Tjonge, alleen al de mededeling van Richard op FB levert een bak vol meningen op. Oordeel zelf of ze gegrond zijn.
Uiterlijk. Het meest gehoord is natuurlijk als dat het een Nissan Navara zou zijn, met op een goede tweede plaats de Renault Alaskan (die uiteraard als twee druppels water op de Navara lijkt). Vooropgesteld dat Mercedes Benz zelf de samenwerking met Nissan/Renault geenszins ontkent vinden wij het te ver gezocht, los nog van het feit dat er een gezegde is dat luidt, ‘beter goed gekopieerd dan slecht gebouwd’. Die claim van dat het sprekend een Navara is zou je mogen leggen als Mercedes alleen de Nissan badge verruild zou hebben met haar ster, zoals Volkswagen in het verleden bijvoorbeeld deed met haar Taro door alleen het Toyota embleem te verruilen met haar eigen VW logo. Tenminste, wij hebben toen geen verdere verschillen kunnen ontdekken. Nee, Mercedes is duidelijk verder gegaan, zeker als gekeken wordt naar het uiterlijk. We zullen enige gelijkenis met de Navara niet ontkennen, zoals in de neuspartij, maar bijvoorbeeld schermen en deuren doen in de verste verte niet aan een tweelingbroer denken in de vorm van de Navara. Op de schermen van de Navara bijvoorbeeld, lijken een paar spatbordverbreders opgeplakt die later in de kleur zijn gespoten. Op de X-klasse zien de spatborden er door haar smalle randen in de wielbogen duidelijk meer geciviliseerd uit, minder stoer zoals je wilt, maar wel met extra ruimte voor een maatje grotere banden. Het verschil in de deuren is minder opvallend maar wel degelijk aanwezig in met name de onderste helft. Het knikje boven het handvat zien we wel terug in de Navara, maar is dat wel van de Navara? We zien een soortgelijk, vrijwel identiek knikje namelijk ook terug in de Isuzu D-Max en de Mitsubishi L300 pick-up…. Naar verluidt zou geen stukje plaatwerk tussen de Navara en X-klasse uitgewisseld kunnen worden. En stap je achter het stuur, dan is het enige dat nog herinnert aan de Navara dat beide auto’s een stuur hebben….
Verschillen. Tja, de techniek. Komen die overeen? Dat is maar de vraag en dat weten wij off-roaders als geen ander. Koop een Jeep, Land Rover, Suzuki of wat voor terreinauto dan ook en zet er dan eens een paar andere schokdempers onder, een verhoging op en monteer als laatste een setje andere (grotere/bredere) banden om maar een paar populaire items te noemen. Rijdt en reageert je auto dan nog precies hetzelfde als toen je hem nieuw uit de showroom haalde? We hoeven niet te gokken om te veronderstellen dat je denkt in een heel andere auto te rijden.
Haastige kennismaking. Het wordt een korte kennismaking, maar we zijn blij dat Richard ons ondanks zijn volle agenda belt voor de off-road kennismaking met de MB-X. Halverwege de middag arriveren we op de Beekse Bergen alwaar Richard bijna een training heeft afgerond aan de eigenaar van een fraai omgebouwde Mercedes 814D die er mee naar midden Azië gaat. Het is somber en grauw weer en zo nu en dan miezert het. We zetten de X snel op de foto, mede omdat het al gauw begint te schemeren deze tijd van het jaar, zodat we daarna zo vlug mogelijk het terrein in kunnen. Geen kleurrijke en spannende foto’s, maar hopelijk wel duidelijk genoeg.
‘Sterrenkundig’. De ster prijkt trots op de voor- en achterplecht van de X-klasse. En heus, hij is zijn ster waardig. De auto komt van Mercedes-Benz dealer Rüttchen die daags na onze kennismaking een dagopleiding volgt bij Camel Events.
Comfortabel. Het eerste dat ons opvalt is het comfort in de X-klasse. Geen loze kreet dus in de MB-X brochure, met dank aan de rondom ‘opgewonden torsiestaven’ (een schroefveer is een opgewonden torsiestaaf) die qua comfort de traditionele bladveer, waar de Amerikanen nog altijd graag gebruik van maken, ver achter zich laat. Voor wordt gebruik gemaakt van een onafhankelijke wielophanging terwijl achter een starre as is gemonteerd. Die bladveer liet zich met name gelden als zonder lading werd gereden en vooral voelbaar bij een ontmoeting met verkeersdrempels. Ter vergelijk hebben we geen verkeersdrempels moeten overwinnen op de Beekse Bergen, maar de diverse kuilen en gaten (niet al te diep) worden ongekend soepel glad gestreken door de X. Met het flinke laadvermogen van de X in het achterhoofd hadden we dat anders verwacht. Het tweede dat opvalt, en tevens bijdraagt aan het comfort, is de rust in het interieur en dan bedoelen we de afwezigheid van motor- en omgevingsgeluiden. Nummer drie dat niet onaanzienlijk bijdraagt aan het comfort zijn de stoelen. Heerlijk, en we krijgen direct visioenen van ‘werklui’ die je letterlijk uit de auto moet sleuren om aan het werk te gaan….
Boven: Prima zit meubilair en onder een zeer fraai dashboard/interieur.
Keuzevrijheid. Maar het belangrijkste waar we voor komen is, hoe doet-ie het in het terrein. De MB-X is voorlopig alleen leverbaar met een viercilinder 2,3 liter dieselmotor. Volgend jaar staat nog een V6 diesel in de planning, maar stuk voor stuk hoeven we de voordelen van een dieselmotor in het terrein niet uit te leggen toch? Relatief lekker veel koppel en weinig last van overmatig vocht in geval het een keer ‘uit de hand’ loopt. En dan krijgen we ook nog eens een exemplaar mee dat is uitgerust met een automaat. Wat wil je dan nog meer? Op de uitvoeringen met 120 kW vermogen is alleen een handgeschakelde zes versnellingsbak leverbaar. Kies je voor de 140 kW versie, dan kun je een zeventraps automaat aankruisen op de ‘bestelbon’ of je kiest voor de 250 d 4MATIC en dan heb je uitsluitend de beschikking over die zeventraps automaat. Voor ons is de keus niet moeilijk: de automaat. Maar ook al roer je liever zelf aan de pook op zoek naar de versnellingen, dan nog raden we de automaat aan in geval je uit hoofde van je werk off-the-road moet met de X. Trekkracht vanuit stilstand is ideaal en je belast de techniek vele keren minder. Bedenk alleen maar eens waarom het gros van de off-road wedstrijdrijders in zware challenges met een automatische versnellingsbak de uitdagingen te lijf gaan of waarom de utilitaire Hummer H1 voor Jan Soldaat (de meesten zonder off-road ervaring) uitgerust is met een automaat. De X 4MATIC waarmee we rijden is dus standaard uitgerust met die automaat en dat betekent standaard 2WD op de verharde weg. Middels een draaiknop in de middenconsole schakel je over naar 4×4 (hoge gearing) maar die is puur voor in het terrein. Dat geeft het dashboard ook aan middels een kruisje tussen de voor- en achteras, ten teken dat het een vaste verbinding is. De knop indrukken en verder naar rechts draaien activeert de 4×4 met lage gearing. Optioneel is dan nog een differentieelsper voor de achteras leverbaar. Geen heel bijzonder systeem, maar welzeker doeltreffend gezien het type auto. Overigens komt er volgend jaar op de V6 modellen een 4MATIC met permanente vierwiel aandrijving beschikbaar.
Speels gemak. Rijden in het terrein met deze meest ideale off-road configuratie is dan ook een feest. Uiteraard zijn we niet het zware off-road gaan opzoeken, maar ook het minder zware onverhard gaat met zoveel gemak dat je vertrouwen hebt in geval het een keer zwaarder zou worden. Veel hoger dan stationair hoef je niet te gaan want hij geeft je al snel zo’n superieur gevoel van ‘hij kan het toch wel’. Valt er nog wat te wensen? Toch wel. De bodemvrijheid is met zo’n 20 centimeter niet heel riant, Optioneel kan gekozen worden voor iets meer bodemvrijheid van 22 cm. Past er wellicht gelijk een band met een grotere afrolomtrek onder (hoger).
Boven en onder: Twee foto’s van ondergetekende, volgens Richard nodig om te laten zien dat we er ook daadwerkelijk mee hebben gereden. Het geeft tevens antwoord op de vraag van veel off-roaders die ondergetekende op evenementen vragen ‘of we zelf ook wel eens off-the-road rijden’…
Onder: Heel anders maar ook leuk. De MB 814D met 4×4, lage gearing etc. Volgt een cursus bij Richard en vertrekt binnenkort naar centraal Azië.
Tekst & fotografie: Martin Brink, met dank aan Richard Vonk van Camel Events.
