Daags na de proloog zien we de luchten boven het strijdtoneel, naarmate de dag vordert, langzaam gevuld worden door bewolking. Het blijft gelukkig nog wel droog, maar dat de voorspelde regen in de avonduren zal gaan vallen, daar wordt door niemand meer aan getwijfeld. De deelnemers in alle klassen krijgen vandaag een route voorgeschoteld met een lengte van zo’n 45 kilometer. De Adventure en Legend Klassen omzeilen via een onverharde weg een traject door het bos met daarin één langgerekte doorwading.
Boven: Arthur Toumanov en Uladzimir Rudnitski uit Belarus (Wit Rusland), Legend Klasse.
Bergen (en) water… Geen doorwading van een even verder gelegen riviertje, maar een flinke plons water op het laagste deel van een pad voor de bosbouw. Een natuurlijke afwatering is er ter plekke niet in dit dieper gelegen deel van het bos of het peil moet meer dan een halve meter hoog worden zodat het overtollige water dan over de randen zal gaan gutsen. Alleen aan weerszijde van de plas zijn diepe sporen te zien en die verklaren mede het vele, bruin gekleurde water. Wat er onder het wateroppervlak verborgen ligt? Wie zal het zeggen? Wil je het weten, dan zul je de boel moeten verkennen. De Legend en Adventure Klassen hebben geen last van dit stukje route. Zij rijden er via een onverharde weg omheen. Weliswaar onverhard in de betekenis van geen asfalt of beton, maar dit onverhard is tamelijk hard omdat de bodem bestaat uit gestampte aarde vermengd met ‘natuurlijke’ stenen. Duidelijk een weg ook die redelijk intensief gebruikt wordt door de bosbouw. Beide routes eindigen pal voor een behoorlijke berg, in het middendeel kaal door de gerooide bomen. Slechts deels zichtbaar voor het blote oog loopt in dit gekapte deel een steil pad omhoog de berg op. Later horen we van de deelnemers dat de hellingsgraad van dit pad circa 45° graden is. We twijfelen er geen moment aan.
Boven: De Offroad Wolves zijn wolven uit Rusland, luisterend naar de namen Victor Stolyarchuk en Sergei Ivanov (Legend Klasse).
‘Relaxte start’ We genieten nog even van een banaantje uit ons lunchpakket alvorens de eerste rijders uit de Legend en Adventure Klasse zich aandienen op ons fotopunt. De eersten die in beeld komen zijn de Russen Vladimir Krechitov en Igor Chernenko in hun Toyota LandCruiser 72 (Legend Klasse). Ze stoppen voor de berg omdat het routeboek vertelt dat ze rechtsaf moeten. Maar schreven we niet dat het pad voor het blote oog maar nauwelijks zichtbaar is? Prompt rijden de mannen dan ook verkeerd, voor de berg langs. De afstand scheelt ook te weinig om je zorgen te maken; als rijder en vooral co-piloot denk je dat je goed zit. Met een flauwe boog om de berg heen eindigen de mannen pakweg zestig meter verder voor een bos. De snelheid gaat er uit en even later komen ze tot stilstand. Je ziet ze bij wijze van spreken twijfelen. Kris-kras tussen bomen door laveren is wel heel afwijkend, ook in een Croatia Trophy, met name omdat de bomen zo dicht opeen gepakt staan dat het met een fiets al moeilijk wordt er tussendoor te sturen. Gelukkig roept een marchal hen luidkeels na en na opnieuw een blik in het roadbook zien we hen in het juiste ‘spoor’ de berg op klauteren.
Boven: Steven Giusti en Mirko Alba uit Italië, Legend Klasse.
Onder: Franck Daurelle en Françoise Hollender van Euro 4×4 Parts (F) zijn de eerste deelnemers in de Adventure klasse die ons passeren.
Boven: Urmas Uffert en Kaido Kallavus uit Estland (Adventure Klasse).
Slinks opgesteld. Onze ‘vaderlandse Friezen’ Sjoerd Wijnia en Eric Plomp (foto hierboven) en met de arm van Eric in de lucht betekent het dat het goed gaat. Wat ze dan nog niet weten is dat ze een elektronische controlepost (stempelpunt) missen, circa anderhalve meter rechts van het pad. Het zijn de Fransen Guillaume en Fabien Gaugain die het stempelpunt als eerste ‘in het snotje’ hebben. In eerste instantie schieten ook zij er echter voorbij om pas na een tiental meters boven op de rem te gaan staan en terug te rijden om alsnog te stempelen. Ruw geschat zijn er dan al zo’n acht of tien deelnemers gepasseerd die het stempelpunt gemist hebben. Begrijpelijk ook, want kom je vanuit een bocht aanrijden, dan zie je links van je een paar fotografen zitten. Meestal betekent het ‘ellende’ als je fotografen op een route tegenkomt, want die staan uiteraard het liefst op de moeilijkste plekken te fotograferen. Bovendien staan even verder links nog twee officials. In de auto wordt je aandacht dus naar links getrokken waardoor je het stempelpunt mist. En we geven toe dat het punt tamelijk onopvallend is. Geen van ons fotografen, maar ook de twee officials verderop, hadden het punt voorheen opgemerkt! En na de Fransen volgen er nog een aantal die het stempelpunt finaal voorbij racen. Gelukkig wordt het missen de rijders niet zwaar aangerekend. In feite is het alleen een bewijs dat je er geweest bent, maar dat is het uitrijden van de route eveneens. Toch baalt Eric Plomp best wel dat hij het punt gemist heeft als we het hem na afloop vertellen.
Boven: Met de telelens genomen, flink uitvergroot maar bovenal wilde ‘het kreng’ slechts één heel klein ogenblikje stil zitten. Iedereen weet natuurlijk dat we hier te maken hebben met een Papilio Machaon, want hij komt ook in Nederland voor, vooral in het oosten en zuiden. Voor het gemak noemen wij de Papilio Machaon gewoon Koninginnenpage (en dacht je nu echt dat we die wijsheid van ons zelf hebben? We hebben het stiekem even opgezocht hoor!).
Legendes flitsen voorbij! Het duurt niet lang of de Nederlandse deelnemers in de Legend Klasse komen voorbij. Als eerste zijn het Frank en Daan Scholten die ons passeren, weldra gevolgd door Ge Hofenk en Roy Steenbergen. En verbazing bij ondergetekende, maar weinig later komen Geert Martens en Robbert Janssen (Sand and Stone en Autobedrijf Robbert Janssen) ons voorbij stuiven in hun lange Land Rover 130 Defender! Daar hebben we nog even niet op gerekend omdat we weten dat de heren dan al een flink stuk door het bos hebben moeten manoeuvreren. En dat zoiets met een dergelijk formaat auto meer tijd vergt staat buiten kijf. Op de twee foto’s hierboven zie je eerst Frank en Daan Scholten met daaronder Ge Hofenk en Roy Steenbergen. Op de twee foto’s hieronder flitsen Geert en Robbert twee keer voorbij…
Boven en onder: Fabien Petitpas en Gallet Thomas (F) in een Toyota HDJ 80 (Adventure Klasse).
Drie keer boven en twee keer onder: De eerste gladiatoren in de Trophy Klasse die het bos uitkomen en richting de berg moeten sturen zijn Hardo Mere en Lauri Junkin uit Estland in hun Honda H6 (duidelijk te zien toch…?). Ook hen wacht net uit het bos een elektronische controlepost, links van de route geplaatst. Alles gaat in een razend tempo. Met ‘piepende banden’ tot stilstand komen op het onverharde pad (in Amerikaanse films kan dat!), de auto bijna uit tuimelen, een sprintje naar de elektronische controle, zenuwachtig je papier snel proberen af te stempelen en als laatste het sprintje terug om met een soort van zweefduik in de auto te eindigen. En weg zijn ze weer. Maar kijk eens voor de gein naar de linker achterband met welke bandenspanning deze mannen rijden….!
Boven: Nikola en Dejan Savic uit Servië, Adventure Klasse. Tekenend is dat deze mannen meedoen, want de oorlog in het voormalige Joegoslavië ligt nog altijd gevoelig en is nog lang niet door iedereen vergeten. Ook de Kroaten zelf geven grif toe dat het heel aardige lui zijn.
Boven: Het duurt even voordat Jim Marsden en James Ayre (GB) in het spoor van de Estlanders volgen. Het is een poosje stil in het bos, maar dan kondigt een luide, snel aanzwellende brul aan dat de mannen op komst zijn. Met een ijzingwekkende snelheid gooit Jim zijn Gigglepin Ora Offender door de laatste bocht, stopt bij de controlepost en voordat je één keer je adem uitgeblazen hebt is hij alweer verdwenen richting de verder gelegen berg.
Onder: Vrijwel net zo indrukwekkend volgen even later Christian Wulz en Marius Pop uit Oostenrijk.
Boven: Brian de Jong en Sanne van den Born (Adventure Klasse) in de ‘Applitech’ Land Rover 100 TD5.
Onder: Johann Eibensteiner en Harald Deutschmann, naast Jim Marsden en James Ayre grote kanshebbers voor de eindzege, verliest flink tijd als gevolg van pech.
Boven en onder: Kristian Jensen en Frederik Brinch uit Denemarken.
Boven: Blaz en Joze Drozg uit Slovenië.
Onder: Szilard Magyar en Pippo Krisztian uit Hongarije. let op het stroompje waar ze doorheen rijden, want dat ga je later in de week terugzien. Nauwelijks een meter breed en iets meer dan enkel diep kunnen we er met onze laarzen zonder kans op natte voeten doorheen lopen.
Boven twee keer en onder twee keer: Van de regen in de drup. Omdat Johann Eibensteiner en Harald Deutschmann ongelukkig met pech stil staan op de route gaan enkele teams er omheen. Bij het schuin terug de sporen van de route insturen, waarvan dit team de diepte duidelijk onderschat, krijgen de mannen (Kristian Jensen en Frederik Brinch uit Denemarken) te maken met een ‘omkiepertje’. De auto staat vlot weer op de wielen.
Boven: Daniël Mühlbacher en Josef Reinisch uit Oostenrijk in hun Proto.
Onder: Adrian Parker en Alan McGilvray uit Australië.
Boven: Johann Eibensteiner en Harald Deutschmann
Boven twee keer en onder twee keer: Schitterende actie die we graag uitgebreid laten zien van de Portugezen Helder da Rocha en Flavio Gomes Touças in hun, hoe kan het anders als Portugezen, UMM Alter.
Boven twee keer en onder drie keer: Net zo’n schitterende actie krijgen we voorgeschoteld van de Australiërs Dave en Simon Cameron, alleen moeten zij net na de doorwading een kort stukje lieren omdat ze op hun ‘buik’ liggen.
Boven: Nog niet in beeld geweest, deze mannen uit Letland die hun ‘Beha Shendo’ uiterst beheerst door het water dirigeren. Ze luisteren naar de namen Edvins Vansovics en Oskars Shendo.
Boven en onder: Na afloop is het vaak sleutelen geblazen, zo ook hier voor onze vaderlanders in de Adventure Klasse. Is er niets kapot of gebroken, dan is het alles nalopen en checken. Die eerste dag is er over het algemeen nog weinig aan de hand, maar dat wordt anders naarmate de wedstrijd vordert. Problemen kunnen van alles zijn, logisch ook omdat de bolides tijdens een off-road wedstrijd veel zwaarder belast worden dan bijvoorbeeld tijdens rondjes over een spiegelglad, geasfalteerd circuit. In de loop van de week laten we een paar problemen waarmee de Nederlandse mannen (en vrouw) te kampen krijgen de revue passeren.
Onder: Sanne van den Born zorgt er voor dat de ‘sleutelmannen’ niet hoeven te zoeken naar dopje tien, elf of zeventien om er maar een paar te noemen.
Je hebt het al kunnen lezen in ons vorige verslag van de Croatia Trophy 2019, de verschillende vormen van persoonlijke sponsoring welke ondergetekende heeft mogen ontvangen van een aantal rasechte 4×4 liefhebbers. Die noemen we onder ieder schrijven graag, want zonder hen had je dit verslag niet kunnen lezen. We noteren ze in willekeurige volgorde.
Sand and Stone en Autobedrijf Robbert Janssen in Etten-Leur.
Wolters Advies.
Rob en Ellen Vogelzang.
Van Esch Metaalreclycling.
Jan Houtkoop (Steephilltracks).
Tekst & fotografie: Martin Brink.
Mooi verslag en dito fotookes ??