Army Vehicle Club in Heerde

Het is ook min of meer toevallig dat we opnieuw in contact komen met de AVC. ‘Schuldig’ aan de hernieuwde kennismaking is de PaNic Party waar we verslag van hebben gedaan. Door een foutje in onze berichtgeving krijgen we contact met de nog niet zo heel lang voorzitter van de club, Gerrit van Keulen senior. Een erg leuk contact dat weinig later gevolgd wordt door een uitnodiging van zijn kant om de club te komen bezoeken in Heerde tijdens hun evenement Operation ‘Cross-Over’. We verzuimden om een bevestiging te sturen, vermoedelijk van de opwinding, dus is het min of meer een verrassing als we zaterdagmorgen bij de club op de koffie verschijnen, die bovendien even later wordt aangevuld met een heerlijk stuk appeltaart. Het welkom is er door onze nalatigheid gelukkig dus niet minder om!

Persoonsverwisseling? Verwar de AVC niet met Keep them Rolling alstublieft en we noemen het expliciet omdat we die fout nog wel eens horen van ‘onwetenden’. Keep them Rolling houdt zich alleen bezig met het ‘rollend houden’ van oorlogsvoertuigen uit de Tweede Wereldoorlog, terwijl de AVC een club van liefhebbers is die een zwak hebben voor al het rollende militaire spul, en het maakt daarbij niet uit in welk jaar die uit de fabriek rolden. Het is een poosje rustig geweest bij de AVC. In haar hoogtij dagen mag de AVC zich bogen op een ledenaantal van tussen de 500 en 550 leren we van voorzitter Gerrit van Keulen sr. Net als dat we bij veel clubs zien fluctueert dat, een ‘fenomeen’ dat vooral afhankelijk is van de gezelligheid binnen de club en het actief zijn van haar bestuur en leden in het organiseren van evenementen. Als die gezelligheid of de wil om iets te organiseren om wat voor reden ook wegvallen, dan zie je het ledental al snel drastisch met een sneeuwbal effect inzakken. Dat was ook het geval bij de AVC, totdat vorig jaar Gerrit van Keulen senior (en junior) gevraagd werd of ze geen zin hadden in het bestuur te komen. Het ledental zat toen nog op honderd, maar zit nu weer duidelijk in de lift horen we van Gerrit sr. En we geloven hem op zijn woord, want het is een reuze gezellige boel als we in Heerde zijn. En de mannen en vrouwen laten zich ‘niet uit het veld slaan’ als ze te horen krijgen dat ze de motorcrossbaan voorlopig nog even niet op mogen. De baan is te zompig en de beheerders zijn bang dat met het grote materieel (te) diepe sporen getrokken worden in de baan. Normaal niet heel erg, maar ’s middags moet de baan nog gebruikt worden door de motorcrossers. Het alternatief wordt in colonne een rit, met als doel een artillerie museum.

   

Boven en drie keer onder: Een van de AVC leden is fanatiek genoeg om vanuit Duitsland naar Heerde te komen. De unit achter op zijn MB 814 is van kunststof. De eigenaar heeft de deur bewust aan de voorzijde gehouden. Word je niet aangereden als er een achter op je inrijdt terwijl jij net wilt in- of uitstappen laat hij desgevraagd met een onverholen grijns weten.

  

Boven en onder: Mag natuurlijk niet ontbreken, onze aloude en trouwe Nekaf.

  

Twee keer boven en twee keer onder: De imposante DAF ’takeldoos’ zoals hij door ingewijden wel genoemd wordt (DAF YB 626).

Boven: Serieuze assen onder de DAF YB 626 zoals je ziet.

Boven en onder: Jeep Willys CJ3A in dienst als werkpaard.

Boven: De keuken met hieronder zijn aanhangwagen. Die schuif je om het keukenblok heen waarna je hem in zijn geheel kan meenemen. Een leuke hond houdt in de gaten of het ‘corvee’ wel goed wordt uitgevoerd.

      

Een kwart van de hele ‘productie’… Ad Woolthuis en Jan Houtkoop kwamen hem al eens tegen, deze DAF YA-328 in brandweer uitvoering. Dit is er één van de vier die er ooit gebouwd zijn (St. La Courtine). Voor de opbouw zou de firma Kronenburg verantwoordelijk zijn en volgens ingewijden zijn de motoren in de brandweer uitvoering uitgevoerd met dubbele carburateurs.

Boven en onder: De Zwitserse Mowag van Gerrit van Keulen junior die we al eerder tegen kwamen op de PaNic Party. We kunnen genieten van het functionele no-nonsense dashboard van de Mowag. Typeplaatjes en aanduidingen zijn in de Mowag veelal tweetalig (Duits en Frans) omdat Zwitserland grotendeels tweetalig is (plus officieel nog Italiaans en Reto-Romaans). Waarom het stuur aan de rechterkant zit op een Zwitserse auto? Dat lijkt onlogisch omdat ze, net als wij Nederlanders en de meeste andere landen op de wereld, op de rechter weghelft rijden en we het stuur daarom links in de auto hebben. Maar met het stuur rechts kun je op smalle bergweggetjes beter de dieptes naast je in de gaten houden. En zoals je weet heeft Zwitserland wel een ‘paar’ bergen…. Je ziet die rechtse plaatsing van het stuur dan ook op meerdere trucks van Zwitserse makelij (o.a. Saurer).

Boven en onder: Een Iveco uitgerust als camper. Het type is een 40.10WM/1 en hij is voorzien van een viercilinder, 2,5 liter dieselmotor met 104 pk. 

Boven: M-A-N 4×4

Boven en onder: De Unimog van….. En ja hoor, we komen hen weer eens tegen, Paul van der Valk en Nico Vink! Terzijde: de Unimog 1300L is van Paul.

Boven en onder: Eigenaar van deze Morris (Commercial) MRA1 is Markwin Serlui en voor zover hij weet zou het het enige exemplaar zijn in Nederland. De Morris MRA1 is een 1-tons truckje met vier wiel aandrijving waarover maar weinig bekend is. Wel komen we het getal zeven duizend tegen als mogelijk productie aantal. De civiele ‘broer’ van de MRA1 zou de Morris Commercial LC4/LC5 zijn en die zijn uitgerust met een 2199 cm³ viercilinder benzinemotor of een 3400 cm³ dieselmotor. Maar die hebben geen 4WD. We komen na enig speurwerk op het internet in een MRA1 een zescilinder tegen met een inhoud van 4,2 liter. Het ziet er origineel uit, maar dat zegt uiteraard niets. We beloven het de volgende keer aan de eigenaar zelf te vragen, okay? Er is echter iets anders dat ons direct opviel aan de auto en dat zijn de kleine trommels op het hart van de voorwielen. Als je ons verslag van Wings and Wheels in Ursel gelezen hebt gaat je nu misschien een licht op. Daarin noemden we de Bedford QL en die heeft op de voorwielen soortgelijke trommeltjes. Doe een touw om het slippende wiel heen en je remt het slippen af zodat meer kracht naar het wiel kan vloeien dat vastzit. Behalve dat werkt het (slippende) wiel met het touw zo nodig als een Kaapstander.

Boven en onder: Een originele Willys uit de oorlogsjaren met interieurfoto en een blik op de Go-Devil motor..

Boven en onder: Twee maal een Magirus-Deutz. Boven een Fm170D11fa, uitgerust met een zescilinder 8,4 liter dieselmotor met 175 pk. Onder een fraaie camper S 3500 uit 1952, uitgerust met een viercilinder dieselmotor van 90 pk.

  

Onder: Al sinds 1992 geeft de Army Vehicle Club haar clubblad ‘De Veldpost’ uit. Het beleeft dit jaar dus haar vijfentwintigste jaargang. We beleven een paar heerlijke uurtjes met de AVC, voornamelijk met het kletsen over al dat heerlijke legerspul. Als de leden zich opmaken voor de rit naar het artilleriemuseum vertrekken wij huiswaarts. Later horen we dat de mannen toch ook nog in het terrein hebben kunnen rijden. En zelfs dat er twee ’tijdelijk vast’ hebben gezeten. Och, ook dat hoort er bij toch? We zeggen het wel vaker tegen off-roaders, als je de hele dag gereden hebt en geen enkele keer vast gezeten, dan moet je je schamen! 

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.