Bikkelharde strijd van BIKKELS tijdens het LRCH Bikkelweekend

Je zou immers als mens zeggen, en dus ook als Land Rover eigenaar, na één keer te zijn afgeknepen dat je de volgende keer bedankt voor de eer. Maar opnieuw doet zich bij het Bikkelweekend van de LRCH een fenomeen voor, namelijk een behoorlijk aantal van de Land Rover liefhebbers zien we ieder jaar terugkomen! Lijden ze soms aan een (latente) vorm van masochisme is dan je volgende gedachte? Nee hoor beste lezer, het Bikkelweekend doet zijn naam absoluut eer aan, want het is twee dagen echt bikkelen. Twee dagen ook waarin de deelnemers nauwelijks rust wordt gegund. Maar het is gewoon vreselijk leuk dat bikkelen. En is het niet zo dat je je na afloop van een gebeurtenis uit het verleden alleen de leuke dingen herinnert? Voorbeelden te over: kindertijd, school, diensttijd, de eerste jaren van je huwelijk….. Niet voor niets hoor je van veel mensen, vooral heel oude met alleen nog een werkend lange termijn geheugen, de uitspraak: “vroeger, och vroeger ja, ik weet het nog goed, vroeger was alles véél beter’….

Gemakkelijke geheugenopslag. Bij het Bikkelweekend van de LRCH is het allemaal niet zo heel moeilijk. Je hoeft ook alleen maar leuke dingen te onthouden en je geest zeker niet te vermoeien met het pogen te wissen van slechte herinneringen, doodgewoon omdat die niet voorkomen tijdens het Bikkelweekend. Desondanks hebben wij van terrein.nu een tikje medelijden met de LRCH mannen en vrouwen als we, een pietsje later dan we gewend zijn, in de auto (sorry, Opel Frontera) stappen en het stuur richting het Blauwe Meer in Loon op Zand draaien. Ietsje later dan gebruikelijk heeft in dit geval een reden, want de mannelijke en vrouwelijke deelnemers aan het Bikkelweekend zijn eerst te gast bij Land Rover dealer Knook in Breda. Daar krijgen ze, behalve een hartelijke ontvangst met koffie, thee en een versnapering, ook een routeboek in handen. Ze hebben op dat moment nog altijd geen flauw benul waar ze dit weekend gaan bikkelen, maar maakt dat het juist niet extra spannend? Wij kregen die ‘geheime informatie’ wel, vergezeld van de geschreven verwachting dat de bikkels ergens tussen 12.00-13.00 bij het Blauwe Meer zullen arriveren. We gaan ruim op tijd van huis omdat we graag voor de deelnemers binnen zijn zodat we even met de organisatie kunnen babbelen en onderwijl kunnen genieten van geheid een hete kop koffie, aangevuld als je wilt met wat lekkers. We kennen het ‘off-road restaurant van de LRCH’ immers langer dan vandaag.

Boven: Overleg tussen Olav Wonneberg (links) en Peter Arends omtrent het draaiboek van het Bikkelweekend.

Boven: De stilte voor de storm, maar dan heeft de ‘LRCH keuken’ de voorbereiding van de lunch al in kannen en kruiken zoals je kunt zien aan met name de bergen bolletjes en brood. 

Oh ja, waarom we dan een tikje medelijden hebben met de deelnemers aan het Bikkelweekend? Het weer beste lezers, want dat is niet om vrolijk van te worden. Toegegeven, het Bikkelweekend wordt steevast in de winter gehouden omdat dit jaargetijde de meeste garantie geeft dat het ook echt bikkelen wordt. Een stevige vrieskou ’s nachts in je tentje of caravan en je voelt je ’s ochtends tamelijk zeker een ‘heuse knoert van een bikkel’. Wij zijn er alleen zaterdag omdat we zondag te gast zijn bij de MBGCN en dan valt het weer nog een pietsje mee. De verwachte regen blijft de hele middag weg en dat je daar een stevige, vaak stormachtige wind voor in de plaats krijgt, daar kun je als fotograaf wel mee leven. Maar ’s avonds en de voorspellingen voor de zondag zijn niet rooskleurig. Enfin, als we ruim voor de verwachte aankomst bij het Blauwe Meer arriveren zijn de eerste Land Rovers al gearriveerd. De rij Land Rovers voor de ingang wordt snel langer tijdens een kort praatje met ‘portier’ Erik, maar stuk voor stuk wachten ze geduldig op hun beurt tot ze naar binnen kunnen. Naar binnen om hun kamp op te slaan en nog even te genieten van een uitstekende lunch.

Onder: De horde hongerige LRCH mannen en vrouwen opent de aanval op de keuken. Nog even wachten met bikkelen; eerst bikken!

Onder: Een enkeling gebruikt de lunch buiten om nog even lekker te kunnen genieten van het zonnetje. 

Het Bikkelweekend scenario. Rond de klok van 13.00 uur is daar de briefing met aansluitend een half uurtje later de start. Peter Arends heet de circa 200 mannen, vrouwen en kids hartelijk welkom en legt de spelregels uit aan de totaal 86 deelnemende teams met evenzoveel Land Rover’s. Dat zijn er acht minder dan staan ingeschreven, want vier teams hebben afgezegd en vier teams komen niet opdagen. De organisatie kijkt daar niet van op, want dat gebeurt vaker. Mensen zijn verhinderd of hebben plotseling iets anders, belangrijkers te doen. Hebben we nog niet meegeteld de auto’s van de organisatie, voor zover wij in hebben kunnen schatten zeker een stuk of vijftien. Het brengt het aantal Land Rover’s in ieder geval op honderd stuks dit weekend, maar vermoedelijk nog iets meer. Het scenario van het Bikkelweekend is simpel. De deelnemers moeten tien proeven zien af te leggen; vier nog op deze zaterdag en zes op zondag. De proeven met een oneven nummer zijn stuk voor stuk off-road proeven. De even nummers zijn behendigheidsproeven waarbij de, of een auto een rol speelt, met uitzondering van Proef 2, want dat is lopend navigeren in het bos. Om ze allemaal te kunnen volbrengen, en toch nog op tijd naar huis te kunnen gaan, begin je zondag in alle vroegte. Om 06.00 uur loopt een of andere onverlaat van de organisatie met een werkende kettingzaag, of een andere lawaaimaker, door het kamp. Opstaan jullie luie d…d..rs, want om 06.30-07.30 is er ontbijt! En of je wakker wilt worden…

Boven: Zo, nog gauw even mijn schaap (of is het een ijsbeer?) uitschudden en ‘mijn bedje voor straks is gespreid’…

Onder: We hebben vandaag moordende concurrentie van een ‘bataljong‘ fotografen…

Minder zwaar sjouwwerk! Net als voorgaande jaren worden de auto’s met hun inzittenden in tien grote teams van acht tot tien auto’s ingedeeld. Ieder team krijgt de naam van een land met daarbij de vlag die bij het land hoort. Uiteraard met al die Land Rover’s is één land het Verenigd Koninkrijk. Verder verschillende landen die tot het Britse Gemenebest behoren en een paar uitzonderingen zoals bijvoorbeeld Zweden en Finland. Anders dan voorgaande jaren krijgen de teams deze keer geen ‘Bikkel’. Een Bikkel is ‘LRCH jargon’ voor een ‘rotsblok’ aan een touw dat de teams in konden zetten op een proef die ze goed konden en waarmee ze vervolgens dan dubbele punten scoorden. Het gesjouw met die Bikkel is deze keer dus uit den boze.   

Boven: Peter Arends ‘schept’ enige duidelijkheid omtrent een off-road proef.

Boven: Egon Kooi in actie op een van de off-road proeven. Die gaat met zijn Land Rover Wolf natuurlijk voor goud, Hubertus Goud zelfs…

 

De off-road proeven. De opdracht voor de off-road proeven is om met zoveel mogelijk auto’s een uitgezet rondje te rijden. In die off-road proeven zijn enkele pittiger stukken opgenomen waarmee je extra punten scoort. Lijkt zo’n pittiger passage je niet, dan kun je er langs en collecteer je slechts 1 punt in plaats van 3 (als we ons niet vergissen). Een andere rijder uit het team mag jouw dan vervangen, maar hooguit maar één keer. Geloof ons, de meeste teams komen er niet aan toe. Dat is ook helemaal geen schande, want in ieder team rijden wel een paar lange Defender’s maar ook zijn er meerdere rijders die weinig of geen ervaring hebben in het off-road rijden. Die hebben heel andere interesses en kwaliteiten en kom je niet op off-road evenementen tegen om hun (dagelijkse) vervoermiddel tot het dak in de modder te rijden. Eerlijk is eerlijk, maar we vinden het zelfs leuk dat ook onervaren rijders meedoen aan het evenement. Die leren deze dagen wat hun auto allemaal kan en wie weet worden ze daardoor ook enthousiast voor de off-road sport. Bovendien bevordert het de onderlinge kameraadschap binnen het team niet onaanzienlijk. Ervaren rijders, die uiteraard zoveel mogelijk punten willen zien te scoren, helpen de onervaren rijders maar wat graag, ook al is dat een klein beetje uit eigen belang. Dat onze bewering wordt bevestigd zien we op de off-road proeven waar we bij zijn en bewijzen de beelden op onze camera’s. Prachtige staaltjes van samenwerking en hulp die geboden wordt. Niet alleen slepen en lieren, maar ook ‘handenarbeid’ zien we bijvoorbeeld op Proef 7 in de vorm van duwen aan Land Rover’s en trekken aan een sleeplint met aan de andere kant uiteraard een Land Rover wiens ‘voortgang tijdelijk belemmerd is’.

Soort auto Tetris? De off-road proeven behoeven verder geen uitleg. Meer uitleg vergen juist de niet specifieke off-road proeven. Zoals bijvoorbeeld Proef 10 waarvan je een indruk op de foto hierboven en hieronder ziet. ‘Rush Hour’ heet de proef en op het papier zie je een groot, in kleine vierkantjes verdeeld vak, met daarin gekleurde blokjes. Als je goed kijkt zie je blokjes die twee of drie vakjes beslaan. Die stellen lange en korte Land Rover’s voor. Dat vak met vierkanten zie je middels linten terug op het strand, alleen dan veel groter zodat er korte en lange echte Land Rover’s in passen. Stel de auto’s op zoals op de tekening en probeer vervolgens de rode auto maar uit het vak te rijden. De uitgang zie je links van het blauwe blokje. Uiteraard binnen het vak blijven rijden en graag zonder dat een of meerdere auto’s na afloop een bezoek moeten brengen aan de plaatwerkerij. Ook hier, hoe meer auto’s je er uit weet te rijden, des te meer punten scoor je. Oh ja, dat hebben we nog niet gezegd. Vanzelfsprekend hebben de officials meerdere situaties ‘bij de hand’…..

Boven en onder: Officials Cees en Sandra staan op Proef 2, de navigatie proef. Zoals je kunt zien komen deze bikkels de dag wel door. Zo af en toe hun bikkels van honden ‘aanlijnen’ is pure noodzaak. Die worden namelijk niet moe, ook al spelen ze de hele dag… 

Blaffende overvloed. De Land Rover Club en dan weet je dat je een complete kennel aan leuke honden tegen gaat komen. Het draagt niet onaanzienlijke bij aan de gemoedelijke sfeer tijdens het Bikkelweekend en daarnaast doet Egon Kooi goede zaken met zijn Hubertus Gold (hondenvoeding). Welingelichte bronnen weten te vertellen dat Egon na het Bikkelweekend op verre vakantie gaat tot het volgende Bikkelweekend zich weer aandient….  We hebben Linda Zantingh van yourdoggy.nl deze keer niet geraadpleegd. We weten dat ze druk is en alle honden hier benoemen zou overwerk betekenen…..

Meten is weten. Proef 6 is eveneens op het strand van Experience Island. Blind rijden met twee auto’s. Althans één. Achter een Land Rover van een van de teamleden komt een tweede Land Rover van een teamlid te hangen. Dat gebeurt middels een niet al te lang sleeplint. De chauffeur in de voorste Land Rover krijgt een ondoorzichtig soort van lasbril voor zijn ogen. De official op de proef controleert dat grondig. Als hij zeker weet dat de chauffeur niets, maar dan ook niets ziet mag hij gaan rijden. Een tamelijk recht parcours van pakweg veertig tot vijftig meter ligt dan voor hem. Aan het eind van het parcours staat een rood/wit gestreepte ‘puntmuts’ (pylon). De voorste Land Rover met daarin de ‘blinde’ chauffeur sleept de tweede Land Rover met ‘ziende’ chauffeur achter zich aan. Die kan echter de puntmuts niet zien staan; er rijdt immers een Land Rover voor hem. Hij moet nu de voorste Land Rover zo dicht mogelijk bij de pylon tot stilstand zien te brengen en, let op, hij mag maar één keer zijn claxon als signaal gebruiken. Hij moet dus goed de afstand in kunnen schatten tot de pylon en daarbij ook rekening kunnen houden met de lengte van de voorste Land Rover. Als hij eenmaal stil staat meet de meegereden official de afstand tussen de pylon en het hart van de auto aan de voorzijde. De ‘procedure’ herhaalt zich met alle auto’s uit het team. De afstanden worden bij elkaar opgeteld en je begrijpt dat het team met de kortste totaal afstand zich winnaar mag noemen. Je denkt dat het makkelijk is op een tamelijk recht parcours? Probeer het maar eens in een Land Rover en zonder dat je wat ziet. Die ‘krengen’ van Land Rovers trekken allemaal naar links of naar rechts maar sporen toch nooit recht naar voren? Althans, die indruk krijg je wel als je die lasbril aan het eind van het parcours af doet….

   

Boven: Official Paul van der Linde instrueert een team.

 

Boven: Floor ten Brink ‘speelt’ vandaag een dubbelrol. Enerzijds is ze deelnemer aan het Bikkelweekend, maar anderzijds doet ze ook verslag van het Bikkelweekend voor het LRCH club magazine.

Onder: Hij lijkt een beetje op Pieter van Vollenhove zal hij wellicht vaker gehoord hebben, maar hij is het niet….

Boven: Geen groep willekeurige wandelaars, maar, en dat klinkt veel spannender, een ‘meute Bikkels op zoek naar hun prooi’. Verderop enige uitleg over deze Proef 2.

Onder: Heeft hij vast op zijn verjaardag gekregen of anders op Vaderdag.

 

Boven: Je ziet hier op Proef 9 dat de proeven zeker niet te makkelijk zijn gemaakt. Zo nu en dan is de lier een uitkomst en soms moet er zelfs een tweede (gesnatchte) lier aan te pas komen! Dat dit de nodige tijd kost laat zich raden. Vergeet daarbij niet dat de teams maar een half uur de tijd hebben  voor een proef.

Onder: Petra Boogerd met haar fraaie, donkerrode Defender 90.

 

Boven: Je moet bescheiden beginnen zeggen ze wel eens. Dat geldt bij Jesse dan alleen voor het formaat van de auto, want hij schroomt niet een echte Challenge proef te lijf te gaan. Wat ons betreft mag hij op school gerust vertellen dat hij met zijn Land Rover tot over de motorkap het water in is gegaan.

Boven en onder: Uhh, handenarbeid hebben we toch geschreven?

 

Naar links, nee naar rechts, nee toch naar links, draaien, draaien, draaien, ho stop! Alle proeven gezien te hebben denken we dat Proef 8 voor de meeste, onvervalste lol heeft gezorgd. Ben je vaker op Experience Island geweest dan herinner je je vast wel de kale Light Weight die er staat. Geen motor, geen versnellingsbak en tussenbak, geen dak, vrijwel niets. Wat er echter wel in en onder zit zijn een stuur en de wielen. En niet één stuur, maar zelfs twee! Dat is met voorbedachte rade gedaan en onderdeel van de pret. Een handige hobbyist, of anders een heel dronken monteur, heeft namelijk ieder stuur op een apart stuurhuis weten te monteren. Plus de boel nog eens omgedraaid ook. Wat er nu gebeurt is dat als je aan het linker stuur draait, alleen het rechter voorwiel verdraait. En of dat niet genoeg is draait het ook nog eens tegengesteld aan de draairichting van het stuur. Bij het rechter stuurwiel is het precies andersom. De deelnemers moeten nu de auto door een hobbelig parcours slepen. Meer specifiek een ‘achtje’ rijden tussen opgestelde poortjes door. Op die poortjes ligt een balletje en valt dat er af, dan levert dat onherroepelijk strafpunten op. Tenminste, normaal. Maar vandaag is allesbehalve normaal. We schreven al over de stormachtige wind en die speelt de balletjes parten. Om de haverklap worden ze van hun ‘socket’ (basis) geblazen. Er is geen houden aan, dus kijkt de official er maar nauwlettend op toe of de deelnemers de paaltjes niet raken. Het mag de pret op deze proef zeker niet drukken, eerder het tegendeel. Het is overigens niet de enige proef waar de wind de deelnemers (en officials) voortdurend parten speelt. 

Boven: Het kostte al moeite om een foto te nemen van een balletje op een paaltje… 

Variatie op het Schotse paalwerpen? Op Proef 4 is het eveneens kommer en kwel door de wind. Op een houten, volkomen horizontaal platform staan drie vierkante palen opgesteld. Twee dicht bij elkaar aan een zijde op het platform en de derde aan de andere kant van het platform. Nu is het de bedoeling die ene paal met de auto om te rijden maar zodanig dat de andere twee palen blijven staan. Die staan ook niet voor niets dicht bij elkaar, want doe je het fout en de paal die je omver moet rijden raakt een van de twee palen die overeind moeten blijven, dan is de kans groot dat de een de ander omver kegelt. Het spelletje moet je een keer met de achterzijde van de Land Rover zien te flikken en op een ander platform, listig opgesteld boven op een bult, met de voorzijde van de auto. Aanwijzingen krijg je van je mede teamgenoten. Eveneens met voorbedachte rade zijn de hoekjes van de vierkante palen aan de basis weggehaald. Ze knikkeren dus bij het minste geringste omver. Maar ja, die wind he. Daarom worden de palen maar vastgehouden of soms helemaal weggehaald. De official telt pas strafpunten als de vastgehouden paal geraakt wordt of anders als de paal welke om gereden moet worden over de vierkantjes valt die de locatie van de twee andere palen aangeeft.

 

Boven: Uhhh, missen we een Land Rover?

 

Autoloze zaterdag proef. Proef 2 is de enige proef waarbij de auto mag blijven staan. Navigeren middels kompas en aanwijzingen opvolgen zijn de steekwoorden. Aan de hand daarvan moeten de deelnemers acht zogeheten ‘punches’ zien te verzamelen. Zie het als het knippen van een kaartje door de ‘conducteur’, alleen mag je het gaatje zelf aanbrengen met de ‘punch’, mits je die dus kunt vinden. Mocht je ze allemaal te pakken krijgen, wat die zaterdag geen enkel team gelukt is voor zover wij weten, dan wacht je aan het eind nog een puzzel welke je op mag lossen. Die lijkt simpel, maar pruts de getallen 1 t/m 9 maar eens zonder voorbeeld in dat vierkantje….  

Boven: Petra snapt het, dat de bandenspanning ongeveer cruciaal is in het terrein rijden.

Boven: Het handbal team….?

Boven: Kijk, daar hangt zo’n punch. Maar lang niet allemaal zijn ze zo duidelijk te zien. Volg je de aanwijzingen exact goed op, dan vind je hem in principe, ook al is alleen het witte touwtje van de punch goed zichtbaar.

Boven en onder: Salade met verschillende extra’s, alles daar omheen en de satésaus, meer zit er voor de deelnemers niet in. Althans, niet klaargemaakt door de keukencrew. Voor het ‘solide’ voer moeten ze zelf aan de bak. Nasi of bami aangevuld met saté die je zelf op een hele ‘serie’ (we blijven in de LR stijl!) buiten opgestelde BBQ’s mag roosteren. 

Onder: De ‘onbetaalbare’ keukencrew wordt inderdaad ook niet betaald en mag daarom best eens in de schijnwerpers gezet worden!

Slot overpeinzingen. We noemden al dat we enige medelijden hebben met de LRCH Bikkels dit weekend. De weersvoorspellingen voor de zondag stemmen allesbehalve vrolijk. In dat opzicht prijzen we ons gelukkig dat we de zondag een afspraak hebben met de MBGCN (Mercedes-Benz G-klasse Club Nederland). De volgende ochtend, als we in de stromende regen op weg zijn naar het verzamelpunt voor vertrek, hebben Jan Houtkoop en ondergetekende het er met elkaar nog over. Oei, zullen er nog Bikkels over zijn en ze zullen toch niet allemaal gebarsten zijn? Naaah, de Land Rover mannen en vrouwen kennende zijn die Bikkels echt niet gebarsten. Hooguit vertonen ze een paar haarscheurtjes…. We durven daarom te wedden dat er volgend jaar opnieuw een Bikkelweekend komt! 

Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.