weer experts houden het er op dat het in de middag serieus zal gaan regenen. Pas aan het einde van de dag weten we dat de voorspellingen er deze keer faliekant naast hebben gezeten, althans voor de regio rond het Experience Island. Een groot geluk voor uw fotografen, want als fotografen ergens een hekel aan hebben, dan is dat regen op hun camera’s. En dat bedoelen we dan ook met hetgeen in de aanhef staat geschreven, dat we graag het spreekwoordelijke ‘dom’ willen zijn als we daarvoor in de plaats het geluk mogen ontvangen van ‘geen regen’. We refereren daarbij natuurlijk aan het spreekwoord ‘Het geluk is met de dommen’.

Boven en onder: En het houdt niet op bij Jan, maar omdat hij met zijn edele reukorgaan de roomboter al beroerd heeft, houden we het nu voor het gemak op margarine. Maar nauwelijks is het geluid van de laatste klik van zijn camera namelijk weg gestorven of de volgende bekenden dienen zich al aan. Op de foto boven is dat Albert Posthumus in zijn VW Iltis en op de foto onder Bart Smeets in zijn Suzuki Samurai.

Boven: Tijdloze schoonheid die geen enkele last heeft van ‘veroudering’.

Boven: René van der Burg. Zie je hem, dan kun je er bijna gif op innemen dat er nog een paar notoire off-roaders in de buurt zijn. Off-roaders die het klappen van de off-road zweep tot in de puntjes beheersen. Mannen die het off-road rijden tot kunst hebben verheven zeg maar. Verderop kun je ontdekken dat we het bij het rechte eind hebben. 

Drek in overvloed. Het vochtige weer van de afgelopen tijd drukt zijn stempel op het terrein. Het is flink zompig. De doorgaande route is op een aantal plaatsen al een uitdaging op zich. Niet eens, maar herhaaldelijk zien we voertuigen zich als een krab verplaatsen over de route. Op enkele plekken langs de route heeft de ANVT pittiger uitstapjes uitgezet. De meesten zijn echter dermate zwaar dat alleen de die-hard off-roaders die aandurven. In het bos is het pas echt feest. Dat is vrijwel één grote uitdaging geworden. Veel fanatieke off-roaders maken er dankbaar gebruik van en komen deze dag nauwelijks verder. 

Boven: Tijden zie je de Suzuki X-90 niet (alleen op wedstrijden van het VNTTK omdat Martin van der Zouwen daarmee strijd levert) en dan ineens twee op één evenement. Verderop kom je er een in het blauw tegen. 

Boven: Jeep met ’tuinhekje’… In een ‘ver verleden’, als de 4×4 auto’s populair beginnen te worden, zie je de ‘New Yorker’ bullbar voornamelijk op legio Jeeps maar zo nu en dan ook op andere 4×4 auto’s. Tegenwoordig zie je deze inmiddels ‘klassieke’ bullbars nog maar zelden. Tja, waarom zou je zo’n zwaar tuinhek met je meeslepen als de kans op een ontmoeting met een ‘bull’ te verwaarlozen valt. Een bijkomend voordeel is dat zonder het tuinhek het ‘uitzicht’ op de karakteristieke en uit duizenden herkenbare Jeep neus vele keren beter is.

Boven: Uitstekende catering en die draaien dan ook een prima dag.

Boven: Met 185 deelnemers is het zo nu en dan lekker vol op de ‘parkeerplaats’ nabij de catering.

Boven drie keer: Gert Wolters helpt René van der Burg uit de puree. 

Mijmeren met weemoed. We noemden het al, de die-hard off-roaders die niet ver zijn als je één van hen solo tegen komt. René van der burg heeft zich hier weer eens bewust en met plezier ‘in de nesten gewerkt’. Gert Wolters en Germon Kamperman (vandaag co-piloot) helpen vervolgens ‘het vege lijf’ van René te redden. Andersom komt net zo vaak voor. Nog niet genoemd hebben we dan Ronald en Ramon Appels die met hun deelname het genoemde illustere trio aanvullen tot een kwartet. Door de challenge sport zijn deze mannen een hechte (vrienden)groep geworden die het (vooral pittiger) off-road gezamenlijk beleven én aanpakken. Dat alle vier de mannen in een Land Rover Defender rijden is meer een kwestie van toeval. De verschillende uitdagingen die deze mannen op hun ‘paden’ tegenkomen worden wisselend ‘als eerste aangevallen’ door hen en net zo wisselend is het elkaar hulp bieden als de voortgang van een van de mannen tijdelijk belemmerd wordt. Het is ontzettend jammer dat de challenge sport momenteel tot stilstand is gekomen door het gebrek aan georganiseerde wedstrijden, dat op zijn beurt vooral te wijten is aan het gebrek aan geschikte terreinen. We hebben hier en daar al onze voelsprieten uitgestoken en wat wensen op dat gebied laten vallen, maar het is helaas een moeilijk hoofdstukje in de 4×4 sport. Hoe mooi zou het zijn als een aantal rasechte 4×4 liefhebbers de off-road handschoen op durven pakken en weer challenge wedstrijden gaan organiseren? Aan publiciteit zal het ze niet ontbreken, want wij van terrein.nu doen graag verslag.

Onder twee keer: Ronald en Ramon Appels. Ramon en Ronald mag ook, want vader en zoon wisselen voortdurend van plaats. 

Boven en onder: Dikke, chocoladekleurige brij en grip in dat spul is vaak ver te zoeken. De beste kans is met smalle, hoge banden. Die snijden als het ware door de dikke modder, want ergens daaronder maakt de modder plaats voor stevige grond met grip. Hoe hoger de band, hoe groter de kans dat je die harde onderlaag te pakken krijgt. 

Boven: Imponerende wapenfeiten… Als ze waar zijn.

Boven: Een regelmatige bezoeker van de ANVT evenementen, deze Peugeot Dangel 4×4.  Dangel is een Frans bedrijf dat voornamelijk Franse auto’s met 2WD aanpast naar aandrijving op vier wielen.

Boven: Lekker druk maar toch is van echt fileleed geen sprake. Kort even wachten op het weer ‘op pad helpen’ van een collega terreinrijder waarvan de voortgang tijdelijk belemmerd wordt komt wel voor. 

Boven en onder: Twee 4×4’s die we off-the-road zelden tegenkomen en met onderling een wereld van verschil. Boven een Duitse Mercedes M-klasse en onder een Amerikaanse Jeep Wagoneer die zijn introductie in de vroege jaren zestig van de vorige eeuw beleeft.

Boven: Zie je wel…

Boven: Op de openingsfoto van dit verslag heb je hem kunnen bewonderen ‘door de wasstraat’. 

Boven en onder: Het voorgaande type Jimny van Suzuki zien we meer en meer off-the-road. De Samurai van het merk laat het omgekeerde zien.

Boven: Ilse Fijen, de partner van Bart Smeets, wordt beslist niet bang van een spatje modder.

Onder: Jan Houtkoop aan het ‘likkebaarden’. Jan heeft ook een Frontera Sport en eveneens in dezelfde blauwe kleur.

Boven: Een Blitz uit België? Dat kan bij ons weten niemand anders zijn dan René Leyten. 

Boven: Een trio met een ‘eeneiige tweeling’…

Boven: Ook schrijver dezes komt hem tegen. Niet vreemd, want we botsen hem vaker (binnenkort opnieuw) tegen het ‘onverharde 4×4’ lijf, Jeroen alias Muddigger Kielen van Greenlane Tracks.

Boven: Gerrit van Os junior en het wil ons nog niet lukken hem over te halen deel te gaan nemen aan de trial wedstrijden van het VNTTK. Gerrit senior was in het verleden een begenadigd trial rijder en als Gerrit junior ‘echt’ een zoon van hem is (gniffel, gniffel), dan heb je er een serieuze tegenstander in de competitie bij, ook al zou hij maar de helft van de genen van Gerrit senior bezitten.

Boven: Nog een eeneiige tweeling….

Een vast gegeven. De modder is populair vandaag, maar delft qua populariteit toch het onderspit tegen een korte passage door het water. We roepen het wel vaker dat water onmiskenbaar een onweerstaanbare, soort van magnetische aantrekkingskracht heeft op off-road liefhebbers. Met name als het een veilige diepte heeft. Dat is het geval ergens halverwege het terrein waar een meter of dertig redelijk veilig langs de oever gereden kan worden. Maar let op, al snel na aanvang van de passage zit er een dieper stuk in de route. Terecht heeft de ANVT organisatie aan het begin een bord geplaatst met daarop een duidelijke waarschuwing. Toch zijn er een aantal off-roaders die er opzettelijk of per ongeluk stevig induiken. Ben je zeker dat de kans op waterslag bij je bolide nihil is, dan is er niets aan de hand. Wat sommigen vergeten zijn de toch behoorlijke krachten op je auto als je ‘lekker hard’ zo’n diepe passage induikt. Een nummerplaat ben je zomaar kwijt en dat is nog het minste. We zien van een Suzuki namelijk ook een paar side-skirts en spatbord verbreders voorbij drijven. Eén off-roader heeft alle geluk van de wereld als na een flinke plons zijn motor direct afslaat. Opnieuw starten leert dat hij in ieder geval geen waterslag heeft, dus dat geluk heeft hij. Toch wil de motor met geen mogelijkheid aanslaan. We raden hem aan het luchtfilter open te maken en ja hoor. Het filter drijfnat en, met dank aan het slimme ontwerp van het filterhuis, een flinke slok water in het dieper gelegen deel van het filterhuis! Kan het in ieder geval niet makkelijk de verbrandingskamers van de motor bereiken. Nadat de boel droog en watervrij is start de auto weer vlot, maar de volgende doorwading van deze ‘mazzel’ off-roader is een stuk voorzichtiger…

Boven: Yep, Pascal Kersten van Jeebee en die weet heus wel wat hij doet. Hij groeide namelijk op in het terrein. Kan al off-the-road rijden sinds hij uit de luiers stapte en volgens de meest betrouwbare bronnen was zijn eerste woordje ‘mother’… En nee, maaien we nu het gras voor je voeten, met beiden is hij niet vreselijk laat geweest…

Klinkklare onzin brabbelen. Eerlijk is eerlijk, ook wij fotografen smullen van zo’n waterpassage. Er spat al gauw schone instant actie af van een doorwading en off-roaders hebben voor zo’n actiefoto van hen zelf graag ‘honderden euro’s’ over. Steevast gaan fotografen na een evenement met water dan ook een maand of twee op vakantie… Lariekoek natuurlijk. We zullen je nu even niet vermoeien met lappen langdurige teksten; geniet gewoon even van de vele volgende doorwadingen. En zit die doorwading van jou er niet bij, dan bestaat de kans dat we die in onze ‘ANVT file’ hebben. 

Boven: Let op de ‘co-piloot’, vermoedelijk zoonlief.

Boven: John Habold van de ANVT organisatie.

Boven: Yep, Koen heeft een waadpak en is zo vriendelijk om voor een collega offroader op zoek te gaan naar diens nummerplaat. Die wordt na langdurig zoeken nog altijd niet gevonden. Maar dan, als de moed al een poosje opgegeven is, spoelt de nummerplaat met een doorwading mee! Typisch een tweede geval van ‘het geluk dat met de dommen is’. De domme is uiteraard niet de hulpvaardige Koen, maar de off-roader die veel te hard in de plas dook. 

Boven en onder: Tja, kan iedereen zijn op de foto boven, zoals bijvoorbeeld je schoonmoeder in een rolstoel. Deze keer hebben we even gewacht wie er uit die golf water tevoorschijn komt. Het blijkt ANVT medewerkster en collega fotografe Elisa ’t Mannetje te zijn.

Boven: Deze off-roader heeft geluk. Eén boutje van zijn nummerplaat biedt hardnekkig weerstand tegen de kracht van water en dat scheelt zoeken met weinig kans op succes.

Boven en onder: Bart Smeets begint enthousiast en voortvarend aan de route door het water. Let op het arme bad eendje midden op het dak van zijn Suzuki dat maar nauwelijks het hoofd boven water weet te houden.

Boven: Sommigen zien we meer dan eens voorbij komen…

Boven twee keer en onder vier keer. Op verzoek van uw verslaggever rijden (respectievelijk) de Challenge mannen René, Gert en Germon, Ramon en Ronald een keer lekker stevig door de wasstraat.

Boven en onder: Een triootje in chronologische volgorde…

Boven: Zowaar komen we de spontane Anne Reijnders ook weer tegen.

Boven twee keer en onder: Ronald en Ramon Appels (van Walther Appels klimaatbeheersing) kiezen halverwege de ochtend voor een pittig uitstapje. Dat is een stuk pittiger dan voorzien en dus moet de hulp van hun lier er aan te p[as komen. Even biedt het liertouw tegenstand omdat het klem zit tussen de resterende windingen, maar eenmaal los is ‘het leed’ snel geleden. We hebben daarna niemand meer gezien die zich waagde op dit zeer zware uitstapje.

Boven: Yep, ook Arno Baauw is er nog steeds…

Het onverbiddelijke einde. Eind van de dag is het geluk nog altijd met ondergetekende dommen. Ondanks enkele dreigingen is er geen druppel gevallen gedurende het evenement en daarmee is dit evenement van de ANVT voor ons dubbel geslaagd. De meeste deelnemers maken zich tussen de klok van 15.00 en 16.00 uur op om naar huis te gaan. Onderwijl ruimt de crew van de ANVT de linten op en verzoeken ze de laatste deelnemers ’toch ook maar eens te stoppen’. Tja, er zijn er die er maar geen genoeg van kunnen krijgen, maar vergeten daarbij dat ‘moeders thuis’ ook ongerust kan worden of anders dat de pappot staat te verpieteren. Ook wij keren huiswaarts na een weliswaar grijze en kille, maar qua off-road beleving meer dan prachtige dag. Ongetwijfeld zal de ANVT dat volkomen met ons eens zijn, samen met 185 offroad liefhebbers. En wat denk je wat, eenmaal onderweg naar huis? Zo nu en dan moeten we de ruitenwissers aanzetten…

Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.