Valse schijn. Als collega fotograaf Ad en ondergetekende de zaterdag voor Pinksteren om 09.30 arriveren bij het Sportlandgoed Zwartemeer lijkt het kampeerterrein, met uitzondering van kris-kras opgestelde tenten en caravans, geheel uitgestorven. Niets is echter minder waar, want nagenoeg alle Jeepers hebben zich op dat uur al verzameld in de grote zaal van Gasterij Sportlandgoed, het episch centrum voor het Dutch Jeep Camp tijdens dit Pinksterweekend. Het is een extra feestelijk gebeuren deze derde editie van het Dutch Jeep Camp omdat het tevens het 15-jarige jubileum is van de Jeep Club Nederland. Het Dutch Jeep Camp mag zich in een gezond groeiende belangstelling verheugen en deze derde editie levert het bewijs, want ruim 140 Jeepers hebben zich aangemeld voor dit lange weekend. Jeepers die niet alleen afkomstig zijn uit Nederland, maar ook uit de omringende ‘provincies’ België en Duitsland. De verscheidenheid aan Jeeps is groot, maar de meerderheid bestaat uit de verschillende opvolgers van de stamvader (verschillende CJ modellen, YJ, TJ en JK).
De ‘Jeepers nederzetting’ tijdens het Dutch Jeep Camp 2017.
Boven: Leuke hond Troy, echter volgens zijn baasje Pepijn Schreurs is er in het verleden iets mis gegaan met zijn genen en is het de bedoeling geweest dat hij als ‘zeehond’ ter wereld had moeten komen. Troy is namelijk stapelgek op zwemmen.
Boven: Even bewonderende blikken richting de compleet nieuw opgebouwde en recent voltooide Jeep van Mike.
Boven: Vast gegeven bij alle off-road clubs, dus ook bij de Jeep Club Nederland; er zijn er geheid altijd die doen of ze er verstand van hebben…
Onder: ….ook als het een vreemde eend in de bijt betreft. We (ver)wachten (op) commentaar…
Het startschot valt. Traditiegetrouw houdt voorzitter Frank Eijk, samen met de overige officials, een briefing. Wat de Jeepers mogen verwachten en de spelregels worden daarbij uit de doeken gedaan en zo nodig worden vragen van Jeepers beantwoord in geval iets onduidelijk is. Een barstensvol programma voor deze dag met een veelheid aan activiteiten. Deelnemers kunnen zich splitsen in groepen voor een Jeep Academy of een tweetal tours. Na de koffie met cake vertrekken de tour- en Academy deelnemers in verschillende richtingen. Eén groep gaat richting de uitgang terwijl de rest zich naar het off-road terrein van Sportlandgoed begeeft. Overigens, tijdens de briefing is Pepijn, samen met Mike, nog druk doende met de technische keuring van de auto’s van rijders die, net als wij, pas op zaterdag aankomen. Gekeken wordt met name naar de veiligheid van het voertuig, in dit geval de Jeep dus, en of het voertuig niet toevallig olie lekt bijvoorbeeld. Vanuit de Jeep van Pepijn slaat hond Troy de verrichtingen van zijn baasje stoïcijns en een tikje verveeld gade. Gezien die blikken vindt hij het allemaal wel prima wat zijn baasje uitspookt. Hij denkt na over heel andere, veel belangrijker dingen, zoals ‘hoe kom ik zo snel mogelijk met dit warme weer in dat koele, lonkende water’. Yep, het is waar beste lezers; de Jeepers worden dit weekend niet alleen getrakteerd op een fantastisch georganiseerd evenement, maar ook op overvloedige zonneschijn, gepaard met aangename temperaturen.
Boven: Olaf Wildenburg is aanwezig met meerdere Jeeps. Onder: Joost Fokken.
Multiple off-road pret choice. Wij van terrein.nu kiezen ervoor om deze dag de Academy deelnemers te volgen. De Academy heeft de uitgestrekte bossen en graslanden rondom Sportlandgoed benut om daar een aantal behendigheidsproeven uit te zetten, waarvan de meeste ook geschikt zijn voor de (enkele) deelnemer die het moet doen met een tweewiel aangedreven Jeep, zoals waarmee de nieuwe Renegade geleverd kan worden. Op dit terrein zijn een aantal ‘rode’ proeven uitgezet, welke naast het gebaande pad steil omhoog en naar beneden gaan. Op de blauwe proeven gaat het voornamelijk om voertuig beheersing, met krappe bochten waar veel ‘gestoken’ moet worden en die sporadisch gelardeerd zijn met een pittige bergop en bergaf passage. Marchalls van de club begeleiden de rijders hierbij zodat mogelijke schade aan voertuigen tot een absoluut nihil status gereduceerd wordt. Een andere discipline is ondertussen op het strand gaande, een trial. Blind rijden, een kort parcours in de vorm van een acht zo snel mogelijk zien te ronden en een zandheuvel parcours met aan het einde een afdaling welke eindigt in een waterbak. Vooral reuze spannend in geval je als nieuw lid in de club bent opgenomen, want de bestaande leden weten inmiddels wel dat de organisatie van de club je ‘aardig weet bezig te houden’ tijdens de evenementen als we het bescheiden mogen uitdrukken.
Buitenbeentje II. Leuk bij de Jeep Club Nederland is dat ze ook in licentie gebouwde Jeeps toelaten. Boven en onder zie je een op het oog Willys CJ3B. Toen Willys de CJ3B op de markt zette was het al overgenomen door Kaiser maar de naam Willys blijft het handhaven op de CJ3B. Willys heeft echter nooit een verlengde CJ3B gebouwd, echter wel een aantal fabrikanten die de Jeep in licentie bouwden. Je komt dan terecht bij het Spaanse Viasa (later overgenomen door Ebro), het Franse Hotchkiss, bij het Japanse Mitsubishi of bij het Indiase Mahindra. Mahindra bouwt in licentie de CJ 340 en de met langere wielbasis uitgevoerde CJ 540 die je hier op de foto ziet. Mahindra leverde haar modellen overigens ook met een dieselmotor. Die heeft als basis een Peugeot dieselmotor die zij als enige ter wereld in licentie mochten bouwen. Terzijde: eigenaar Alexander brengt zijn Mahindra vanuit het zuiden van Duitsland rijdend naar het Dutch Jeep Camp in Zwartemeer!
Verborgen venijn. Intussen zijn een aantal ‘gangmakers’ binnen de club bezig met het doorwaden van een geul, gegraven op de plaats waar vorig jaar nog een ‘mudcup’ heeft plaats gevonden. De afdaling vanuit het bos is steil en erg glad. De eerste waaghalzen zakken al snel in het water, om er vervolgens achter te komen dat het venijn onder het oppervlak in de kleilaag van de bodem schuilt. Daar is zelfs een Jeep niet tegen opgewassen en ze moeten met behulp van een lier en of sleeplint op steviger ondergrond geholpen worden. Het verhoogt de off-road feestvreugde niet onaanzienlijk natuurlijk en dan vliegen de uurtjes als vanzelf voorbij.
Boven: Richard van Helvoort. Onder twee keer: ‘Vuurgevaarlijke’ Hans Weder van Interflame (Hans geeft zoals je wellicht weet onder andere brandbestrijdingscursussen richting de brandweer). Doet tegenwoordig mee aan het NK ORR (Off-Road Racing) en laat zien dat je dan gewend bent het gaspedaal in te trappen.
Boven: Stephen Troost heeft twee keer pech met zijn Cherokee (stuurhuis).
Omkoopschandaal? Aan het eind van de middag keert een ieder terug naar de camping of Canadese blokhut voor een douche of wasbeurt om zich daarna ‘fris en fruitig’ naar de BBQ te begeven. Dat wordt genieten, want het menu bestaat uiteraard uit ‘vers gevangen vlees bij de lokale slager, salades, sauzen en ovenvers stokbrood. Op de achtergrond zijn de dames van ‘Two Dollars Tuesday’, geheel in het thema van de avond doende met het vertolken van Country Style muziek. Dresscode voor deze avond is dan ook ‘Country Style’. Na de BBQ in de ‘Outback’ valt al snel de schemering in en gaat het Councours d’Elegance in sfeervol kunstlicht en het licht van miljoenen sterren van start. Voertuig na voertuig, uitgedost met paardenhoofden, bizonschedels, sfeerverlichting en andere mooie dan wel komische uitmonstering, presenteren de jury een enorme variëteit aan Jeeps. Een aantal Jeepers probeert slinks de jury om te kopen met drank, munten en/of rozen. Helaas voor hen is de jury hier niet ontvankelijk voor, hooguit als ze met een echt goed bod komen laten zij desgevraagd weten. Spreekstalmeester Hans Weder van Interflame voorziet de toeschouwers van de passerende ‘elegance’ deelnemers van de nodige uitleg betreffende het type Jeep en wetenswaardigheden over de rijders. Intussen is het echt donker geworden en laat de band, op verzoek van onze Oosterburen, ook Duitse ‘schlagernummers’ horen. Heel enthousiaste Jeepers wagen zich op willekeurige Nederlandse of Duitse klanken aan een dansje. Kletsen, de belevenissen en avonturen van de dag doornemen en liefst een beetje aandikken onder het genot van een glaasje ranja horen daar onlosmakelijk bij. Als gewoonlijk kent gezelligheid geen tijd maar rond de klok van 24.00 uur sluit de bar en gaat een ieder zijns weegs naar tent, camper of caravan. Morgen wacht immers nog een lange dag boordevol off-road pret. Wij slenteren naar onze blokhut om na deze lange dag van een welverdiende nachtrust te gaan genieten. Tenminste, dat ‘welverdiend’ vinden wij zelf….
Boven en onder: Tsja, wat moeten we hier nu van zeggen….?
Boven: De jury. Onder: De winnaars van het Concours d’Elegance.
Boven en onder: Gediplomeerd moddervreter Tasso Jansen.
Boven en onder: Pepijn en ‘Troy’ Schreurs tijdens de Mudcup.
Troy is niet de enige leuke hond tijdens het Dutch Jeep Camp.
Boven en onder: Olaf Wildenburg in één van zijn vele Jeeps.
Naar de gelijknamige film: the kids are all right… Onderwijl zijn de kid’s begonnen aan een stukje gezonde bezigheidstherapie in de vorm van een Kids Survival. De strook terrein tussen het bos en de camping vormt het toneel van een heuse stormbaan, waarop verschillende hindernissen te vinden zijn. De meeste toestellen zijn voorzien van touwen en vormen bijna allemaal een uitdaging boven water. Vallen is dus geen probleem, levert hooguit een nat pak en een kwetsuur aan het ego op, alhoewel we die laatste ernstig betwijfelen. Dat ze er zin in hebben is af te lezen aan de lachende, maar toch ook ingespannen gezichten van de jonge deelnemertjes. Wat we op dat moment nog niet weten is dat deze toestellen opgesteld staan achter een braak liggend stuk lager gelegen grond, wat naar later blijkt het toneel van de mudcup gaat worden… Het is soms maar goed dat je niet alles van te voren weet!
Fotografie: Ad Woolthuis & Jan Houtkoop. Tekst: Jan Houtkoop.
