Crazy Cross Bergeijk, de zondag (deel 1)

Veel over de Crazy Cross in Bergeijk is in het zaterdag verslag door vriend en terrein.nu collega Peter Bouwmans (je weet wel, van Peerke’s 4×4 uitjes) al uit de doeken gedaan. Het is ook Peter die ‘schuldig’ (lees: verantwoordelijk) is aan dit verslag in drie delen. Jazeker, je leest het goed. Na dit verslag krijg je nog een laatste deel drie voorgeschoteld! Het zijn Peter’s enthousiaste verslag en verhalen over de tiende editie van de Crazy Cross die onze belangstelling zo’n jaar geleden al wakker schudden. Het voornemen om er dan de volgende, elfde editie bij te willen zijn om hoogst persoonlijk het spektakel te kunnen aanschouwen ligt dan niet heel ver weg meer.

Aankomst. En aldus geschiede dat we zondag 21 april in alle vroegte in onze auto stappen en Bergeijk op onze Garmin navigatie intikken. We worden begeleid door wisselende bewolkt weer en dan is het altijd maar de vraag (en vaag) wat het de verdere dag zal gaan brengen. Met de uitnodiging van de organisatie op zak arriveren we ruim op tijd voor aanvang van het Crazy Cross evenement. De vriendelijke ‘parkeer’ official stuurt ons rechtdoor naar de volgende ‘parkeer’ official als hij hoort van ons arsenaal aan camera’s. Parkeer official nummer twee stuurt ons gericht naar het terrein voor de deelnemers. Meer dan genoeg ruimte constateren we zodra we het terrein op rijden en we vinden gemakkelijk een prima parkeerplek niet al te ver verwijderd van de crossbaan. Onderschat dat niet, want als fotograaf is het van wezenlijk belang om snel bij je apparatuur te kunnen als ‘de nood’ aan de man komt. We laten de organisatie weten dat we aanwezig zijn en we worden afgestreept op de lijst van genodigden. Perfect geregeld allemaal en gewapend met een pershesje van de organisatie en een handvol consumptie munten vervoegen we ons bij de even verderop gezeten vriend en collega Peter. Die is luttele minuten voor ons gearriveerd en heeft alvast enkele consumptie munten ‘smakelijk verzilverd’. Fotograaf Ad en ondergetekende volgen zijn voorbeeld in de vorm van hete koppen koffie, terwijl Peter ons enkele hoogtepunten van de zaterdag voorschotelt. Zijn enthousiasme steekt hij daarbij niet bepaald onder stoelen of banken en wie Peter kent weet dan meer dan genoeg. Bedaard en rustig zijn karakteristieke eigenschappen van hem. Inderdaad laat hij zich niet gauw gek maken.

Afwegingen. Is het zinvol om de Crazy Cross in Bergeijk twee opeen volgende dagen te bezoeken vragen jullie je wellicht af? Wie het verslag van Peter van de zaterdag goed gelezen heeft zal dat met een volmondig ‘ja’ beantwoorden. Voor de nieuwe lezers: de zaterdag is weggelegd voor de trainingen en dan zijn lang niet alle deelnemers ‘crazy’ uitgedost. Ze bewaren hun ‘crazy’ uitmonstering namelijk voor de zondag, want stel dat je die zaterdag al zou vernielen. De echte Crazy Cross vindt namelijk op zondag plaats, als ook de jury haar oordeel zal vellen. Zaterdag is dus vooral een kwestie van het testen van je ‘crosser’, in welke vorm dan ook. Toch zijn er ook een aantal die volledig uitgedost aan de trainingen deelnemen. Houdt je versiering wel is daarbij de grote vraag. En ook dat snijdt hout, want als we eenmaal alle foto’s na afloop onder ogen krijgen, zien we verschillende deelnemers van de zaterdag niet meer terug op de zondag. Wellicht heeft de techniek het opgegeven, de meest aannemelijke oorzaak, of anders heeft de betreffende deelnemer andere beslommeringen of is hij of zij een beetje ziekjes van de feestavond op zaterdag? Hoe het ook mag zijn, de Crazy Cross twee dagen bezoeken is in feite een must in geval je niets van het spektakel wilt missen.

Hoog knuffelgehalte. Het is eigenlijk niet eens uitzonderlijk knap dat de Crazy Cross in zo’n relatief korte tijd zo razend populair is geworden. Tenminste, die conclusie trek je alleen als je de Crazy Cross een keer bezocht hebt. We zijn dan ook niet (meer) verbaasd als we van wedstrijdleider Martijn Daas horen dat de Crazy Cross in haar huidige vorm zomaar ruim over de tienduizend bezoekers mag verwelkomen in het weekend. Een tikje meer verbaasd, geven we eerlijk toe, zijn we over het aantal deelnemers, want dat zijn er zo’n vierhonderdvijftig! “Ja”, vult Martijn bijna verontschuldigend aan, “maar dat is ook wel het maximum dat we nu hanteren”. Het merendeel van de deelnemers tackelt de crossbaan met gemotoriseerde tweewielers. Daaronder een significant aantal jeugdige crossertjes die zijn ingedeeld in de zogeheten ‘luierklasse’. Investeren in de toekomst heet dat, want dat zo’n Crazy Cross een gezonde kweekvijver is voor toekomstige deelnemers, daar is iedereen het wel over eens. En het is ook aandoenlijk, vertederend, leuk en gek als je die ‘feestelijk en grappig uitgedoste ‘luierjeugd’ enthousiast en vol overgave fanatiek ziet crossen. Niet zelden stuiven ze met een passagier op hun crossmotor voorbij; de knuffel die ze bij wijze van spreken de avond daarvoor mee naar bed namen. Zo nu en dan moeten een enkeling een beetje bijgestuurd worden omdat ze op dat moment meer oog hebben voor papa of mama langs de baan, maar vooruit, dat maakt het feest eigenlijk alleen maar leuker. 

 

Boven en onder: Geel en roze zijn favoriete kleuren tijdens de Crazy Cross.

Verhoudingen. Sommigen van de jongste deelnemertjes zijn nauwelijks twee turven hoog en dan spreek je met recht over de luierklasse. Dat de Crazy Cross vooral een kijkfeest is zal iedereen duidelijk zijn. Vriend en collega Peter Bouwmans kaart dat al aan in zijn verslag van de zaterdag: plezier en vermaak zijn belangrijker dan ‘een moordende’ snelheid waarmee je over de baan suist. Gezien worden is een must en we zien dan inderdaad ook vooral grappige, vaak creatieve uitmonsteringen. Als fotograaf smul je daarvan en hoop je dat je al die grappige en kleurrijke uitspattingen van de deelnemers weet vast te leggen. Tenminste, gedurende de dag zelf. De schrik slaat je echter om het hart als je bij thuiskomst de foto’s van je twee camera’s download op je computer. Dat vergt flink tijd en een tikje verontrust hou je onwillekeurig scherp in de gaten of er geen rook uit het apparaat komt. Juist omdat er een drietal manches zijn in de verschillende klassen (zeven stuks als we ons niet vergissen) en dat van drie fotografen zijn alle foto’s lekker door elkaar gehusseld. Sorteren en uitzoeken is net zo iets als proberen de sterren aan een heldere, nachtelijke hemel te tellen en terug onder te brengen bij de juiste constellatie (sterrenbeeld).

 

Boven: Niet zelden wordt de voortgang belemmerd door falende techniek. Niet zelden ook zie je de ongelukkige deelnemer een volgende manche gewoon weer vrolijk rond tuffen.

Boven: De start is vooral ‘kleurrijk’ en dan drukken we ons bescheiden uit. Het maakt ook niet uit of het de start is van de Plus brommerklasse, de VGI Groep motoren beginners en gevorderd of de Diggrs quad en zijspanklasse; stuk voor stuk zorgen ze voor een visueel aantrekkelijk schouwspel. Zodra de startvlag naar beneden suist zwelt het geluid van al die verschillende motoren ogenblikkelijk aan en schieten de deelnemers weg. Het is één grote kakafonie van geluiden welke alleen bij de start hoorbaar is, want de onderlinge verschillen tussen de deelnemers qua afstand nemen direct vorm aan. Sommigen gaan er namelijk als een speer van door; anderen sukkelen met een gematigd gangetje ‘op weg’, waarbij duidelijk te zien is dat het om de uitmonstering gaat. Alsof de deelnemers hun creaties voldoende op het netvlies van het publiek in willen laten branden. Sommigen leggen een al dan niet kleurrijk rookgordijn aan om de deelnemers achter hen te ‘misleiden’, op een dwaalspoor te brengen zeg maar.

Boven: Behalve uitmonsteringen met een thema, we zien bijvoorbeeld veel dierenpakken, zien we ook veel ‘kunstmatige onderdelen’ van de menselijke anatomie voorbij komen. Alhoewel, ‘plastic’ kom je tegenwoordig overal in tegen…

Boven: Hebben we al verteld dat ook de dames en ‘dametjes’ op de Crazy Cross zich niet onbetuigd laten? 

Boven: Niet heel snel begrijp je, maar soms, heel soms rijdt hij voor even vooraan… (vlak voordat hij op een rondje gezet wordt).

Boven: Heerlijk, maar of we er de oorlog mee winnen…

Boven: Onafscheidelijk die twee zatte apen…

Boven: We hebben nooit geweten dat cookies blauw zijn. Wij ergeren ons er namelijk groen en geel aan. Maar ja, de cookies waarmee we hardnekkig om de oren geslagen worden zodra we maar iets intikken op het wereldwijde web zijn heel anders dan het Cookie Monster uit Sesamstraat. Sterker nog, we hebben een leeftijd bereikt waarbij we ons afvragen wat dat ook al weer was, Sesamstraat… Vul zelf maar in of we te oud zijn om daar naar gekeken te hebben of omdat we het vergeten zijn…

Boven: Lijkt ons een voormalig speelhuisje van de kids. Ofwel zijn die ‘hun hutje’ ontgroeit ofwel zwaait er wat voor papa bij thuiskomst…

Onder: Zo nu en dan verliezen ze een pizzaatje, maar het Crazy Cross ontbijt blijft grotendeels in tact. 

Boven en onder: Off-roader Pim Liebregts ’terroriseert’ de Crazy Cross met een Land Rover Discovery. Hilariteit alom als al snel tijdens de eerste manche de motorkap voor zijn postzegeltje open klapt. Toch weet Pim met kunst en vliegwerk lange tijd op de baan door te rijden, totdat de motorkap weer terug klapt naar waar hij rijdend hoort.

Boven: Maar goed voor deze windsurfer dat hij (Lars Bergmans) geen viaducten onderdoor hoeft op de crossbaan in Bergeijk.

Onder: Gelukkig laten de weergoden zich van hun goede kant zien deze eenentwintigste april, anders zou de dame op de auto als optie een regenjas aan moeten trekken. Slechts één keer dalen er enkele regendruppels neer vanuit het zwerk, maar het mag nauwelijks regen genoemd worden. Eind van de middag, als het crossen zijn einde nadert, dreigt het opnieuw te gaan regenen als een erg donkere lucht zich aankondigt. Bovendien blijft deze hardnekkig hangen boven Bergeijk, maar gelukkig blijft regen achterwege.

Boven: Nog een deelnemer die blij is dat hij met zijn uitmonstering niet onder een viaduct door hoeft. Blijft overeind dat we het een prachtige creatie vinden!

Boven drie keer en onder: Of de huidige oorlogen en spanningen in de wereld een inspiratiebron hebben gevormd voor meerdere deelnemers is de vraag, maar we zien opvallend veel ‘geschut’ op de crossbaan. Ach ja, niet geschoten is toch altijd mis?  

 

Boven: En daar komt een ‘Hommel’ aan. Totdat je op zijn rug ontdekt dat het een ‘Kloot Hommel’ is…

Boven: Uitgedost als de vermaarde, Amerikaanse stuntman Evel Knievel als we ons niet vergissen. 

Boven en onder: Peter heeft het in zijn verslag van zaterdag al geschreven, de deelname van een fors aantal buggies. We deden die voorspelling al vele jaren geleden en zijn geenzins verbaasd over die stijgende populariteit van deze voertuigen. Betaalbaar, uitstekende prestaties en een grote fun factor (lees rijplezier) zijn niet te versmaden ingrediënten voor off-road liefhebbers. Nu nog wachten op een kampioenschap!

Boven: Een heerlijk voorbeeld van een stukje huisvlijt.

Boven en onder: De terrein.nu crew kan niet alles overzien hetgeen er op de crossbaan gebeurt, maar er moet hier onderweg iets gebeurd zijn dat we niet willen weten… 

 

   

Boven twee keer: Een niet ‘officiële’ Crossy de Leeuw hier op de fiets, draait continu rondjes op het dak.

Boven en onder: Je kon deze creatie ook als openingsfoto van dit verslag bewonderen. Toch plaatsen we hem bij wijze van uitzondering nog een keer. Waarom? Er hoort nog wat achter te hangen zoals je op de foto hieronder ziet!

Boven en onder: Een qua stevigheid niet al te beste vermomming.

 

Boven en onder: Team Golden Oldies en die zijn met hun creatie goed voor de overwinning!

 

Boven en onder: Uhhh, noemden we al de grote hoeveelheid geschut…?

Boven: Commentaar overbodig! Onder: Ja hoor, ze is er weer ‘bij’…

 

Boven: En die handjes blijven maar zwaaien!

Boven en onder: Dakar voertuigen van onder meer de Rooy, van Loon en Stacey rijden spectaculair en indrukwekkende rondjes over de crossbaan.

Boven en onder: En dit is dan Clossy de Leeuw, de vrouw van Crazy Cross mascotte Crossy de Leeuw (ludiek bedacht door een deelnemer!) maar ga niet op vakantie met haar in een caravan…

Boven: CCR en dat staat natuurlijk voor Crazy Crossers Riethoven.

Boven: De mannen die de Crazy Cross aan elkaar praten…

Boven: Helaas is de pret over als ieder voorwiel een andere afslag in gedachte heeft…

Boven: Onder de tank een Lister motor, vooral bekend van haar stationaire motoren en aggregaten. Hun vermaarde Lister D-motor, welke in 1926 op de markt wordt gebracht, is de meest geproduceerde motor in de eerste helft van de twintigste eeuw. Er zijn er maar liefst zo’n 250.000 gemaakt volgens welingelichte bronnen. Ze maken weinig toeren, maar gaan bij wijze van spreken eeuwen mee. Vandaag de dag kun je ze dan ook nog volop tegenkomen.

Boven: Zodra de snelheid omhoog gaat beginnen ze te hangen…

Boven: Duidelijk een ’takkewijf’…

 

Boven: Duidelijke neppers, maar dan van plastic…

Boven: En hij werkt, die Ja-knikker op de aanhanger. De geschiedenis vertelt niet of er olie opgepompt wordt of wellicht goudgele, gekraagde rakkers…

Slimme oplossing. Al snel is het overvol langs de hekken. Slim heeft de organisatie achter het grootste deel van de hekken geen tribune maar een aarden wal op laten werpen, met uitzicht op een groot deel van het terrein waaronder de start en finish. Schuin oplopen zodat de mensen die hoger staan over de hoofden van de mensen voor hen kunnen kijken zodat ook zij niets van het spektakel hoeven te missen.

Boven: Na de laatste manche krijgt de vroege jeugd allemaal een blijvende herinnering aan de Crazy Cross. Een heuse prijs uitgereikt door de mascotte van de Crazy Cross Bergeijk, Crossy de Leeuw (heeft een eigen facebook account!) en ze zijn er maar wat trots op! 

Halve slot… We noemden al het overweldigende aantal foto’s. Daarom krijg je ook nog een deel twee van de zondag te zien, met daarin foto’s van Peter Bouwmans en schrijver dezes. We zullen proberen je dan met minder tekst lastig te vallen…

Fotografie: Ad Woolthuis. Tekst: Martin Brink.

(wordt nog één keer vervolgd!).