We weten nog niets van dat alles als we ’s morgens vroeg in onze auto stappen en de weg naar Hengelo in slaan. Hoe de proeven in de nieuwe opzet uitgezet zullen zijn, hoe bestaande trial rijders die nieuwe opzet zullen ervaren of hoe eventueel nieuwe deelnemers een trial rijden op deze manier zullen ervaren. We worden op onze reis begeleid door een voorzichtig ontwakend zonnetje dat naarmate de reis vordert sterker van zich laat gelden en zo nu en dan al door de sluierbewolking weet te prikken. Zonlicht stemt altijd vrolijk en we arriveren dan ook in een opperbeste stemming op het trial terrein in Hengelo.
Hartritmestoornissen… Zodra we onze auto geparkeerd hebben worden we aangenaam verrast door de hoeveelheid deelnemers. Een eerste wedstrijd, bovendien nieuw en dan een opkomst van 26 deelnemers (horen we al snel) hebben we niet direct verwacht. Nog leuker is het feit dat we bekende trial rijders zien, bekende trial rijders zien die terug zijn van weggeweest en een heel aantal nieuwe gezichten welke we in enkele gevallen op recreatieve evenementen gezien hebben. Verse ’trial gladiatoren’ met bovendien zeer uiteenlopende ‘strijdwapens’ als we om ons heen kijken! En met uiteenlopend bedoelen we voertuigen die afwijken qua lengte en formaat. Ons hart maakt, gelukkig onzichtbaar, een vreugdesprongetje. Nadat we ons hart weer hebben opgehaald en legio handen geschud hebben, spoeden we ons richting de lonkende catering. Gelukkig, de koffie is nog van de ‘goede, ouderwetse kwaliteit’….
Verschillen. Met de geurende koffie nog in de hand maken we met ‘veteranen’ en nieuwelingen een praatje. Rond de klok van tien is het echter tijd voor de briefing. Die duurt wat langer dan gebruikelijk. Niet verwonderlijk natuurlijk nu het roer qua proeven flink omgegooid is. Ten eerste zijn er, en dat stemt vooral ook fotografen vreugdevol, minder linten! Hoezee, en nu moeten we ons hart toch echt even vasthouden om op hol slaan te voorkomen; minder linten! In de oude opzet zagen we vaak dat de linten kort langs beide kanten van de poortjes liepen. Daarmee werden de rijders gedwongen de daardoor uitgezette route te volgen. In de nieuwe opzet staat er alleen een lint om de proef in zijn geheel heen. Dit om te voorkomen dat publiek per abuis de proef in zou kunnen wandelen. In de praktijk betekent het verder dat de rijders niet perse dezelfde route naar het volgende poortje moeten volgen. Je kunt rechtstreeks naar het poortje, maar wie weet ligt daar, gelukkig alleen theoretisch, een gemeen diep ravijn of een loodrechte rotswand schijnheilig te wezen. Oké, oké, we overdrijven nu ‘een beetje’, maar dat is alleen maar om aan te geven dat je iets van een hindernis op je pad tegen kunt komen. Je zou er in de praktijk dus middels een slinger naar links of anders middels een slinger naar rechts omheen kunnen. Theoretisch kun je echter ook vrijwel iedere hindernis op die manier omzeilen, maar om dat te voorkomen heeft de organisatie iets nieuws in het leven geroepen. En dat nieuwe is een ‘mobiele boom’! Inderdaad lees je het goed, een ‘mobiele boom’! Geen echte boom natuurlijk, maar een pvc pijpje met daarop een paars balletje dat met behulp van enige fantasie van de deelnemers een boom voorstelt. De boom raken kan zo lang het balletje blijft liggen op het paaltje, maar oh wee als het er af valt. Dan collecteer je een ‘hart verzakkende’ partij strafpunten. Maar het kan nog erger, bijvoorbeeld door de boom plat te rijden. Dat moet je natuurlijk nooit doen, want bomen zijn onze gebladerde vrienden die de gemene CO2 uit de lucht halen en ons er zuurstof voor in de plaats geven. Je collecteert het dubbele aantal strafpunten, een zelfde aantal als een lint raken of kapot rijden. In de nieuwe opzet is dat laatste namelijk schier onmogelijk en zo ja, dan ben je wel een heel eind ‘uit de koers’.
Boven: Arjen de Jong met naast hem co-piloot van der Weide.
Onder: Gertjan en Luke Wolf kennen we van Hannibal en recreatieve evenementen in Heerde. Enige offroad ervaring kunnen we hen derhalve niet ontzeggen.
Arbeidstijd verkorting… We juichen het toe en hebben het lint dan ook geen seconde gemist. Anders ook zijn de poortjes. Niet meer van hout en raken levert strafpunten op, maar van pvc pijp met daarop een balletje. Voorheen moest de official in feite de hele proef meelopen om te kijken of een deelnemer niet een paaltje raakte. Soms gingen deelnemers zo rakelings langs de paal dat de paal niet bewoog door deze te raken, maar omdat de grond onder het wiel in beweging kwam en het paaltje daardoor mee bewoog. De official moest dus node de hele proef meelopen en er bij iedere passage van het voertuig met zijn neus boven op staan om te zien of een poortje niet geraakt werd. En ieder poortje bestaat uit twee paaltjes, dus dat vergde extra ogen in het achterhoofd die bovendien in een bochtje konden kijken of anders een tweede official. Voor zover bekend is het altijd optie twee geweest, een tweede official…. In de nieuwe opzet is dat niet meer nodig. Ligt het balletje er af, dan is er geen discussie mogelijk. Een official krijgt het dus wat makkelijker op een proef, want hij hoeft niet het hele parcours meer mee te lopen. Mits zijn ogen in orde zijn kan hij van ver al zien of een balletje er af of nog op zijn plaats ligt. Om het oprapen dan wel kwijt raken van de balletjes te voorkomen zijn ze middels een touwtje met de pvc buis verbonden.
Een lans breken… Gerco Maarse (boven) is, samen met zijn vrouw Sandra, gelukkig weer van de partij. Veel tegenstand hebben ze echter nog niet. Dat zouden we graag anders zien. Het waarom is niet moeilijk. Regelmatig hoor je nare berichten over quad/ATV rijders die bij ernstige ongevallen betrokken zijn. Vaak is dat het gevolg van het niet beheersen van de Quad/ATV. Ze hebben weliswaar vier wielen, maar toch is het rijden er op heel anders dan in een auto. Tijdens het trial rijden leer je je Quad/ATV uit den treuren kennen en tot in de puntjes beheersen. Gerco en Sandra zullen dat volmondig beamen. Gaat het off-the-road onverhoopt een keer verkeerd, dan loopt dat in de regel goed af. In principe rij je met je Quad/ATV hetzelfde parcours als de auto’s, alleen worden de poortjes door de Quad/ATV rijders zelf smaller gemaakt zodat het ook voor hen lekker uitdagend blijft. Terzijde, in de volksmond worden ze vaak quad genoemd, net als dat iedere terreinauto door veel mensen een Jeep genoemd wordt. Wil je het helemaal goed hebben, dan is een Quad twee wiel aangedreven en heeft een ATV (All Terrain Vehicle) aandrijving op alle vier de wielen.
Onder: Niet Filibert van Otten die hier achter het stuur zit, die is namelijk druk met de organisatie, maar voormalig co-piloot Bennie Rouwenhorst die samen met zoon Bas de strijd aanbindt.
Boven: Sandra Maarse beheerst haar ATV ronduit geweldig.
Onder: Patrick Velthorst en Robert Menkhorst en uiteraard pakken deze mannen de route met de rode balletjes. Die is voor de deelnemers in de Special Klasse (vroegere proto klasse).
Boven: Luka Boersbroek achter het stuur met naast hem Nick Wassing. Mannen hebben een dubbelstart en bovendien fungeert Luka ook nog als bijrijder bij Jeroen Roelofs.
Onder: Deze keer hoeven we Linda Zantingh van yourdoggy.nl eens niet te raadplegen. We hebben deze leuke hond namelijk al eerder digitaal vast weten te leggen, samen met een soortgenoot. Die hebben we nu ook weer vastgelegd, maar deze foto vinden we leuker, met zijn snuit vol zand als gevolg van het verwoed graven in een bult zand. Het is een Patterdale Terriër en de eigenaren zijn Dick en Wilma.
Boven en onder: Yep, het is Teus Berkhof van Bedrijfswageninrichting Teus in zijn nieuwe bolide en de foto onder bewijst dat hij nu niet meer alleen strijd levert. Voortaan weet hij zich geassisteerd door zoon Leen. Stiekem vragen we Leen met een knipoog of zijn pa het wel goed doet. Tactvol antwoordt Leen “dat hij het best wel goed doet”. Zeker weten dat zijn ‘zakgeld gage’ nu omhoog is gegaan. Overigens durven we tamelijk zeker te voorspellen dat we Leen in de toekomst, zodra dat mag, zelf achter het stuur zullen zien kruipen…
Onder: Omdat het de eerste keer is heeft de organisatie om het te vergemakkelijken op de proeven een papier gehangen met daarop de route voor de verschillende klassen uitgetekend.
De grijze massa aan het werk! We hebben nog niet alle veranderingen genoemd. Er zijn voortaan drie klassen, te weten de Basic klasse, de Extra klasse en de Special klasse. Iedere klasse is ook nog eens onderverdeeld in drie onderklassen welke afhankelijk zijn van de wielbasis. Je levert dus altijd strijd in vrijwel gelijkwaardige auto’s. In principe rijden alle klassen dezelfde proef, gemarkeerd door poortjes met witte balletjes. Dan kan het echter maar zo zijn dat je poortjes tegenkomt, of ziet staan, met blauwe balletjes. Die zijn voor de Extra klasse. Die moeten dan de poortjes met witte balletjes laten liggen en zich door de poortjes met blauwe balletjes zien te wurmen. En ja, er kunnen ook nog poortjes met rode balletjes op de pvc buizen staan. Die zijn voor de Special klasse die dus de poortjes met witte en blauwe balletjes ‘links’ moeten laten liggen. Goed opletten en zo nu en dan nadenken horen daar bij en opnieuw is dat een item waar we altijd voorstander van zijn geweest; zelf nadenken hoe een uitdaging te lijf te gaan of hoe een parcours te rijden. Dat komt extra tot uitdrukking op nog één listig uitgezette proef. Daar mogen de rijders helemaal zelf bepalen hoe ze die rijden. Het enige criterium is dat ze alle poortjes gereden moeten hebben. Sommigen mogen ze zelfs twee keer door rijden, maar enkele ook echt maar één keer. Hier zien we rijders vooraf toch even achter de oren krabben en vervolgens door de proef lopen op zoek naar de beste tactiek.
Boven en onder: Prachtige Toyota FJ Cruiser en een off-road debuut voor diens eigenaar. Hij weet zich geassisteerd door debutant Louis van wie we de achternaam nog even in het ongewisse moeten laten. Het mag echter gezegd worden, voor off-road debutanten presteren de mannen zeker niet verkeerd.
Boven: Scott Wesselink en we kijken er niet van op dat deze sympathieke debutant in het ONK er voor kiest strijd te leveren in de Special klasse. We zijn Scott herhaaldelijk tegen gekomen op recreatieve evenementen en daarop is hij een ‘dankbaar object’ voor fotografen. Steevast gaat hij de pittiger uitdagingen namelijk niet uit de weg en dat levert net zo steevast pracht plaatjes op. Bovendien is Scott ook altijd bereid anderen te helpen als dat nodig is. Zijn ‘wegvervoer’ is een Jeep Cherokee, maar in de ONK wedstrijd geniet zijn Suzuki de voorkeur. We hopen dat Scott er de komende ONK wedstrijden opnieuw bij is, want dat betekent zonder overdrijven een aanwinst voor de sport.
Verantwoordelijk en onmisbaar voor de ‘papieren rompslomp’, Rienke Bloem.
Boven: Gerco en Sandra passen de proef zelf aan door middels een extra paaltje de doorgang smaller te maken.
Boven en onder: Tim Dieks en Dion van Welie. Soms weet je in één oogopslag wat voor vlees je in de kuip hebt. Tenminste, aangaande de off-road skills (vaardigheden). Een gedegen indruk krijgen we van deze mannen vrijwel direct na de start. Zonder een spoortje angst duiken ze hun eerste proef in waarbij hun Suzuki Vitara een achterwiel hoog de lucht in tilt. Langzaam zien we de kont van de auto even daarna weer terugzakken moeder aarde en alsof er niets aan de hand is sturen ze beheerst verder. Die hebben een groot hart bedenken we, want het bestaat niet dat ze geen notie hebben gehad van wat er ‘achter hen’ gebeurde. Als we ze later opnieuw maar met een brede grijns op hun gezicht voor de lens krijgen, op een moment dat hun voortgang op een proef tijdelijk belemmerd is, dan weten we genoeg…
Boven: Harry Wassing in een heel leuk opgebouwde Suzuki Jimny en in onze favoriete cabrio uitvoering. Tja, we zijn nu eenmaal verzot op ’topless’….
Boven en onder: Arjen en Lex Hoogeveen.
Boven Sandra Maarse en hieronder Gerco Maarse.
Positieve commentaren! In de loop van de dag wordt duidelijk dat deze nieuwe manier van trial rijden bij alle deelnemers in de smaak valt. Zonder uitzondering krijgen we alleen maar positieve commentaren te horen! Ook van ervaren trial rijders en om eerlijk te zijn, daar zijn we toch een tikje verbaasd over. We herinneren ons nog goed een experiment van jaren geleden om een deel van een trial wedstrijd eens anders te organiseren. Na afloop vroegen we uiteraard de meningen van de deelnemers. Die waren heel duidelijk zwart/wit. De deelnemers die relatief kort meededen aan de trial vonden de toen nieuwe, en dus andere manier, stuk voor stuk geweldig (ondanks dat een zijn auto op de kant legde). Deelnemers die daarentegen al meerdere jaren aan de trial deelnamen vonden het unaniem niks. Positief vinden meerdere deelnemers het ook dat ze inspraak hebben op de manier waarop van de wedstrijd. Middels een formulier zijn suggesties, opmerkingen, mogelijke verbeteringen welkom en zal er naar gekeken en wie weet, gehandeld worden.
Boven: Johan Schoonhoven, tegenwoordig ook actief in de Roan 4×4 Challenge.
Onder: Bennie Rouwenhorst, tegenwoordig ook actief als chauffeur.
Boven en onder: Martijn Droog en Melchior van Roekel. Met een lange auto als deze Mitsubishi Pajero meedoen aan een trial, voorheen bijna ondenkbaar, is lef samen met een perfect afgewogen en gezonde portie fanatisme (lees: competitiegeest). Belangrijker criterium is meedoen en als je Martijn vraagt of hij plezier gehad heeft, dan stel je een overbodige vraag gezien de grijns op zijn gezicht. Martijn is eigenaar van een keiharde speciaalzaak en als je wilt weten waarin, dan blijf je het ONK volgen. Volgende keer vertellen we, weliswaar zal dat in een notendop zijn, waarin zijn bedrijf gespecialiseerd is.
Boven en onder: Martin van der Zouwen (links) en Ricardo de Groot verkennen de proef die je willekeurig en naar eigen inzicht mag rijden. Deze mannen zijn nog niet heel lang geleden in de 4×4 trialsport gestapt. Voor Martin was de off-road 4×4 sport geen onbekende, maar wel voor de jeugdige Ricardo. In eerste instantie reden de mannen in een Suzuki Samurai maar kort geleden lopen ze tegen deze leuke Suzuki Vitara aan. Een kwastje oranje verf en een paar andere banden laten zien dat je heel betaalbaar mee kunt strijden in het ONK. Bovendien zeker niet onverdienstelijk kunnen de mannen beamen, want ze bezetten eind van de dag tot hun eigen verbazing de hoogste podiumplaatsen.
Boven: Tim en Peter Teutelink.
Onder: Niels en Tom Witbreuk in een Mercedes-Benz G en nog wel in de begerenswaardige cabrio uitvoering.
Boven en onder nogmaals Harry Wassing.
Boven twee keer: Dubbelstarters Johan Schoonhoven en Henk Zeeboer waarbij Henk tijdens deze actie ‘schuldig’ is aan het optillen van het linker voorwiel. Er is een moment dat het wiel in een flits nog hoger los komt. Een vrouw naast ons uit het publiek uit onwillekeurig een kreetje omdat ze denkt dat de auto op zijn kant gaat. Maar nee, volgens de regels der off-road kunst geeft Henk bijtijds de poging op en zakt hij gecontroleerd achteruit naar beneden om het via een andere manier te proberen.
Onder twee keer: Hier Luke Wolf achter het stuur en pa Gertjan als bijrijder.
Boven twee keer Scott Wesselink en onder Martin van der Zouwen en Ricardo de Groot.
Boven: De jongste ‘hulp official’ van het ONK. Spreekt het ‘beroep’ van official je aan in het ONK, schroom dan niet je aan te melden. Een official kunnen ze altijd wel gebruiken. Wat is er nu leuker dan met je neus boven op de wedstrijd te zitten? Er zo dicht op dat je de spanning als het ware direct kunt snijden? Rijk zul je er zeker niet van worden, maar omkomen van de honger zul je zeker niet, want een hapje en drankje tijdens de wedstrijd zijn er altijd voor je. Opgeven kun je je via de Stg. 4×4 Sport.
Boven en onder: Veteraan Jeroen Roelofs en Luka Boersbroek.
Voorzichtig en zacht uitgedrukt. Is het alleen maar rozengeur en maneschijn geweest vandaag? Eigenlijk wel ja, ook al loopt niet alles volgens plan. Desondanks overheerst zelfs een heel sterke geur van rozen en een heel fel schijnende maan. Als deze eerste wedstrijd namelijk een graadmeter is van wat komen gaat, dan voorspellen we dat het een heel leuk ONK trial seizoen gaat worden met veel nieuwe deelnemers. Bovendien spreken we ook enkele deelnemers die we al kennen en die aankondigen er de volgende wedstrijd zeker bij te willen zijn. Een daarvan vraagt zich serieus af of hij al die kleuren van de balletjes wel kan onthouden… Hebben we nog niet genoemd de grote pechvogel van deze dag, Siem Aaldering met zijn dubbelstart maat. Die strijden in de voormalige auto van Teus Berkhof. Siem heeft alles aan de auto nagelopen en zo nodig keurig in orde gemaakt voor deze wedstrijd. Hij staat dan ook te popelen om aan deze wedstrijd mee te doen. Daags voor de wedstrijd is de auto klaar en blijkt alles perfect en naar behoren te werken. Vol vertrouwen arriveert hij dan ook met de auto op het wedstrijd terrein. Maar tot zijn grote schrik begint de auto koelvloeistof te lekken zodra hij de auto van de aanhanger rijdt! In plaats van heel kwaad worden vat Siem het nogal laconiek op. “Och, zoiets kan gebeuren” laat hij gelaten weten om positief te vervolgen met: “maar de volgende keer zal ik er zeker bij zijn”! Tja, wat moeten we op zo’n positieve instelling nu nog zeggen? Simpel: zaak gesloten en tot de volgende keer!
Boven en onder: Jeroen Roelofs en Luka Boersbroek.
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
