Het resulteert in routes die herhaalt moeten worden en daar hebben vooral de Legend en de Adventure Klasse mee te maken.
Het alternatief… Het zijn Stage 6 en Stage 7 waarin de problemen in de Croatia Trophy zich het sterkst openbaren. Stage 5 was weliswaar een herhaling van Stage 2, maar met een beetje goede wil kon je die als rijders nog wel classificeren als heel anders, met dank aan de al enkele dagen gestaag vallende regen. De metamorfose van het minuscule stroompje tot kolkende rivier heb je kunnen zien. Stage 6 is niet heel lang en tot overmaat van ramp krijgen de Adventure Klasse en de Legend Klasse de volgende dag deze stage opnieuw voorgeschoteld. En dat gebeurt met name om de Trophy Klasse een ‘Trophy waardige dag’ te kunnen geven. Ook voor hen is er geen alternatieve route beschikbaar en daarom wordt na rijp beraad besloten dat de deelnemende teams zelf op een gegeven locatie proeven moeten uitzetten. De gegeven locatie is langs een riviertje dat aan één zijde geflankeerd wordt door een steile heuvel/berg. De nog negen deelnemende teams moeten ieder een proef uitzetten. Eenmaal uitgezet moet je de door jou uitgezette proef eerst zelf rijden. Daarna moet je de overige proeven rijden, tot een totaal van zeven stuks. Je begrijpt dat als je jouw eigen proef te makkelijk maakt, de concurrentie het zeer waarschijnlijk ook niet moeilijk krijgt. Andersom, maak je hem te moeilijk, dan heb je kans dat je jezelf in de vingers snijdt door er langer over te doen dan de concurrentie. Een beetje ’tactiek’ komt er natuurlijk ook bij kijken. Een voorbeeld aan de hand van twee top teams is wellicht het meest duidelijk. Zet bijvoorbeeld de auto van Jim Marsden eens naast die van Johan Eibensteiner. Die van Jim groot, majestueus en imposant in vergelijk met die van Johan; laag, klein, bijna fragiel. De overeenkomsten tussen die twee is dat alles op of aan de auto puur functioneel is en dat beiden behept zijn met een grote kudde paarden, bovendien paarden in de bloei van hun leven. Je zou nu kunnen denken dat Johan een proef uitzet waar behendig op gestuurd en gemanoeuvreerd moet worden, bijvoorbeeld tussen bomen door. Jim met zijn auto zal daar beduidend meer moeite hebben dan Johan zelf. Maar de kans bestaat dan uiteraard dat Jim die proef laat vallen en dan benadeelt Johan uitsluitend zichzelf, want hij moet zijn eigen proef wel rijden. Kortom, het is een zaak van veel wikken en wegen.
Boven en onder: Geert Martens (Sand & Stone) en Robbert Janssen (Autobedrijf Robbert Janssen) op Stage 5 van de Croatia Trophy, luttele meters voordat ze de finish bereiken.
Boven: Gé Hofenk en Roy van Steenbergen uit de Legend Klasse. Onder: Franck Daurelle en Françoise Hollender (Euro 4×4 Parts) uit de Adventure Klasse.
Boven: Frank en Daan Scholten (Legend Klasse). Onder: Eveneens uit de Legend Klasse, Arthur Toumanov en Uladzimir Rudnitski uit Belarus (Wit Rusland).
Boven: Onze ‘vaderlandse Friezen’ Sjoerd Wijnia en Eric Plomp (Adventure Klasse). Onder: De Italianen Simone ‘Bumba’ en Dario Lacchio (Adventure Klasse).
Boven: Kevin Pringot en Charly Pochez (Frankrijk, Adventure Klasse). Onder: Urmas Uffert en Kaido Kallavus (Estland, Adventure Klasse).
Boven: Brian de Jong en Sanne van den Born (NL, Adventure Klasse). Als eerder omschreven krijgen ze enkele dagen te kampen met een opspelende tripmaster, maar verder gedraagt de auto zich voorbeeldig in vergelijk met veel andere teams.
Onder: Jim Marsden en James Ayre (GB, Trophy Klasse).
Stage 7 voor de Trophy Klasse. Toegegeven, Stage 6 is niet al te lang en de Legend en Adventure Klassen moeten die route in Stage 7 nogmaals rijden. De Trophy klasse is echter beduidend langer bezig met Stage 7. Voordeel voor de toeschouwers en fotografen is dat het op een relatief klein oppervlak plaats vindt plus dat het zowaar droog is deze dag. Volop de gelegenheid om de verrichtingen van de Trophy teams van nabij gade te slaan en te fotograferen. De meeste teams hebben gebruik gemaakt van de steile heuvel/berg langs het water. Met gebruikmaking van de lier vrijwel loodrecht omhoog maar ook de auto, tussen de bomen door manoeuvrerend, weer terug laten zakken aan de lier. Dat ook de rivier niet ontzien wordt moge duidelijk zijn aan de hand van de foto’s.
Boven: Helder da Rocha en Flavio Gomes Touças (Trophy Klasse).
Onder: Vallo Sassi en Ats Tsupsman uit Estland in hun Omavalmistatud….
Boven: Edvins Vansovics en Oskars Shendo uit Letland in een Beha Shendo (Letland, Trophy Klasse).
Onder: De bolide van Johan Eibensteiner en Harald Deutschmann (Oostenrijk, Trophy Klasse).
Boven: Daniel Mühlbacer en Joseph Reinisch uit Oostenrijk, Trophy Klasse.
Onder: Een voorbeeld van de vele kapotte huizen die je her en der tegenkomt. Het doet je afvragen hoe het er in de glorietijd heeft uitgezien. De ruïne is prachtig gelegen midden in het bos en met een snel stromend riviertje in de achtertuin. Op het perceel nog drie bijgebouwen, maar die zijn niet meer bereikbaar omdat ze overwoekerd zijn door vegetatie.
Boven: Overleg over de bedoelingen in Stage 7.
Boven en onder: Christian Wulz en Marius Pop tijdens Stage 7 (Oostenrijk, Trophy Klasse).
Boven: In het kamp is de natuur de waslijn.
Onder: Een mede oorzaak van het uitvallen van enkele delen van de routes is dat er volop gewerkt wordt in de bossen. Trucks met gevelde bomen zoals hieronder komen meer dan eens voorbij.
Het staartje. De laatste dag, Stage 8, met de finish en dan regent het voor de verandering weer eens. Het is gelukkig een stage die door de rijders alom gewaardeerd wordt. Met name het laatste deel van de route is fraai, met verschillende keren in en uit een riviertje rijden en lieren. De vaderlandse deelnemers uit de Legend Klasse laten deze laatste stage echter voor wat hij is omdat ze de lange weg terug naar Nederland aanvaard hebben. De Nederlandse mannen en dame in de Adventure Klasse beleven stage 8 wel.
Boven: Sjoerd Wijnia en Eric Plomp zetten een fantastische prestatie neer. Zij zetten in deze Croatia Trophy van 2019 Nederland op de kaart en in de geschiedenis boekjes, want zij schrijven de wedstrijd op hun naam. Los van alle perikelen tijdens deze CT 2019 hebben zij die overwinning beslist niet cadeau gekregen. Eerder kun je het tegendeel claimen, fel bevochten. De strijd in de top van de Adventure Klasse was namelijk zeker zo zwaar als in de Trophy Klasse of eigenlijk zelfs zwaarder omdat de tijdverschillen tussen deze drie topteams veel kleiner zijn geweest (onderling maar enkele minuten verschil!). Tot op het laatst in de wedstrijd lagen de kaarten nog volledig open met als kanshebbers voor de titel Franck Daurelle/Françoise Hollender (Euro 4×4 Parts) uit Frankrijk en Urmas Uffert/Kaido Kallavus uit Estland. Stuk voor stuk hebben alle drie de teams te maken gehad met (technische) problemen; ook Sjoerd en Eric zijn daar niet gevrijwaard van geweest. Samen met hun technische crew hebben alle drie teams die problemen echter weten op te lossen met dit spannende resultaat als kroon op hun ‘off-road werk’.
Boven en onder: Ook Brian de Jong en Sanne van den Born halen de finish. Een geweldige prestatie natuurlijk als je de CT voor het eerst zelf rijdt.
Boven en twee keer onder: Dave en Simon Cameron uit Australië. Op de openingsfoto van dit laatste verslag zie je hun landgenoten Adrian Parker en Alan McGilvray.
Stay tuned! Binnenkort hopen we nog enkele foto’s van de prijsuitreiking te publiceren. Tijdens de prijsuitreiking was ondergetekende namelijk in gesprek met enkele mensen van de organisatie. Sven Strobbe van T.M.M. Photography (T.M.M. staat voor Too Much Media) heeft de prijsuitreiking voor ons gefotografeerd. Los daarvan heeft hij ook fantastische foto’s gemaakt tijdens de Croatia Trophy 2019 wedstrijd. Ook die zijn binnenkort terug te vinden op zijn website: www.tmmphotography.photoshelter.com
We hebben een stukje persoonlijke sponsoring mogen ontvangen van de mensen en bedrijven die hieronder in volstrekt willekeurige volgorde vermeld staan. We zijn hen enorm dankbaar. Vergeet niet dat je mede door hen onze verslagen gratis hebt kunnen lezen!
Van Esch Metaalreclycling.
Wolters Advies.
Jan Houtkoop (Steephilltracks).
Rob en Ellen Vogelzang.
Sand and Stone en Autobedrijf Robbert Janssen in Etten-Leur.
Tekst & fotografie: Martin Brink.
