Autoblubbering Alteveer 2019 (Deel 1)

In een opgewekte stemming stappen we gedrieën de eerste dag van deze maand juni in de auto en draait chauffeur Ad het stuur richting Alteveer (gemeente De Wolden). Voor de topografische analfabeten; dit ‘werelddorp’ ligt in de provincie Drenthe en we vermelden het expliciet opdat je het niet verwart met het gelijknamige dorp in de provincie Groningen. Weliswaar geven we er een ludieke draai aan, Alteveer telt namelijk minder dan duizend inwoners, maar dat komt vooral omdat we persoonlijk absoluut niet van grote steden houden. Alteveer is een veenkolonie (zogeheten lintdorp) dat ontstond in de zeventiende eeuw en zou je moderne middelen als lantaarnpalen even wegdenken, dan kun je je met een beetje fantasie makkelijk terug wanen in die zeventiende eeuw. Typisch een dorpje waar het leven niet met reuzenstappen aan je voorbij ijlt maar rustig in een gezapig tempo voort kabbelt en waar je graag oud wilt worden. Oh ja, en mensen groeten elkaar nog gewoon…..

Boven: Gerwin Nijman (Super Standaard) en de naam van het team waarin hij strijdt kun je op de ‘voorplecht’ van zijn VW Golf 1 lezen.

Bewuste keus. Onze opgewekte stemming wordt niet alleen veroorzaakt door het prachtige weer. Bij vertrek nog geen volle zon, maar wel degelijk is die prachtige bol aanwezig achter de lichte sluierbewolking. Toegegeven, het uitstekende weer draagt niet onaanzienlijk bij aan de genoemde gemoedstoestand van uw fotografen en verslaggevers, maar het vooruitzicht van een wedstrijd Autoblubbering is voor het grootste deel de oorzaak van onze opperbeste stemming. Immers, het weer heb je niet direct invloed op, de algehele opwarming van de aarde even buiten beschouwing gelaten, maar voor die wedstrijd Autoblubbering heb je vooraf een besluit genomen om te gaan. In ons geval een heel bewust besluit dat rust op eerdere uitstekende ervaringen. De opperbeste stemming krijgt nog een extra impuls zodra we het terrein met de arena opdraaien. Rondom heerst ingetogen maar koortsachtige bedrijvigheid, met alleen ‘serene rust’ wat verder links op het terrein. Daar liggen drie lange bakken van 50 meter lengte, gevuld met schijnheilige modder dreigend te bakken in de ochtendzon.

Boven: Jan Peter Kleinjans, door vrienden en vriendinnen veelal aangesproken met J.P. (Jeepers doen daar met plezier een moord voor) start de wedstrijd met de gebruikelijke briefing. J.P. is een schier onmisbare schakel in het Autoblubbering, want hij is al enkele tientallen jaren (om precies te zijn 30 jaar) verantwoordelijk voor de bakken met blubber. Hij ziet het als regelrechte kunst om de modderbakken zo geniepig mogelijk te maken…

Boven: Luuk Wolters (Team Onbenul, Standaard). Onder: Ramon Volkerink (Team Volkerink Brothers, Super Standaard).

Wat is Autoblubbering nu precies? We zijn ruim op tijd en dan is er ook tijd voor koffie en het handen schudden en bijkletsen met bekenden. Voor de lezers die voor het eerst kennismaken met het fenomeen Autoblubbering enige uitleg. In het Autoblubbering is het de bedoeling door een modderbak zien te rijden met, als genoemd, een lengte van 50 meter. De rijders krijgen daarvoor een aanloop van eveneens 50 meter, maar dat kan in de loop van de wedstrijd veranderen. Daarover later meer. Die modderbakken worden in de loop van de wedstrijd steeds een tikkeltje zwaarder gemaakt. Zo zwaar dat er meer en meer coureurs niet meer door de modderbak heen komen en af moeten haken. Ze gaan net zo lang door tot uiteindelijk de beste coureur overblijft, degene die als enige nog door de modderbak heen heeft weten te komen of anders het verst. En uiteraard als er een eerste plaats is, is er ook een tweede en derde plaats. Er wordt strijd geleverd in een vijftal klassen, te weten de Standaard Klasse, de Super Standaard Klasse, de Special Klasse, de 4×4 Klasse en als laatste de Grande 4×4 Klasse. Heel moeilijk is het niet. Het terrein ‘lezen’ bijvoorbeeld, zoals dat gebeurt in veel 4×4 sporten, is bij het Autoblubbering veel minder aan de orde. De opdracht is immers simpel. Veel meer komt het bij het Autoblubbering aan op de techniek en de techniek om door die modder te rijden. De aangedreven wielen bijvoorbeeld, groot met een lange afrolomtrek en grove banden die door de modder ploegen. Meer een soort van scheppen die de auto voorttrekken door de ‘dodelijke’ blubber. De niet aangedreven wielen daarentegen liefst zo klein mogelijk houden voor zo min mogelijk weerstand. Dat geldt eveneens voor de onderzijde van de auto; zo glad mogelijk om als het ware over de modder te kunnen glijden, iets dat met een ongelijke bodemstructuur uiteraard veel moeilijker wordt. Uitlaten van auto’s zie je dan ook veelal niet onder de auto, maar op de meest onmogelijke plaatsen uit de auto omhoog priemen. En dan ook ongedempt graag, want een uitlaatdemper remt de gasstroom en dat gaat ten koste van vermogen.

Boven: Stefan Bril (Team Groene Knuppels, Standaard). Onder: Jeffrey Korblet (Standaard).

Gezellig druk. Voor de omstanders, het publiek, is het Autoblubbering vooral een kijkfeest. Die komen voor de onvervalste, pure sensatie. Niet voor niets is het aanwezige publiek tijdens de eerste ‘runs’ nog bescheiden. Je kunt je voorstellen dat ze nog boodschappen aan het doen zijn bijvoorbeeld. Maar allengs wordt het een stuk drukker en komen niet alleen inwoners van Alteveer maar ook belangstellenden uit de wijde omgeving om te kijken naar het toenemende spektakel. Het zou ons niet echt verbazen als het inwonertal van Alteveer in de middag zo ongeveer verdubbeld is. De sfeer wordt niet onaanzienlijk verhoogd door Wim Bremmer, bijgenaamd ‘de stem zonder rem’. Ongelooflijk hoe Wim de wedstrijd aan elkaar weet te praten. Je moet van goede huize komen om daar een speld tussen te krijgen en we kunnen ons goed voorstellen dat hij ’s avonds thuis ‘geen pap’ meer kan zeggen. Heerlijk, en zijn onstuitbare ‘dialoog’ gaat voortdurend gepaard met een grap, een grol en zo nu en dan een sneer. Mocht meneer Brugman nog leven, dan weten we zeker dat ‘Wim de stem zonder rem’ bij hem het schaamrood op de kaken zou jagen.

Boven: Het team ‘Grolsch Hokke’ in de Standaard Klasse geeft alleen de voornamen op. Hier zie je Marco in zijn Citroën Saxo in actie.

Onder: Henk Nijman (Team Gebr. Nijman, Special).

Het ‘Autoblubbering kijkfeest’. We zullen je niet vermoeien met teveel tekst (hopen we), mede omdat er ook nog een deel twee komt. Dat krijg je als je met zijn drie met dik drieduizend foto’s thuis komt. Pracht beelden die we je niet willen onthouden. De beelden zijn van de ruim zestig vooraf geregistreerde deelnemers plus een handvol die zich niet vooraf registreerden. Die namen komen derhalve ook niet op onze deelnemerslijst voor en zul je dus moeten ontberen.

Boven: Pascal Olsman in zijn bloedje snelle ‘Hakvoort Sprinter’ (Special).

Onder: Robert Tromp kon je al op de openingsfoto ‘bewonderen’ (Special).

Euforie der geluidsgolven… Genieten met hoofdletters als de wedstrijd eenmaal begonnen is. De bolides in de Standaard en de Super standaard lijnen zich op voor de buitenste bakken van de drie. Als gevolg van het aantal aanmeldingen hebben deze twee klassen ieder een ‘eigen’ modderbak. De vlag suist naar beneden en weg zijn ze. Luid brullend schieten ze op de modderbakken af. Fracties van seconden later een explosie van zand en stof. Dan kleurige bolides die dieper dan het omliggende terrein door de modder beulen en razendsnel als een kameleon van kleur veranderen, met als primaire hoofdkleur bruin als ze de modderbak verlaten. Die eerste runs gebeurt het allemaal nog bescheiden, de modderbakken zijn nog niet heel zwaar. Korte explosies van geluid en ze zijn er al door bijna voor je er erg in hebt. Daarna in de middelste modderbak de Specials die er nog sneller doorheen suizen, evenals de 4×4 Klasse en de Grande 4×4. De explosies in eerste instantie van zand en stof zijn gelijk, alleen het timbre van het geluid veranderd, evenals stof en zand in de loop van de wedstrijd samenvloeien tot rasechte modder. Is dat van de Standaard en Super Standaard nog enigszins herkenbaar als dat van een auto, van de Specials lijkt dat meer op het geluid van een buiten proportionele zwerm venijnige horzels. De 4×4 Klasse is qua geluid min of meer gelijk, maar meer ingetogen, bescheiden bijna. Echter toch niet voor de Grande 4×4 Klasse. Je moet het meemaken, maar we zijn kort geleden met Roadbooks Experience mee geweest met een fantastische D-Day tour (verslag volgt nog!). We zijn er gelijktijdig met het herdenken van D-Day, de invasie die de vrijheid voor Europa bracht. Tijdens die herdenking komen er verschillende keren propeller vliegtuigen laag over vliegen, ook van zware toestellen. Het diepe en donkere geluid brengt iedere vezel van je lichaam in trilling en precies door dat zelfde gevoel wordt je overmeesterd als die Grande 4×4 mannen hun bolide door de modderbak katapulteren!

Boven: Met blonde en wapperende manen, Charlotte Olthof (Special). Yep, meerdere dames leveren strijd in het Autoblubbering.

Onder: Berry Zweers en zijn teamnaam is ‘Henkie’s Bar’ (4×4 Klasse).

Boven: Volgens welingelichte bronnen hebben enkele raketgeleerden van de NASA bij Egbert Pullen op de stoep gestaan. Vooralsnog is dat de te kloppen man in de 4×4 Klasse. Weet sneller door de modderbak te racen dan dat de gemiddelde mens met zijn ogen kan knipperen. Bovendien suist hij zo recht door de bak dat je een liniaal langs zijn spoor kunt leggen.

Onder: Wim Hamhuis en dan hebben we het over Team Mudzilla (Grande 4×4).

Boven: Team ‘Gang is alles’ met als piloot Melvin Meeuwissen (Grande 4×4). We hebben het niet direct in de gaten; wellicht smeult in ons brein nog de herinnering van eerdere wedstrijden, maar Melvin gaat deze wedstrijd verrekte goed. Uitzonderlijk goed zelfs, maar we hebben verzuimd te vragen waarom. Heeft de motor een oppepper gekregen of zijn het andere banden die hem als een kogel door de modderbak jagen? Wie zal het zeggen, maar reken er op als we Melvin tegenkomen dat we het hem zullen vragen…. Hou je dus tegoed.

Onder: Wolter Klinkien (Team Autoblubbering Westerhaar, Grande 4×4). Er wordt in de wandelgangen wel eens gefluisterd dat Wolter ‘Autoblubbering’ zweet en uitademt….

Boven: Kijk nou dan, deze mannen komen we ook regelmatig tegen in het ONK Trial, Martin van der Zouwen (links) en Ricardo de Groot. Ricardo stapt vandaag, net als zijn broer al eerder deed, in het Autoblubbering.

Boven: Geert Bouwhuis van het Mud Divers team (Super Standaard).

Onder: Team Vakdonders in de Super Standaard en in deze Audi A3 bolide kunnen er twee namen achter het stuur zitten. Ofwel zijn dat Stefan Plaggenmarsch en zo niet, dan is het Jan-Henk Kamphuis.

Boven: Ramon Volkerink (Super Standaard). Onder: Pieter Dijkstra (Super Standaard).

Boven: Karel Freke (Team Freke, Standaard). Onder: Jarno Hulzebosch (Team Onbenul, Standaard).

Boven: Luuk Wolters, eveneens Team Onbenul (Standaard). Onder: Richald Dijk (Team Onbenul, Standaard).

Boven en onder: Twee broers! Boven is het Ricardo en onder Leon. Niet geheel toevallig heten ze beiden ‘de Groot’ van achternaam. Leon doet al een poosje mee aan het Autoblubbering en Ricardo is tegenwoordig actief in het ONK Trial (ONK is: Open Nederlands Kampioenschap). Nu zien we Ricardo ook meedoen in het Autoblubbering. Wachten we alleen nog op het moment dat Leon in het ONK Trial stapt….

Boven: Zorgt voor veel onrust en geschrokken gezichten bij de dames als zij over komt vliegen…..

Boven: Jonny Hendriksen of Jan van Team de Muis, maar ze gaan te snel om te zien wie er achter het stuur zit…

Onder: Robert Tromp (Special) in wat wellicht de meest spraakmakende actie is geweest van de wedstrijd. Verderop nog een aantal foto’s van deze weergaloze actie met prima afloop.

Boven: Klaas Wesselink (Special). Onder: Jacco Smit (Special).

Boven: Pascal Olsman (Special) is qua snelheid vergelijkbaar met Egbert Pullen. Verschillende keren zien we hem een ‘Wheelie’ trekken.

Onder twee keer: Henk Nijman en vandaag snel genoeg om op het podium te eindigen. Dat zegt genoeg in deze Special Klasse.

Boven: Youri Wigger (Special).

Onder: Jarnick Woelders (Team Modderfokkers, 4×4 Klasse) en die gaat voor heel veel spijt zorgen bij het gros van de mannen in de ‘gewone 4×4 wereld’.

Boven: We noemen hem vast, Dick Doldersum in zijn Chevy Moskovitch. Gaat als de brandweer maar moet de laatste manches verstek laten gaan. Verderop zie je waarom en waaraan…

‘Explosief krachtvoer’… Staan er geen namen bij de foto’s, dan hebben we hem of haar al genoemd. Zo niet, dan weten we de naam niet omdat deze niet geregistreerd heeft of omdat we de auto niet kunnen herleiden… Hoe het ook zij, hieronder hebben we ook nog niet genoemd, maar het zal voor de meesten zo klaar als een klontje zijn dat dit Arie Strijker is in zijn ‘Lelijke Eend’ (Grande 4×4). Arie is een verstokt Autoblubbering liefhebber en heeft voor meerdere deelnemers gezorgd deze wedstrijd. Zijn Lelijke Eend’ heeft een Chevy V8 hart en alsof dat niet genoeg is wordt het ‘beestje’ dit jaar ook nog eens gevoed met distikstofmonoxide. Een moeilijke naam voor wat we beter kennen als ‘lachgas’. Dat lachgas voor voertuigen heet ook wel ‘nitro’, een afkorting van het Engelse ‘nitrous’. Veel bekender is het spul bij onze Amerikaanse vrienden die het meestal aanduiden als NOS (Nitrous Oxide System). Die term wordt vaak gebruikt omdat de meeste mensen dit zien als standaard nitro voor voertuigen. Verwar het echter niet met ‘nitromethaan’, want dat wordt als ‘Top Fuel’ brandstof gebruikt in dragraces. We zullen er verder niet op ingaan, maar het spul geeft je motor voor een kort moment een flinke oppepper, gemiddeld zo’n 25-35 procent extra paardenkrachten bovenop het bestaande vermogen van de motor. Het ‘eendje’ van Arie is dan ook een echte ‘Speedy Gonzales’.

Boven: Arjen Leemhuis in zijn zelf gebouwde bolide (Special).

Boven en onder: Valt direct in de eerste run midden in de bak met blubber stil en krijgt hem dan met geen mogelijkheid meer aan de praat. Maar kan en mag zich later hervatten, ‘APK Gerrits'(Grande 4×4).

Boven en onder: Dick Doldersum heeft een paar nieuwe lichtmetalen cilinderkoppen op zijn Chevy Moskovitch motor plus een ander (Edelbrock) inlaatspruitstuk. De sproeierbezetting werd aangepast en wellicht zou het een goed idee geweest zijn om de naam van zijn ‘Team Alteveer’ gelijk maar te veranderen in iets van: Team Vliegende Hollander dan wel Team Vliegende Rus? Toch zijn de extra paarden indirect de oorzaak van zijn uitvallen later in de wedstrijd hebben wij sterk de indruk. “Dick, de sprong op de foto boven is zeer waarschijnlijk de oorzaak van het overlijden van de twee kruisstukjes in je vooras”. Die mening wordt nog eens versterkt als we van Dick horen dat de vooras nog gewoon een standaard Chevy vooras is…

Boven: Hendry Kampjes (Team Modder Fokkers, Standaard) en in een auto die we niet eerder tegenkwamen in het Autoblubbering, een Cadillac Seville.

Onder: Geert Bouwhuis nog een keer (Super Standaard).

Boven: Roy Kivits (Super Standaard).

Boven: Arm uit de auto en de lucht in, een duidelijk teken dat je het gehaald hebt deze keer (Gerald Volkerink, Standaard).

Boven en onder: Ramon Volkerink…?

Boven: Een van de gebroeders van de Bijl zit achter het stuur (om en om) van deze Hyundai Coupé (Standaard).

Onder: Nick Lamberink of Hendry Braakman (Standaard).

Boven: Pieter Dijkstra (Super Standaard).

Onder: Erik van Team Grolsch Hokke (Standaard).

Boven: Maria (Team Luppie, Standaard).

Boven: We kunnen hem niet op de deelnemerslijst vinden, deze ‘nummer 15’.

Boven: Richald Dijk (Team Onbenul, Standaard).

Boven: Youri Wigger (Special).

Boven: Henk Nijman (Special).

Boven en onder: ‘Team de Groene Knuppels’ (Standaard). In nummer 68 is het Jimi Denekamp (boven) en hieronder Stefan Bril .

Boven: Jarno Scholing (Standaard).

Boven: Eén van de meerdere vrijwilligers in zijn graafmachine, Henk Stam.

Boven: Gerwin Nijman (Super Standaard). Onder: Niek van Eldik of Gerjan van der Haar (Standaard).

Boven: Mark Hoekstra (Standaard).

Twee keer boven en twee keer onder: Robert Tromp (Special) zoekt spectaculair de ‘oever’ van de modderbak op, vastgelegd door alle drie uw fotografen. Die ‘zoektocht’ loopt niet goed af. Maar eind goed al goed. J.P. is er als de kippen bij en helpt Robert uit zijn benarde positie.

Boven: Prachtige actie van Pieter Dijkstra (Super Standaard) welke onder navolging krijgt van Geert Bouwhuis (Super Standaard).

Boven: Uhhhh, baby’s los……

Boven: Nicole Zweers (Team Nijhof, Standaard). Onder: Team Vakdonders en in de Seat ‘zwaailamp’ kan Stefan Goverts achter het stuur zitten of anders Pieter Urville.

Boven: Anouk, een van de dames om ‘aan te haken’…

Boven en onder: Henk Nijman krijgt van Wim Bremmer de microfoon aangereikt. Het is vooralsnog de laatste wedstrijd van Henk die de sport al vele, vele jaren trouw is. Henk moet voorlopig een andere strijd aangaan tegen een vervelende en nare ziekte. Alsof het zo moet wezen vlamt hij deze wedstrijd van begin tot eind. We duimen voor de sympathieke Henk dat hij binnen afzienbare tijd weer van de partij kan en zal zijn.