Hoe de 4×4 wereld in onze lage landen deze ‘geestelijke dreun’ daags na de storm te boven is gekomen is ons een volslagen raadsel. Immers, een weekend of dag de off-road vitaminen waar je je lichamelijk en geestelijk helemaal op in hebt gesteld node te moeten missen is een regelrecht drama dat zijn weerga niet kent. Ons bereikte in ieder geval verontrustende berichten van psychiaters uit heel Nederland. Zij konden de afgelopen week de plotselinge toestroom van met modder besmeurde patiënten, vaak met liertouwen angstaanjagend strak om hun nek gelust, vertwijfelde blik in hun ogen en onsamenhangende wartaal uitslaand, niet verwerken. We zijn razend nieuwsgierig hoeveel off-roaders de komende evenementen en wedstrijden nog ‘operationeel’ zullen zijn…
Divers. Zo, nu we de bijna gebruikelijke portie onzin uitkramen achter de rug hebben gaan we over tot de orde van de dag. We arriveren iets na aanvang van het Bikkelweekend op de plaats van bestemming, Loon op Zand. Gelukkig is de koffie nog heet en, ook wel lekker, schijnt het zonnetje nog volop. Even babbelen met de organisatie leert dat er iets minder deelnemers zijn dan voorgaande jaren, namelijk een goede zeventig auto’s. Nog altijd een puike bezetting, maar in andere jaren schommelde dat aantal op zo’n negentig auto’s. “Er is iets mis gegaan met de evenementen regeling, wellicht is dat de oorzaak” horen we. Een tweede optie is dat met de naderende storm minder bikkels genegen zijn deel te nemen. Met de weersverwachting en die naderende storm in ons achterhoofd hangen we onze camera’s om onze nekken en duiken we snel het veld in. We hoeven niet ver te lopen voor de eerste proef, want die ligt recht tegenover de clubtent van de LRCH (Land Rover Club Holland) op het strandje. Eén van de redenen dat we graag bij de LRCH komen is de verscheidenheid aan evenementen welke de club organiseert. Voor iedere Land Rover eigenaar wordt er wel een evenement georganiseerd waar hij of zij warm voor loopt. Van gematigde toerritten als bijvoorbeeld de vermaarde Kerstrit tot en met de Extreme Team Challenge en alles daartussen in. Trial’s, vrij rijden evenementen, familie weekenden, de unieke 4D Challenge niet te vergeten en, zoals vandaag, het Bikkelweekend.
De lat, water, balletje proef… De proef tegenover de clubtent is Proef 10. De start is rijden door ‘een poort’. Stel je er niet teveel van voor, want die poort bestaat uit twee palen welke verticaal in de grond zijn gemept met daartussen een horizontaal bevestigde lat. ‘De snode en verdorven geest’ van de bedenker ligt in het gegeven dat die lat, heel slinks, bevestigd is op een hoogte van 1,70 meter. Yep, Land Rovers zijn net iets hoger… Om een soort ‘limbodansen’ voor Land Rovers te voorkomen zit er voor de deelnemers niets anders op dan ter plekke de grond weg te graven, bij voorkeur op spoorbreedte. Daarna is het de bedoeling om met twee auto’s een parcours te rijden. De twee Land Rover’s zijn met elkaar verbonden middels een touw. Aan het touw hangt een emmer die de deelnemers moeten vullen met water. Ze mogen zelf weten hoeveel water ze er in doen, echter aan het eind van het parcours wordt uiteraard gemeten hoeveel water er nog in de emmer zit. Bovendien komen de deelnemers onderweg op de route her en der verspreid nog poortjes tegen. En daar past precies die emmer tussendoor! Sterker, ze moeten die tussen de paaltjes door zien te manoeuvreren, geholpen door een van de deelnemers buiten de auto! Dat kost de nodige zweetdruppels kunnen we je verzekeren. En smokkelen is er niet bij zoals je op de foto’s boven ziet, want op die paaltjes ligt een balletje. Balletje er af, geen discussie mogelijk: strafpunten.
Het scenario. De opzet van het Bikkelweekend is al jaren gelijk; in teamverband een tiental proeven zien af te leggen. In die proeven opdrachten die je zo goed mogelijk en zo vaak mogelijk moet zien te volbrengen. Dus niet als je een opdracht achter de rug hebt op je lauweren rusten, maar zo mogelijk de opdracht nog een paar keer zien te slechten, bij voorkeur met andere mensen uit je team. Zo vaak mogelijk in de gegeven tijd die er staat voor een proef, vaak een uur, houdt in dat je een uurtje of tien sowieso ‘van de straat’ bent. Bovendien zijn die proeven best wel inspannend. In principe zijn het vijf rijproeven en vijf proeven met een afwijkende opdracht waarbij de Land Rover niet altijd centraal staat. Voor het gemak krijgen de rijproeven oneven cijfers toegekend zodat de even nummers resteren voor de overige proeven. Als gezegd is de opzet al jaren hetzelfde, maar toch is ieder Bikkelweekend weer anders. Nog niet zozeer de rijproeven, maar de overige proeven getuigen van in ieder geval enkele zeer creatieve geesten binnen de LRCH organisatie. Oké, ze kunnen gelukkig putten uit een flink aanbod, want zowel de On-road Commissie als de Off-road Commissie hebben de handen ineen geslagen tijdens het Bikkelweekend.
De draaien naar links, nee naar rechts proef. Een heel leuke proef en bovendien fysiek flink pittig is Proef 8. Wellicht is off-roaders die het terrein kennen de auto wel eens opgevallen, een ernstig gestripte Land Rover Light Weight met daarin ’ter compensatie’ twee stuurwielen. De grap is dat het linker stuur het rechter voorwiel bedient en het rechter stuur het linker voorwiel. Een motor is niet aanwezig, dus moeten de deelnemers met de auto, al trekkend en duwend, een ‘achtje’ rijden over een geaccidenteerd parcours. Dat mag zowel vooruit als achteruit en uiteraard is het aantal rondjes bepalend. Achteruit levert dubbele punten op, maar strafpunten liggen ook op de loer. Je mag je bijvoorbeeld niet voor de auto bevinden als deze van een bult afrolt. Afhankelijk van hoe de auto getrokken of geduwd wordt is dat de voor- of achterzijde van de auto. En is een rondje gereden, dan mogen er een paar anderen achter het stuur kruipen. Bij voorkeur de kinderen in het team, want die zijn minder zwaar en bovendien missen ze nog wat aan kracht om die vermaledijde auto te duwen of trekken. Hijgende mannen en vrouwen met bezwete gezichten na ieder rondje. Lachen als er weer eens aan het stuur gezwengeld wordt en de auto de andere kant opdraait dan de bedoeling is en in de bosjes of tegen de schuinste helling langzaam tot stilstand komt, want uiteraard ontbreken ook de remmen. Desondanks worden we op deze proef getrakteerd met de grootste grijnzen op de ’tronies’ van de deelnemers. Op de andere proeven zijn het vooral gezichten waar de spanning vanaf te lezen valt.
Boven en onder: Twee ‘bobo’s’ van de 4D Challenge (Raymond Versloot en Jan-Willem Cleijpool) zijn eveneens aanwezig op het Bikkelweekend. In ieder geval zijn ze er niet om ‘zieltjes te winnen, want de komende 4D Challenge is volgeboekt! Wellicht voor het opdoen van ideeën dan?
De proeven met het roemloze einde decor… In het bos liggen twee tamelijk lange rijproeven (7 en 9 als we ons niet vergissen). Met het bos doelen we op dat deel van het terrein waar enkele restanten van een ongeïdentificeerd vliegtuig te vinden zijn en waar een drietal soort van ‘spookachtige, apocalyptische wrakken’ van Land Rover’s in verregaande staat van ontbinding het decor verder aanvullen. Een aantal langgerekte sleuven welke rijkelijk gevuld zijn met modderig water en waterige modder maken de twee proeven knap lastig. De onderlinge samenwerking is dan ook van cruciaal belang. Hier wordt eveneens geduwd, getrokken en gesleept, met als extra toevoeging gelierd. De tactieken die worden aangewend zijn net zo divers als de deelnemers. Het leuke is de mix van korte en lange Land Rovers en ervaren en minder ervaren rijders. En ze moeten er allemaal door, dus je kunt niet alleen de off-the-road ervaren ‘Henkie of Pietje’ met zijn verregaand geprepareerde en korte Land Rover Defender 90 zo veel mogelijk rondjes laten rijden. Mooi niet.
Boven: Uitleg van de official over Proef 5, gevolgd door overleg tussen de deelnemers.
De ‘Puzzel Parkeren’ proef. Een rijproef die de verdorven en geniepige geest van de organisatie nog eens benadrukt is Proef 5. Die ligt bij de bekende houten brug op het terrein, net voorbij het genoemde bos. De proef is niet eens heel lang, maar herbergt enkele vette modder passages en een spekgladde houten helling. Achter die helling hebben de heren uitzetters een ‘parkeerplaats’ gecreëerd. Een off-road parkeerplaats in niet alleen vette modder, maar waarop ook nog eens een flink gat met modderig water te vinden is. De deelnemers moeten met vijf voertuigen op die parkeerplaats parkeren. Dat is ernstig krap, maar staan ze na het nodige manoeuvreren eenmaal op die uitgezette parkeerplaats, dan moeten ze die ook weer verlaten via de weg die ze gekomen zijn. Omdraaien op een parkeerplaats met vette modder en een dodelijk gat met modder… Liever parkeer je jouw Land Rover op ‘Koningsdag op de Dam in Amsterdam’, want dan ben je sneller weg als hier van deze off-road parkeerplaats. Het is passen, meten, elkaar helpen om in de juiste rijrichting te komen en daarbij ook nog die ene Land Rover uit dat moddergat zien te bevrijden. Heus, het is een proef voor ‘hogere meetkunde’…
Twee keer boven en onder: De jeugd vermaakt zich met hun eigen off-road monstertjes opperbest in het zand van Loon op Zand. Enige ‘rebellie’ onder de jeugd kan niet ontkend worden, want de auto op de foto hier onder is duidelijk geen Land Rover… Althans, wij herkennen er onmiskenbaar een Jeep Cherokee XJ in. Als dat maar goed komt met de knaap….
Boven: Meer dan genoeg leuke honden. Dit zijn Neill en Glenn, de Golden Retriever lievelingen van officials Cees en Sandra Timmer Kraaikamp die bedaard toekijken naar wat hun baasjes allemaal ‘uitspoken’. We hoeven deze keer Linda Zantingh van yourdoggy.nl niet te contacten omdat we Neill en Glen eerder al eens voor de camera ‘snapten’.
De ‘je sjouwt je een ongeluk met een truck band’ proef… Een proef die de teams waarschijnlijk niet snel zullen vergeten is Proef 2. Twee pilonnen staan pakweg een meter of vijftien tot twintig uit elkaar. Om één van de pilonnen ligt een grote band van een truck, of misschien van een kraan of shovel, flink schijnheilig te wezen. De bedoeling is om de band vanaf deze pilon omhoog te krijgen en om de pilon verderop te draperen. En vice versa. Iedere keer moet de band even plat om de pilon liggen. Dat lijkt niet zo heel moeilijk, totdat je de verdere spelregels onder ogen krijgt. Je mag de band niet met de handen aanraken, je mag de band niet met de auto aanraken en de band mag de grond tussen de pilonnen niet raken. Kijk, nou wordt het een ander verhaal. Overleg volgt, stokken worden in het naast gelegen bos opgezocht, scheppen tevoorschijn getoverd en er wordt gewurmd, getild en gedraaid om die band omhoog over de pilon te krijgen. Als de deelnemers eenmaal een tactiek hebben ontwikkeld gaat het heen en weer sjouwen allengs sneller. Een top prestatie wordt neergezet door het team Noorwegen. Weliswaar zijn zij het eerste team dat voor de proef staat en dat heeft het voordeel dat zij al klaar staan bij de proef voordat de tijd begint te lopen. Maar ook hebben ze al een tactiek kunnen bedenken. Dat voordeel hebben alle teams bij de eerste proef waar ze aan beginnen. Bij alle andere proeven verlies je tijd doordat het rijden naar een volgende proef ook tijd kost en dan moet je ook nog een tactiek bedenken. Maar vooruit, alle teams hebben dat voordeel bij hun eerste proef. Los daarvan weet team Noorwegen die zware band maar liefst honderd keer om de pilonnen te leggen!
Boven: Die met die ‘badmuts’ op kennen we, Egon Kooi op Proef 8.
Boven: Uitbater van Experience Island Gerard Rond komt ook nog even langs ‘zeilen’ in zijn Vector, gemaakt door Defenture.
Boven: Ieder team krijgt een land toegekend. Dit is het team Canada, een land dat, zoals we natuurlijk weten, tot het Britse Gemenebest hoort. De UK de EU uit, de EU sluit een handelsverdrag met Canada…. Riekt dat niet naar een omweg…..?
Boven: Meerdere officials op de Proeven 1 en 3 en dan kan het voorkomen dat even gewacht moet worden op de deelnemers. Peter Arends neemt het er daarom even van.
De ‘behendig sturen proeven’. De rijproeven 1 en 3 liggen naast elkaar in de verre hoek waar kenners van het terrein weten dat er een treinwagon staat. Het zijn beiden proeven die, net als de overige rijproeven, behoorlijk pittig zijn. Veel slinkse modder die het rijden moeilijk maken, met dank aan de regen van de voorgaande dagen, en behoorlijk stuurwerk op de droge plaatsen in het parcours zijn de kenmerken van deze twee proeven. Oh ja, en niet te vergeten een paar fikse bulten. Die hadden de deelnemers in het bos namelijk nog niet gehad…
Boven: De concurrentie onder fotografen is moordend…
De Land Rover geleidehond proef… Proef 6 is, net als Proef 10, gelegen aan het strand, echter aan de rechterzijde van het paviljoen. Het is de enige proef die een beetje lijkt op een soortgelijke proef vorig jaar. Maar hij is aangepast. De bedoeling is met twee Land Rover’s een parcours te rijden. Dat parcours stelt bewust weinig voor. Vorig jaar was dat een meter of vijfentwintig rechtuit rijden. Dit keer is de afstand ongeveer gelijk, echter is een flauwe bocht opgenomen in het parcours. Waarom? De chauffeur in de voorste Land Rover heeft namelijk een blinddoek voor zijn al dan niet ‘hemelsblauwe kijkers’ en vorig jaar bleek dat rechtuit rijden ondanks die handicap niet heel moeilijk is. Een bocht in het parcours wordt echter een stuk lastiger. Ook dit jaar heeft de chauffeur met de blinddoek een teamgenoot met een Land Rover op sleeptouw, echter die wordt achteruit gesleept! De voorste Land Rover moet nu zo dicht mogelijk bij een pilon aan het eind van het traject zien te stoppen. Hij ziet echter niets, dus moet hij gestopt worden door de Land Rover die hij sleept. Die heeft weliswaar geen blinddoek voor, maar ziet de pilon ook niet omdat de Land Rover waardoor hij gesleept wordt zijn zicht via zijn spiegels op de pilon verregaand ‘bederft’. Het is dus een kwestie van schatten, schatten en nog eens schatten en hopen dat je als geblinddoekte chauffeur daarmee dicht bij de pilon tot stilstand gebracht wordt.
De ’touwtje, balletje, afwasteiltje proef. Tussen de twee meertjes in, langs de oever van het grootste meertje, ligt Proef 4. De proef begint makkelijk maar wordt moeilijker naarmate je verder op het parcours komt. Je rijdt de proef met twee Land Rovers, met de neuzen naar elkaar toe. Een van de Land Rovers rijdt dus achteruit. Opnieuw zijn de Land Rover’s met elkaar verbonden middels een lang touw. Ergens in het midden van het touw is een tennisbal bevestigd. Op het parcours komen de rijders vier ‘afwasteiltjes’ tegen. De Land Rover’s kunnen er met gemak overheen en dat mag ook. De kunst is om met het touw en het balletje zodanig boven een afwasteiltje te komen dat je het balletje in het teiltje kunt laten zakken. Heeft het op de bodem gelegen, dan vervolg je het parcours op weg naar het volgende teiltje. De ellende wil wel dat het parcours moeilijker wordt. Een tweetal scherpe bochten, een flauwe bocht en een paar gemene gaten bemoeilijken het precies boven een teiltje uitkomen met dat balletje. Gelukkig mag een teamgenoot aanwijzingen geven buiten de auto.
Boven: Buiten spelen is veel leuker dan op een computer of telefoon spelen…
Boven: Bikkelen is wel leuk, maar bikkelen met als back-up een goede keuken is nóg leuker…
Boven: Weliswaar wordt ‘meester kokkin’ Ellen gemist, maar dat geldt dan niet voor de catering maar haar ‘warme persoonlijkheid’. De catering bij de LRCH staat nog altijd op het hoge peil dat we al jaren kennen. Kan ook haast niet anders, want de meeste ‘meesterkoks’ van nu werkten ook samen met Ellen.
Boven en onder: Even de concentratie kwijt, een stuurfoutje en je eindigt zomaar in de sloot.
Boven: Ergens in Nederland rijdt een Land Rover rond met drie wielen. We zijn benieuwd wanneer de eigenaar dat ontdekt….
Veilig einde van een half Bikkelweekend. Eind van de middag begint het voorzichtig te spetteren, een voorbode van de naderende storm op zondagmiddag. We noemden al dat de organisatie besluit om de tweede dag te laten vervallen. Ze trekken daarom de drie proeven van de zondag naar de zaterdagavond. Daarna is het nog gezellig een hapje en een drankje nuttigen om de volgend morgen na een gezamenlijk ontbijt huiswaarts te gaan. Gezien de vele aanhangers achter de auto’s en daktenten op de Land Rovers van de deelnemers een wijze beslissing van de organisatie. Iedereen is dan ook veilig thuis gekomen voor zover we weten. Op die ene Land Rover met drie wielen na dan… Wij laten de avond node schieten. In de regen en in het donker fotograferen vinden we geen ideaal ’tijdverdrijf’. Mocht je de avond fotografie missen, dan is er maar één optie. Doe je ogen stijf dicht en stel je drie grandioze avondproeven voor….. Ons is het gelukt!
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
