ANVT viert 1e Paasdag…

Helaas, helaas. Echt jammer dat juist in dit weekend enkele 4×4 evenementen georganiseerd worden waar we bij aanwezig ‘moeten’ zijn en dus niet de bovengenoemde ‘Paas tradities’ kunnen bezoeken. Uiteraard deponeren we bij de thuisblijvers de schuld volledig bij Martin Brink. Dat het allemaal slecht geregeld is en dat het we het volgend jaar toch anders ’proberen’ te regelen, enzovoort. Vanzelfsprekend doen we dat zo overtuigend mogelijk. En zo verlaten we met enorme pijn in het hart en een zichtbaar triest gezicht het thuisfront om onze vervelende plicht, waarmee Terrein.nu ons opzadelt op eerste Paasdag, met grote tegenzin te gaan vervullen…

Boven: Jazeker, de ANVT zorgt voor een smakelijk welkom met paaseieren.

Ommezwaai… We houden het zowaar ‘lang vol’. Totdat we de eerste bocht om zijn en zeker weten dat we uit het zicht van de thuishaven zijn. Ons in en in trieste gezicht verandert subiet in een brede lach van oor tot oor, een luide yeehaaa kreet schalt luid door de stilte van de vroege Paasmorgen en de autoradio gaat op standje ‘partytime’.

Boven: Rechts een ‘overpeinzende’ John Habold. Het doet je afvragen wat hij de avond daarvoor gedaan heeft…

Vochtige gewenning. En zo rijden we met de spreekwoordelijke ‘zon in de bol’ van blijdschap naar het terrein van de Landsard, alwaar de ANVT een dagje offroad pret voor ons in petto heeft. De weersvoorspelling geeft aan dat het een redelijke dag wordt met op het einde van de middag kans op wat nattigheid. Och, we zijn zo onderhand niets anders gewend dan dagelijkse te maken te krijgen met regen.

Moderne inschrijving. Eenmaal aangekomen op de plaats delict melden we ons bij de ‘voormalige inschrijftent’ voor een heerlijke beker koffie. Inschrijven in de tent is bij de ANVT namelijk niet meer nodig, maar gelukkig kunnen we er nog wel terecht voor een beker koffie. Wist je trouwens dat ze hele lekkere koffie hebben bij de ANVT? Verderop wordt dat nog eens bevestigd! En ja zowaar, voor de gelegenheid wordt de koffie vergezeld van een heus chocolade Paaseitje en natuurlijk, vaste prik, een babbeltje. De deelname aan een evenement van de ANVT wordt voortaan bij de poort al gecontroleerd door middel van een QR-code. Hiermee verloopt de inschrijving snel en scheelt het de organisatie veel aan tijd en papierwerk.

Boven: Bart Smeets in actie.

Saharastof? Absent! Tijd om aan de slag te gaan. Mochten er onder de vrienden en vriendinnen van Terrein.nu nog lezers zijn die zich afvragen hoe de terreingesteldheid is op de Landsard, dan kunnen we dat heel kort en bondig beantwoorden met ‘altijd nat’. Tel vervolgens bij dat ‘altijd nat’ ook nog eens zes maanden vrijwel dagelijks regen op en je zult begrijpen dat we deze dag weinig last van stof zullen hebben.

Tricky kwadraat! Lopen over de Landsardse paden begint eigenlijk al een behoorlijke uitdaging te worden. Tot je enkels wegzakken in de modder is meer regel dan uitzondering geworden, dus snel even van punt A naar punt B lopen is er voor ons ook niet meer bij. Af en toe omlopen en eerst eens kijken en zoeken waar je kunt lopen of een pad redelijk fatsoenlijk nog kunt oversteken is dus noodzakelijk vandaag. Maar ook voor de vierwiel aangedreven voertuigen geldt dat het zo af en toe een uitdaging wordt om de hoofdpaden rijdend door te komen.

 

Boven: Bjorn van Kasteren. Onder: Gerrit van Os.

Boven: Anne Reijnders. Onder: Teun ’t Mannetje.

Blauwe opwaardering. We horen van de organisatie dat bij het uitzetten van de routes er op sommige stukken van de blauwe route al een lier aan te pas moest komen om de ‘tijdelijke belemmering van de voortgang’ op te heffen.

Boven: Kevin Sijtsma, je komt hem ook overal tegen…

Verslaving? We zijn nog maar nauwelijks in het terrein of we staan oog in oog met een Jeep Wrangler met ‘voortgangs problematiek’. In het diepe gat in het pad langs het water staat de genoemde Jeep vast terwijl hij met zijn koplampen, totaal overbodig, de boomtoppen verlicht. Al lierend wordt de Jeep gered uit zijn benarde positie waarna de deelnemers verder hun pad kunnen vervolgen. Waarom ze met hun lange vijf-deurs Jeep Wrangler in het gat waren gedoken? Geloof het of niet, maar ze wilden zo snel mogelijk naar de lekkere koffie van de ANVT.

Geprogammeerde uitdagingen. Om de offroad pret nog te verhogen zijn er door de organisatie als extraatje een viertal tamelijk pittige trial proeven uitgezet. Gewoon zomaar en puur om je stuurmanskunsten op de proef te stellen, dus verder zonder wedstrijdelement of puntentelling. Onder de deelnemers zien we al snel enkele potentiële kandidaten, vooral die-hard offroaders, die zich wel aan die trial proeven willen wagen. Onder meer Bjorn van Kasteren, Bart Smeets, Jef van Roey, Luc van Roey en Rene Leyten zien we in de ochtend al het spits afbijten op proef één, gelegen tussen de ‘Dutch Everglades’ en de grote waterplas. Stuk voor stuk mannen die verdraaide goed weten hoe ze hun 4×4 door moeilijke uitdagingen moeten sturen. Van Rene Leyten hebben we zelfs het sterke vermoeden dat, als we een balpen aan zijn lichtgewicht Blitz Buggy monteren, hij met z’n bolide zijn naam op een a4tje kan schrijven.

Boven: Bjorn van Kasteren.

‘Niet zo heel ‘Wild’. Iets minder controle is er bij het diepe gat door een Ford Ranger Wildtrak. Uit alle macht probeert de chauffeur uit het gat te rijden. De rechterzijde van het gat is nog redelijk te doen omdat het iets hoger ligt dan het middendeel, maar dat creëert daarmee een soort van mini afgrond richting het midden. Helaas bieden zijn banden maar weinig grip en het gewicht van de Ford duwt de neus bij het uitrijden naar links, het diepere deel van het gat in richting afgrond. Na enkele vergeefse reddingspogingen van de chauffeur zelf, en om erger te voorkomen, wordt gepoogd de Ranger aan een sleeplint uit het gat te trekken. Helaas gebeurt dit rechtdoor en verzuimt de redder in nood naar rechts te rijden om zo de Ford van het middendeel weg te trekken. De Ranger rijdt dus weer in hetzelfde spoor naar boven waardoor hij alsnog wegglijdt en in de benarde positie komt die men eigenlijk wilde voorkomen. En dat heeft uiteindelijk een hele bergingsklus ten gevolge.

Boven en onder: Harm van Puttenen.

Geen kwaad kersen eten. Dat we bij Terrein.nu een zwak hebben voor aparte en zeldzame 4×4’s moge duidelijk zijn. Veel voorkomende 4×4 auto’s zien we genoeg, maar juist die zeldzame 4×4 voertuigen worden voor ons dan automatisch de kersen op de taart. Zo spotten we vandaag een UAZ Bukhanka en dat is geen alledaagse verschijnen zul je toe moeten geven. Helaas zien we de auto gedurende de dag te weinig om zijn terreincapaciteiten vast te kunnen leggen.

Boven: Kees Buijs. Onder: Co-pilote Lisa Alblas.

Boven: Jan Hol. Onder: Richard van Helvoort.

Boven: Jeep Wagoneer van het oude stempel…

Zeldzame exoot. Een nog zeldzamere 4wd welke we te zien krijgen is een in alle opzichten indrukwekkende Toyota Mega Cruiser BXD10, zijnde de militaire uitvoering. Er is ook een civiele uitvoering van de Mega Cruiser, de BXD20. Hiervan zouden er maar honderd tot honderdvijftig  geproduceerd zijn van in totaal drieduizend Mega Cruisers. De productie van deze Toyota heeft gelopen van 1995 tot 2002. Bij het zien van de Mega Cruiser moge het duidelijk zijn dat er bij het ontwerpen van deze 4×4 door Toyota ‘wat’ (lees: flink) is gekeken naar de Amerikaanse Humvee, of Hummer H1. Net zoals de Hummer H1 is ook deze Mega Cruiser in beginsel ontworpen voor militaire doeleinden. Een 114 kW/153pk sterke 4.1 liter turbodiesel viercilinder zet de 2.640 kg. wegende gigant in beweging. Enkele cijfers en ter vergelijk hebben we ook de cijfers van de Hummer H1 erbij gezet.

Wetenswaardig. Lengte 5.090 mm. (H1 4.690 mm). Wielbasis 3.395 mm. (H1 3.300 mm). Breedte 2.170mm. (H1 2.200 mm). Hoogte 2.075 mm. (H1 1.960 mm). Dankzij vierwielbesturing is de draaicirkel slechts 5,6 mete, waarbij de achterwielen maximaal in een hoek van 12 graden kunnen sturen. Verder is deze Mega Cruiser voorzien van permanente vierwiel aandrijving met drie differentiëlen. De voor en achter differentiëlen zijn voorzien van een Torsen limited slip. Voor en achter is de Mega Cruiser voorzien van een onafhankelijke wielophanging met portaalassen. Een indrukwekkende machine, maar helaas blijkt later op de dag dat ook de mechaniek van deze 4wd er de brui aan kan geven. Met een probleem aan de stuurinrichting wordt de Toyota Mega Cruiser in de middag uit het terrein gesleept door Jan Hol met zijn figuurlijke ‘kleine Suzuki’. Twee  Japanse uitersten om het zo maar te zeggen. Nu is de Suzuki van Jan absoluut geen ‘kleine jongen in het terrein’, maar een prachtig gebouwde bolide. We hebben een sterk vermoeden dat hij de foto van zijn ‘Suzuki-tje’, met daarachter aan een sleeplint de grote Mega Cruiser, toch wel erg leuk zal vinden. Een foto voor in het plakboek zodat je later, met de kleinkinderen op schoot, hen kan laten zien en bewijzen dat opa vroeger toch echt ‘cool’ was.

Die-hard trial proef. Gelukkig zien we tegen het einde van de dag Jan met zijn Suzuki en andere 4×4 die-hards ook nog in actie op de wellicht grootste uitdaging op het terrein. Op de trial proef die is uitgezet in de ‘Dutch Everglades’ heeft, voor zover we hebben kunnen zien, nog  niemand gereden. De route die hier is uitgezet bestaat uit zevenennegentig procent water. De rest, de volle drie procent, steekt zichtbaar boven het waterpeil uit en bestaat uit ‘zeer nat zand’. Lang zijn we in de veronderstelling dat de proef wel maagdelijk zal blijven. Hooguit off-roaders met een morbide dan wel sadistische geest zullen zich aan die proef wagen is onze mening. Maar dan zien we vanuit onze ooghoeken Harm van Puttenen en Kees Buijs richting de start van deze proef rijden! Daar willen we bij zijn! Bekijken en voor eeuwig vastleggen is de boodschap.

Afkijken. Harm bijt het spits af en weet de proef ongeveer driekwart af te leggen voordat een diep gat onder het water de voortgang belemmerd. Bijrijder Lisa Alblas is ondertussen op zoek naar een plek in de Land Rover waar ze haar voeten zo droog mogelijk neer kan zetten. Kees Buijs is inmiddels ook op dezelfde plek aangekomen, maar die zien we een tactische manoeuvre maken. Kees parkeert zijn Land Rover namelijk naast die van Harm, maar doet dat slinks op de drie procent zandgrond langs een boom. Jan Hol meld zich ondertussen ook op de proef en kijkt vanaf een veilig afstandje genoeglijk toe hoe Harm en Kees het doen.

Slim. Met de hulp van Kees wordt de voortgang problematiek van Harm opgelost. Daar komt een stukje eigen belang van Kees bij kijken, want vervolgens kan hij op een slimme manier zelf rijdend de proef verlaten. Kees hangt zijn lierkabel tactisch om een boom en al rijdend en lierend trekt hij zichzelf zo kort mogelijk rond de boom die op het kleine heuveltje staat. Zo blijven zijn rechter wielen mooi op het harde deel terwijl zijn linker wielen niet al te diep door het water gaan.

Voorbereiding. Op de achtergrond is Jan Hol zich aan het prepareren om eveneens de aanval te kunnen openen op deze pittige trial proef. Hij rolt zijn liertouw vast een stuk uit met de bedoeling om ook dit kort om de boom sturen foefje van Kees uit te halen. Prachtig om te zien, dit tafereeltje in offroad behendigheid. Het laatste stukje van de proef is nog een diepe doorwading welke ze alle drie met glans en de nodige spektakel achter zich laten.

Oponthoud. Helaas begint het hierna wat te regenen. Het klokje heeft intussen ook al drie uur geslagen en om onze kostbare apparatuur te beschermen besluiten we om er voor vandaag mee te stoppen. Totdat er nog een vierde kandidaat zich meldt bij de ingang van de proef. Richard van Helvoort meldt ons dat hij alle proeven gereden heeft en hij deze dus ook afgevinkt wil laten worden. Richard gooit zijn Jeep in de strijd en kiest, net als Harm, ook voor de grote uitdaging in het diepere deel van de proef. Maar oh wee. Ook hij wordt geconfronteerd met een belemmering van de voortgang en ontkomt er derhalve niet aan om deze op te lossen met behulp van zijn lier.

Bezint eer gij beg….? We verwachten daarna een spectaculaire doorwading aan het einde van de proef, maar wat schets onze verbazing? Richard rijdt iets meer naar links en daar blijkt het helemaal niet diep te zijn! Zo zie je maar dat het altijd een verassing is hetgeen zich onder het wateroppervlak bevindt en dat het beslist niet onverstandig is om een waterige doorwading, c.q. uitdaging, vooraf even te peilen. Verkennen wordt het ook wel genoemd.

Feestje in het verschiet? Helaas is het water dat op ons neerdaalt ook aanzienlijk meer geworden en stoppen we noodgedwongen met het maken van foto’s. Het merendeel van de deelnemers houdt het inmiddels ook voor gezien en is al vertrokken richting thuis. Wie weet kunnen ze nog gauw even mee naar de meubel boulevard. We kunnen concluderen dat de ANVT een mooie en modderige dag vrij rijden georganiseerd heeft. Stiekem kijken we een tikje nieuwsgierig vast uit naar hun volgende evenement op 27 en 28 april in Loon op Zand. Waarom? Dan is het de 45e verjaardag van de ANVT!

Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).