Op voorhand nog onwetend aangaande onze al dan niet zichtbare emoties stappen we ‘schrikkel zaterdag’ 29 februari ‘emotieloos’ in onze auto en draaien we het stuur richting Retie in België. Het weer ziet er nog tamelijk ‘gezond’ uit bij vertrek, maar naarmate we verder naar het zuiden afzakken zien we de lucht meer en meer betrekken. Retie in België ligt pal naast het eveneens in België gelegen Arendonk, dat op zijn beurt tegen de grens van Nederland ligt, zuidelijk van Eindhoven. Klokslag 14.00 uur arriveren we op de plaats van bestemming, maar dan moet je horloge wel twee minuten achter lopen….
Een nat welkom. Yep, je leest het goed, onze ‘klokslag’ is twee minuten na twee en in theorie zou de trial wedstrijd dan al twee minuten aan de gang zijn. Het regent echter behoorlijk als we onze auto parkeren en we besluiten om een moment te wachten tot de bui een beetje over is. Onze camera’s met toebehoren kunnen wel wat vocht hebben, maar zijn niet direct gecharmeerd van een stevige regenbui en te kostbaar om de gok te wagen. Uitgezonderd de camera van fotograaf Ad, want die heeft wijselijk uit voorzorg zijn onderwater camera meegenomen. Net als het er op lijkt dat de regen minder wordt barst de bui in alle hevigheid los. Nu is het geen gewone stevige bui regen meer, maar een ernstig verdwaalde moesson in topvorm. Enige voordeel is dat deze moesson in vergelijk met zijn feitelijke naamgenoot maar enkele minuten aanhoudt. Pakweg kwart over twee is de ergste regen over en spoeden we ons naar de plaats delict, daar waar de trial wedstrijd plaats vindt. Aangekomen op het strijdtoneel zien we dat de wedstrijd nog niet begonnen is. Alle deelnemers en toeschouwers staan namelijk wijselijk nog voor de regen te schuilen onder de riante luifel van de cateringwagen. Vandaag zaterdag wordt de trial gereden, gevolgd door in de avonduren een ‘Cars & Coffee’. Reken er daarbij niet op dat het alleen bij koffie blijft. Morgen, zondag 1 maart dus, kan er de hele dag vrij gereden worden. Dat bedoelen we ook met driedubbele off-road pret; een dagje trial rijden, een avondje gezellig samenzijn met gelijkgestemden en een dagje vrij rijden. Organisator van deze driedubbele portie off-road lekkers is 4×4 Helm-Kempen in geval je dat nog niet begrepen zou hebben. Die timmeren de laatste tijd weer lekker stevig ‘aan de weg’ ook al is dat in ons geval een tikje ongelukkige uitdrukking. Nou vooruit, maken we van dat ’timmeren aan de weg’ gewoon ’timmeren aan het off-road pad’…
De ‘badkamer’ trial? Als hemelvocht nog maar sporadisch vanuit het zwerk op ons neerdaalt begint de wedstrijd al snel, nog voor half drie putten we uit onze herinnering. Om maar vast op de zaken vooruit te lopen; de zichtbare emotie bij ons is ‘het schaamrood’ op onze kaken omdat we niet eerder verslag hebben gedaan van een trial wedstrijd in België. Die conclusie trekken we uiteraard pas na afloop, als we de hele wedstrijd inmiddels hebben bijgewoond. De bij ondergetekende niet zichtbare emotie is die van spijt niet eerder een ‘Belgische’ trial wedstrijd te hebben verslagen. We hebben genoten van deze trial wedstrijd, in combinatie ook met het kennismaken van een hele zwik voor ons nieuwe off-road liefhebbers. Nog onder de luifel spreken we kort met Andy van Dooren, onderdeel van de organisatie. Onder meer horen we van hem dat het terrein nu ’tamelijk nat’ is, dit naar aanleiding van onze opmerking dat het terrein er best wel pittig uitziet. “Gisteren tijdens het uitzetten waren de proeven een stuk makkelijker, maar nu staan ze achter op het terrein zelfs water weg te pompen”. Van Andy horen we ook dat het terrein eigendom is van een lokale ‘agrarische ondernemer’ (boer) en dat er twee keer per jaar op het terrein gereden mag worden. De uitdagingen mogen dus één keer blijven liggen. Zijn die twee evenementen geweest, dan ligt er even verderop nog een terrein van de beste man dat gebruikt mag worden.
Afwisseling troef! De bijna twintig deelnemers krijgen vandaag zes proeven te verslaan. Als gezegd best pittige proeven, met vooral dank aan het vele water dat gevallen is. Zou het droog zijn, dan zeg je dat de organisatie het terrein leuk verbouwd heeft, waarbij de uitdagingen vooral bestaan uit al dan niet hoog opgeworpen bulten zand met een evenredig aantal flinke kuilen. In die kuilen vinden we uiteraard de meeste waterige modder (modder met een vleugje water) en modderig water (water met een vleugje modder). Let wel op wat we hier schrijven, dezelfde woorden in een andere volgorde maken in de praktijk een significant verschil. Wat het vandaag echter extra moeilijk maakt is de met water doordrenkte grond buiten genoemde plassen. Behendig sturen en de uitdagingen in het terrein, zijnde de proeven, juist zien in te schatten omschrijven normaal een trial haarfijn, maar zijn vandaag parameters die ernstig in twijfel getrokken worden door de zompige omstandigheden. Een flink steile, maar droge bult met vers opgeworpen zand, waar je als rijder droog toch de nodige off-road skills (vaardigheden) uit je repertoire moet zien op te duikelen, eist op diezelfde bult met een natte ondergrond soms nog een extra factor waar je geen controle over hebt. Die factor heet ‘geluk’. Maar is dat juist niet de charme van het off-road rijden, en dus ook het trial rijden, de enorme afwisseling die het met zich meebrengt? Iedere trial wedstrijd is anders omdat zowel de ondergrond en het weer aan veranderingen onderhevig zijn en zelfs kan een proef heel anders zijn als je die als eerste, tweede of derde (etc.) rijdt.
Boven: Een gladde helling omhoog gaat nog wel eens ten koste van een paaltje, dat vaak roemloos eindigt in een kampvuur.
Dreigend ‘omkiepertje’…? De trial in België vertoont best wel overeenkomsten met de trial in Nederland. In principe twee officials per proef die de puntentelling bijhouden. Vandaag door omstandigheden en het voorspelde slechte weer zijn het er wat minder dan gebruikelijk horen we van Andy. Het is de reden dat de aanwezige officials een keer opschuiven naar de volgende proef. Voor de rijders verandert er niets. Zij rijden, afhankelijk van hun bolide, in verschillende klassen en moeten zien te laveren tussen door de heren uitzetters listig in het terrein opgestelde poortjes. Proef 1 bijvoorbeeld, die begint met een beklimming van een flink steile bult. Steil genoeg voor meerdere deelnemers om pas na meerdere pogingen te slagen. Eenmaal over de bult volgt een scherpe 180° draai en moeten de rijders opnieuw de bult op, maar nu iets verder gelegen en een fractie minder steil. Echter wel gladder, want nu zijn ze door een plas met water gereden. Ook hier haalt niet iedere rijder de top bij zijn eerste poging. Spinnende wielen die wanhopig op zoek zijn naar grip op de gladde ondergrond zijn beelden waar het publiek zichtbaar van geniet. Toch halen deze over het algemeen doorgewinterde off-roaders de top. Als je een hoogste punt bereikt, kun je alleen nog maar omlaag. Omlaag gaat het dan ook, op een gladde helling met net voordat je beneden bent enkele slinks opgestelde poortjes die de deelnemers dwingen haaks naar links te sturen. Ga er maar aan staan! Schuin zijwaarts richting de uitgang van de proef kom je dan alleen nog een lichte verhoging tegen, ogenschijnlijk een verhoging die niets voorstelt. Echter vergeet niet dat je al schuin zijwaarts de voet van de helling volgt. Die kleine verhoging zorgt er wel voor dat we veel linker wieltjes de zwaartekracht zien tarten door op zoek te gaan naar de hemel. Zwaar ingespannen gezichten van deelnemers zijn ter plekke het gevolg, waarop duidelijk af te lezen valt van ‘haal ik het wel of haal ik het niet’. Zonder zijwaarts om te kiepen bedoelen we….
Boven en onder: Tien jaar heeft de auto van Johan Rekoms van zijn gelijknamige garagebedrijf stil gestaan. Vorig jaar heeft hij hem uit de mottenballen opgediept en bindt hij nu, samen met co-piloot Erwin Vola, de strijd opnieuw aan in zijn Toyota LandCruiser. Voor zover we gezien hebben heeft de auto van Johan als enige auto in het deelnemersveld bestuurbare achterwielen. Wat ons vooral bijblijft is dat we met ‘oudgediende’ Johan even lekker ‘oude off-road herinneringen’ op kunnen halen. Johan is duidelijk een off-roader van het oude stempel met een ‘rijke off-road carrière’ achter zich. En wie weet nog voor zich….
Boven en onder: Voor het enige ‘omkiepertje’ vandaag is Lorre van Espen verantwoordelijk. Geen schade aan de auto en zeker geen schade aan het ego van Lorre, want hij stapt, sorry kruipt, doodgemoedereerd uit zijn auto alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Weer wat later zien we dat Lorre niet een persoon is die serieuze uitdagingen uit de weg gaat. Zonder te verblikken of te verblozen zien we hem vanuit een proef een diepe plas water als uitgang kiezen.
Boven en onder: Sinds 1995 kun je Danny Verheyen al tegenkomen in de off-road sport. Dat je hem het trial rijden derhalve niet hoeft uit te leggen is een ‘understatement’. Hij weet zich vandaag terzijde gestaan door de ‘adembenemend mooie’ Cindy Mampaey. We juichen het toe, deelname van bevallige dames in de trial sport. Of dat komt omdat het een overeenkomstig beeld van de maatschappij laat zien, dat we alle vrouwen adembenemend mooi vinden of omdat we vanuit onze vroegste jeugd al lesbisch zijn, dat laten we in het midden…
Het weer de goede kant op. Dreigende luchten ten spijt blijft het de rest van de dag vrijwel droog, op één enkel buitje na dat maar licht spettert. Kan bijna niet anders, want er is bij aanvang van de wedstrijd zoveel water gevallen, het moet wel een keer leeg zijn daarboven. Zo nu en dan durft de zon zelfs voorzichtig een kijkje te nemen naar de verrichtingen van ‘die gekke off-roaders’.
Boven en onder: Probeer ze nu thuis maar eens wijs te maken dat je er echt niet geweest bent… Betrapt!
Boven twee keer en onder: Een goed beeld dat tevens de verschillen tussen de klassen laat zien. Boven een SSV (Side-by-Side Vehicle) met als bemanning Bjorn Geudens en Kurt Heyns. Dus niet alleen in Nederland zien we de SSV populair worden. Onder een voormalige Ultra 4 auto welke Jimmy Moonen (achter het stuur) kort geleden heeft aangeschaft. Jimmy mag zich vandaag verheugen in een breed aanbod aan ‘co-piloten’, want verschillende off-road liefhebbers willen maar wat graag een keer met hem meerijden in een proef.
Boven en onder: Erwin van Steenbergen voert strijd in een leuke en nette geprepareerde bolide. Basis is een Toyota LandCruiser LJ en hij is zelf volledig verantwoordelijk voor de ombouw en aanpassingen. We hebben even onze hoed voor hem afgenomen!
Boven en onder: Twee hartstikke ‘leuke honden’ komen we tegen tijdens deze trial wedstrijd in Retie en zowaar hoeven we voor het leuke exemplaar op de foto hier boven niet eens Linda Zantingh van yourdoggy.nl te contacten. Het is het ‘enige merk hond’ dat we al vanaf onze jeugd kennen en het is natuurlijk een Duitse Herder met een paar prachtige ‘bruine kijkers’. Van het vrolijke en leuke exemplaar op de foto hieronder hebben we een vermoeden (zowaar beginnen we door Linda sommige honden te herkennen), maar voor de volle honderd procent zekerheid kloppen we toch even aan bij Linda. Zij bevestigt binnen luttele seconden dat we inderdaad te maken hebben met een ‘Australian Shepherd’.
Boven: Zowel in Nederland als België razend populair bij off-road minnend publiek; handballen!
Boven: Erwin van Steenbergen in close-up. Onder: Probeert Bjorn Geudens daar zijn lijst met ‘strafpunten’ te verdoezelen door deze op te peuzelen…?
Vocht problemen…? Proef 2 is van een ander kaliber dan proef 1, maar doet qua ‘rottigheid’ beslist niet onder voor die proef 1. Voor de hoogste bult zand ligt een langgerekte, uitgegraven sleuf, geul is wellicht een betere omschrijving. Tamelijk diep, want het zand uit de geul vormt immers die genoemde hoogste bult op het terrein. Dat zegt op zich nog niets. Pas als de paaltjes door de heren uitzetters zodanig in de geul en op diens oevers gepositioneerd zijn dat je twee keer de geul in moet maar ook er weer uit moet zien te klimmen. Dat er uit klimmen wordt ernstig bemoeilijkt door de steilte van de wanden van de geul. Vooral op de voorhoofden van de eerst gestarte deelnemers op deze proef zien we bij het pogen te beklimmen van die steile wanden ander vocht verschijnen dan het spul dat uit de hemel neerdaalt. Althans, we noemen het anders. Het zijn namelijk zweetdruppeltjes of angstdruppeltjes; wie zal het zeggen? Met name de laatste beklimming zorgt voor de meeste problemen. Die is wat hoger omdat deze deels over de voet van de zandbult voert.
Een grandioos opborrelende gedachte. Pakweg na een goed uurtje in de wedstrijd wisselen we enige gedachten uit met Andy aangaande de trial sport. Onderwerpen komen onder meer aan de orde over het aantal deelnemers en de ontwikkelingen binnen die trial sport. De sport heeft zich in de loop der jaren flink ontwikkeld, met name als het gaat om de preparatie van de voertuigen. Op sommige fronten is dat uitgegroeid tot een verregaand specialisme en professionalisme en daarmee lijkt de sport voor buitenstaanders schier onbereikbaar. Opvallend genoeg bestaat ook bij de Belgen daarom de wens van het aantrekken van meer deelnemers met standaard auto’s. In Nederland is het ONK die weg al een beetje ingeslagen. Deelnemers in die standaard auto’s zijn over het algemeen minstens zo enthousiast als de al jaren trouwe deelnemers in de sport. En dan komt Andy zomaar met het lumineuze idee of het niet leuk zou zijn om samen trial wedstrijden te organiseren! Belgen en Nederlanders samen dus! Zelf hebben we daar nooit aan gedacht, doodgewoon omdat we, zoals we al schreven, niet direct op de hoogte waren van het bestaan van de trial sport in België. Persoonlijk vinden we het een grandioos idee, fabuleus zelfs. We juichen zo’n samenwerking dan ook van harte toe. Het balletje heeft Andy opgegooid en momenteel wordt gekeken naar de mogelijkheden. Uiteraard houden we jullie op de hoogte van deze plannen! Wordt vervolgd dus….
Boven: Bjorn Geudens.
Boven en onder: Erwin van Steenbergen.
Boven: Johan Ekroms. Onder: Lorre van Espen.
Het onvermijdelijke slot. Ook aan alle mooie dingen komt helaas een eind. Zo kort tegen de klok van vijf in de middag hebben alle deelnemers de proeven gereden. Wat rest is het Cars & Coffee dat vroeg in de avond van start gaat. De zondag is bedoeld voor een dag vrij rijden. Helaas kunnen wij van terrein.nu daar niet bij aanwezig zijn omdat we verplichtingen elders hebben. Andy laat enkele dagen later weten dat ook de zondag voor de organisatie succesvol verlopen is. Maar liefst 134 betalende deelnemers zullen het volkomen met hem eens zijn! Heb je dit evenement van 4×4 Helm-Kempen gemist, dan zul je je verdere leven moeten leren leven met de wetenschap een onvergetelijke dag off-road gemist te hebben. Om die blunder niet nogmaals te maken heeft de organisatie een herkansing voor je in petto. Het weekend van 21-22 maart houden ze een off-road evenement in Lommel. In de Agenda van deze site kun je er meer over vinden en uiteraard ook bij 4×4 Helm-Kempen zelf. Al je afspraken afzeggen en zorg dat je er bij bent is ons advies!
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
