Op zondag 28 april stond in het Belgische Arendonk opnieuw het bekende Art of Mud evenement op de agenda. Dit dagje vrij rijden onder het genot van een gemoedelijke sfeer wordt twee maal per jaar, in april en september, georganiseerd en dat al elf jaar lang. Op zich is dat ook een kunst om een evenement zo lang achtereen te organiseren en het bewijst tevens de populariteit van dit ‘kunstzinnige’ off-road evenement.
‘Enige kunstzinnige’ uitleg. Om iets over tienen arriveer ik op het niet al te grote terrein gelegen aan de Hoge Mauw, alwaar de eerste deelnemers zich reeds vol overgave vast hebben gebeten in de verschillende modderpoelen die zich op het terrein bevinden. Het terrein bestaat in grote lijnen uit twee ‘speelplaatsen’, met daartussen een parkeer gelegenheid voor de rijders en, niet geheel onbelangrijk, de tent voor een natje en de frietwagen voor een heerlijk warme versnapering. De grote speelplaats ligt aan de achterzijde en bestaat uit een route die van bovenaf gezien twee maal heen en weer slingert, van links naar rechts, vier paden dus. In elk pad ligt wel een uitdaging in de vorm van een kuil met water, welke eventueel te omzeilen is. Niet voor de modderfreaks natuurlijk, maar ho even, het zijn niet alleen modderfreaks die op het evenement afkomen. Geheel rechts liggen enkele kuilen en bulten tussen de bomen door voor de liefhebber van het meer trialachtige rijden, ofwel de ‘kunst’ van het rijden in het terrein waarbij behendigheid en het beoordelen van de ondergrond een belangrijke rol spelen.
Boven: Zijnde elektricien en bezig bij de bobine vermoed ik dat ze te kampen hebben met ‘een krom Voltje’….
Hulpdiensten…. Aan de voorzijde ligt speelplaats twee, een deel met veel struikgewas, bomen en…. vette modder natuurlijk! Het evenement heet immers niet voor niets ‘Art of Mud’. In dit deel, waar bijna niemand zonder hulpmiddelen doorheen komt, kunnen de modder liefhebbers zich naar hartenlust uitleven. En mocht je zo vast zitten dat een lier of sleepje van een collega deelnemer niet meer helpt, dan heeft de organisatie nog twee tractoren achter de hand om je vanuit je benarde positie weer ‘op pad’ te helpen.
Boven en onder: Kent het hele terrein na vandaag op zijn duimpje….
De grootste (modder)liefhebber! Nu heeft ondergetekende dit evenement al vele malen bezocht en opvallend aan deze editie is het grote aantal aangepaste voertuigen. Die soms ‘creatieve’ aanpassingen om de modder te lijf te gaan variëren van 4×4’s waar alles vanaf gehaald is dat geen nut heeft in het terrein, tot en met competitie wagens uit onder andere de Chérimont Offroad Race of een min of meer standaard quad. Met name deze quad-rijder mag toch wel even in het zonnetje worden gezet. Geen enkele hindernis of modderpoel slaat hij over! Bovendien geldt dat niet alleen voor ‘speelplaats’ nummer een. Ook speelplaats nummer twee, met de lange en diepe modderpoelen, wordt succesvol beslecht. Dat de modder daarbij tot aan het zitvlak reikt deert de beste man allerminst.
Boven: Driedelig grijs….
Onder: Grijze ‘muis’….
‘Jeugdsentiment’? Prachtig ook om de ‘oude garde’ weer eens aan het werk te zien! En met oude garde bedoel ik niet oude mannen of dito dames, maar 4wd’s zoals de Suzuki LJ 80 en de Daihatsu Taft. Beiden staan nog zeer zeker hun mannetje in het terrein. Je mag eigenlijk wel zeggen dat hun off-road kwaliteiten inmiddels legendarisch zijn geworden. Om heel eerlijk te zijn komt daar ook een stukje ‘oude liefde’ om de hoek kijken. Die roest niet zoals het spreekwoord luidt en als ex-Taft eigenaar doet het me inderdaad nog altijd goed als ik er één, of meerdere, op een evenement spot.
Boven: Op zoek naar Muddigger II?
Boven: Een Dodge Power Wagon…… miniatuur.
Boven en onder: ‘Kunst uitspattingen’….
Indra op visite. Gedurende de dag groeit niet alleen het aantal deelnemers maar ook het lef bij een paar van hen om toch maar eens de grotere uitdagingen op de baan aan te gaan. De benadering kan verschillen, want waar de ene ‘de grenzen van’ opzoekt zien we de ander die zich verbaast over wat zijn 4×4 allemaal kan. Het weer zorgt in de middag nog voor wat extra mud bij Art of Mud. De gehele morgen zijn donkere, dreigende wolken te zien maar blijft het gelukkig droog, tot dat ene wolkje voorbij komt dat ‘zijn plas’ niet meer op kan houden. Die laat zijn flink natte inhoud kort maar krachtig over ons heen vallen. Maar drukt dat de pret? Zeker niet! Ondanks die korte maar hevige bui gaat de pret in de modder steevast door. Terzijde, Indra is in het modernere Hindoeïsme de god van de regen.
Twee keer boven en twee keer onder: De Taft van Daihatsu heeft een apart en liefdevol plaatsje in ons hart.
Boven: Meestal wordt de ‘durf’ groter als je weet dat er serieuze hulp aanwezig is om je bolide ‘in veiligheid’ te brengen.
Boven: Hè, hè, eindelijk die muts een keer af….
Boven en onder: Oeps, een wat in de verslagen hier op terrein.nu nog wel eens bestempeld wordt als een ‘omkiepertje’. Gebeurt op een ‘raadselachtige’ uitdaging omhoog……
Onder: …….. Aaaaah, dat verklaart alles, een blonde dame achter het stuur….. (en nu gaan we een pak commentaar krijgen…..).
Spijtig. Helaas maakt een andere verplichting die dag een poosje later een einde aan mijn bezoek. Ondanks dat ga ik naar huis in de wetenschap dat de organisatie terug kan kijken op opnieuw een geslaagde editie van Art of Mud, in dit geval dus deze 2019 versie. Zullen we wedden dat ze nog meer ‘modderige kunstwerken’ op ons los gaan laten in de toekomst?
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
