Boerendag in Alphen deel 3, Mudracen deel 2

Wellicht tovert onze aanhef een lach op uw gelaat, maar er schuilt absoluut een stukje waarheid in. Buitenstaanders van het Mudracen zien het liefst de modder hoog opspatten. Hoe meer en hoe hoger; hoe mooier. Dat maak je eveneens op uit de toeschouwers tijdens het Mudracen. De modderfreak in zijn bolide die de meeste modder het hoogst de lucht in weet te slingeren krijgt steevast het meest luide applaus. Voor fotografen ligt dat echter een tikje genuanceerder. Tuurlijk houden ook wij van de actie en alles dat daar omheen speelt. Tuurlijk maken wij ook die sensationele foto’s waar de bolides de modder huizenhoog richting hemel slingeren. We hebben dat soort foto’s dan ook van vrijwel alle teams die gereden hebben in Alphen-Chaam. Maarre, wie zit er in vredesnaam in die auto….? Dat is met geen mogelijkheid meer te zien. Alleen wij fotografen weten dat het Mariska Meeuwissen is, maar als we beweren dat het Elsje Fiederelsje is, Max Verstappen, Beatrix Wilhelmina Armgard of wie dan ook, dan moet je van goede huize komen om het tegendeel te kunnen bewijzen. En stel dat Mariska ook nog eens gesponsord wordt door Red Bull? En niet voor een tankje benzine, maar voor een bedrag met zes nullen? Die grote sticker met dat gevleugelde blikje dat levensgroot op de motorkap prijkt valt met geen mogelijkheid te ontdekken….

De volgorde van spektakel. Het is vooral in het begin van de modderbak waar je de modder het hoogst en meest spectaculair de lucht in ziet schieten. Immers, de deelnemende modderfreaks openen met een flinke aanloop de aanval op de modder zo snel mogelijk, in de hoop dat ze door de snelheid al een flink stuk in de modderbak komen alvorens de aandrijving van hun bolide het over moet nemen. Zodra dat aan de orde is wordt het een stuk interessanter voor de fotografen. Je gaat ingespannen en lachende smoeltjes zien en eventuele reclame van sponsoren.

Boven: Andy van Doorn. Onder: Dennis van Loon.

Onder: Melvin Meeuwissen.

Noodzakelijk vergelijk. In het geval van het modder racen is de eerste manche vaak ook nog eens het meest belangrijk. De auto’s zijn dan namelijk in principe schoon en herkenbaar. Naarmate een wedstrijd vordert zien we kleuren en vormen vervagen. Al snel lijken alle bolides daarbij op de Russische Matroesjka poppetjes. Stuk voor stuk zien de deelnemende bolides er vrijwel eender modderbruin uit; alleen het formaat verschilt…

Boven: Samantha (Sam) van Hoorn. Verderop wat heerlijke actiefoto’s van haar. Later horen we van Sam dat haar off-road skills goed zijn voor een tweede plaats!

Boven en onder: Thomas Cools.

Boven Samme Goudberg en onder Jelle Joosen.

Nuttige verklaring? Het grote aantal foto’s dat wij fotografen nemen heeft meerdere redenen. Een eerste foto van een team neem je zo snel mogelijk. Waarom? Stel dat ze voor het eerste spektakelstuk op hun route panne krijgen en uitvallen terwijl jij daar zit te wachten? Dan heb je geen enkele foto van ze. Na een eerste foto is vrijwel iedere volgende foto leuker dan wel sensationeler. Het kan in theorie zelfs zo zijn dat iedere meter van die vijftig meter lange modderbak leuk en/of spectaculair genoeg is om te fotograferen. Gelukkig gaat dat tegenwoordig een stuk makkelijker nu we niet telkens een nieuw rolletje in onze camera hoeven te zetten. En dan maken we tenslotte nog een paar extra, wat minder spectaculaire foto’s waarop je startnummers, reclame en inzittenden goed kunt zien. Het klinkt gek, maar je wilt niet weten om welke foto’s mensen achteraf komen. Soms zelfs jaren later en foto’s waar je nooit op rekende dat mensen die graag alsnog willen hebben. Het is ook de reden dat we nog geen enkele foto vanaf het begin van onze carrière in het off-road, weggedaan hebben.

Boven: Geron Baggerman noemen we nog even, vooral omdat hij zo’n toepasselijke achternaam heeft.

“What’s in a name?“ zei William Shakespeare in het verleden, en liet daar op volgen: “A rose by any other name would smell as sweet“ (vrij vertaald: “ook al geef je een roos een andere naam, hij zal net zo zoet ruiken”). In dit tweede verslag van de Mudrace gaan we je niet vermoeien met alle namen bij de foto’s zetten. Het scheelt ons een hoop werk, maar de ‘schuld’ ligt deels bij de deelnemers zelf. We zien namelijk verschillende keren een ander persoon achter het stuur van bolides zitten dan op de deelnemerslijst van Bianca vermeld staat. Kijken we niet heel erg van op, want we snappen goed dat veel liefhebbers van modder en auto’s graag een keer een poging willen wagen in zo’n modderbak. Helaas kennen wij veel van die gezichten niet. Zetten wij er vervolgens in ons verslag de naam bij van de persoon welke op de deelnemerslijst vermeld staat, dan worden we bedolven onder de mailtjes met boodschappen wie er dan wel achter het stuur heeft gezeten. Zijn die namen dan zo belangrijk is de volgende gedachte. We schatten in van ‘niet heel erg’ en klampen ons daarbij vast aan ‘good old William’. Deelnemers weten zelf wel wie er rijdt of gereden heeft toch?. Veel leuker vinden we het dat het gewoon kan. Niemand doet er moeilijk over, ook de organisatie niet. Het is toch het plezier dat voorop moet staan?

Boven: Die sticker op de voorruit (Zero Brains) van Ries Jochems? GOUD! Mocht je de Engelse taal niet machtig zijn: nul hersens.

Boven: Yep, gooi nog maar een paar honderd liter in de bak met modder.

Boven en onder: Melvin Meeuwissen. Nou Melvin, mocht je jouw Audi V-8 motor niet meer in orde krijgen, dan kun je altijd nog aan de slag als ‘lasso gooiende cowboy’.

‘Surround Sensatie’. Niet alleen de voorzijde van de bolides is spectaculair tijdens de eerste meters in de modderbak; ook het vertrek in de modder is sensationeel. De dampen die er bij vrij komen zijn dan wat minder, maar voorkomen een lang verblijf.

Boven: Even een uitstapje om onze bewering kracht bij te zetten. In eerdere manches zien we in deze gele Nissan Patrol met startnummer 22 Geron Baggerman achter het stuur zitten. Een man naar ons weten en voor zover wij kunnen beoordelen is het toch echt een leuke dame die nu achter het stuur zit.

Boven en onder: Ook Samantha moet er een keer aan geloven, een sleepje richting het einde van de modderbak. Maar weer een manche later gaat ze als de brandweer kun je verderop zien.

Boven twee keer en onder: Zelfs voor Thomas Cools in zijn Daihatsu Taft houdt het een keer op. Bianca en Nicky leggen zijn gereden afstand vast voor het nageslacht.

Boven: Twee jonge mannen coördineren het starten van de deelnemers. Beiden zijn uitgerust met een duidelijk zichtbare rode en groene vlag. Pas als beide mannen de groene vlag omhoog houden, in principe als er geen obstakels op het parcours te vinden zijn, mag er gestart worden. Iedereen houdt zich daar ook keurig aan.

Boven: Mocht je ooit op zoek zijn naar fotograaf Jan Houtkoop, dan vind je hem daar waar drank en vrouwen bij elkaar zijn…

(P.S. de waarheid is dat Jan nooit een druppel drinkt als hij nog moet rijden en dat hij stiekem hééél verlegen is in vrouwelijk gezelschap maar zich dan groot houdt).

Boven: We hebben sterk het vermoeden dat de dame rechts werkzaam is ‘in de zorg’…

Boven en onder: Daar hebben we ‘onze Sam’ weer (Samantha van Hoorn).

Boven en onder: Zowaar komt er een voorwieltje los bij de Audi Sprinter van Lion van Loon.

Boven: Nou vooruit, doe nog maar een paar litertjes.

Onder: Ze krijgen er steeds meer lol in, Bianca en Nicky. Hoe zou dat nu komen?

Boven: Raf Ermans wordt geïnterviewd door de ‘professionele praatjesmaker’.

Onder: Och, het mag gerust een paar litertjes meer kosten als je daardoor de vijftig meter vol (full pull) kunt maken toch?

‘Verdonkermaand’… De zon is al een heel poosje achter de horizon verdwenen als de laatste finale manche wordt gereden. Jan Houtkoop en ondergetekende moeten nog een flink eind rijden en gunnen fotograaf Peter Bouwmans de eer van het maken van de laatste foto’s. Hoog in de takels van twee mobiele kranen zorgen grote lichtbakken voor een extra ‘goudgele’ dimensie aan het Mudracen, soms spaarzaam bijgestaan door een haartje licht dat zich langs of door de modder op de koplampen van de bolides weet te wurmen. Ook het publiek waardeert het ontstane sfeertje, want dat vertrekt pas als de laatste modderspatten definitief de grond raken. En dan nog niet allemaal, want de feesttent blijft nog een poosje open. Het is overbodig te schrijven dat de Boerendag en het Mudracen een succes zijn geweest. We hopen er een volgende keer opnieuw bij te mogen zijn. Het ga u goed tot die tijd en wil de laatste man of vrouw het licht uitdoen?