Eerste VNTTK trial

Je herkent het vast wel, tellen op je vingers. Een populaire methode in de oudheid zodra de mens enig besef krijgt van zijn omgeving en kleine kinderen leren we dat bij een enkele vinger de één hoort, bij twee vingers de twee, etc. Grote kans dat een peuter twee of drie vingers de lucht in steekt als opa en/of oma hem of haar vraagt: “en hoeveel jaar is mijn lieve meisje of grote jongen nu”? Hoe we op die gedachtenkronkel komen is de schuld van de VNTTK, alhoewel je ‘schuld’ in dit geval met een flinke korrel zout moet nemen. Die Vereniging Nederlands Terreinwagen Trial Kampioenschap houdt de zondag van het eerste weekend van maart de eerste trial wedstrijd van seizoen 2024 welke onderdeel vormt van het Open Nederlands Trial Kampioenschap. De locatie van deze wedstrijd is Bant en boordevol verwachtingen stappen we als terrein.nu crew om 08.30 die zondagmorgen in de auto om, begeleid door eindelijk droog weer, ruim voor aanvang van de wedstrijd op het strijdtoneel in wording te arriveren. 

Macht van de getallen. Een hete en dampende kop koffie later krijgen we de gelegenheid de organisatie die ene vraag te stellen die al voor vertrek van huis op onze lippen brandt; hoeveel deelnemers zal deze eerste wedstrijd van het seizoen tellen? Onze verwachtingen zijn hoog gespannen maar worden overtroffen door de werkelijkheid. “Een stuk of veertig, ik weet het niet precies” krijgen we haast achteloos, maar stiekem onverholen trots, te horen uit monde van Teus Berkhof. Wow, dat is een wel heel positief en bemoedigend aantal, maar ook een aantal dat we niet direct kunnen tellen op de handen en voeten van één mens. Waarom dat vergelijk ons te binnen schiet is vooralsnog een raadsel, maar ongetwijfeld heeft het te maken met Teus zijn vage antwoord. Je moet minstens van twee mensen de vingers en tenen bij elkaar optellen om richting dat aantal te komen. Later krijgen we te horen dat vooraf aan de wedstrijd zich drie-en-veertig deelnemers hebben ingeschreven. Enkelen van die inschrijvingen moeten het node afzeggen, zodat er onder de streep bijna veertig ‘off-road gladiatoren’ zich in de strijd werpen. Een pracht aantal dat onwillekeurig herinneringen begint op te roepen aan de beginjaren van de off-road sporten.

Boven: Regelwerk bij de inschrijvingen voor aanvang van de wedstrijd.

Boven en onder: Arnoud en Jaimy Poeste (Extra 1 klasse).

Boven twee keer en onder: Johan Schoonhoven en Henk Zeeboer (Extra 2 klasse). Hoe verschillend iedere wedstrijd in het VNTTK kan verlopen bewijzen deze twee ‘dubbelstarter’ mannen deze wedstrijd in Bant. Normaal zijn ze namelijk enorm aan elkaar gewaagd; zelfde auto en zelfde rijders kwaliteiten. Daarin ontlopen ze elkaar nauwelijks. Ze wisselen derhalve vaak ‘stuivertje’ in de uitslagenlijst. Vandaag is de spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigd. Henk mag vandaag op de bovenste trede van het podium klimmen. Johan (foto’s boven) mag vanaf plaats zes ‘omhoog’ kijken.

Terreingesteldheid a la ‘dokter Jekyll en mister Hyde’… Niet alleen het aantal inschrijvingen geeft een positieve invulling van de dag. Het terrein doet ook een duit in het zakje. Althans, als je dat vergelijkt met ons voorlaatste bezoek aan het terrein. Toen was het off-road rijden beperkt tot een relatief klein stukje terrein achter een hoge aarden wal, achter op het terrein. Flinke bergen met wit zand uit de zandput, zoals we die kenden van maanden geleden, waren compleet verdwenen. Edoch, nu liggen er weer twee flinke bergen met het kenmerkende ‘RAL 9001’ zand (wit). De acht proeven kun je daarom verdelen in twee verschillende soorten uitdagingen. Vier proeven die liggen achter de al genoemde aarden wal en vier proeven die uitgezet zijn in en rond die twee bulten wit zand. De vier proeven achter de aarden wal zijn het meest uitdagend. Waarom? Omdat daarin meer hoogteverschillen te vinden zijn. Bovendien is de grond ter plekke al flink ingeklonken. Dat zorgt ook voor de nodige gaten welke gevuld zijn met water en modder welke nog niet de kans hebben gekregen de grond in te zakken of te verdampen. Heel anders is dat bij de bulten wit zand. Los van samenstelling, en modder of water zijn daar ‘spoorloos’. De enige sporen aldaar worden veroorzaakt door de 4×4 bolides. Omdat in het witte zand niet gebruik gemaakt kan worden van de hoogte van de bulten, zijn er maar weinig hoogteverschillen. Slechts twee proeven maken gebruik van hoogteverschillen en dat zijn daarom met voorsprong de meest moeilijke passages. Tja, los zand blijft nu eenmaal verraderlijk weet iedere fanatieke terreinrijder.

Boven: Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ofwel terug van kort weggeweest, Wim en Irma Braker (Basis 1 klasse).

Onder twee keer: Nick en Thomas van Gendt, eveneens strijdend in de Basis 1 klasse.

Boven en onder: Rick en Bas Slingerland (Basis 1 klasse). Hebben hun Suzuki Vitara verruild voor een Samurai van hetzelfde merk. De nieuwe bolide hebben ze Minibee genoemd en dat is toepasselijk zul je met ons beamen als je weet dat pa Bas strijd levert in Challenge wedstrijden met een ‘Monsterbee’, (dikke, geprepareerde Jeep CJ-5) eveneens uitgevoerd in fel ‘kanariegeel’. Helemaal vlekkeloos verloopt deze eerste wedstrijd niet voor hen; een homokineet van Minibee geeft vrij snel na aanvang van de wedstrijd de geest. Desondanks weten ze keurig in het middenveld te eindigen.

Dilemma. ‘Weet iedere terreinrijder’ schrijven we hier boven, het ‘verraderlijke imago’ van los zand. Dat is ook niet zo moeilijk te begrijpen als je het gewicht in kilo’s van een individuele zandkorrel in ogenschouw zou kunnen nemen; een nul met heel veel nullen achter de komma vermoeden we, maar we kunnen dat niet direct verifiëren. Dat komt ook omdat er vele soorten zand zijn. Toegegeven, hoe meer zandkorrels bij elkaar geveegd, hoe verder de weegschaal uit zal slaan, maar het geniepige schuilt in de samenstelling van zand. Hoe fijner en losser het zand, des te moeilijker kan het wiel van een terreinauto grip vinden. De beste manier om toch redelijk vooruit te komen op een ondergrond van los zand is om vaart te houden en bij voorkeur niet te stoppen, want om dan weer op gang te komen valt meestal niet mee. Een ‘pakket’ van die losse zandkorrels en een tikkeltje te diep intrappen van het gaspedaal en dat spul vliegt om je oren, zodat je vervolgens met bolide en al subiet moeder aarde inzakt. Snelheid houden is echter niet direct de ideale manier om een trial proef te lijf te gaan en dat geldt ook als de proef voornamelijk uit los zand bestaat. De vergelijking met de bekende olifant in een porseleinkast doemt dan op. Het is echter niet alleen het gebrek aan grip waar je als deelnemer mee te maken krijgt. 

Boven en onder: Hardcore zouden we als kopje kunnen gebruiken, want hierboven zien we Ronald en Nick van Loenen in de strijd (Special 1 klasse) en hieronder Jeroen Roelafs en Sander Zondag, eveneens in de Special 1 klasse. Ronald en Nick zijn vandaag niet gecharmeerd van enkele zandproeven omdat die te weinig uitdaging naar hun zin herbergen. In beide gevallen hebben we het over dubbelstarters (ook al doet Sander dat in een andere auto), maar op deze foto’s zijn het in beide gevallen de jeugd die als co-piloot fungeren omdat de ‘oude ervaren’ rotten achter het stuur zitten. In deze fotografische momentopname heeft de jeugd dus letterlijk de ‘nabije toekomst’, tenminste, als zij de proef nog moeten rijden…

e=mc²… De proeven op het losse zand deze wedstrijd zien er voor toeschouwers niet direct spectaculair uit. Maar tijd is relatief schreven we al eens en het feit dat we tijd anders kunnen waarnemen heet ’tijddilatatie’, hetgeen in het verleden aangetoond wordt door de relativiteitstheorie van Albert Einstein. Die meneer Albert toont aan dat licht een constante snelheid heeft en daarom ons begrip van tijd beïnvloed. Met andere woorden, een zelfde lengte van tijd kan langer of korter duren. Willen we niet dieper op in gaan, maar een ‘bewijs’ kan zijn als je je eens verplaatst in de trial deelnemers in hun auto bij aanvang van een proef in het zand. Vooropgesteld dat het enigszins ervaren rijders zijn zullen zij heel voorzichtig aan zo’n proef in het geniepige losse zand beginnen. Al tamelijk snel doemen de eerste, in poorten opgestelde paaltjes op. Uiterst voorzichtig sturen zij richting die poortjes met daarop dat balletje, dat met de geringste aanraking van ‘zijn voetstuk’ kan vallen. Onderwijl proberen zij zo langzaam en beheerst mogelijk de auto in beweging te houden. Toeschouwers kunnen nu al maar nauwelijks een geeuw onderdrukken; vanuit hun perspectief gezien gaat de voortgang tergend langzaam. Zowel de chauffeur als de bijrijder kijken ingespannen naar die paaltjes. Onder hen zakken de wielen het losse zand in, maar ho, actie is reactie en die reactie in het losse zand verplaatst zich naar een van de paaltjes. Eveneens tergend langzaam, maar nu in het kwadraat, ziet de chauffeur of bijrijder, afhankelijk van de kant waar dat genoemde poortje staat, dat het paaltje scheef begint te staan. Stoppen is geen optie, want om de auto vervolgens in beweging te zetten resulteert vrijwel zeker in oncontroleerbare, opspattende fonteinen van zand welke tamelijk zeker het paaltje met balletje en al neersabelen. Het bewijs wordt pas echt keihard in geval het balletje meedogenloos van zijn voetstuk valt, zijnde de top van het paaltje. De toeschouwer ziet het balletje er met een beetje mazzel afvallen, maar meestal is het al gebeurd voordat hij of zij er erg in heeft. Niet de rijder of bijrijder. Voor hen tuimelt dat balletje in een soort super ‘slow motion’ van het paaltje richting moeder aarde. Voor hun gevoel duurt dat vele minuten lang. Helaas, maar ook dat heeft zijn voordeel in geval van een dubbelstart. De nu bijrijder, dan chauffeur, weet hoe hij dit poortje absoluut niet moet benaderen…

Boven twee keer en onder: Respectievelijk Alexandra Berkhof en Leen Berkhof. Dit seizoen heeft Alexandra de Basis 2 klasse verruilt voor de Extra 2 klasse. Zoon Leen deed dit al eerder. Beiden doen een beroep op Teus Berkhof om hen te assisteren in de proeven.

Boven: Willem-Dennis en Esther van Gendt (Basis 1 klasse). Ongenaakbaar deze dag, te wijten aan een Max Verstappen syndroom dan wel instelling?

Boven: Vriendengroep uit de provincie Groningen en die zijn verenigd in de Club Kansloos. Heerlijk die naam, ook al is die bezijden de waarheid. 

Boven: Wilfred Bogerd (Extra 1 klasse) en voor het eerst met de inmiddels ‘groter gegroeide zoon Tobias’ als co-piloot. Yep, die is inmiddels oud genoeg om als bijrijder mee te mogen doen. En de zegereeks duurt voort zullen we maar verklappen, ook al kijken we daar niet van op als je naast een soort van ‘off-road grootmeester’ zit.

Boven en onder: Dubbelstarters Peter en Sander Zondag (Extra 1 klasse).

Boven: Official René Sijtsma en terrein.nu medewerker Jan Houtkoop leggen de inspanningen van de deelnemers ieder op hun eigen wijze vast voor het nageslacht. Jan heeft een puik filmpje gemaakt van de wedstrijd, alleen moeten we nog uitdokteren hoe dat op terrein.nu te plaatsen… 

Boven en twee keer onder: Casper en Gert-jan Wolf (Extra 1 klasse).

Boven en onder: Of we bij zo’n fors aantal overal de juiste mensen kunnen plaatsen is een vraagteken. We missen van de Club Kansloos Rymond Snijder en Thomas van den Heuvel (Basis 1 klasse) en verder Martin en Arjan Wijkstra (Extra 1 klasse). Mochten we het fout hebben, dan proberen we een volgende keer ons leven te beteren.

Boven en onder twee keer: Enno Te Lindert en Marga Leenman (Extra 1 klasse).

Boven en onder: John en Cissy Kerkhof (Special 1 klasse). Op de foto onder vervoeren ze tussen twee proeven door wat ‘illegale lading’…

Boven en onder: De goedlachse Gisanne Zevenbergen en Brian van Delden (Basis 1 klasse).

Boven: Gerard en Harm-Jan Mellies (Extra 1 klasse).

Boven en onder: Sybrand van der Haring en Tjalling Nobel (Extra 2 klasse). Pech op een wat droger plekje geniet de voorkeur, maar off-road sport is nu eenmaal onvoorspelbaar.

Boven en onder: Begenadigd Challenge piloot Eddie Beeftink rijdt, samen met co-pilote Monique, niet onverdienstelijk een wedstrijdje trial mee in de Basis 1 klasse.

Boven en drie keer onder: Johan van der Maas en Kevin Sijtsma (Extra 2 klasse). Hoe beginnen deze twee mannen aan een proef? Op de foto boven kun je dat goed zien. Even in de handen wrijven, elkaar diep in de poppetjes van de ogen kijken en hopla: gaan!

Boven en onder: Dubbelstarters respectievelijk Henk en Lars Habers (Extra 1 klasse).

Boven en onder: Dubbelstarters Stephan Kramer en Erik Venema (Basis 3 klasse). Altijd een genot om deze mannen gade te slaan. Ongelooflijk hoe ze hun forse Toyota LandCruiser, formaat tamelijk volwassen rijnaak, tussen de paaltjes door weten te manoeuvreren. Natuurlijk tuimelen er tijdens hun pogingen de nodige balletjes van de paaltjes af, maar dat is inherent aan de afstand die de wedstrijdleiding tussen die paaltjes hanteert, zodat het ook voor kortere 4×4 auto’s een uitdaging wordt. Zet de poortjes tien of twintig centimeter verder uit elkaar en we durven te voorspellen dat de heren de proeven dan foutloos weten te rijden. Nou ja, vrijwel foutloos dan… 

Boven en onder: Hoeft geen betoog wie er hier achter het stuur zit, Filibert van Otten (Special 2 klasse), onmiddellijk te herkennen door de appeltjes groene, high-tech Range Rover bolide. Al langere tijd weet hij zich tegenwoordig geassisteerd door Marcia Murray en dat gaat haar tamelijk goed af. Ze laten vandaag een steekje vallen op Proef 9 en daar profiteren Bennie en Bas Rouwenhorst van die eveneens strijd leveren met deze auto.

 

Boven en onder: Willem Verhoef en Kevin Blok (Special 2 klasse).

Boven en twee keer onder: Yep, hier zie je de andere bemanning van de High-tech bolide, Bennie en Bas Rouwenhorst. En inderdaad leveren ook zij strijd in de Special 2 klasse. Het leuke is dat beide teams aan elkaar gewaagd zijn en er in de praktijk geen ruimte is om een steekje te laten vallen. Gebeurt dat om een of andere reden wel, dan hoop je maar dat het volgende steekje jouw opponent ten deel valt.

Boven: Je zag hen ook op de openingsfoto, Reinier Schoonhoven en Thijs van den Berg (Extra 1 klasse).

 

Boven en onder twee keer: Er zijn teveel nieuwe gezichten om iedereen al bij naam te kunnen noemen, met dank aan onze ‘ver gevorderde leeftijd, maar voor zover we denken zijn dit Joffrey en Mees Lamers (Basis 3 klasse).

   

Twee keer boven en onder: Gert en Anneke van Bloemendaal en met hun Nissan Patrol vallen ze in de Basis 2 klasse. In die klasse zien zij zichzelf eind van de dag, ondanks zeer geduchte tegenstand, op de hoogste podiumplek belanden….

All in the family… Wie kent ze nog, Archie en Edith Bunker met hun dochter Gloria en schoonzoon Michael in de dolkomische tv serie All in the Family uit de jaren zeventig van de vorige eeuw? In deze Jeep CJ-7 zijn niet Archie of Michael (om het maar bij de mannelijke hoofdpersonen te houden) te vinden, maar Rini en Nico van Bloemendaal. Die leveren geen strijd in de Basis 2 klasse zoals Gert en Anneke, maar in de Extra 2 klasse.

  

Boven en onder: Neeeee papa, niet doen! Als je dat schaterlachend uitroept weet je dat het wel snor zit. Het onomstotelijke bewijs dat hij het overleefd heeft zie je hieronder…

 

Boven: Bas Slingerland met zijn trouwe ‘vier poten’ vriend.

  

Hoog gespannen verwachting. Als we dit verslag publiceren kondigt de volgende trial van het VNTTK zich al voorzichtig aan. Die wordt gehouden in Hengelo en wel op 7 april. We zijn razend nieuwsgierig of die tweede trial wedstrijd net zo’n doorslaggevend succes wordt als deze eerste wedstrijd in Bant. Dat wil zeggen, net zo’n riante opkomst zal kennen. Het terrein is niet al te groot, maar los zand is er onbekend. In de loop der tijd zijn er enkele leuke gaten en bulten ontstaan. Er vallen dus best wel leuke proeven uit te zetten. Terrein.nu gaat er zeker heen om dat aan den lijve te ondervinden. Tot dan dan maar…?

P.S. Voor degenen die langer vooruit willen plannen. De VNTTK wedstrijd van 25 mei wordt gehouden in Kootwijkerbroek. Een week daarna, 1 juni dus, wordt op dezelfde locatie het Rally for Kids gehouden, voor kinderen en hun familieleden die om welke reden dan ook een beetje in de ‘verkeerde hoek’ zitten. Vrijwilligers om een rondje over een uitgezet parcours te rijden zijn daarvoor welkom, zo lang je jouw bijrijder maar thuis laat. Voor info kun je contact opnemen met de VNTTK.

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.