Marino Marysse, je weet wel, de organisator van de Dima 4×4 Beurs, is er bij geweest en heeft voor jou als lezer enkele indrukken aan het digitale papier van terrein.nu toevertrouwd.
Driedubbel off-road plezier. De eerste editie van de vereniging H.EL.M. off-road is meteen een schot in de roos geweest. De organisatie van H.E.L.M. off-road heeft een evenement opgezet waarop men naar hartenlust vrij kan terreinrijden, deelnemen aan een heuse ‘mudrace’ of, last but not least, de off-road skills (vaardigheden) aan de praktijk kan toetsen in een trialwedstrijd.
De schouders er onder. Een nieuw evenement kan natuurlijk niet zonder de hulp van deelnemers. Dankzij haar goede voorbereidingen kan de organisatie op de dag zelf rekenen op tal van gemotiveerde en gepassioneerde vrijwillige medewerkers. Samen zorgden zij er voor dat de eerste kinderziekten perfect werden genezen. Eerst in de vroege morgen is het nog wat rustig, maar naarmate de dag vordert wordt het lekker druk, zeker als je in ogenschouw neemt dat het een eerste keer is voor dit evenement.
Een ietsje teveel periscoopdiepte… Geen enkele hindernis is hen teveel geweest. Zoals het een goede offroader en plantrekker betaamt hebben ze er onmiddellijk de schepkraan bij gehaald om de bak met modder te hermaken. Dat is nodig omdat al snel blijkt dat er veel te veel water in staat! Zoveel dat hij beter voor duikboten geschikt zou zijn dan voor voertuigen. De schouders worden er onder gezet en weldra is de modderbak alleen nog voor off-road bolides met achter het stuur heldhaftige off-roaders die nergens voor terugdeinzen. De uitdaging voor de modderbak is onomwonden duidelijk. De rijder moet en zal er door vlammen, tot op den buik. Met andere woorden, zover mogelijk en tot hij niet verder meer kan.
Spannend. Daar staan ze, de off-road kanonnen. Eerst nog rustig, maar dan zwelt het zware geluid van tot de limiet getergde motoren aan. Hoog in de toeren, met ‘vollen bak’ komen ze aangereden. De voorwielen duiken de modder in. Dan volgen de achterwielen. De motoren brullen, maar de vaart wordt minder. Bijna wanhopig klauwen de wielen de bolide stukje bij beetje verder door de modder. Iedere centimeter telt. Maar helaas, het verschil wordt snel gemaakt. Gelukkig is de kraan stand-by om de gestrande helden er uit te halen. Al met al is zo’n modderbak wel super spannend.
Vriendendienst… Het parcours moet duidelijk nog ingereden worden. De basic, soft en harde route zijn in deze eerste editie zekers de moeite om te rijden. Ik mag ook getuige zijn van saamhorigheid en kameraadschap op het terrein als de eerste deelnemers hun kans wagen om “de berg” te beklimmen in plaats van er rond omheen te rijden. Je ziet een Nissan bijna denken van “ik kan dit wel”, doch hij blijft jammerlijk steken op zijn buik. Al gauw staat er een Jeep klaar om de Nissan vanuit zijn erbarmelijke positie over de berg te trekken, maar nog altijd geen baat. Al heel snel daarna komt een Toyota BJ40 te hulp gesneld en ja hoor, met hem is de redding eindelijk nabij. Zonder pinken trekt hij de Nissan over de berg heen, de vrijheid tegemoet.
Off-road wensen? De ruime opkomst van de vele 4×4 liefhebbers zorgt zo nu en dan voor een dubbele file op het terrein, maar niemand hoor je echt hard klagen. De sfeer zit er immers goed in, niet in de laatste plaats door het enthousiaste en wat later op de dag ruim aanwezige publiek. Zand, modder, uitdagingen, droog weer en een prima catering; wat wil een off-road liefhebber nog meer?
Voor herhaling vatbaar? Ik zou zeggen: “Proficiat” aan de organisatie voor het vele werk en laat ons de volgende editie al klaar stomen!
Tekst & fotografie: Marysse Marino.
