Drentheweekend van de Drentherieders

Absoluut niets mis met het Drentheweekend van de Drentherieders; laten we dat voorop stellen. In tegendeel zelfs. Het tweejaarlijkse evenement is alleen voor Jeepers en dan bedoelen we de enige terreinauto’s die ‘met het volste recht’ Jeep genoemd mogen worden. Gezien het feit dat we zelf een Jeep in ons bezit kunnen vinden, en we nog altijd levendige herinneringen hebben aan een eerder Drentheweekend, stappen we het laatste weekend van oktober vol verwachting in onze ‘niet-Jeep’. 

Triest weer. Al snel na ons vertrek van huis vullen we onze ‘vol verwachting’ aan met ‘goede moed’. Regen valt gestaag zonder onderbrekingen op onze voorruit en de ‘vol verwachting’ beslaat nu niet alleen meer het Drentheweekend van de Drentherieders, maar ook of het weer nog op zal knappen vandaag. We houden voorlopig nog even ‘goede moed’, zelfs als we op de plaats van bestemming arriveren en de regen nog altijd ononderbroken uit het zwerk neerdaalt (is hetzelfde als de hemel, maar we vinden het een veel leuker woord). We worden verwelkomd door Duncan die ons in no-time voorziet van een geurende kop koffie. Behalve de koffie maken we aan de tafel tevens kennis met Albert-Geert Huizing, die beroepsmatig met drones vliegt. We besluiten snel samen op te trekken, want de eerste Jeeps zijn al even geleden vertrokken!

Vochtige spelbreker. Al snel na de start dient de eerste modder zich aan voor de Jeepers. Het is te vinden op een braak liggend terrein waar de mais kort geleden geoogst is en dat ook tijdens het vorige Drentheweekend op de route lag. Niks mis mee, ware het niet dat we na vlug enkele foto’s geschoten te hebben snel onze camera’s inpakken en op zoek gaan naar de volgende foto locatie. Het regent op deze locatie namelijk veel te hard voor onze kostbare apparatuur…

Merkenclubs. We zijn de tel kwijt geraakt van het hand opsteken en groeten. Het merendeel van de Jeepers komen we namelijk ook tegen bij de JCN (Jeep Club Nederland) en de OJOC (Original Jeep Owners Club). Nu kun je je natuurlijk afvragen wat met ‘Original’ bedoeld wordt. Geldt dat voor de club omdat ze als eerste bestonden of geldt het voor de Jeep als auto? Het is de auto en dan bedoelen ze de modellen die overduidelijk nog behept zijn met het DNA van de jeepies uit de Tweede Wereldoorlog. Jeeps waar het dak van af kan en dan heb je het over de CJ en Wrangler modellen. Oh ja, en natuurlijk de Bantam’s, Fordjes en Willys uit de oorlogsjaren, ook al wordt de naam jeep in die oorlogsjaren alleen maar door de soldaten gebezigd.

Nog altijd niet droog… Ook op de volgende locatie is meer dan voldoende modder te vinden. Voor ons fotografen zijn de routes tussen de zelf gekozen foto locaties eigenlijk het mooist. We kunnen dan namelijk in de auto blijven zitten en we hoeven ons geen zorgen te maken over onze camera’s en drones. De regen blijft ‘buiten’ immers maar vallen. Op de tweede locatie ligt een flinke bult aarde, gelegen achter een boerderij. In de loop der tijd heeft de natuur in de vorm van gras en struiken de berg veroverd en beginnen voorzichtig de eerste boompjes zich te ontwikkelen. Op enkele sporen na, en via die sporen mogen de Jeepers proberen om de bult te veroveren. Met droog weer zou dat kunnen met twee vingers in de neus en wie weet zonder de vier wiel aandrijving in te schakelen. Nu met de regen is het een heel ander verhaal. Slechts enkelen lukt het bij de eerste beklimming boven te komen, maar het gros van de Jeepers heeft toch meerdere pogingen nodig.

Broederlijk. De route is maar nauwelijks begonnen of de Jeeps krijgen allemaal een soortgelijke kleur, namelijk modderbruin. Het drukt de pret van de Jeepers voor geen seconde, maar dat geldt niet voor uw fotografen. Het begint toch wat precair te worden, helemaal als op raadselachtige, onverklaarbare wijze een enorme klont modder zich op onze camera nestelt. Terwijl we de modder van de camera pogen te verwijderen trekt er een keur aan Jeeps voorbij. Het gros zijn CJ’s, YJ’s, TJ’s en JK’s, maar ook een Willys, Nekaf en Cherokee zien we ‘in de stroom’ Jeeps. Ondertussen blijft de regen nog altijd uit het zwerk stromen…

Boven: Kenneth van Huet in zijn Jeep CJ-5.

Boven: Loet en Lorenzo de Heijde vallen op met hun tamelijk zeldzame CJ-8. Loet weet echter een nog leuker nieuwtje te melden, namelijk dat hij weer een zeswieler Jeep op de kop heeft weten te tikken. Wie Loet kent weet dat zijn vorige zeswieler enkele jaren geleden bij een brand is ‘omgekomen’. Dat heeft hem enorm verdriet gedaan, alsof er een arm of been van hem geamputeerd werd. Maar die kommer en kwel is nu achter de rug en kunnen we hem binnenkort weer zien rondrijden met zes Jeep wielen onder de billen.

Boven en zes keer onder: Niet alleen ondergetekende valt uit de toon naast alle Jeeps, ook de auto van Albert-Geert. Hieronder een zestal foto’s van Albert-Geert welke hij met zijn drone maakte. Ook Albert-Geert heeft last van de vele regen en heeft maar enkele keren kunnen vliegen. Wil je meer foto’s zien van Albert-Geert zijn werk, dan ga je naar zijn website: www.vogeloog.nl

Boven en onder: We komen veel bekenden tegen onder de deelnemende Jeeps, waaronder John en Cissy Kerkhof. 

Boven: Het is dat het geen zout water regent, want anders zou dit geen prachtig paard zijn, maar een prachtig zeepaard(je)… 

Boven: Bert van Grinsven in een Willys. Nee, geen Jeep, want de negen sleuven in de grill houden in dat het om een Willys of Ford uit de oorlogsjaren gaat. De naam Jeep is dan nog niet officieel vastgelegd; dat gebeurt pas in juni 1950. 

Boven: Er komt een moment dat we de moed opgeven en dat is als we op een locatie, ondanks de regen, toch nog wat foto’s proberen te schieten. Niet wij, maar onze camera geeft die moed als eerste op. Het zijn voor ondergetekende teveel (kostbare) druppels die de emmer doen overlopen (nieuwprijs voor de Nikon D4S body was rond de € 6.000,-). Het komt ons humeur niet ten goede durven we eerlijk te bekennen en uw scribent besluit om rond half drie in de middag richting huis te vertrekken en het Drentheweekend aan de Jeepers over te laten. Rond de klok van drie houdt de regen ter hoogte van Zwolle op, maar dat verandert niets aan ons besluit. Het is de eerste keer in onze off-road carrière dat we er de brui aan moeten geven en we zijn er nog altijd flink chagrijnig van. Van de Jeepers horen we later dat ze een grandioos Drentheweekend hebben mogen beleven, ook al hebben wij geen enkele Jeeper ‘uit zijn dak zien gaan’. We hopen er met de volgende editie bij te kunnen en mogen zijn, want we hebben veel te veel Jeepers node gemist. Maar dan graag met wat minder regen….

Boven: Hendrik en Anita Versteeg als we ons niet vergissen.

Boven: Jeep met een ’tuinhekje’ op de neus. Smaken verschillen natuurlijk en dus mag iedereen zelf bepalen wat hij of zij mooi vindt, maar de mooiste, meest iconische, legendarische en herkenbare neus in de autowereld verbergen achter een ’tuinhekje’ annex bullbar vinden we net zoiets als Doutzen Kroes verplichten een boerka te dragen. 

Onder: Jeep met een kleiner tuinhekje….

Fotografie: Albert-Geert Huizing & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.