We hebben weinig regen gezien sinds ons laatste bezoek bij 4×4 Het Noorden een week eerder. Ook deze zaterdag begint droog en eindigt ook zo leren we eind van de dag. Het zonnetje laat zich nog even niet zien, maar in de middag worden we er zo nu en dan op getrakteerd. Maar ook dat is een wetenschap die we later op de dag pas te weten komen. Even na de klok van ‘nul negen honderd’ stappen we in de auto. De ‘automatische piloot’ wordt ingeschakeld en brengt ons binnendoor via de altijd prachtige en bosrijke Dellen tegen de klok van tien punt nul nul uur op de crossbaan in Heerde. Net voor ons draait een Land Rover de toegangsweg naar de crossbaan op. Zo, in ieder geval één deelnemer is onze gedachte, dus we komen niet voor niets….
Tamelijk volle bak… We maken maar een beetje gekheid, want ook al zou er een spoortje angst zijn dat er geen Land en Range Rovers zullen zijn, wat absoluut niet het geval is, dan wordt ‘die angst’ definitief de bodem ingeslagen zodra we het terrein van de MSV-NOV op rijden. Overal zien we Land en Range Rovers met daar omheen een en al bedrijvigheid. Oeps, het is wel heel erg druk deze keer. Ons vermoeden wordt, ook nu weer pas in de loop van de dag, bevestigd als we van de LRCH organisatie te horen krijgen dat zo’n 135 Land en Range Rovers zich hebben ingeschreven!
‘Verlate ochtend koffie’. Voordat we, gewapend met onze camera’s, de baan op duiken om al die Land en Range Rovers te fotograferen, duiken we eerst in de kantine van de Motor Sport Vereniging Noord Oost Veluwe. Handen schudden vergezeld van de beste wensen voor 2020 verhinderen onze gebruikelijke eerste gang richting de pot met verse koffie van de MSV-NOV. Totdat we tegen Olav Wonneberg op botsen die ons na het handen schudden direct een paar consumptie munten in de handen drukt. Daarna blijft het nog een poosje handen schudden maar nu slurpen we onderwijl met onze andere hand de puike koffie van de MSV-NOV naar binnen.
Kweekvijver. Hoe ‘kweek’ je Land Rover liefhebbers? Geef ze een mini Land Rover, het liefst radiografisch bestuurd. Heb je de hele dag geen kind meer aan ze en geheid dat ze jouw Land of Range Rover opeisen als ze hun rijbewijs hebben gehaald. Scheelt jou een rollator….
Spoorvorming. Diepe sporen ontstaan er al snel in het rulle zand van het terrein in Heerde. Een voorbeeld zie je op de foto hierboven. Mix dat zand met wat regen en als het dan ook nog eens tegen een bult gedrapeerd ligt, dan heeft zelfs ’the best 4×4 by far’ flink moeite om boven te komen. De bodemvrijheid is vaak het struikelblok. Als de sporen (te) diep zijn, dan komt de auto al gauw op zijn buik te liggen. De wielen worden als het ware een fractie opgetild en kunnen geen grip meer genereren in de sporen. Einde oefening. En het oogt zo simpel…
Boven: Nauwelijks te geloven, maar dit is van origine een Santana! De eigenaar heeft wat cosmetische veranderingen aangebracht en dit is het geweldige resultaat. Het ’tuinhekje’ (bullbar) aan de voorzijde had van ons een tikje bescheidener gemogen voor een beter zicht op de ons inziens veel fraaiere ‘voorgevel’ (neuspartij), maar voor de rest is het een auto om verliefd op te worden.
Onder: De Land Rover Lightweight heeft al lange tijd een apart plaatsje in ons hart. Waarom? Ooit hebben we in het verleden een paar keer les gegeven in een Lightweight. Voeg dat bij zijn utilitaire karakter en zijn afneembare top en onze liefde is verklaard.
De off-road traktatie. We hoeven niet ver de baan op te lopen om te constateren dat de ondergrond weer een fractie droger is geworden dan een week eerder. Maar nog altijd betekent dat bij lange na niet dat de baan en zijn naastgelegen uitdagingen zomaar te rijden vallen. Vergeet dat maar. Een aantal plekken op de doorgaande route is nog altijd zompig genoeg om zweetdruppeltjes op de voorhoofden van deelnemers te toveren. Laat staan de uitdagingen naast de baan. Wel is het zo dat enkele diepe kuilen die door vorige clubs meestal angstvallig werden vermeden, nu brutaal overgeleverd zijn aan ‘de lusten’ van de LRCH leden. Maar die kuilen geven zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Die vechten met al hun slinkse zompigheid en zachte modder terug en proberen de LRCH mannen en vrouwen eenmaal onder in de kuil gevangen te houden in een ‘dodelijke omarming’. Lieren, sleeplinten en het aloude ‘scheppen met het schepje’ verhinderen een ‘archeologische vondst’ van een Land of Range Rover in de verre toekomst.
Boven: Peter Arends als ‘co-piloot’.
Boven: De TomTom niet ge-update….?
Boven: Het scheppen met het schepje is razend populair vandaag. Sowieso uitstekend dat deze aan boord te vinden zijn. We geven het de LRCH leden na; over het algemeen verschijnen ze goed voorbereid op de off-the-road evenementen. Een lier is geen must, maar sleeplinten, schepjes en dergelijke zijn vrijwel altijd wel aan boord te vinden bij Lande Rover eigenaren. Ook een gegeven bij de Land Rover eigenaren is dat meerderen van hen de bandenspanning verlagen. Massaal is overdreven, maar in ieder geval meer dan bij andere 4×4 clubs of verenigingen.
Variatie. Het leuke aan het evenement in Heerde is de verscheidenheid aan Land Rovers. De variatie is enorm, van standaard tot en met serieus geprepareerd. Ze komen weliswaar uit één en dezelfde fabriek, maar nagenoeg geen een is er gelijk. Eigenaren geven al gauw een persoonlijk tintje aan hun Land Rover en dat zie je terug aan extra accessoires op de auto en bijvoorbeeld ook teksten op de auto’s. De meest bekende hebben we allemaal wel eens gelezen ‘One life, live it’. Maar je komt er nog een paar tegen als je de foto’s verder bekijkt. Net zo verschillend als de auto’s zijn ook hun inzittenden. Door de wol geverfde off-roaders tot en met ‘groentjes’, mannen of vrouwen die nog niet eerder het ‘off-the-road’ genoegen mochten smaken.
Boven: Olav Wonneberg (in zijn auto) in gesprek met een collega official.
Boven en onder: Het voordeel van een tijdelijke belemmering van de voortgang is dat je uit kunt stappen om een foto te maken… Kun je thuis opscheppen dat je hééél diep in de prut hebt gezeten. Oooh’s en aaaah’s vol ongeloof zullen je ten deel vallen.
Boven: Redelijk vertegenwoordigd zijn de Land Rover Discovery’s en ja, van 1 tot en met 5 als we ons niet vergissen.
Boven: Inderdaad kunnen kopen van de brandweer. Die hebben net zo lang spijt dat ze hem weg hebben moeten doen….
Boven: De concurrentie onder fotografen is als gewoonlijk ‘moordend’.
Ontspannen sfeer. Ondanks de grote opkomst is van filevorming nauwelijks sprake. Voor enkele bulten wil het nog wel eens stuiken, maar in de regel is dat van korte duur. We krijgen de indruk dat de doorstroming beter is geworden omdat de baan achter op het terrein flink verbouwd en uitgebreid is. En laten we niet vergeten dat je er voor je plezier bent zonder de altijd aanwezige tijdsdruk tijdens de werkweek. Waarom dan haasten? Moet je even wachten, dan is dat toch een pracht gelegenheid om uit te stappen en een praatje maken met een collega terrein rijder? In het zelfde merk auto heb je in ieder geval al één overeenkomstige interesse. Zo ontstaan vriendschappen voor het leven. De LRCH leden hebben, op een enkele uitzondering na, het woordje ‘relaxed’ bij wijze van spreken uitgevonden en op hun bovenarm getatoeëerd….
Boven: Guus Albregts van de organisatie is een belangrijke schakel binnen de jaarlijkse Extreme Team Challenge van de club.
Boven: Een plaat van een Classic Range Rover.
Onder: Bis, maar wel een andere….
Boven: Valt niet aan te tornen…
Onder: Nog een waarheid als een koe…
Boven: Goed plan…
Boven: Globetrotter en vriend Rob Vogelzang.
Boven: En daar hebben we er weer een…
Boven: Neemt ‘Oranje Boven’ wel heel letterlijk…
Onder: Uhhhh, draaien de wielen wel van de baas….?
Leuke honden in overvloed. Een hele vracht honden komen we tegen en alleen de paar maanden oude Labradoodle van Guus Albregts zijn we qua ‘merk’ niet vergeten. Guus ook niet…. (foto hieronder). Uiteraard gaan we dan bij Linda Zantingh van yourdoggy.nl te berde en dan leren we van haar dat moeder en zoon op de foto’s boven (maar wellicht hebben we twee keer de zoon of twee keer de moeder hier geplaatst, want ze lijken als twee druppels water op elkaar) Weimaraner’s korthaar zijn. De leuke hond op de onderste foto is een Welsh Corgi Pembroke, maar dat durft Linda niet voor 100% te garanderen. Is het geen Pembroke, dan zou het een Welsh Corgi Cardigan zijn.
Boven: RoB Henrion (als we ons niet vergissen).
Boven: En daar hebben we er weer een…
Boven: Een schilderijtje of een truc foto?
Boven: De extra ‘man-power’ mocht niet baten; de lier moest redding brengen.
Boven: Peter met een trosje familieleden….
Boven: Uhh, nog steeds aan het scheppen….?
Boven: En hopla, daar hebben we er weer een…
Onder: Het centrale rustpunt annex de vijf sterren kantine. Steevast aanwezig op de LRCH evenementen is de trouwe clubshop.
Boven: En nog een…. Het houdt niet op, dat scheppen met het schepje.
Boven: Daar-is-ie-dan, in ‘levende lijve’, Rob Vogelzang.
Onder: Sommige jeugd speelt een gevaarlijk spel op het evenement…
Het onvermijdelijke einde. Eind van de middag is de off-road pret over. Hoort er helaas ook bij. Tegen vieren ruimen de officials de linten op en maken de deelnemers zich op om naar huis te gaan. Thuis moe op de bank ploffen, vooral de vele ‘scheppende grondwerkers’ kunnen we ons zo voorstellen, benen omhoog en moeders richting de koelkast sturen voor een biertje om het stof weg te spoelen. Dan moet je van goede huize komen om de luikjes open te houden kunnen we verklappen. Dat biertje halen doet moeders graag; heeft ze daarna tenminste rust….
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
