We zijn zondag 17 maart opnieuw te gast bij de jongste 4×4 club van Nederland, Offroad Club Brabant (OCB). Tijdens ons vorige bezoek ‘opereerde’ de club bij ‘geitenboer Wim’ in Wamel, maar deze keer beleven ze hun off-road pret op de Landsard. In Wamel worden ze getrakteerd op stralend weer met een toen grandioze ondergrond, zijnde nat dan wel droog genoeg. Het betekende dat er voor ieder wel wat naar diens gading te vinden was qua uitdagingen. Maar ook vandaag ziet het weer er rooskleurig uit als we tegen 09.00 uur van huis vertrekken. De voorspellingen van de weer experts zijn echter wisselvallig weer en een indicatie zijn de voort ijlende luchten die onze heenreis begeleiden, wit, grijs, prachtig blauw, dan weer wit gevolgd door nu donkergrijs; precies het soort weer waar wij Hollanders een spreekwoord voor hebben uitgevonden… Rond de klok van 10.00 uur arriveren we ‘droog’ op de Landsard. In ons achterhoofd spoken echter ook nog de beelden van bakken regen tijdens de afgelopen week en dat wordt bevestigd zodra we het pad naar het off-road terrein van de Landsard opdraaien (zie foto hieronder). Tjonge, want er ligt een partij modder waar je ‘U’ tegen zegt. Dat belooft wat en we denken daarbij aan ‘offroad vuurwerk’!
Onder: Je ziet dat het ‘pad’ van fotograaf letterlijk en figuurlijk niet altijd over rozen gaat…
Rekenmachine werk? We parkeren onze auto en ‘waden’ door de gemiddeld ‘enkel diepe’ modder bij de ingang van het terrein richting het ‘strand’ van de Landsard. De inschrijftent en overige ‘entourage’ staat gelukkig op een tamelijk harde en droge ondergrond. De ontvangst van het OCB bestuur (onder meer Huub van der Velden en Flip van Turenhout) en de clubleden is hartelijk en weldra genieten we van een geurende kop koffie, ons ingeschonken door Jolanda Gijsberts, mede verantwoordelijk voor de uitstekende Roan 4×4 catering. Heus, het is geen veel te doorzichtige poging een wit voetje te halen, want het ‘off-road voer’ is in de regel altijd prima op off-road evenementen. Maar mocht je op bezoek zijn bij een club of vereniging waar de Roan 4×4 catering aanwezig is, dan raden we aan de (lekker pittige) kipsaté eens te proberen. Tel na afloop, als je het op hebt, wel je vingers na (of je moet niet tot tien kunnen tellen….)!
Extra’s de ‘chronicles’ vermelding waardig. Het is niet alleen catering die aanwezig is op het evenement van OCB. Een kwartet 4×4 aanbieders zijn met een stand aanwezig. Kijk, dat kunnen we alleen maar toejuichen. Ze halen geen record omzet, maar ze laten wel zien dat ze betrokken zijn bij het 4×4 en daar hart voor hebben. Ze zijn er ook niet om record verkoopcijfers te scoren horen we onder meer van Harry Loerakker, alias Fourtrak, van 4×4 Haarlemmermeer. Gewoon het leuk en gezellig aanwezig zijn is op zich al meer dan genoeg en dat off-roaders je dan toch ook zien is natuurlijk meegenomen. We mogen gerust zeggen dat wij inmiddels ‘door de wol geverfd’ zijn op off-road gebied, maar het blijft dat we het hartstikke leuk vinden en daarom ook een poosje blijven ‘babbelen’ met de mannen alvorens we het terrein in duiken. Onze dank gaat hier derhalve uit naar de al genoemde Harry ‘Fourtrak’ van 4×4 Haarlemmermeer, Gertjan Veneman van 4SKY verlichting, Erik Gijsberts met de Warrior lieren en Steven van Lier die het mooiste prive off-road terrein in Europa beheert en exploiteert (gelegen in Polen).
Theorie en praktijk… Er komt een tijd dat we toch echt aan het werk ‘moeten’. Alhoewel ‘moeten’ alleen ’theoretisch’ klopt, want in de praktijk doen we het nog altijd even graag. Als het aantal deelnemers deze dag een indicatie is van de groei van OCB, dan houden we ons hart vast. Ze zeggen wel eens dat je namelijk ook ’te hard’ kunt groeien. Op de eerste (paar) evenementen van de club zien we gemiddeld tussen de twintig en dertig deelnemers verschijnen, maar vandaag mag OCB zich verheugen in een opkomst van dik vijftig auto’s! Zou die tendens zich doorzetten, dan zouden ze eind dit jaar alle off-roaders uit Nederland op hun stoep hebben staan. Dat bedoelen we ook met het gegeven dat je ook te hard kunt groeien. Vandaag is die ’te harde groei’ nog niet het geval, maar wordt het wel een off-road topdag. Genieten met een grote, dikke ‘G’, met dank aan het afwisselende terrein en de verscheidenheid aan 4×4 voertuigen. Over het algemeen is het terrein flink nat en daarom zwaar deze dag, maar ook voor de off-roader die niet tot het uiterste wil gaan, waarbij hij bij wijze van spreken tot het dak in de modder staat, zijn er nog ruim voldoende plaatsen waar hij of zij aan zijn of haar trekken kan komen. Eerlijkheidshalve hangt daar wel een ‘maar’ aan vast. Om op die plekken te komen moeten ze wel eerst door twee behoorlijk modderige secties zien te komen, gelegen net na de ingang. Ach zullen we maar zeggen, na regen komt toch altijd zonneschijn?
Bovenmaatse modderfreaks: Jermain van Esch en Sjef Janssen zijn niet alleen actief in de Roan 4×4 Challenge zoals je hier ziet. Om eerlijk te zijn zouden we deze mannen niet herkennen als zij zich gewassen zouden hebben. Dan zou je namelijk pas ‘hun ware gezicht’ zonder modder te zien krijgen…
Boven: Tamelijk duidelijk te zien dunkt ons dat we niet overdreven hebben met de modder deze dag.
Boven: De VW Iltis.
Boven en onder: Het is dat hij zich voorstelde, maar anders hadden we niet geweten dat het een ‘s-morgens vroeg nog fris gewassen Sjef Janssen is die we hier zien…. Sjef is het type co-piloot waar de meeste (internationale) chauffeurs een moord voor zouden doen. In de praktijk betekent dat: ‘eerst handelen’ en daarna zien we wel. Naast Sjef ontwaar je nog net een glimp van zijn maat Jermain van Esch.
Boven en onder: De concurrentie is als gewoonlijk moordend onder fotografen. Ongetwijfeld heb je de foto’s al voorbij zien komen op het internationale gezichtenboek?
‘Proefondervindelijk’. OCB zet in de regel twee flink pittige, maar vrijblijvende proeven uit voor de deelnemers aan hun evenementen. De belangstelling voor die proeven is wisselend mogen we gerust stellen. Dan weer wel en dan weer niet is de beste omschrijving. Zoiets heeft echter ook tijd nodig en in de praktijk de proef op de som nemen is de beste manier om uit te vinden of er belangstelling genoeg is voor een stukje competitie onder de clubleden. Als je zo’n proef rijdt en er is te weinig ‘geduchte tegenstand’, dan loop je een volgende keer niet zo heel hard kunnen we ons zo voorstellen. Komt zo’n stukje competitie echter eenmaal op gang, en de tegenstand navenant, dan wordt het veel leuker om je te meten met je vriend of mede clublid. Het is de basis ook voor die heerlijk uitdrukking op gezichten die je bijna als een boek kunt lezen, zo van, “waarom hij wel en ik niet”? Die uitdrukking is onlosmakelijk verbonden met een andere, eveneens veel geziene en leesbare uitdrukking van gezichten op off-road evenementen, namelijk die van, “hihihi, lekker puh, ik wel en jij niet”! De OCB organisatie heeft vandaag één proef uitgezet. Als gezegd zijn het bij OCB in de regel flink pittige proeven en vandaag vormt geen uitzondering, bovendien geholpen door de overmatige nattigheid. We hebben later op de dag in ieder geval drie auto’s bezig gezien in de proef, maar hebben verzuimd te vragen hoeveel deelnemers totaal zich in de proef gewaagd hebben.
‘Schrikmomenten’… Het gros van de deelnemers leeft zich naar hartenlust uit op terrein de Landsard. Gaten zijn onregelmatig dieper en modderiger dan menig chauffeur verwacht en dat levert toffe beelden op. Grijnzen van bijrijders vallen daar bijvoorbeeld onder, totdat ze (de bijrijders) horen dat zij er eigenlijk uit moeten om die lierkabel uit te lopen en ergens aan een boom vast te haken. Sleeplinten zien we eveneens meer dan eens tevoorschijn getoverd worden. Verder nog een keer een lege band als gevolg van modder tussen de hiel van de band en het wiel (goh, hoe kan dat vraag je je af) en een enkele keer een motorkap die open gaat om er ‘een blik in te kunnen werpen’.
Boven en onder: Een keer of drie worden de aanwezigen gestraft door een bui. Niet alleen regen, maar zelfs hagel daalt uit het zwerk neer! En behoorlijk mag je wel zeggen. Kijk voor de gein maar eens op de foto hierboven met ‘kuifje’ (Fuut) op de achtergrond.
Boven: Liefdes bloeien op in de off-road sport….
Gaten en moddergeulen die het stokje van gemeenste over willen nemen. De meeste modder is op de geijkte plekken van de Landsard te vinden. De twee paden direct na de ingang bijvoorbeeld. Verder bij de grote splitsing rechts af en dan rechts waar een soort van mangrovebos staat dat onze oosterburen, samen met het deel links van het pad, bestempelen als de ‘Dutch Everglades’. Nieuwe modder secties dienen zich echter ook aan om het de rijders lastig te maken. Bij de grote splitsing rechtdoor wordt ondertussen ook een serieuze opgaaf, vooral bij een greppel haaks op de rijrichting. Een aantal maanden geleden is deze gegraven als remedie tegen het vele overtollige water dat er in het linker deel van de Dutch Everglades ligt. Nu zien we daar meer dan eens de hulp ingeroepen worden van een collega off-roader voor een sleepje, maar net zo vaak ook een lierkabel uitgerold worden. Verder wordt het knap listig achterin. En met achterin bedoelen we bij de grote splitsing rechts af en bijna aan het eind van het pad links af. Halverwege onderweg kom je al een geniepig diepe kuil met sporen tegen, maar eenmaal links af aan het eind ligt een sectie bos met diepe geulen, geniepige sporen en rijkelijk met modder en water gevulde gaten dat de eerder gepasseerde Dutch Everglades naar de kroon steekt. De openingsfoto van dit verslag is er bijvoorbeeld gemaakt in een langgerekte, overvolle moddergeul met venijn in de staart. Off-roaders die het aandurven worden ‘schijnheilig’ in een soort van ‘slaap der onschuldigen’ gebracht. Onschuldig in de betekenis van dat zij zich van geen kwaad bewust zijn. Pakweg wieldiep is het eerste deel van de geul en het levert prachtige, voor het oog al snel spectaculaire plaatjes op, terwijl de moeilijkheidsgraad niet heel hoog is. De meest off-roaders doen het keurig zoals het hoort. Niet teveel gas; de auto doet het werk wel. Maar dan, vlak voordat de lange geul overgaat in vrijwel drooggevallen sporen, zakt de neus van de auto nog een paar streepjes dieper de blubber in. Bovendien moet de bodem ter plekke ook modderiger zijn dan in het eerste deel, want vrijwel direct hoor je de motor smoren en zie je de bolides tot stilstand komen. Om vanuit stilstand met een hernieuwde poging het gat uit te klauteren is een vrijwel kansloze missie. De kunst is om net voordat de neus wat dieper de geul inzakt het gas wat dieper in te trappen. Net iets meer snelheid zien te maken is al gauw voldoende om de voortgang te verzekeren en de actie met succes af te ronden zien we bij enkele off-roaders. Enkele deelnemers zien we het ook vanaf de andere kant proberen, maar dat blijkt voor iedereen een verloren zaak. Met gepaste snelheid de geul in rijden en daarna nog genoeg snelheid kunnen maken om vanuit dat diepere deel met zijn zachte bodem verder te kunnen is, voor zover wij hebben kunnen zien, onmogelijk.
Boven: En nu allebei langzaam achteruit rijden voor een leuke ‘spagaat’….
Boven: De eerder genoemde geul haaks op de rijrichting en rijkelijk gevuld met modder zoals je ziet.
Boven twee keer en onder vier keer: Prachtige reddingsactie van Jerrold van ’t Hof, samen met zijn neefje. We zien Jerrold veelvuldig op evenementen de laatste tijd. “Ik moet toch ervaring opdoen” is zijn rake uitleg daarover. Die begint hij inmiddels wel te krijgen. Pittige uitdagingen gaat hij zeker niet uit de weg en meer dan eens wordt de voorgang daarbij tijdelijk belemmerd. We claimen vaak dat iedereen een auto wel een diep gat met modder in kan jagen, maar de kunst is dan om je bolide er ook weer zelf uit te halen. En dat ‘kunstje’ beheerst Jerrold inmiddels uitstekend. Vooral knap is dat hij zijn voeten daarbij tamelijk droog weet te houden, daarbij geholpen door de ‘hulptroepen’ Jan Meydenberg (zijn vader en trouwe co-piloot Henny stond even met zijn andere zoon te praten) die zijn liertouw aan een boom bevestigd.
Op voor de herhaling. Dik vijftig deelnemers is een meer dan uitstekende opkomst voor een jonge club zoals Offroad Club Brabant, maar we hebben werkelijk een veelvoud aan grote grijnzen gezien vandaag. Het is een topdag geweest zal iedere deelnemer beamen weten we zeker. De ingrediënten daartoe zijn rijkelijk aanwezig geweest, zoals over het algemeen mooi weer, meer dan voldoende modder, prachtige reeds bestaande uitdagingen, de al genoemde puike opkomst van leuke deelnemers, prima catering en, last but not least, betrokken en derhalve gemotiveerde standhouders.
Tijd voor een lach. Gooi je daar je boomlint met een wijde boog naar de kant, doe je dat toch een tikje te enthousiast, want het boomlint blijft keurig in een boom hangen. Veel te dunne boom om in te klimmen, maar dik genoeg om het toch tamelijk zware boomlint ‘gevangen’ te houden. Wat volgt is een soort van ‘hengelen’. Met een werphengel dan, door met voldoende lengte liertouw, met daaraan een zware haak, proberen het boomlint te ‘bevrijden’. Er gaan meerdere verwoede pogingen aan vooraf voordat het boomlint de strijd staakt en naar beneden tuimelt. Pas daarna komt de reddingsactie van de Jeep Cherokee op gang.
Boven: We noemden al de van tijd tot tijd dreigende, voorbij ijlende luchten. Enkele keren lieten ze hun lading op moeder aarde neerdalen maar het positieve gegeven is dat het prachtige plaatjes oplevert.
Boven: Deze foto laat het grote voordeel zien van off-road rijden ten opzichte van rijden op de verharde weg, namelijk dat een lekke band zelfs een lach op gezichten tovert. Is op verhard heel anders….
Boven: We zijn er slechts één tegen gekomen, een leuke hond. We gokken goed met een teckel, want dat wordt bevestigd door Linda Zantingh van yourdoggy.nl en we krijgen soms de indruk dat de eerste hond nog geboren moet worden die zij niet zou weten. Ze voegt er nog wel aan toe dat het om de korthaar Teckel variant gaat. De puntjes op de ‘i’ heet dat.
Boven: Die is straks als hij groot is ‘in’ voor een ‘elektrische auto’…. Het gebrul van een getergde motor in een bolide welke poogt uit de modder te komen vindt hij teveel van het goede voor zijn jonge oortjes.
Onder: Jan Meydenberg in de ‘hulp modus’.
Boven: Onbetaalbaar toch? We durven te wedden dat hij met gemak tegen opnieuw een week ‘dwangarbeid’ is opgewassen….
Fotografie: Jan Houtkoop (Steep Hill Tracks) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
