Daar hebben we nog geen idee van als we ruim voor aanvang arriveren. ‘Ruim’ is bij uw fotografen Jan Houtkoop en ondergetekende ruw geschat een half uur voordat het vrij rijden evenement van de ANVT om 10.00 uur in de ochtend van start gaat. Het geeft ons tijd om even lekker bij te kletsen, onderwijl genietend van de kokend hete koffie van Action Planet.
Boven: Rene van der Burg.
Ruime ‘bezetting’. Voor het zover is worden we hartelijk welkom geheten door de vrijwilligers van de ANVT organisatie. De talrijke ‘goede morgens’ worden begeleid door evenzoveel witte ademwolkjes die vrijwel onmiddellijk in de vergetelheid van de heldere lucht boven ons verdwijnen. Brrr, het is toch even ‘acclimatiseren’ vanuit een warme auto. Het is zo vroeg al lekker vol voor de kantine maar ook op de parkeerplaats welke aan de weg langs het Noordzee kanaal is gelegen. Verschillende leden en bezoekers hebben hun off-road bolide op een aanhanger ‘meegezeuld’ om hier in Velsen-Zuid (Spaarnwoude) een dagje te kunnen genieten van de geneugten van het off-road op het terrein van Action Planet. Dat ‘verschillende’ mag je vandaag best ruim nemen, want na afloop weet Marianne van het secretariaat te melden dat precies 77 leden en overige deelnemers de kou eveneens getrotseerd hebben. Niet vergeten daar het ruime aantal medewerkers binnen de organisatie bij te tellen en het aantal off-road liefhebbers ‘in het veld’ zal niet ver van de honderd stuks zitten. Daarmee wordt het aantal off-road liefhebbers van vorig jaar op dezelfde locatie overschreden. Een prima score derhalve.
Boven: Martijn heeft rekening gehouden met de kou en voorzorgsmaatregelen genomen; hij heeft zijn ‘wintervacht’ hoog opgetrokken.
Boven: Paul de Deugd.
Niet alleen waarschuwt Marianne de deelnemers; het wordt bij het eiland ook ‘letterlijk’ herhaald zoals je ziet. En kun je niet lezen: drie rode pijlen is ook waarschuwing genoeg.
Pittig en verrassend off-road. Al voordat we onze camera’s om onze nek hangen en aan het werk gaan horen we Marianne bij de inschrijving diverse deelnemers waarschuwen. “Het is zwaar vandaag, maar vooral uitkijken op het eiland. Als je geen lier hebt kun je er beter niet aan beginnen”. Een heldere boodschap die nog eens bevestigd wordt door Marco den Hartog zodra we buiten zijn. “Het is goed pittig” opent Marco het gesprek als we hem tegenkomen. En Marco weet ook te vertellen waarom. “Gisteren was het zwaar door de modder, maar nu het vannacht zo hard gevroren heeft is het heel andere koek, is het nog zwaarder! De modder is overal hard maar ontdooit al snel als er overheen gereden wordt. Althans, de sporen. het middenstuk is nog hard. Normaal als je diep wegzakt is de modder in de breedte tussen de wielen ook zacht en schuif je die vaak weg. Nu niet, je blijft al gauw op je buik hangen”, besluit Marco zijn verhaal met op zijn gezicht een grote grijns en licht ongelovige twinkeling in zijn ogen die ernstig doen vermoeden dat hij ‘uit ervaring’ spreekt. In de ochtend vormt de bevroren ondergrond inderdaad een bron van verrassingen.
Boven: Rene van der Burg in zijn element. Dat berust op een ernstig vermoeden dat wordt gestaafd door ‘observatie’ van onze kant. ‘Verdacht regelmatig’ zien we Rene tegenwoordig namelijk het ‘beroep’ van co-piloot uitoefenen terwijl hij zijn ‘off-road carrière’ begon met een korte periode recreatief achter het stuur zitten en daarna tot voor kort tijdens challenges. We beloven het hem volgende keer te vragen.
Zo nu en dan tijd nemen voor een hapje of drankje hoort er bij….
….. net als zo nu en dan even sleutelen.
Boven: Op een groot aantal plaatsen ligt ijs op de plassen. Maar, zoals je ongetwijfeld weet, luidt het gezegde dat je nooit over één nacht ijs moet gaan. Het ijs blijft de hele dag, weliswaar kapot, op de plassen liggen. De hard bevroren grond ondergaat echter langzaam maar zeker een metamorfose deze dag. ‘s-Morgens is ze nog keihard en, we zouden het niet geloven als ze het ons verteld zouden hebben maar we hebben het zelf meegemaakt, we kunnen overal over de modder lopen zonder een centimetertje weg te zakken. Sterker, onze laarzen worden niet eens vuil! Maar naarmate het zonnetje in kracht toeneemt en meer wielen gepasseerd zijn wordt het modderiger. Eind van de dag is het weer net zo modderig zoals we het terrein kennen. Het leuke is echter die langzame verandering van hard bevroren naar zacht modderig. Doordat het geleidelijk gebeurt verandert het rijden voortdurend. Waar je het ene moment met twee vingers in je neus overheen rijdt, kan het maar zo gebeuren dat je een half uurtje later alle zeilen bij moet zetten om er doorheen te komen en weer een half uurtje later niet ontkomt aan het uitrollen van een lierkabel of liertouw of anders een sleepje moet aanvaarden. Andersom gebeurt ook. Passages waar je ’s ochtends moeite hebt en soms ‘op je buik’ blijft hangen kunnen je een uur later doen afvragen van, “waar was het ook alweer?”
Boven: Eenmaal ontdooit komt ‘de ware aard van het terrein’ naar boven. Of moeten we zeggen ‘daar onder’?
Boven: Vraag hem wat hij het mooiste vindt aan terrein rijden en hij zal je vermoedelijk toefluisteren het vastrijden en je zelf daarna weten te bevrijden.
Mogelijkheden. Als gezegd is het terrein tamelijk slecht deze dag. Toch blijft er ruimte voor de off-road liefhebbers die hun bolide graag heel houden. Tot het dak in de modder rijden is lang niet voor iedereen een optie. Het is vandaag wat moeilijker op het terrein van Action Planet, maar nog altijd mogelijk om leuk te rijden zonder dat garagebezoek onvermijdelijk is of dat je een week vakantie moet opofferern om je geliefde 4×4 weer enigszins schoon te krijgen. Zoek je uitdagingen bij de hoge bult aan het einde recht vooruit en je kunt je hart ophalen. Ook op die bult liggen enkele pittige moddersecties, maar ook voldoende drogere uitdagingen. Ook op het middenterrein zijn er voldoende ‘veilige’ routes om de diepste putten.
Boven: Ho, het is nog niet gebeurd hoor mannen…
Boven en onder: Die-hard off-roader Harm van Puttenen in een situatie waarin diens voortgang tijdelijk ernstig belemmerd wordt. Wees gerust: hij meent het niet zo, meestal kijkt hij vrolijker.
Boven: Marco den Hartog in een fraaie actie met zijn Peugeot P4. Het schiet maar niet op met Marco en zijn co-piloot in spé, Jan Hol. Mannen die het klappen van de off-road zweep tot in de puntjes beheersen. Potentiële winnaars zou ons zelfs niet verbazen. We hebben het over hun deelname aan de Roan 4×4 Challenge. Staat al enkele maanden op de ’to do’ lijst van de mannen. Een goede en stevige rollbar in de P4 zou al een heel eind opschieten in die richting, maar drukke werkzaamheden beletten dat vooralsnog. Kom op mannen, we rekenen eigenlijk op jullie dit jaar! Belofte maakt immers schuld…
Boven: Marco en Jan tijdens een ‘P4 reddingsactie’.
Boven en onder: Ver van huis en nu eens niet als chauffeur in zijn eigen bolide tijdens een challenge of met zijn ‘luxe 4×4’ in een tourrit samen met vrouw en koters, maar als co-piloot. Het is ‘meester ijzervlechter’ Ard van Meer van Custom Offroad en dat hij er schik in heeft kun je wel zien aan de brede lach op zijn ’tronie’. En dat terwijl hij met veel kunst en vliegwerk uit moest zien te stappen.
Boven: Hebben we al gezegd dat het lekker druk is geweest….?
Onder: ‘Woestijnvos Paul de Deugd heeft even moeite door de drek te komen. Stug volhouden en plots lukt het hem bijna naar boven te rijden. de lier voor even uitrollen en dan is hij definitief boven.
Boven en twee keer onder: Dijk van een Volvo C303 (TGB 11). Zijn portaalassen geven hem een pracht van een bodemvrijheid en als je er dan ook nog eens een set serieuze modderbanden onder frommelt ben je schier onverslaanbaar.
Boven: Dit heet nu goede voorbereiding. Een waadpak is met de heersende temperaturen een klein vermogen waard in geval je onverhoopt ’te water’ moet.
Boven en onder: De oudjes als de Range Rover Classic en Toyota (BJ/FJ) doen het nog best. Ondertussen hebben ze echter wel een status dat je niet al te wild met ze omspringt. Opa zet je toch ook niet op een racefiets in de Tour de France?
Boven: En een schik dat deze twee mannen hebben deze dag…
Boven: Twee lieren, waarvan één gesnatched, helpen Harm uit de off-road puree.
Onder: Onze vriend Onno komt regelmatig even ‘buurten’. Heerlijk om samen met hem oude off-road koeien uit de sloot te halen, want Onno start zijn off-road ‘loopbaan’ al in de tweede helft van de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Hij heeft derhalve genoeg te vertellen maar het leukst is dat hij zijn avonturen en belevenissen in sappig en smakelijk ‘Amsterdams’ weet te verwoorden.
Boven: Ronald. We weten nog dat hij zijn off-road carrière begon in een Land Rover Freelander.
Boven: Harm bijna ‘verlost uit zijn off-road lijden’… Al met al een schitterende reddingsactie die veel bekijks trekt. Dikke blubber die herinneringen oproept aan bijvoorbeeld ‘moerassen’ tijdens de Croatia Trophy. Harm is de enige, voor zover wij gezien hebben, die zich door deze vette blubberbak weet te worstelen. We hebben nog één poging van een ander gezien, maar die zit al vast zodra hij de neus van zijn Patrol in de blubberput laat zakken. Wijselijk ’trekt’ hij zich terug middels een sleepje van een collega off-roader.
Boven en onder: We zijn er verscheidene tegen gekomen, leuke honden! Uiteraard gaan we bij Linda Zantingh van yourdoggy.nl te berde voor ‘het merk’. We maken het Linda moeilijk deze keer volgens haar en dan met name over de bruine rakker op de foto boven. Onder is in ieder geval een Keeshondje met een bijzondere kleurstelling. De eerste gedachte van Linda bij de bruine is Grieks of (Zuid-Europees) gered hondje, zo op het eerste oog een kruising tussen een Podengo en een Terrier. Aan een Ierse Terriër denkt Linda, maar dan heeft hij foute oren. Het zou heel apart zijn volgens Linda, want beide rassen zijn tamelijk zeldzaam hier in Nederland. Zou het een raszuivere hond zijn, dan denkt Linda aan een Ierse Terriër, echter een die niet voldoet aan de rassenstandaard. Een tweede foto die we haar laten zien schept nog meer verwarring bij haar. De poten zijn tamelijk grof en daardoor rijst bij haar het vermoeden dat er mogelijk ook nog wat Bordeaux Dog in zit. Een trio mix derhalve van een Podengo, Ierse Terriër en Bordeaux Dog….
Boven: Marco nog een keer ‘magistraal’ door een modderplas.
Boven en onder: Johnno de Rijk met zijn vriendin. Johnno stuurt zijn Jeep Cherokee ‘op de heenweg’ tamelijk beheerst door de plas, maar zijn vriendin, laten we zeggen, iets minder beheerst. Maar wel heerlijk spectaculair en eerlijk is eerlijk, diverse deelnemers moesten op dezelfde route een sleepje aanvaarden of anders hun lierkabel uitrollen. De zogenaamde door ons in het leven geroepen ‘heenweg’ is ook iets makkelijker. De reden is dat je makkelijker van een steile wand onder het modderige oppervlak naar beneden zakt als dat je deze op moet in de waterige modder.
Over en uit. Rond vier uur is het over met de pret. We babbelen nog een (heel) poosje na alvorens we in de auto stappen en het stuur richting ‘de pappot van moeders’ draaien. Gezelligheid kent geen tijd luidt het gezegde en inderdaad kunnen we nog maar net op tijd thuis aanschuiven. Iets later en we hadden ‘de hond in de pot’ gevonden. Hadden we opnieuw de hulp van Linda moeten inroepen…
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
Super gaaf!