De 2017 Mudparty van de Mud Maniacs

Boze weergoden. Twee dagen hebben ze er voor uitgetrokken, de Mud Maniacs, en ook dat is gebruikelijk bij deze mannen. De zaterdag hebben we een andere planning zodat we zondag de Mud Party op onze agenda hebben gezet. ‘Elk nadeel heeft een voordeel’ zei ooit een ‘wijsgeer uit het verleden’. In ons geval is dat de regen die zaterdag onophoudelijk uit het zwerk neerdaalt en onze planning overhoop schopt. Ook de Mud Party wordt die zaterdag geteisterd door het slechte weer zodat ons voordeel bestaat uit het feit dat we thuis (verplicht) droog blijven. Achteraf horen we dat we niet de enigen zijn waarbij het slechte weer parten speelt. Ook veel modder verslaafde off-road liefhebbers zien het niet zitten op de zaterdag om de Mud Party te bezoeken zodat de zaterdag aantallen uit het verleden niet gehaald worden. Maar, en daar is-ie weer, gelukkig gloort er hoop, want er is nog een voordeel.

Boven en onder: Yves Cieters met kroost (en eega) doet het vandaag beduidend rustiger aan dan tijdens de challenge wedstrijden.

Uitgeput? Het tweede voordeel is dat er de zaterdag zoveel regen is gevallen dat het niet anders kan of de wolken zijn zondagmorgen bij ons vertrek volslagen leeg en ‘uitgeblust’. Het is mooi maar vooral droog nazomerweer en dat blijft het de hele dag, ondanks voorspellingen van mogelijke buien. Het heeft direct zijn weerga op modderfreaks, want een kleine veertig komen er nu opdagen en dan hebben we de organisatie nog niet meegerekend. De koffie staat voor ze klaar bij aankomst en bij de inschrijvingen valt er ook nog een prijsje te winnen  door een ‘simpele’ vraag te beantwoorden. Die vraag is hoeveel modder liefhebbers destijds de Mud Maniacs hebben opgericht en de prijs die er mee te verdienen valt is een coating pakket van Color your Hippo, gesponsord door Custom Offroad. Niet zo heel vreemd, want Custom Offroad eigenaar Ard van Meer is mede oprichter van de Mud Maniacs.

Waterballet. Nieuwsgierig als we ‘soms’ zijn vragen we de organisatie, en dat putten we uit onze herinnering, wat de proef op zaterdag is geweest. Wie de Mud Maniacs kent weet dat de mannen al jaren op zaterdag een ludieke proef in het programma hebben. Steevast heeft die proef iets met off-road te maken of anders de off-road bolide. Nog altijd kakelvers in onze herinnering is bijvoorbeeld het ‘homokineet poepen’. Dit jaar heeft de organisatie bedacht dat de deelnemers een opgegeven afstand van 10 meter moeten afleggen in het terrein. Wie het dichtst bij die 10 meter komt wint het spelletje. Het voornemen is goed, alleen heeft de organisatie even geen rekening gehouden met de nog altijd gestaag neerdalende regen. Het is dermate slecht en vies weer dat de meeste zaterdag deelnemers het voor gezien houden. Ze duiken liever de nabij gelegen camping op om te genieten van de BBQ en wie weet van een potje bier of ander drankje dat de nattigheid doet vergeten…

Boven: Het zal mij allemaal worst wezen; ik ga lekker aan de drank want ik word toch gereden…

Onder: Ga je naar de Mud Party van de Mud Maniacs, dan moet je niet vreemd opkijken als je een ‘spatje’ modder oploopt. Tenminste, zo lang je de door de Mud Maniacs uitgezette proeven gaat rijden. Daar ben je namelijk volkomen vrij in. Ga je de uitdagingen aan, dan is modder verzekerd, helemaal als je de ramen van je off-road bolide open laat staan…

 

Niet alles is wat het lijkt. Op ieder off-road evenement zijn er wel een paar ‘smaakmakers’. Off-road mannen, maar soms ook vrouwen, die net wat verder gaan dan de andere off-road liefhebbers. Het is de slagroom op de taart voor fotografen natuurlijk en de Mud Party wijkt gelukkig niet af van deze ‘gewoonte’. De meeste sensatie gebeurt rechts op het terrein. Ben je bekend op de Landsard, dan weet je dat het pad van de ingang zich weldra splitst. Eén poot gaat gewoon rechtdoor en volgt daarmee de oever van het naastgelegen meertje. De andere poot buigt rechtsaf. Links en rechts van deze poot vind je veel water en navenant de meeste, behoorlijk pittige uitdagingen. De ‘ellende’ wil natuurlijk dat je niet kunt zien wat zich onder het wateroppervlak bevindt. Om het nog wat slinkser te maken wordt het geheel schijnheilig aan het menselijk oog onttrokken door kroos. Een moment van onbedachtzaamheid kan daarom zomaar ontaarden in een nat pak. Immers, in het ‘laaiende vuur’ van het off-road spel loert vergissen om de hoek. Je kunt zomaar denken veilig op een tapijtje van mos te stappen maar plotseling krijg je ‘het gevoel’ dat de grond onder je wegzakt. Wat die dan ook daadwerkelijk doet….

Centrum gericht… Maar nog niet eens die waterpartijen links en rechts van het pad vormen de allergrootste uitdagingen. Wat te denken van het pad zelf? De vele honderden grove modderwielen die in de loop der tijd gepasseerd zijn hebben het pad langzaam maar zeker flink pittig gemaakt. Zeg maar gerust zwaar, want meer en meer zien we daar bolides hopeloos vast komen zitten. Sorry, voertuigen waarbij de voortgang tijdelijk belemmerd wordt. Schuldig zijn vooral de soms kniediepe moddersporen. Probeer je daar doorheen te komen, dan moet je van goede huize komen en een flink geprepareerd off-road kanon onder het zitvlees hebben wil je die langgerekte gaten door komen. Rij je naast de sporen, dan is er negen van de tien keer nog niets aan de hand, maar oh wee als je even verkeerd stuurt. Onherroepelijk zak je dan die sporen in en dan komt die tiende keer in beeld: je moet een sleepje aanvaarden of je lier aanspreken. We kijken er niet vreemd van op dat de modderfreaks hier hun skills flink aan het testen zijn en daarbij pogen deze nog wat aan te scherpen.  

Boven: Wie goed oplet kan zien dat deze foto vroeg in de ochtend is genomen. Hoe je dat kunt zien? Ze is nog schoon…

Op hoop gebaseerde voorspelling. Pieter, Michel zijn zo nog wat namen van modderfreaks die we kennen uit de Challenge, maar die de modder tijdelijk vaarwel hebben gezegd als gevolg van andere, noodzakelijke bezigheden. Maar als we de mannen spreken krijgen we de indruk dat we hen binnen afzienbare tijd wel weer tegen kunnen gaan komen. Zij doen recht aan het spreekwoord dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hoe we tot die conclusie komen? Hun geprepareerde bolides hebben ze nog altijd in hun bezit…

  

Boven: Jan Westerbeek komen we regelmatig tegen als official tijdens NK Trial wedstrijden. Vandaag bewijst hij ons dat hij ook off-the-road goed uit de voeten kan en eigenlijk wel mee kan doen aan het NK Trial….

Boven: Eén van de weinigen die nog vliegt…. (het is een vliegtuig van Ryanair).

  

Boven: De herfst zorgt in gemengde bossen steevast voor prachtige, kleurrijke plaatjes. En dan hebben we hier in Nederland een gematigd zeeklimaat. Dat houdt in dat het verkleuren en vallen van de bladeren over een tamelijk lange periode wordt uitgesmeerd door onze houten vrienden (je moet je ‘off-road ankerpunten’ in ere houden). Veel sneller gebeurt dat wisselen van seizoenen in streken met een landklimaat. Wie optimaal wil genieten van herfstkleuren raden we aan bijvoorbeeld eens een reisje te boeken naar het noord-oosten van de VS. Daar wordt dat verkleuren en vallen van de bladeren in de herfst de ‘Indian Summer’ genoemd. Intikken op je computer en alle afbeeldingen bekijken geeft je een idee, maar is slechts een afspiegeling die het niet haalt bij de werkelijkheid. 

Boven: He, de vorige keer was hij nog blauw! De Nekaf hebben we het over…

Boven: Leuk zo’n muts… Onder: Oeps, glijdt uit in het kinderspeeltuintje en trakteert ons daarmee op een ‘portretfoto’ om nooit meer te vergeten. In eerste instantie staat het huilen hem nader dan het lachen. Totdat hij hoort dat alle omstanders er om moeten lachen.

Boven: Tussen de middag ‘meer dan uitstekende’ hamburgers. Ze vinden dan ook ‘meer dan gretig’ aftrek. 

Boven en onder: Met glans de grootste modderfreak van de dag, ondanks een kapotte kruiskoppeling. Die weet hij vlot te repareren waarna hij ons opnieuw trakteert op heerlijke off-road beelden. Verderop meer van hem.

  

Boven: Het nadeel van smalle, langgerekte en vooral diepe moddersporen is dat het uitstappen wat problematischer wordt als dat nodig is.

Boven: Arie Gravendeel met vrouw en koter. Arie is een goede vriend van Joey van Muiden op de foto hieronder. We kwamen beide mannen de eerste keer tegen in Havelte en dat was een leuke kennismaking. 

Boven en onder: Weet heel goed waar de off-road mosterd gehaald moet worden deze Joey van Muiden. Weet zich volgens de regels van de off-road kunst keurig zelf te bevrijden. Een plezier om naar te kijken en vast te leggen derhalve.

     

Alternatief voor een leuke hond. Het komt maar heel weinig voor dat we geen ‘leuke hond’ treffen, maar dit keer is dat toch het geval. Bij gebrek aan een leuke hond deze keer dus enkele leuke paddenstoelen. En daar barst het werkelijk van op de Landsard momenteel, met dank uiteraard aan het vochtige herfstweer van de laatste tijd. Er zijn zoveel paddenstoelen dit jaar in heel Nederland dat ze zelfs het nieuws haalden. Hoewel ze over het algemeen ‘off-the-road’ voorkomen, on-road zijn we ze tenminste nog niet tegen gekomen, weten we weinig over paddenstoelen. We weten dat het exemplaar op de foto hierboven een boleet is, maar vraag ons niet welke. Op twee foto’s hieronder zie je de enige die we bij naam kennen, de vliegenzwam. Je weet wel, de grote paddenstoel uit het volksliedje, rood met witte stippen waarop kabouter spillebeen al ik weet niet hoe lang heen en weer zit te wippen. Hier is hij blijkbaar nog niet geweest, want ze zijn niet geknakt…

Boven: Is dit nu twee vliegen(zwammen) in één klap….?

     

Boven: Jan Westerbeek, goed voorbereid met lieslaarzen, helpt een mede off-roader droog te blijven.

Praktijk ervaring opdoen. De tweede die we op een auto tegenkomen, de nieuwe Warrior lier met dubbele motor, Predator genaamd. De allereerste wordt namelijk getest door Roan 4×4 zelf en hebben we in actie kunnen zien tijdens de laatste Challenge. Eigenaar van dit tweede exemplaar Joes Lantmeeters (we veronderstelden aan de hand van zijn kaartje even dat zijn beroep Landmeter was, maar verkeerd geschreven) las ons verslag over de lier op terrein.nu en pakte direct de telefoon. Het gevolg is dat hij zich mag beroepen als zijnde de eerste Belg die in het bezit is van de nieuwe Warrior Predator. We hebben de lier ook bij hem in actie kunnen zien en Joes zelf blijkt tamelijk verguld van de lier als we een praatje met hem aanknopen. Dat neemt niet weg dat hij de Predator lier (het is één van de vijf prototypen) kritisch aan de tand voelt. In de planning ligt het zijdeksel er af te halen om te zien hoe de overbrenging zich houdt in de barre omstandigheden waaraan Joes zijn, overigens puik geprepareerde, Land Rover Defender bloot stelt. Tijdens de actie die wij zagen met de Predator is deze goed voor de vlotte redding van de Nissan Patrol hieronder op de foto’s.

Boven: Joes (rechts) hangt bij wijze van grap het liertouw van zijn Predator aan een minder solide ankerpunt…

Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.