Dagje trial rijden met de LRCH

Een stukje van dat onbestemde gevoel verdwijnt al in de vroege ochtend als we uit het raam kijken en begroet worden door een uitbundig schijnende koperen ‘ploert’. Een toch vreemde uitdrukking, want een ploert is een gemenerd en een ploertenstreek een dito streek. We kennen zelfs de ‘ploertendoder’ waarmee we ‘gemene mensen’ zo nodig van repliek kunnen dienen in geval ze ons onheus willen bejegenen (lees: beroven of ander kwaad toe willen doen). Nee, in ons geval is de zon geen ‘ploert’ zoals hij genoemd wordt als hij gemeen en onbarmhartig warm is zoals in verschillende woestijnen maar ‘ploert’ omdat nog steeds dat onzalige getal dertien in ons hoofd rondspookt en dat maar niet wil verdwijnen. Deze ‘kopen ploert’ heten we met zijn ietwat bescheidener warmte in ons landje van harte welkom en met een opgewekt humeur stappen we dan ook in onze auto en slaan we bijna blindelings (natuurlijk verblind door die uitbundige zon) de weg naar de Beekse Bergen in.

What’s in a (first) name? Everything! We arriveren redelijk op tijd, maar er heerst dan al een welhaast ‘koortsachtige’ (door die warme zon natuurlijk) bedrijvigheid op de grote parkeerplaats achter op het terrein. Heen en weer lopende LRCH leden, kinderen aan het rennen en tal van vaders die banden af laten lopen (Richard Vonk van Adventure Events ontsteekt nu ongetwijfeld in euforie) of hun Land Rover product van een aanhanger rijden. De Try 4 all Trial is gratis voor de leden van de LRCH. De naam is, met in het achterhoofd de nog immer geldende Covid-19 maatregelen, doordacht gekozen, want ‘Try’ kun je in feite opvatten als een ‘Probeersel’ of anders een training. Voor iedereen houdt dan in dat er geen kosten aan zijn verbonden en Trial hoeven we hier niet meer uit te leggen dunkt ons. De limiet van het aantal deelnemers is gesteld op vijftig auto’s. Normaliter houdt een organiserende partij dan een aantal inschrijvingen aan dat 10 tot 15 procent hoger ligt omdat er altijd wel enkele (eerdere) inschrijvingen door onvoorziene omstandigheden komen te vervallen. Edoch, niet heel veel deze keer. We hebben het de organisatie niet kunnen vragen (domweg omdat wij dat vergeten) maar we krijgen de indruk dat er een paar meer leden zijn geweest, zo’n stuk of vijfenvijftig. Maar nogmaals, dat is een gok van onze kant.

Voordeel. We schreven al eens dat het voordeel van een algemene 4×4 club is dat je een breed scala aan 4×4 voertuigen en modellen tegen kunt komen. Maar in dezelfde context heeft ook een 4×4 merkenclub een voordeel en wel dat je daar een enorm breed aanbod van afwijkende of aangepaste modellen van het merk in kwestie tegenkomt. Waar je bij een algemene club geluk moet hebben om een bijzondere uitvoering van een merk tegen te komen, is dat bij de 4×4 merkenclubs bijna schering en inslag. Vandaag is een ‘voorbeeld dag’. Tal van leuke en bijzondere 4×4 Land Rover ‘snoepjes’ strelen in een bijna voortdurende aaneenschakeling het retina (netvlies) van onze kijkers. De Land Rover Series, de Defenders, de Discovery’s en de Range Rover’s; stuk voor stuk komen we ze tegen in een breed scala aan uitvoeringen en iets minder breed in kleuren. 

Boven: Zet deze Defender 130 eens naast een Series I of een 88 Lightweight en je begrijpt dat sturen in de 130 van een heel ander niveau is. Onwillekeurig komt bij ons dan de vergelijking op van een klein sleepbootje en een mammoettanker.

Het strijdtoneel. De LRCH organisatie heeft vier lange proeven uitgezet. Stuk voor stuk zijn ze achter op het terrein van de Beekse Bergen gelegen. Eén proef ligt helemaal achterin, het stukje bos dat ruwweg de vorm heeft van een langbenige driehoek. Deze proef kenmerkt zich vooral door enkele langgerekte, tamelijk diepe geulen welke parallel lopen met het meer op het terrein. Twee proeven liggen op dat deel van het terrein dat we meestal aanduiden als ‘de duinen’. De reden is simpel, want het bestaat voornamelijk uit geel/wit zand en herbergt behoorlijke hoogteverschillen welke gemaskeerd worden door vooral dennenbomen en wat struiken. De vierde proef ligt rechts van het parkeerterrein en vergt vooral behendig stuurwerk in een matig geaccidenteerd terrein. Stuk voor stuk bieden de vier proeven meer dan voldoende uitdagingen voor de rijders en dito schaduw voor de officials. Terzijde, dat zijn er meerdere per proef zodat er in ieder geval twee deelnemers tegelijk de proef kunnen rijden. Het wordt al snel duidelijk dat die schaduw niet te versmaden valt, want de zon begint naarmate de dag vordert toch wat ‘ploerten trekjes’ te vertonen. Met andere woorden, ze brandt er flink op los.

What’s in a (second) name? Everything! Heel soms hoor je wel eens een niet Land Rover eigenaar zich afvragen wat mensen ‘in vredesnaam’ zien in een Land Rover. Geen vraag welke moeilijk te beantwoorden is meneer, “gewoon omdat ze boordevol karakter zitten en dat kom je in die hoeveelheid bij vrijwel geen enkel ander merk tegen”. En juist omdat ze zo boordevol karakter zitten vergeven hun eigenaren hun ‘lieveling’ (soms geven ze die zelfs een naam, zoals Catootje) graag de mogelijk onaangename karaktertrekjes…. 

De meedogenloze balletjes. Op alle vier de proeven zijn routes uitgezet middels paaltjes. Op die paaltjes liggen balletjes en kiepert zo’n balletje er af, dan collecteer je onherroepelijk strafpunten. Om het zoek raken van balletjes te voorkomen zijn ze middels een touwtje verbonden met het paaltje. Soms gebeurt het dat zo’n balletje al naast het paaltje hangt (door de wind of een onoplettende voorbijganger) terwijl de Land Rover ter plekke nog niet eens gearriveerd is. Even de official daar attent op maken is voldoende, maar in vrijwel alle andere gevallen levert het strafpunten op. De paaltjes zijn dusdanig neergezet dat ook de meest korte Land Rover’s flink hun best moeten doen om ongeschonden tussen die paaltjes door te komen. Vanzelfsprekend wordt het daardoor een stuk moeilijker voor de grotere en langere Land Rover modellen, maar uiteraard hebben al die grotere en langere modellen daar mee te maken. Precies, die zitten dus in een andere klasse.

Boven en onder: Soms is de inzet van menselijke spierkracht onontbeerlijk…

Boven: Je gelooft hem onvoorwaardelijk op zijn ‘eerlijke blauwe ogen’… 

Open boeken. Nog veel leuker om te zien dan al die verschillende Land Rovers zijn de talloze uitdrukkingen op de gezichten van de deelnemers. Steevast hangen de hoofden van de chauffeurs én bijrijders uit de auto om te kijken of ze ongeschonden tussen de poortjes door kunnen. Werkelijk alle emoties kun je als een open boek aflezen op die ‘postzegeltjes’ van de deelnemers. Lachende gezichten, ingespannen gezichten, geconcentreerde gezichten, angstige gezichten, quasi nonchalante gezichten, opgewonden gezichten, oplettende gezichten, soms bedroefde gezichten (als het balletje er toch af kiepert), triomfantelijke gezichten (als hij blijft liggen), vrolijke gezichten en geëmotioneerde gezichten en ongetwijfeld zijn we nog wat ‘gezichten’ vergeten. 

Gepaste snelheid. Met het mooie weer van de laatste tijd is de ondergrond redelijk droog. Vooral op de proef achter in het bos hebben de rijders daar profijt van. We herinneren ons de locatie maar al te goed van enkele weken terug toen er vanwege het vele water nauwelijks te rijden viel en behoorlijk wat auto’s daar ‘gered’ moesten worden. Nu is daar geen sprake van. Ter ‘compensatie’ hebben de heren uitzetters de paaltjes dusdanig listig de grond in gemept dat je als rijder bijna de situatie van enkele weken terug wenst. Nauwkeurig sturen ’tot op de millimeter’ is het advies. Snelheid is beslist niet aan de orde, in tegendeel. We hebben de hele dag nauwelijks motoren gehoord die meer dan 1.500 toeren maakten. 

Boven en onder: Het lijkt makkelijk, maar let eens op de neus van de auto’s en dan vooral waar die zich bevindt.

Boven en onder: Yep, ze zijn er niet alleen in groen.

Boven: De jeugd doet aan een heel ander soort ’trial’. Die zien de auto van papa als een soort klimrek.

Boven: Floor ten Brink.

Onder: Erik Vos.

Boven: Je komt ze bij de Land Rover Club Holland meer dan gemiddeld tegen; leuke honden! 

Boven: Pim Liebregts zien we niet alleen bij de LRCH Trial.

Boven: Met voorsprong en onbetwist de allerleukste, allerliefste en allermooiste official, Petra Boogerd.

Boven: Lunch on board…

Helaas. De inwendige mens mag niet vergeten worden natuurlijk. Omdat er geen catering aanwezig is op het terrein en ook de eigen LRCH catering niet operationeel is (vanwege Covid-19 uiteraard) zijn de deelnemers aangewezen op meegebracht eten van thuis. In sommige gevallen is dat een voordeel omdat je dan weet wat je op je bord krijgt, maar dat geldt niet voor de catering van de LRCH. Die is werkelijk van ‘culinaire topkwaliteit’ weten we uit ervaring. Voor de officials heeft de organisatie lunchpakketten geregeld.  

Boven: Niet alleen vanwege de warmte kan je hart ‘smelten’, ook als Beer je aankijkt… We hebben er zelfs een uitdrukking van gemaakt, ’trouwe hondenogen’. Weet je gelijk waar die vandaan komt. 

Geduldig en gezellig. Gezien het flinke aantal deelnemers van circa vijftig stuks en het bescheiden aantal proeven van vier stuks is het logisch dat er wachtrijen zijn. We horen er geen onvertogen woord over, in tegendeel. De deelnemers gebruiken die wachttijd om lekker gezellig bij te kletsen, want je hebt elkaar immers lange tijd niet gezien vanwege het Corona. Niet zelden wordt er een campingbrandertje tevoorschijn getoverd en (soms) koffie of (meestal) thee gedronken. En loopt het tegen lunchtijd, dan zien we de proviand opgediept worden.

Boven en onder: RICHARD…..!!!!  Het is het stokpaardje van Richard Vonk van Adventure Events als hij een cursus 4×4 geeft. Als eerste kaart hij de bandenspanning aan en welke verschillen het off-the-road maakt. Zo te zien hebben deze heren dus een cursus bij hem gevolgd…

Boven: Norbert Duijvelshoff, verantwoordelijk voor de communicatie binnen de LRCH en tevens een van de hoffotografen van de club. Hier in actie met een voor fotografen begerenswaardige spiegelloze camera van Nikon. De kans is groot dat het de toekomst wordt van de (professionele) fotografie.

Boven: Foutje, bedankt. Tja, het balletje hangt er toch echt naast.

Boven: En dan aai je een hond tijdens boodschappen doen en zit je ‘ineens’ met een ruwharige teckel opgescheept van een ouder stel. Het overkomt Olav Wonneberg van de LRCH en hij is er blij mee.

Boven: Deze dame heeft ongetwijfeld het meeste plezier gehad in de trial, want haar schaterlachen echode, nee beter is galmde, door het hele bos…

Boven en twee keer onder: Alleraardigst stel met een fraaie Land Rover Freelander V6 welke tevens is uitgerust met een lier. De auto wordt dagelijks gebruikt maar dus ook om er plezier mee te hebben. Nog veel leuker is dat het met de verdere uitrusting in de auto ook dik in orde is. Handschoenen, klapblokken, harpsluitingen, boomlint, kinetisch touw, etc. is aan boord te vinden.

Boven: Het valt absoluut niet te ontkennen; dit is het Land Rover leven in optima forma.

Boven en onder: Roelof Soeteman in zijn element.

Boven: Uitgerust met een Kaapstander. Zie het als een lier welke aangedreven wordt door de motor.

Boven en onder: Nogmaals Pim Liebregts, maar nu nadat we hem gevraagd hebben zijn zonnebril af te doen. Uhhh, doe hem toch maar weer op Pim en dat doet hij…

3×4…? Op een van de twee proeven in de duinen gaat het vrij schuin ‘bergafwaarts’. Weliswaar is het geel/wit zand, maar hier is het niet zo los van samenstelling als bijvoorbeeld op het strand. Door de tijd is het ingeklonken en dat heeft op deze helling geresulteerd in wat serieuze kuilen. Die liggen min of meer om en om in de route naar beneden met als gevolg dat het off-road fenomeen ’twisted axles’ om de hoek komt kijken. Regelmatig zien we hier dan ook Land Rover’s die een ‘pootje’ optillen.

Boven: Commentaar overbodig.

Boven: Op de plas wordt ander off-the-road beoefend.

Boven: Dit roept herinneringen op aan onze eigen jeugd, toen de tijd van computerspelletjes en tablets nog ‘eeuwen ver’ voor ons lag. Uiteraard moet je mee gaan met de tijd, maar is dit niet veel gezonder?

Boven: Pracht voorbeeld van sport die verbroedert. De jeugd werkt samen met de oudere generatie.

Boven een stuk of vier en onder een stuk of tien: Nog een paar foto’s waarin het balletje op het paaltje overduidelijk de hoofdrol speelt. Tja, het voordeel om met vier fotografen op pad te gaan is dat het na afloop niet ontbreekt aan beeldmateriaal. Uw scribent wordt opgezadeld met zo’n achthonderd foto’s en dat is deels al een selectie. We laten er hier bijna tweehonderd op jullie los, maar mocht jouw auto er toevallig niet tussen staan, schroom niet contact op te nemen met de vraag of we die niet vergeten zijn. 

Boven: De nog altijd goedlachse ‘bazin’ van Beer….

Onder: Drie keer 3×4, of zoals wel eens beweerd wordt, drie keer het bewijs dat ook Land Rovers, net als andere terreinauto’s, tegen een boom kunnen plassen… (een wiel optillen).

Het onontkoombare einde van de Try 4 all Trial. Ruim voor de klok van vier uur in de middag hebben vrijwel alle deelnemers de proeven gereden. Het laat tevens zien dat het wachten nooit erg lang heeft geduurd. Druppelsgewijs zien we de deelnemers vertrekken. Een laatste groet, een zwaai en weg zijn ze. We weten zeker dat ze op weg naar huis een vracht aan leuke herinneringen mee moeten torsen. Als schrale troost kunnen we ze verzekeren dat zij niet de enigen zijn die daar last van hebben. Wij namelijk ook en het getal dertien zat daar beslist niet bij.

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.